Yahudilik

Yahudilik nedir?

Yahudilik ya da Musevilik, ilk olarak İbranilerin Kutsal Kitabı Tevrat ile gelen, ardından da Talmud'da ve diğer kutsal metinlerde daha da kapsamlı bir şekilde incelenip yorumlanan inanç, felsefe ve yaşam biçimine ait uygulamalar bütününe denir. Yahudilik temel bir metin olan Tevrat'ı (Tanahça veya İbranice İncil olarak bilinen daha büyük metnin bir parçası olan) ve daha sonra Midraş ve Talmud gibi metinlerle temsil edilen ek sözlü geleneği olan eski tek tanrılı bir dindir. Yahudilik dindar Yahudiler tarafından, Tanrı'nın İsrailoğullarıyla kurduğu akdin ifadesi şeklinde tanımlanmaktadır. Dünyada yaklaşık 14.5 ila 17.4 milyon kişi arasında inananı bulunan Yahudilik, dünyanın en büyük 10. dinidir.

Yahudilik, geniş metin, uygulama, teolojik konum ve örgütlenme biçimlerini içerir. Yahudilik kapsamında, rabbin Yahudiliğinden ortaya çıkmış çeşitli yasalar vardır; bu yasalar, Tanrı'nın yasa ve emirlerini, Sina Dağı'nda Musa'ya hem Yazılı hem de Sözlü Tevrat biçiminde açıklamış olduğunu ileri sürmektedir. Tarihsel olarak bu iddia, İkinci Tapınak döneminde Sadıkiler ve Helenistik Yahudilik gibi çeşitli gruplar tarafından sorgulandı. Ortaçağın başlarında ve sonrasında Karait ve Sabbatean; ve modern olmayan Ortodoks mezheplerin kesimleri arasında, Musevilik Yahudiliği gibi modern Yahudilik dallarının dinsel olmadığı söylendi. Bugün, en büyük Yahudilerin dini hareketleri arasında Ortodoks Yahudilik (Haredi Yahudilik ve Modern Ortodoks Yahudilik), Muhafazakar Yahudilik ve Reform Yahudiliği vardır. Bu gruplar arasındaki temel fark kaynakları, Yahudi hukukuna yaklaşımları, Rabb geleneğinin otoritesi ve İsrail Devletinin önemidir. Ortodoks Yahudilik, Tevrat ve Yahudi kanunlarının kutsal kökenli; ebedi ve değiştirilemez olduğunu ve kesinlikle takip edilmelerini şart koşar. Muhafazakar Yahudilik genelde Reform Yahudiliğinden daha "geleneksel" bir yorumu  ve gereklerini temsil eder. Tipik bir Reform pozisyonu olarak Yahudi yasaları tüm Yahudilerin uyması gereken bir dizi kısıtlama ve yükümlülük yerine getirme ve  genel bir dizi kural olarak görülmesi gerekir. Tarihsel olarak, özel mahkemeler Yahudi yasalarını  zorladı; Bugün bu mahkemeler hala var ancak Yahudilik uygulaması çoğunlukla gönüllü olarak gerçekleştirilir. Günümüz Yahudiliğinde  teolojik ve yasal konular  tek bir kişi ya da kuruma değil, kutsal metinlere, din hukukuna ve bu metin ve kanunları yorumlayan bilge hahamlara verilmiştir.

Yahudilik tarihi 3000 yılı aşkın bir süreyi kapsar. Musevilik, Bronz Çağı boyunca Orta Doğu'da yapılandırılmış bir din olarak kök salmaktadır. Musevilik, en eski tek tanrı dinlerinden biri olarak düşünülür. İbraniler ve İsraillilere, "İsrailoğulları" unvanını Yahudi terimi olduğunu ortaya  koyuyordu. Estah Kitabı gibi Tanah'ın da daha sonraki kitaplarında "Yahudiler" olarak atıfta bulunuluyordu. Yahudilik metinleri, gelenekleri ve değerleri Hristiyanlık, İslam ve Bahai İnancı gibi İbrahimi dinleri kesinlikle etkilemiştir. Yahudiliğin birçok yönü aynı zamanda doğrudan ya da dolaylı olarak seküler Batı etiği ve iç hukukunu da etkilemiştir.

Yahudiler, etnik kökenleri olan bir grup, Yahudi doğanlar ve Yahudiliğe dönenlerden oluşmaktadır. 2015 yılında, dünya Yahudi nüfusunun yaklaşık 14.3 milyon, yani dünya nüfusunun yaklaşık % 0.2'sini oluşturduğu  tahmin ediliyor. Bütün Yahudilerin yaklaşık % 43'ü İsrail'de, % 43'ü ise Birleşik Devletler ve Kanada'da ikamet ediyor; geriye kalan kısmı Avrupa'da yaşıyor ve diğer azınlık grupları Güney Amerika, Asya, Afrika ve Avustralya'ya yayılıyor.

Yahudilik özellikleri ve ilkeleri

Yahudilik dininin özellikleri

Diğer Yakın Doğu tanrılarının aksine, İbrani Tanrısı bölünmez ve tek olarak tasvir edilmiştir. Dolayısıyla İbranice de Tanrı'nın başlıca ilişkileri, diğer tanrılarla değil, dünya ile ve daha özel olarak, yarattığı insanlarladır. Yahudilik etik tek tanrılıkla başlar: Tanrı'nın bir olduğuna ve insanlığın eylemleriyle ilgilendiğine olan inançtır. Tanakh (İbranice İncil) 'a göre, Tanrı İbrahim'e çocuklarını büyük bir ulus yapacağını vaat etti. Birkaç nesil sonra, İsrail ulusuna yalnızca tek bir Tanrı'ya inanmalarını ve ibadet etmelerini emretti; Yani Yahudi ulusu Tanrının dünyaya olan ilgisine karşılık vermelidir. Ayrıca Yahudi halka birbirlerini sevmesini emretti. Yahudiler Tanrının insana olan sevgisini örnek alıyorlar. Bu emirler, Yahudiliğin özü olan bu antlaşmayı oluşturan büyük bir emir ve yasalar bölümüdür.

Yahudilikte "Kabala" ezoterik bir gelenek olsa da, haham ve  akademisyen Max Kadushin'e göre  normatif Yahudiliği "normal mistisizm" olarak nitelendirmiştir; çünkü tüm Yahudilere ortak olan yol veya yöntemlerle Tanrının günlük kişisel deneyimlerini içerir. Bu, Halakha'ya riayet edilerek yürütülür ve Birkat Ha-Mizvot'da, olumlu bir emri yerine getirmek için her konuşulduğunda kısa dualarla sözlü ifade verilir.

Sıradan ve alışılmış, günlük yaşadığımız şeyler ve olaylar Tanrının varlığını  kabul etmemiz için vesile olmaktadır. Talmud'da işaret edildiği üzere, günlük beslenmemiz ve hatta günün kendisi de dahil olmak üzere  Tanrının insanlığa olan sevgisinin bir tezahürü  olarak hissedilir. Tanrının ilettiklerinden başka bir şey olmayan "kedushah ve kutsallık" günlük davranışlar, zarif ve kibar olma , kendini putperstlik, zina ve kan dökmekten alıkoymaktır. Birkat Ha-Mitzwot haham'ı bir ayinle kutsallığın bilincini çağrıştırır, ancak bu ayinlerin çoğunluğunda kullanılan nesneler kutsal olmamakla birlikte  genel kullanılan nesnelerdir. Birkaç kutsal nesnenin teorik olarak :  sıradan  oluşumlar ile birlikte sadece Tanrının varlığını getirmekle kalmazlar. İnsana olan her şey  bu tecrübeyi kötülüğün yanı sıra iyilikle de uyandırır; çünkü Berakah'ın söylediği kötü havadislerin sonucu olarak  Tanrının deneyimi hiçbiri diğerine benzemez, yalnızca Tanrının  bilincine sahip olmak onu yaşamak için olan vesileler, O'nun bilincine sahip olduğumuz için, yalnızca Berakot'u gerektirenleri göz önüne alsak bile, çok yönlüdür.

Yahudi filozoflar çoğu kez Tanrının içkin olup olmadıklarını tartışırlarken, insanın özgür iradeye veya hayatlarına sahip olup olmadıkları belirlenir, İnanılıp çok bağlanılan düşünce, inanç veya ülkü (halakha)   herhangi bir Yahudinin Tanrıyı ​​dünyaya getirmek için yaptığı bir sistemdir.

Etik tek tanrı, Yahudiliğin tüm kutsal ya da normatif metinlerinde merkezi bir noktadır. Ancak, uygulamada monoteizm her zaman izlenmemiştir. Yahudi İncil'i (Tanakh), eski İsrail'deki diğer tanrılara yönelik yaygın ibadetleri kaydeder ve defalarca lanetler. Greko-Romen döneminde Yahudilikte, Hristiyanlığın doğuşunu içeren  yorumlar da dahil olmak üzere monoteizm birçok kez farklı yorumlamıştır.

Dahası, bazıları Yahudiliğin, Tanrı'ya inanmayı gerektirmeyen, kutsal olmayan bir din olduğunu savundu. Bazıları için ise Yahudi kanunlarına uyma, Tanrı'ya inanmaktan daha önemlidir. Modern zamanlarda, bazı liberal Yahudi hareketleri, tarihte aktif olan kişiselleştirilmiş bir tanrının varlığını kabul etmemektedir. Otantik ya da normatif Yahudilikten söz edilip edilemeyecegine dair tartisma sadece dini Yahudiler arasinda degil, ayni zamanda tarihçiler arasindaki tartismalardir.

Yahudiliğin temel ilkeleri

Yahudi tarihi boyunca Âlimler, hepsi de eleştiri ile karşılaşan Yahudiliğin esas ilkelerini açık ve kesin bir şekilde ifade etti. En popüler ifade, 12. yüzyılda geliştirilen Maimonides( ispanyada doğan yahudi filozof teolog)'in on üç inanç ilkesidir. Maimonides'e göre, bu ilkelerden birini bile reddeden herhangi bir Yahudi, mürted(dinden dönen,çıkarılan) ve kafir olarak görülür. Yahudi akademisyenler, Maimonides'in ilkelerine karşı çeşitli bakış açıları taşıyorlardı.

Maimonides zamanında, onun ilkeleri, Hasdai Crescas ve Joseph Albo tarafından eleştirildi. Albo ve Raavad, Maimonides'in prensiplerinin çok fazla öğe içerdiğini savundular;Eğer  bu doğruysa  asıl inancın temelleri değildir.

Bu çizgide, eski tarihçi Josephus, dini inançlardan ziyade uygulamalara ve gözlemlere vurgu yaparak mürtedeyi Yahudi yasalarını gözlemlemenin başarısızlığı ile ilişkilendirerek ve Yahudiliğe dönme gereksinimlerinin "sünneti ve geleneksel adetlere uymayı" içermesi gerektiğini savunarak Maimonides'in ilkeleri sonraki birkaç yüzyıl boyunca büyük oranda göz ardı edildi. Daha sonra, bu ilkelerin iki tanesi şiirsel olarak  yeniden dağıtılması("Ani Ma'amin" and "Yigdal" ) pek çok Yahudi aydınına entegre olup nihai evrensel kabulüne yol açmıştır.

Modern zamanlarda, Yahudilik, kesin bir dini dogmayı isteyecek merkezi bir otoriteden yoksundur. Bu nedenle, temel inançlar üzerine birçok çeşitlilik vardır ve bu çeşitlilikler Yahudilik kapsamında değerlendirilmektedir. Buna rağmen, tüm Yahudi dini hareketleri, İbranice İncil'in esaslarına; Talmud ve Midrash gibi çeşitli yorumlara dayanıyor. Yahudilik ayrıca Tanrı ile Patrik İbrahim arasındaki İncil Anlaşmasının yanı sıra Yahudilik'in en büyük peygamberi kabul edilen Musa'ya sunulan Sözleşmenin ek yönlerini de kabul eder. Rabbin Yahudiliğinin temel bir metni olan Mişna'da, bu antlaşmanın İlahi kaynaklarının kabul edilmesi Yahudiliğin esaslı bir parçası olarak kabul edilir ve Sözleşmeyi reddedenler, Dünya'daki paylarını kaybeder.

Çağdaş Yahudi mezheplerinin sayısı ve çeşitliliği göz önüne alındığında, modern çağda Yahudiliğin çekirdek ilkelerinin oluşturulması daha da zordur. Sorunu on dokuzuncu ve yirminci yüzyılın en etkili entelektüel eğilimiyle sınırlamak olsa bile, madde karmaşık  bir halde kalır. Örneğin Joseph Soloveitchik'in (Modern Ortodoks hareketi ile ilişkili olarak) çağdaşlığa verdiği cevap, dini hukuku takiben Yahudiliğin tanımlanması üzerine kurulurken nihai amaç, kutsallığı dünyaya getirmektir. Yeniden Yapılanma Yahudiliğinin kurucusu Mordecai Kaplan, medeniyet ile Yahudiliği tanımlama uğruna din fikrinden vazgeçiyor ve son dönem  ana düşüncelerin laik çevirisi sayesinde mümkün olduğunca çok Yahudi mezhep kucaklamaya çalışıyor. Solomon Schechter'in Muhafazakâr Yahudiliği, Tevrat'ın yorumu olarak anlaşılan gelenekle aynıydı; kendisi, sürekli güncellemelerin geçmişi ve Yaratıcı yorum yoluyla gerçekleştirilen Yasa'nın düzeltilmesiydi. Son olarak, David Philipson, Yahudilik Reform hareketinin ana hatlarını katı ve geleneksel hahamcı yaklaşıma karşı koyarak çiziyor ve bu nedenle Muhafazakâr hareketin sonuçlarına benzer sonuçlara varıyor.

Yahudi dini metinleri

Aşağıda, Yahudi pratiklerinin ve düşüncelerinin merkezi eserlerinin temel, yapılandırılmış bir listesi verilmiştir.

Tanah (İbranice İncil) ve Rabbinik literatür: Mesorah, Targum, Yahudi İncil İncelemesi (Midraş).

Talmudik Dönem Çalişmalari (klasik Rabbinik literatür): Mişna ve yorumlar, Tosefta ve küçük risaleler, Talmud (Babil Talmudu ve yorumları, Kudüs Talmudu ve yorumları).

Midraş literatürü: Halakhiç Midraş, Aggadic Midraş.

Halakhiç edebiyatı: Mişna Tora ve yorumları, Arba Turim ve yorumları, Şulhan Aruh ve yorumları, Responsa literatürü.

Yahudi Düşüncesi ve Ahlakı: Yahudi felsefesi, Musar literatürü, Musevi ahlakı, Kabbala, Hasidizm.

Sidur ve Yahudi ayinleri.

Piyut (Klasik Yahudi şiiri)

Yahudi hukuk literatürü

Yahudi hukuku ve geleneğinin (“halakha”) temelini aynı zamanda Pentakök ya da Musa’nın (Moşe Rabenu) Beş Kitabı olarak da bilinen Tevrat oluşturur. Rabinik geleneğe göre, Tevrat’da 613 yönerge vardır. Bu yönergelerin bazıları sadece erkeklere veya sadece kadınlara, kimileri sadece kadim mabet görevlileri Kohenler ile Levilere (Levi kabilesinin üyeleri), kimileri ise, sadece İsrail diyarındaki çiftçilere yöneliktir. Birçoğu sadece Kudüs Tapınağı’nın ayakta kaldığı dönem için geçerli olan bu emirlerden günümüzde hâlen uygulanabilir durumda olanların sayısı 300’den azdır.

Her ne kadar inançlarının sadece Tevrat ’ın yazılı metnine dayalı olduğu iddia edilen Yahudi grupları olsa da (örn. Sadukiler ve Karaylar), Yahudilerin çoğu Sözlü Yasa’ya inanmıştır. Kadim Yahudiliğin Farisi mezhebi tarafından aktarılan bu sözlü gelenekler, daha sonraları yazılı hale getirilmiş ve hahamlar tarafından genişletilmiştir.

Rabinik Yahudilik her zaman Tevrat kitaplarının (Yazılı Kanun olarak adlandırılır) daima sözlü geleneğe paralel olarak aktarıldığı süregelmiştir. Bu bakış açısını haklı çıkarmak için  gerekçe olarak da, Yahudiler birçok kelimenin belirsiz bırakıldığı ve birçok usulün herhangi bir açıklama veya talimat olmaksızın söylendiği Tevrat metninin odak noktasına dikkat çekerler; bu ise, okuyucunun detaylara diğer kaynaklardan (örneğin sözlü) aşina olduğunun anlamına gelir. Tevrat'a eş giden bu maddeler esasında sözlü olarak aktarılmış ve zaman içinde “Sözlü hukuk” adını almıştır.

Bu maddelerin büyük kısmı Haham Yehuda Hanasi tarafından Kudüs'ün  yıkılmasından sonra  (M.S. 200) Mişna adı altında düzenlenmiştir. Sonraki dört yüzyılda, bu yasa İsrail ve Babil’de bulunan dünyanın en büyük iki Yahudi cemaatinde de tartışılmış ve bu cemaatlerin her birinden gelen Mişna hakkındaki yorumlar zaman içinde düzenlenerek iki Talmud olarak bilinen derlemeler haline geldi. Bunlar, çağlar boyunca, çeşitli tevrat alimlerinin yorumları ile de yorumlanmıştır

Yahudilikte Rabinik yaşam tarzını oluşturan Halakha, Tevrat ile sözlü geleneğin (Mişna, Midraş Halaha. Talmud ve tefsirleri) birlikte okunması üzerine dayalıdır. Halakha, emsale tabanlı bir sistem aracılığı ile  zaman içinde yavaş yavaş gelişmiştir. Hahamlara yöneltilen sorular ve onların kesin cevaplarından oluşan yazına responsa (cevaplar; İbranice Şelot U-Teşuvot) adı verilir. Zaman içinde, göreneklerin ortaya çıkması ile, Yahudi hukukunu oluşturan kanunlar kaleme alınmaya başlamıştır; en önemli kanun olan Şulhan Aruh günümüzdeki Ortodoks dini uygulamalarına büyük ölçüde şekil vermektedir.

Yahudi felsefesi

Yahudi felsefesi, ciddi felsefe çalışmaları ile Yahudi teolojisi arasındaki bağlantıyı ifade eder. Önde gelen Yahudi felsefeciler arasında, Solomon ibn Gabirol, Saadia Gaon, Musa ibn Meymun ve Levi ben Gerşon bulunmaktadır. Aydınlanmaya (1700’lerin sonu ile 1800’lerin başı) tepki olarak meydana gelen önemli değişiklikler sonucunda, Aydınlanma sonrası Yahudi felsefecileri ortaya çıkmıştır. Modern Yahudi felsefesi hem Ortodoks hem de Ortodoks olmayan felsefeden oluşmaktadır. Önde gelen Ortodoks Yahudi felsefeciler arasında, Eliyahu Eliezer Dessler, Joseph B. Soloveitchik ve Yitzchok Hutner sayılabilir. Tanınmış Ortodoks olmayan Yahudi felsefeciler arasında ise, Martin Buber, Franz Rosenzeig, Mordecai Kaplan, Abraham Joshua Heschel ve Emmanuel Lévinas da bulunmaktadır.

Rabbinik tefsir

Ortodoks ve diğer birçok Yahudi, ortaya çıkan Tevrat'ın sadece  yorumlardan yazılı içeriklerinden oluştuğuna inanmıyor.Tevrat'ın incelenmesi (en geniş anlamıyla şiir, anlatım ve hukukun yanı sıra İbranice İncil ile Talmud'u da içerecek şekilde) Yahudiliğin kendisinde kutsal bir önem taşıyan harekettir.Mişna ve Talmud'un bilgeleri ve bugünkü ardılları için Tevrat'ın incelemesi,  yalnızca Tanrı'nın vahyinin içeriğini öğrenmek için bir araç değil, kendi başına bir amaçtı. Talmud'a göre :

Bunlar, bir insanın bu dünyadaki kar payı  olanaklarından hoşnut olmalarının yanı sıra, geleceğin dünyasında kişinin tadını çıkarması için ana unsur olmayı sürdüren şeylerdir ;Bunlar: ebeveynleri onurlandırmak, sevecenlik nezaketlerini kazanmak  ve bir kişi ile bir başkası arasında barış yapmaktır. fakat Tevrat'ın incelenmesi bunların hepsine eşittir.

Yahudilikte "Tevrat'ın incelenmesi, Tanrı'yı ​​görmek için bir araç olabilir". Profesör Jacob Neusner, Amoraim ve Tanaim'in çağdaş Yahudiliğe katkısını yansıtan:

Hahamın mantıklı ve rasyonel araştırması sadece mantık kesimi'nin değildir. günlük hayatta, iş dünyasında en ciddi ve somut eylemleri yönlendiren ve kutsayan Tanrı'nın vazgeçilmez iradesinin temel ilkelerini  bulmak ciddi ve özlü çabadır.İşte Talmud Yahudiliğinin gizemi: Yahudilik: Akılın, inançsızlıktan ve kutsalsızlıktan değil, kutsallaştırmanın bir aracı olduğu yabancı ve uzaktan inançtır.

Dolayısıyla, Yazılı Tevrat'ı ve Sözlü Tevrat'ı birbirinin ışığı altında incelemek, aynı zamanda Tanrı'nın sözünün nasıl çalışacağını incelemektir.

Tevrat incelemesinde, bilgeler çeşitli mantıksal ve açıklayıcı ilkeleri formüle etti ve izledi. David Stern'e göre, Rabbin tüm ayırımcıları iki temel aksiyom üzerinde duruyor:

Birincisi, Kutsal Kitap'ın her sözcüğünün anlamlılığıyla her şeyden önemli olduğu inancı, hatta bir mektubun (ünlü bir rapora göre) yazarının  gelişmesi; İkincisi, tek ilahi iradenin ifadesi olarak Kutsal Kitap'ın temel bütünlüğü iddiası.

Bu iki ilke, çok çeşitli yorumlara olanak tanır. Talmud'a göre,

Tek bir ayette birçok anlam vardır, ancak hiçbir ayette aynı anlamı yoktur. R. Ishmael'in okulunda öğretildiğine göre: 'Bakın, sözüm ateş gibidir-Rab'bi bildirir- ve (vurduğunda) sarsan bir çekiç gibi' (Yarat 23:29).Bu çekiç birçok kıvılcımı üretir (kayaya çarptığında), tek bir ayette birçok anlam vardır "(Talmud Sanhedrin 34a).

Gözlemci Yahudiler bu nedenle Tevrat'ı dinamik olarak görürler, çünkü içinde dinamik yorumlar içerir

Rabbin geleneğine göre, yazılı Tevrat'ın tüm geçerli yorumları, Sina'da Musa'ya sözlü olarak açıklanmış ve öğretmenden öğrenciye verilmiştir (Sözlü vahiy aslında Talmud'un kendisiyle birlikte yaygındır). Farklı hahamlar çelişkili yorumları gönderdiklerinde bazen kanıtlarını(delillerini) meşrulaştırmak için yorumlanmış ilkelere başvurdu; Bazı hahamlar ise bu ilkelerin Tanrı tarafından Musa'ya Sina'da gösterildiğini iddia ettiler.

Böylece, Hillel, yasaların yorumlanmasında yaygın olarak kullanılan yedi adet yorumlayıcı ilkeye dikkat çekti (Sifra'nın başındaki baraita); R. Ishmael, on üç (Sifra'nın başındaki baraita, bu koleksiyon büyük oranda Hillel'in büyütülmesi). Eliezer b. Jose ha-Gelili, Torah'ın öyküleyici unsurlarının tefsiri için büyük oranda kullanılan 32 ilke listelenmiştir. Talmudim ve Midrashim üzerinden dağılan bütün tefsir kuralları Malif tarafından Ayifet Ha-Shachar'da Sifra hakkındaki yorumuna girilerek toplandı. Bununla birlikte, R. Ishmael'in 13 ilkesi belki de en yaygın bilinen ilkelerdir; Bunlar önemli ve Musevilikten en erken, mantık, yorumbilme ve içtihat için yapılan katkılardan birini teşkil eder. Judah Hadassi 12. yüzyılda İsmail'in ilkelerini Karay Yahudiliğine dahil etti. Bugün R. İsmail'in 13 ilkesi, gözlemci Yahudiler tarafından günlük olarak okunacak olan Yahudi dua kitabına dahil edilmiştir.

Yahudi kimliği

"Yahudilik" teriminin kökeni

Yahudilik terimi Latince ludaismus, Yunanca Ιουδαϊσμός Ioudaïsmos ve İbranice יהודה, Yehudah, “Judah” tan türemiştir. İlk olarak Helenik iudaismus olarak, 2. Maccabi döneminde, M.Ö. 2. yüzyılda ortaya çıktı. Yaş ve dönem bağlamında "kültürel bir varlığın parçası olmaya çalışmak ya da bir araya getirmek" anlamına geliyordu ve halkın Yunan kültürel normlarına uyduğu anlamına gelen zırh hellenismolarına benziyordu. İdealizm ile hellen kültürü arasındaki çatışma, Maccabe isyanının ve dolayısıyla iudaismos teriminin altında yatıyordu. Shaye JD Cohen, Musevilik Başlangıçları adlı kitabında şöyle yazıyor:

Elbette, [Ioudaïsmos]  "Yahudilik" olarak tercüme etmek istiyoruz, fakat bu çeviri çok dar çünkü bu terimin ilk ortaya çıkışında "Ioudaïsmos" henüz bir din olarak  atamaya indirgenemedi. Bu, daha doğrusu "Yahudileri Yahudi yapan tüm özelliklerin bir toplamı" anlamına gelir. Bu özelliklerin arasında, kuşkusuz, günümüzde "dindar" olarak adlandıracağımız uygulamalar ve inançlar vardır, ancak bu uygulamalar ve inançlar terimin tek içeriği değildir. Böylece Ioudaïsmos "Yahudi" olarak değil Yahudilik inancı olarak tercüme edilmelidir.

Bu terimin "Yahudilik dininin icrası ya da uygulaması" ya da Yahudilerin dini sistemi ya da politikası anlamına geldiği Avrupa'da yapılan en erken örnek, Robert Fabyan'ın Englande ve Fraunce'nin yeni döngülerinden bir 1513'dür. "Yahudilik" Latince Iudaismus'un doğrudan çevirisi, ilk olarak Apocrypha'nın (Katolik ve Doğu Ortodoksluğunda Deuterocanon) 1611 İngilizce çevirisinde meydana geldi, 2 Macc. Ii. 21: "Böyle davrananlar kendilerini Yahudilik için onurlandırdıklarına inandılar."

Bir halk olarak Yahudilerle Yahudilik arasındaki ayrım

Daniel Boyarin’e göre, din ile etnik köken arasındaki temel ayrım Yahudiliğe yabancı bir kavram olup kökleri Eflatun’un felsefesine dayanan ve Helenistik Yahudiliğe de etki eden ruh ile beden arasındaki dualizmin bir biçimidir. Boyarin bundan ötürü, Yahudiliği din, etniğine ve kültür gibi geleneksel Batı kaynaklı kategoriler altına sokmanın kolay olmadığını savunur. Boyarin, bunun kısmen Yahudiliğin 4.000 yıllık tarihinin Batı kültürünün yükselişinin öncesine dayanmasından ve Batı’nın dışında gelişmiş olmasından kaynaklandığını belirtir. Bu süre zarfında, Yahudilerin başından kölelik, anarşik ve teokratik özyönetim, fetih, işgal ve sürgün deneyimleri geçmiş; Diyasporalarda( sürgünden sonra dağılmış yahudi), temas ettikleri antik Mısır, Babil, Pers ve Helen kültürlerinin yanı sıra, Aydınlanma  gibi modern hareketlerden ve meyvesini Doğu Akdeniz’de bir Yahudi devleti ile verecek olan milliyetçiliğin yükselişinden de etkilenmişlerdir. Ayrıca, bir seçkin sınıfın (Hazarlar) Yahudiliğe geçişine, ardından da bulunduğu topraklardaki güç merkezi statüsünü bu toprakların önce Rusların ardından da Moğolların eline geçmesi ile yitirişine tanıklık ettiler. Boyarin’a göre, böylece “Yahudi kimliği hiçbir kimlik kategorisine uymaz, zira ne salt bir ulusa, ne bir soya, ne de bir dine ait olup diyalektik gerilim içinde bunların hepsini kapsar.”

Bu bakış açısı aksine, Hümanist Yahudilik gibi uygulamalar, bazı kültürel gelenekleri koruyarak Yahudiliğin dini yönlerini reddeder.

Yahudi kime denir?

Geleneksel Yahudi Hukuku'na göre, bir Yahudi anneden doğan veya Yahudi Hukuku'na uygun şekilde Yahudiliğe geçen kişiye Yahudi denir. Reform Yahudiliği ve Liberal Yahudilik, anne-baba farkı gözetmeksizin ebeveynlerinden sadece biri Yahudi olan çocuğu ebeveynleri tarafından Yahudi kimliği ile yetiştirilmesi şartıyla, Yahudi kabul eder. Geleneksel olarak Yahudiliğe geçmek isteyenlerin cesareti kırılmiş olsa da, günümüzde Yahudiliğin tüm ana akımları içtenlikle din değiştirmek isteyenlere açıktır. Dine geçiş süreci bir otorite tarafından değerlendirilir ve kişi samimiyeti ve bilgisi konusunda bir sınamaya tabi tutulur. Din değiştirenlere, "ben Abraham Avinu" veya "bat Abraham Avinu" (İbrahim'in oğlu veya kızı) adının verildiği Yahudilikte, dine geçiş bir aile tarafından evlat edinilmeye benzetilebilir.2008'de İsrail'in en yüksek dini mahkemesi, Ortodoks bir haham tarafından onaylandıkları halde, çoğunlukla Rus göçmen ailelerden gelen 40.000 Yahudi'nin yahudi olma isteğini geçersiz kıldı.

Rabbin Yahudiliği, bir Yahudi'nin doğumdan veya  sonra sonsuza kadar bir Yahudi olduğunu savunuyor. Dolayısıyla, ateist olduğunu iddia eden veya başka bir dine dönen bir Yahudi hala geleneksel Yahudilik tarafından Yahudi kabul edilir. Bazı kaynaklara göre, Reform hareketi başka bir dine dönen Yahudinin artık bir Yahudi olmadığını ve İsrail Hükümeti de Yüksek Mahkeme davaları ve tüzükleri sonrasında bu duruşu sürdürdüğünü savunuyor. 
Örneğin, baskı altına giren Yahudilere, "herhangi bir işlem yapmadan, Yahudi cemaatine yeniden katılma isteği" ve ya"mürted( dininden dönen dininden ayrılan dini reddeden) haline gelen birinin, yine de Yahudiliğe" ye geri dönmesine izin verilebilir.

Karaite Yahudiliği, Yahudi kimliğinin sadece baba tarafından devam ettirilebileceğini savunmaktadır. Öte yandan Karaite Yahudilerinin azınlık bir kesimi hem anne hem babanın Yahudi olması gerektiğine inanırlar. 

İsrail Devletinde "Yahudi kimliğini belirleyen şey?"sorusu, 1950'lerde David Ben-Gurion tarafından, Yahudi dini otoritelerinden ve entelektüellerden mihu Yehudi'ye (Yahudi kimdir) ve  Vatandaşlık soruları görüş bildirmek için yeni bir ivme kazandı.Bu hala İsrail politikasında, çözülemeyen ve zaman zaman su üstüne çıkan bir olaydır.

Yahudi demografisi

Kimin Yahudi olduğu" tanımlamasının yapılmasında karşılaşılan sorunlar, dünya üzerindeki Yahudilerin toplam sayısını belirlemeyi de zorlaştırmaktadır; tüm Yahudiler kendilerini Yahudi olarak tanımlamamakta, kendini Yahudi olarak tanımlayanların bazıları ise diğer Yahudiler tarafından öyle kabul edilmemektedir. Yahudi Yıllığı'na (1901) göre, 1900 yılında dünya üzerindeki Yahudi nüfusu yaklaşık 11 milyondu. Yahudi Nüfus Araştırması'na göre, 2002 yılında dünyada 13,3 milyon Yahudi yaşıyordu. Yahudi Yılı Takvimi ise bu rakamı 14,6 milyon olarak vermektedir. Yahudi nüfusunun artış hızı 2000 – 2001 yılları arasında %0,3 büyüme ile hâlen yüzde sıfıra yakındır. Yahudiliğe yapılan geçişlerin kısmi olumlu katkısına rağmen karma evlilikler ve düşen doğum oranları Yahudi nüfus sayısını olumsuz yönde etkilemektedir.

Yahudi dini hareketleri

Rabbinik Yahudilik

Rabbin Yahudiliği (ya da bazı Hristiyan geleneklerinde Rabbinism) (İbranice: "Yahudut Rabanit" - יהדות רבנית), Talmud'un kodlamasından sonra 6. yüzyıldan beri Yahudiliğin ana akım biçimi olmuştur. Yazılı Tevrat'ın (Yazılı Yasa) Sözlü Tevrat'a atıfta bulunmaksızın doğru bir şekilde yorumlanamayacağı ve Kanun tarafından hangi davranışın yaptırıldığını belirten geniş literatüre sahip olduğu düşüncesi ile karakterize edilir.

18. yüzyılın sonlarına ait Musevi Aydınlanma, özellikle Kuzey Amerika ve Anglofon ülkeleri içinde Ashkenazi (Batı) Yahudilerinin dini hareketlere veya mezheplere bölünmesiyle sonuçlandı. Bugün İsrail dışındaki (bu durumun oldukça farklı olduğu) ana mezhepler Ortodoks, Muhafazakar ve Reform yahudiliğidir.

Ortodoks Yahudilik, Yazılı ve Sözlü Tevrat'ın ilahi bir şekilde Musa'ya gösterildiğini ve içindeki yasaların bağlayıcı,değişmez olduğunu kabul eder. Ortodoks Yahudiler genelde Yahudilerin kanunlarının kesin bir kodlaması olarak Shulchan Aruch hakkındaki yorumların (çoğunlukla Sefarad geleneklerini destekleyen halakanın kodlanmış hali) olduğunu düşünüyorlar. Ortodoksluk, Maimonides'in 13 ilkesine Yahudi inancının bir tanımı olarak önem vermektedir.

Ortodoksluk genellikle Modern Ortodoks Yahudilik ve Haredi Yahudiliği olarak ikiye ayrılır. Haredi Yahudiliği, modernliğe daha az uyum sağlar ve Yahudilikte  olmayan disiplinlere daha az ilgi duyar ve modern Ortodoks Musevilik'ten pratikte elbise stilleri ve daha katı uygulamalardan ayırt edilebilir. Haredi Yahudiliğinin alt kümeleri, Kabala kök salmış ve bir Rebbe'ye veya din öğretmenine güvenerek ayırt edilen Hasidic Yahudiliği; Ve Sefarad (Asya ve Kuzey Afrika) Yahudileri arasında İsrail'de ortaya çıkan Sefarad Haredi Yahudiliğidir.

Muhafazakâr Yahudilik, geleneksel Yahudi kanunlarına ve geleneklerine, yani Şabat ve kaşrut'a uyma, Yahudi inanç ilkelerine yönelik kasıtlı olarak kökten dinci olmayan bir öğretim, modern kültüre karşı olumlu bir tutum ve hem geleneksel rabbinik hem de modern bilimin kabul edilmesi de dahil olmak üzere bir taahhütle karakterizedir. Muhafazakâr Yahudilik, Yahudi hukukunun statik olmadığını, ancak değişen koşullara yanıt olarak her zaman geliştiğini öğretmektedir. Tevrat'ın, Tanrının esin kaynağı olduğu ve iradesini yansıtan peygamberlerce yazılan ilahi bir belge olduğu, ancak Tanrı'nın Musa'ya dikte ettiği Ortodoks konumu reddedilmektedir. Muhafazakâr Yahudilik, Sözlü Yasanın ilahi ve normatif olduğunu savunuyor ancak hem Yazılı hem de Sözlü Hukuk, hahamlar tarafından çağdaş hassasiyetleri yansıtmak ve modern koşullara uymak için yorumlanabiliyor.

Birçok ülkede Liberal ya da Aşamalı Yahudilik olarak adlandırılan Reform Yahudiliği,geleneksel yahudiliğe nispeten evrensel olarak tanımlar; ahlaki yasaları gözlemlerken Tevrat'ın ritüel ve törensel yasalarının çoğunu reddeder ve Peygamberlerin etik çağrısını vurgular. Reform Yahudiliği, yerel dillerde (çoğunlukla İbranice ile birlikte) eşitlikçi bir namaz hizmeti geliştirdi ve Yahudi geleneği ile kişisel bağlantıyı vurguladı.

Yeniden Yapılanma Yahudiliği, Reform Yahudiliği gibi, Yahudi yasalarının kendine uyması gerektiğini kabul etmez; ancak Reform'dan farklı olarak, Yeniden yapılandırmacı düşünce, topluluğun takip etmesi gereken uyumu belirlemedeki rolünü vurgular.

Yahudi yenilenmesi son zamandaki Kuzey Amerika hareketidir. Bu hareket maneviyat ve sosyal adalet üzerinde odaklanır.Fakat Yahudi hukukunun sorunlarına değinmez. Erkekler ve kadınlar ibadete eşit derecede katılırlar.

Hümanist Yahudilik, Yahudi kimliğinin kaynağı olarak Yahudi kültürünü ve tarihini vurgulayan, Kuzey Amerika ve İsrail merkezli küçük tinsel olmayan harekettir.

İsrail'de Yahudi hareketler

Çoğu Yahudi İsrailliler kendilerini "laik" (hiloni), "geleneksel" (masorti), "dini" (dati) veya Haredi(ultra-ortodoks) olarak sınıflandırır. "Laik" terimi, İsrail'in batı (Avrupa) kökenli aileleri arasında, Yahudi kimliğinin hayatlarında çok güçlü bir güç olabileceği, ancak bunu geleneksel dini inanç ve uygulamalardan büyük ölçüde bağımsız olarak gören bir öz tanımlaması olarak daha popülerdir. Nüfusun bu kısmı, resmi İsrailli haham (Ortodoks) ya da diaspora(dinden dönmüş) Yahudiliği'nde (Reform, Muhafazakâr) ortak olan liberal hareketlerden ötürü örgütlü dini hayatı büyük oranda göz ardı etmektedir.

"Geleneksel" (masorti) terimi, "doğu" kökenli İsrail aileleri (yani, Orta Doğu, Orta Asya ve Kuzey Afrika) arasında kendilerini tanımlamaktaki en yaygınıdır. Bu terim, yaygın olarak kullanılan şekliyle kendisini "Masorti" olarak adlandıran Muhafazakâr Yahudilik ile hiçbir ilgisi yoktur. "Seküler" ve "geleneksel" İsrail'de kullanılan dini yolların belirsizliği büyük çoğunlukla çakışır. Dünya görüşü ve pratik dini uygulamada son derece geniş bir alanı kaplar. "Ortodoks" terimi, İsrail'deki söylemde popüler değildir, ancak o kategoriye giren Yahudilerin yüzdesi diasporadan çok daha fazladır. Diasporada "Ortodoks" olarak adlandırılacak olan şey, İsrail'de genelde dati (dini) veya haredi (ultra-Ortodoks) olarak adlandırılan şeyi içerir. Eski dönem, "Dini Siyonizm" ya da "Ulusal Din" topluluğunun yanı sıra, son on yılda haredi-leumi (milliyetçi haredi) ya da "Hardal" olarak bilinenleri kapsar.

Haredi, hem etnik hem de ideolojik çizgide kabaca üç ayrı gruba ayrılabilir bir halk için geçerlidir: (1) Aşkenaz kökenli "Litvanyalı" (hasidik olmayan) haredim; (2) Aşkenaz kökenli Hasidik Haredim; Ve (3) Sefarad haredim.

Karaitler ve Samaritanlar

Karay Yahudiliği kendisini İkinci Tapınak döneminin Rabbinik olmayan Rabbin mezheplerinin kalıntıları olarak tanımlıyor. Karaylar ("Kutsal Yazılar") yalnızca İbranice İncil'i ve Pesat olarak gördüklerini ("basit" anlamını) kabul eder; İncil olmayan yazıları yetkili olarak kabul etmemektedirler. Çoğu kendisi olmasına rağmen, bazı Avrupalı ​​Karaylar kendilerini Yahudi cemaatinin bir parçası olarak görmemektedir.

Batı Şeria'nın Nablus / Şechem bölgesinde ve İsrail'deki Tel Aviv yakınlarındaki Gerizim Dağı çevresindeki çok küçük bir topluluk olan Samarit adaları, kendilerini İsrail Demir Çağı'nın İsrail krallığının torunları olarak görüyorlar. Onların dini uygulamaları, yalnızca otoriter kutu olarak gördükleri yazılı Tevrat'ın (Makaleler Beş Kitabın) gerçek metnine dayanır (Samara Kitabı Joshua'ya özel bir saygı ile).

Yahudi gözlemleri

Yahudi etiği

Yahudi etiği Halakha’ya ait geleneklerle, diğer manevi ilkelerle ya da merkezi Yahudi erdemleriyle şekillenmiştir. Yahudi etiği tipik olarak, adalet, doğruluk, barış, sevmek ve naziklik, anlayış, alçakgönüllülük ve saygı gibi değerleri içerir. Bunlara ek olarak hayırseverlik (tzedakah) ve kötü konuşmaktan sakınmak (Lashon hara) gibi erdemlerde yahudi etiğinin parçalarıdır. Cinsellik ve diğer birçok konu ise yahudiler arasında tartışma konularıdır.

Yahudilikte Dua

Mussaf ayında Geleneksel olarak, Yahudiler günde üç vakit ibadet ederler; buna Şabat ve bayramlarda dördüncü bir vakit daha eklenir. Her ibadetin kalbinde  Amida ve shemoneh bulunur. Birçok ibadette anahtar önem taşıyan bir başka dua ise, imanın beyanı Şema Yisrael'dir (kısaca shema). Şema, Tevrat'dan bir ayetin okunmasıdır (Tesniye 6: 4): Şema Yisrael Adonay Eloheynu Adonay Ehad —"Dinle, Ey İsrail! Tanrı bizim Tanrımızdır! Tanrı Tektir!"

Geleneksel bir Yahudi hizmetindeki duaların çoğunun tek olarak okunması mümkündür, ancak cemaatle okunan dualar daha makbüldür. Ortak dua, "minyan" olarak adlandırılan on yetişkin Yahudi kişi gerektirir. Hemen hemen tüm Ortodokslar ve birkaç muhafazakâr çevrede, yalnızca erkek Yahudiler minyan sayılır; En muhafazakâr Yahudiler ve diğer Yahudi mezhep üyeler kadın Yahudileri de saymaktadır.

İbadete ek olarak, mütedeyyin (dindar) gelenekçi Yahudiler gün boyunca  çeşitli eylemler gerçekleştirirken dua okurlar. Sabah uyandığında ayağa kalkmadan önce, farklı yemekleri yemeden veya içmeden önce, yemekten kalktıktan sonra v.s. dualar okunur.

Dualara yaklaşım, Yahudi mezhepleri arasında da değişkenlik gösterir. Bu değişikliklerin arasında, duaların metinleri, okunma sıklığı, çeşitli dini etkinliklerde okunan duaların sayısı, müzik enstrümanlarının kullanımı ya da koro tarafından okunan ilahiler, duaların geleneksel ayin dillerinde mi yoksa yerel dilde mi okunduğu konusu da vardır. Genel olarak geleneğe en sıkı şekilde devam edenler Ortodoks ve Muhafazakar cemaatlerdir, Reformcu ve Yeniden Yapılanan sinagoglar ibadetlerinde çevirilere ve çağdaş metinlere yer vermesi olağandır. Ayrıca, çoğu Muhafazakar sinagog ve Reformcu ve ya Yeniden Yapılanmacı Yahudi cemaatlerinde, kadınlar erkekler ile eşit statüde ibadetlere katılabilir, Tevrat okuma gibi geleneksel olarak erkekler tarafından yerine getirilen rolleri de üstlenebilmektedirler. Bunun yanı sıra, birçok Reform mabedinde yer verilen orglar ve karma korolarla ibadete müzik ile de eşlik edilmektedir.

Yahudi dini kıyafetleri

Kipa (İbranice: כִּפָּה, çoğul kippot; Yidiş: יאַרמלקע, yarmulke), kimi Yahudi adamlar tarafından, dua edilirken, yemek yenilirken, şükür duası okunurken ya da yahudi kutsal metinleri üzerinde çalışırken, kimi Yahudi adamlar tarafından da herzaman kullanılan, siperi olmayan, hafif yuvarlak küçük bir takkedir. Ortodoks olmayan cemaatlerde, kimi kadınlar da kipa takmaya başlamıştır. Kipalar, sadece başın arkasını kapatan küçük yuvarlak olanlarından tutun başın üstünü tamamen örten büyük takkelere kadar çeşitli boyutlardadır.

Tzitsit (İbranice: צִיציִת) (Aşkenazlar Tzitzis şeklinde okur) tallitin dört köşesinde  (İbranice: טַלִּית) (Aşkenazlar tallis şeklinde okur) veya dua şalının dört köşesinde bulunan özel olarak düğümlü püsküllerdir. Tallit, dua sırasında Yahudi adamlar ve ya kimi Yahudi kadınlar tarafından giyilir. Bir Yahudinin tallit giymeye başlama zamanı ile ilgili gelenekler mezhebe göre değişiklik gösterebilir. Sefarad topluluğunda, erkek çocukları talliti bar mitsva yaşından itibaren kullanmaya başlarlar. Bazı Aşkenaz topluluklarında ise, yalnızca evlilikten sonra tallit giyilmesi gelenekseldir. Tallit katan (küçük tallit) ise gün boyunca elbisenin altına giyilen saçaklı bir giysidir. bazı Ortodoks çevrelerde, saçakların  giysilerin dışında serbestçe sallanmasına izin verilir.

İngilizce olarak tefillin (İbranice: תְפִלִּין), alna bağlı ve sol kolun etrafında deri kayışlarla sarılmış olan Tevrattan kutsal ayetleri içeren iki tane kare deri kutuya denir (Yunanca kelime φυλακτήριον'dan). Hafta içi sabah duası sırasında dindar Yahudi erkekler ve bazı Yahudi kadınlar tarafından giyilirler.

Beyaz,  diz boyu kılıfı olan bir kittel (Yidiş: קיטל), ulu günlerde dualara lider olan kişi ya da dindar gelenekçi yahudiler tarafından kıyafetin üzerine giyilen kıyafettir Geleneksel olarak, aile reisi Pesah yemeğinde kittel giyer. Kimi damatlar da, evlilik çatısı altında kittel giyerler . Yahudi erkekler öldükten sonra  definde kullanılan tallitin yanında kimi zaman kittel giydirilip defnedilirler.

Yahudi bayramları

Yahudi bayramları Yahudi tarihinin anlarını kutlayan Yahudi takviminin yanı sıra, Tanrı ve dünya arasındaki ilişkide yaratılış, vahiy ve kurtuluş gibi temel temalar için ayrılan özel günlerdir.

Şabat

Cuma akşamı günbatımından önce başlayıp cumartesi gecesi günbatımından kısa bir süre sonra biten haftalık tatil günü Şabat, Tanrı'nın yaratılışın altıncı gününden sonra istirahat ettiği günün anısına kutlanır. Şabat bayramı Yahudilik adetlerinde çok önemli rol oynar  derin bir dini hukuk hükmünde düzenlenir. Cuma günbatımında, evin hanımı Şabat' ı karşılayarak iki ya da daha fazla mum yakıp şükran duası okur.Bir bardak şarap üzerine yüksek sesle okunan Kiduş ve ekmek üzerine okunan Motzi şükran duaları ile Akşam yemeği başlar, Masa üzerinde iki somun hala (challah) ekmeği bulunması alışılagelmiş bir olaydır. Şabat döneminde, Yahudilerin 39 melaha(iş) kategorisinden herhangi birine giren şeyleri yapmaları uygun değildir. Aslında, Şabat'ta yasaklanan faaliyetler bilinen anlamdaki "iş"ler değildir: Bunlar yasakların  arasında, bir ateş yakmak, yazı yazmak, para kullanmak ve kamusal alanda taşınma eylemlerini içerir. Şimdiki zamanda, ateş yakma yasağı yakıt yakılmasını gerektirdiğinden dolayı taşıt sürmeyi ve elektrik kullanmayı da içine alacak şekilde genişletilmiştir.

Üç Hac festivali

Yahudi kutsal günleri (chaggim), Mısır'dan çıkma ve Tevrat'ın indirilmesi gibi Yahudi tarihinin simgesel günlerini kutlarken bazen tarımsal dönümlerine ve mevsim dönemlerindeki geçişlere de işaret eder. Üç önemli bayram olan Sukot, Pesah ve Şavuot'a "Şaloş Regalim" (İbranice "regel" vesile ya da ayaktan gelen "festival" ) adı da verilir. Üç kutsal zamanda , İsrailoğullarının Tapınak'ta tanrıya kurbanlar vermek üzere Kudüs'e hacca gitmeleri adetlerindendir.

Passover (pesah-pesach), Mısır'dan çıkışı anmak için,  olan Nisan'ın 14. günü (ibrani takviminin ilk ayı) akşamı başlayan ve bir hafta sürecek olan bayramdır. İsrail dışında, Pesah sekiz gün boyunca kutlanır. Pesah,eski zamanlarda, arpa hasatıyla çakışıyordu. Evde kutlamaya ya da Seder'e odaklanan tek bayramdır. Bayram öncesinde tüm hamur ürünleri "mayalı" (chametz) evden çıkarılır ve hafta boyunca asla tüketilmez. Evlerde, ekmeğin yanı sıra, buğday, arpa, çavdar, darı ve yulaf ve yan mamullerinin bulunmadığından emin olmak için etraflı temizlik yapılır ve Seder sabahı son hamur ürünü(mayalı)  kırıntıları da sembolik olarak yakılır. Mayalı ekmek yerine, matsa yenir.

Şavuot ("Haftalar Bayramı"), Tevrat'ın Sina Dağı'nda İsrailoğullarına vahyini kutlar. Bikurim (ilk meyveler) Bayramı olarak da bilinen Şavuot, en eski çağlarda buğday hasatına rastlardı. Şauvot adetleri arasında, Tikkun Leil Şavuot olarak da bilinen ve tüm gece süren tevrat okumaları, süt ürünleri yenmesi, Ruth Kitabı'nın okunması, ev ve sinagogların yeşillikler ile süslenmesi ve saflığı temsilen beyaz kıyafetler giyilmesi de vardır.

Sukot ("Çardak Bayramı"), İsrailoğullarının kenan Topraklarına  giderken çölde dolaştıkları kırk yıl anılır. Göç boyunca İsrailoğullarının içinde yaşadıkları geçici sığınakları temsilen sukkot adı verilen  geçici çardaklar inşaat edilerek kutlanır. Meyve hasatı ile çakışır ve tarım döneminin bitişini temsil eder. Dünyadaki  Yahudiler yedi gün yedi gece sukotlarda yemek yer. Sukkot, Yahudilerin yağmur yağması için dua etmeye başladıkları Şemini Atzeret ile Tevrat okuma döneminin sonuna gelinerek ;yeni dönemin başlangıcına işaret eden Simhat Tora, ("Tora Sevinci") ile sona erer. Bayram, şarkılar söylenerek ve Tora tomarları ile dans edilerek kutlanır.

Yüksek Kutsal Günler

Ulu Tatiller (Yamim Noraim veya "Günlerce Korku Günleri") pişmanlık ve bağışlanma günleri olarak kutlanmaktadır.

Roş-aşana (Yom Ha-Zikkaron veya "Hatırlama Günü" ve Yom Teruah veya "Şofar'ın Sesinin Duyulduğu Gün"), aslında İbrani takviminin yedinci ayı olan Tişri'nin ilk gününe tekabül etmesine  rağmen Rosh Hashanah Yahudi Yeni Yılı'dır. Roş-aşana, Yom Kippur'a kadar geçen, Yahudilere vicdan muhasebesi yaparak yıl boyunca kasıtlı ya da kasıtsız olarak işledikleri günahlar için tövbe etmelerinin emredildiği on günlük pişmanlık süresinin de başlangıcına işaret eder. Bayram adetleri arasında, koç boynuzundan yapılan şofarın çalınması, elma ve bal yenmesi ve nar gibi çeşitli sembolik gıdalar için şükran duaları okunması da yer alır.

Yom Kippur, (Kefaret Günü") Yahudi yılının en kutsal günüdür. bu günde oruç tutulur ve kişi günahlarından arınmak ve bağışlanmak için dua eder .dinci  Yahudiler bütün günü sinagogda, bazen öğleden sonra kısa bir ara vererek, "Mahzor" adlı özel bayram dua kitabından dualar okurlar. Birçok dindar olmayan  Yahudi, Sinagog hizmetlerine katılmak ve Yom Kippur'da oruç tutmaya ve ibadet etmeye  özel ilgi gösterir. Yom Kippur arifesinde, mumlar yakılmadan önce, ön bir yemek olan "seuda mafseket" yenilir. Yom Kippur arifesinde ve sinegog da ibadet Kol Nidre duasıyla başlar. Özellikle Kol Nidre esnasında, Yom Kippur'a beyaz ve deri olmayan ayakkabılar giyilmesi adettendir. Ertesi gün sabahtan akşam dualar okunur. "Ne'ilah" olarak adlandırılan son dua vakti , uzunca bir şofar üflemesi ile sona erer.

Purim

Purim  Pers Yahudilerinin İncil'deki Ester Kitabı'nda kaydedildiği gibi, onları imha etmeye çalışan kötü Haman'ın komplosundan kurtuluşunun anıldığı neşeli bir Yahudi bayramıdır. Ester Kitabı toplu olara okunur, yiyecek ve içecekler karşılıklı armağan edilir, yoksullara yardım  edlir ve kutlama yemeği yenir. (Esther 9:22). Diğer adetler arasında şarap içmek, hamanteş denen özel hamur işleri yapmak, maskeler ve kostümler giyinmek, karnavallar ve partiler düzenlemek yer alıyor.

Purim, her yıl Miladi takvimde Şubat veya Mart'a denk gelen, İbrani takviminin Adar ayının 14. gününde kutlanır.

Hanuka

Işık Festivali olarak da bilinen Hanuka (İbranice: חֲנֻכָּה, "özveri"), sekiz günlük bir Yahudi bayramı olup, Kislev'in 25'inci günü (İbranice takvim) başlar. Festival, Yahudi evlerinde, festivalin sekiz gecesinin her birinde ışıklar artırılarak kutlanır.

Bayrama, "tahsis" anlamına gelen Hanuka adı verilmiştir, bugün, Tapınak'ın IV. Antiokhos Epiphanes tarafından ele geçirilmesinin ardından yeniden Tanrı'ya adanmasını simgeler. Ruhani açıdan, Hanuka'da "Zeytin Yağı Mucizesi" anılır. Talmud'a göre, Makabilerin Selevkos İmparatorluğu karşısındaki zaferinin ardından Kudüs Tapınağı'nın yeniden Tanrı'ya adanması sırasında, Tapınak'daki ebedi ışığı sadece bir gün beslemeye yetecek kadar kutsal yağ bulunmaktaydı. Mucizevi bir şekilde, bu yağ, yeni yağın preslenmesi, hazırlanması ve kutsanması için gerekli süre olan sekiz gün boyunca yanmıştı.

Tevratta hiç geçmeyen hanuka , Yahudilikte önemli bir tatil olarak görülmemekteydi, ancak Noel ile aynı zamana denk düşen ve vurgulanan ulusal Yahudi değerlerine sahip olduğu için, İsrail Devletinin kurulmasından bu yana modern çağlarda çok daha  yaygın bir şekilde kutlanmaktadır.

Diğer günler

Tisha B'Av (İbranice: תשעה באב veya ט'באב, "Dokuzuncu Av"), Birinci ve İkinci Tapınakların yıkılmasını anmak ve daha sonraki zamanlarda Yahudilerin İspanya'dan sürülmesini anmak için yas ve oruç tutmak için bir gün.

Yom Ha-shoah'ın modern tatilleri (Holokost Anma Günü) ve Yom Ha'atzmaut (İsrail Bağımsızlık Günü) sırasıyla Holokost'un dehşetlerini ve İsrail'in bağımsızlığını kazandıklarını anıyor.

Sinagoglar ve dini yapılar

Sinagoglar Yahudilerin dua ve ibadet evleridir. Genellikle dua için ayrı odalar (ana kutsal alan), çalışma için küçük odalar ve çoğunlukla topluluk veya eğitim amaçlı kullanılan bir alan içerirler. Sinagoglar için hiçbir plan taslağı mevcut değildir ve sinagogların mimari şekiller ve iç tasarımları büyük ölçüde değişir. Reform hareketi çoğunlukla sinagoglara tapınak der. Bir sinagogun bazı geleneksel özellikleri şunlardır:

Tevrat  defterlerinin bulunduğu bölme ( Aşkenazların Aron Hakodeş, Sefaradların ise Ehal olarak adlandırdığı), (bölme genellikle "parohet" adı verilen işlemeli bir perde ile örtülüdür.)

Tevrat'ın okunduğu (ve Sefarad sinagoglarında yapılan hizmetler)Aşkenazlar tarafından bimah ve Sefarad tarafından teva olarak anılan ve ibadetin yönetildiği platform.

Ebedi ışık (ner tamid), Kudüs'teki Tapınağın sürekli yanan lambasını hatırlatıcısı olarak kullanılan, sürekli aydınlatılmış bir lamba veya fener

Basamağın veya amudun, dua ederken hazzan ya da namaz liderinin durduğu Sandığı'na bakan bir kürsü.

Sinagoglara ek olarak, Yahudilikte önem taşıyan diğer binalar arasında yeshivalar veya Yahudi öğrenim kurumları ve ritüel hamam olan mikvalar bulunur.

Diyet yasaları: kaşrut

Yahudi diyet yasaları kaşrut olarak bilinir. Onlara göre hazırlanan yiyeceklere kaşer denir ve kaşerlik ettirilmemiş gıdalar da treifah(haram) veya treif olarak bilinir. Bu yasalara uyan insanların, aynı zamanda "kaşer" oldukları söyleniyor.

Kanunların çoğu hayvansal gıdalar için geçerlidir. Örneğin, koşer olarak kabul edilebilmesi için memelilerin toynakları bölmeli ve geviş getirmesi ( ağzındakileri çiğnemesi) gerekir. Domuz, tartışmasız helal olmayan bir hayvanın en iyi bilinen örneğidir. Ayakları toynakları bölmeli olmasına rağmen, geviş getirmez. Deniz mahsulünün kosher olabilmesi için, hayvanın yüzgeçleri ve pulları olmalıdır. Kabuklu deniz hayvanları, kabuklu hayvanlar ve yılan balıkları gibi bazı deniz mahsulleri bu nedenle helal olarak kabul edilmemektedir. Kuşlar ile ilgili olarak, meşru olmayan türlerin bir listesi Tevrat'da verilmiştir. Birçok türün tam çevirileri aktarılamamıştır ve bazı kaşer olmayan kuşların kimlikleri artık belli değildir. Bununla birlikte, birkaç kuşun kaşrut statüsüyle ilgili gelenekler mevcuttur. Örneğin, çoğu toplulukta tavuklara ve hindilere izin verilmektedir. Amfibiler, sürüngenler ve böcekler gibi diğer hayvan türleri tamamen yasaklanmıştır.

Türlerin kıyaslanması gerekliliğine ek olarak, et ve tavukçuluk (balık hariç) shechitah olarak bilinen bir süreçte kesilen sağlıklı bir hayvandan gelmelidir. Doğru kesim uygulamaları olmadan, başka türlü helal bir hayvan bile haram sayılır. Kesim işlemi hayvan için hızlı ve nispeten ağrısızdır. Yasaklanmış hayvanlara kan, bazı yağlar ve siyatik sinirin etrafındaki bölge dahildir.

Yahudi kanunları aynı zamanda et ve süt ürünlerinin tüketimini de yasaklar. Et yeme ile süt tüketme arasındaki bekleme süresi tüketilen sırayla ve toplum tarafından değişir ve altı saate kadar uzayabilir. Bir çocuğa anne sütünün pişirilmesine karşı verilen İncil uyarısı üzerine, bu kural çoğunlukla Sözlü Tevrat, Talmud ve Rabbin kanunlarından türetilmiştir. Tavuk ve diğer yırtıcı kuşlar, kaşrut yasaları uyarınca et kadar aynı kabul edilir, ancak yasak Rabbiniktir, İncil'den değildir.

Yemeklerin, servis kaplarının ve fırınların kullanılması, aksi halde helal olacak olan yiyecekleri haram yapabilir. helal olmayan gıdaları hazırlamak için kullanılan kaplar veya et ve şimdi süt ürünlerinde kullanılan yemekler, belirli koşullar altında tüketilebilir.

Dahası, tüm Ortodoks ve bazı Muhafazakâr otoriteler, ayinlerde şarap kullanma konusundaki eski pagan uygulamaları nedeniyle Yahudi olmayan insanlar tarafından yapılan işlenmiş üzüm ürünlerinin tüketimini yasaklamışlardır. Bazı muhafazakar yetkililer şarap ve üzüm suyunun rabbinik gözetim altında yapılmasına izin vermemektedir.

Tevrat, kaşrut yasalarının çoğunda belirli sebepler vermez. Bununla birlikte, ritüel saflığı korumak, dürtü kontrolünü öğretmek, Allah'a itaat teşvik etmek, sağlığı iyileştirmek, hayvanlara karşı zulmü azaltmak ve Yahudi cemaatinin belirginliğini korumak da dahil olmak üzere bir dizi açıklama yapılmıştır. Diyet kanunlarının çeşitli kategorileri farklı nedenlerden ötürü gelişebilir ve bazıları çeşitli nedenlerden ötürü var olabilir. Örneğin, insanların kuşların ve memelilerin kanını tüketmeleri yasaktır, çünkü Tevrat'a göre, burada hayvanların ruhları bulunmaktadır. Tersine Tevrat, "kirli" oldukları için İsraillileri kaşer olmayan türler yemesine izin vermez. Kabala, kozher gıdalar yeme eylemi tarafından serbest bırakılan kutsal kıvılcımları tarif eder, ancak yemek yemeyerek koz kullanmayan gıdalarla sıkı sıkıya bağlıdır.

Hayatta kalma endişeleri çoğu dini hukuk için olduğu gibi kashrut'un bütün yasalarını geçersiz kılar.

Ritüel saflık yasaları

Tanakh,ritüel olarak saf olup saf olmayan konuları açıklar. Bu koşullardan bazıları insan cesetlerine veya mezarlara, seminal akıya, vajinal akıya, menstruasyona ve bunlar saf olmayandır . Tapınak döneminde papaz olarak görev yapan Kohanim, çoğunlukla mezar alanlarına girmesi ve cesetlere dokunması yasaklanmıştır. Tapınak döneminde, bu tür rahiplerin (Kohanim), kendilerine sunulan ekmeği ritual saflıkta yemeleri mecburiyeti daha sonra tüm Yahudiler için bazı katı kurallar gelmesine sebep olmuştur. Öyle ki, normal günlük ekmek yemeden önce elleri yıkama mecburiyeti tüm Yahudiler için getirilmiştir.

Aile saflığı

Niddah ("ayrı düşen" anlamına gelir; çoğu zaman "aile saflığı" olarak da adlandırılır) yasaları ve erkekler ile kadınlar arasındaki etkileşimi düzenleyen çeşitli başka yasalar (örn. tseniut, mütevazı giyim), özellikle de Ortodoks Yahudiler tarafından, Yahudi yaşamında hayati etkenler olarak görülürse de, Reformcu ve Muhafazakar Yahudiler bunlara nadiren uyar.

Özellikle Ortodoks Yahudilikte İncil Kanunları, Rabbin kanun hükmünde kararnamelerle zenginleştirilmiştir. Örneğin, Tora, normal menstrüel dönemindeki bir kadının yedi gün boyunca cinsel ilişkiden kaçınması şartını getirmektedir. Menstruasyonu uzayan bir kadın kanaması durduktan sonra yedi gün daha çekimser kalmalıdır.Hahamlar sıradan kızları Tevrat'da zavah olarak bilinen geniş menstrüel dönemle örtbas ettiler, ve adet akışı başladığı andan itibaren yedi güne kadar bir kadının kocasıyla cinsel ilişki kuramayacağını emretti. Buna ek olarak, Rabbin kanunları kocayı bu süre boyunca karısına dokunmamakta ya da eşiyle yatak paylaşmamasını yasaklamaktadır. Ardından, mikve adı verilen ritüel bir banyoda arınma gerçekleşebilir.

Geleneksel Etiyopyalı Yahudiler menstruasyonlu kadınları ayrı kulübelerde tutar ve bu Karayların uygulamasına benzer şekilde menstruasyon yapan kadınları tapınağın özel kutsallığı nedeniyle tapınaklarına sokmazlar. İsrail'e göç eden diğer Yahudi mezheplerinin etkisi, Etiyopyalı Yahudilerin daha normatif Yahudi uygulamaları benimsemelerine yol açtı.

Yaşam döngüsü olayları

Yaşam evreleri, Yahudi kimliğini güçlendirmek ve kişi ile cemaat arasında bağ oluşturmak üzere bir Yahudinin yaşamı boyunca meydana gelen olaylardır.

Brit milah -Erkek bebeklerin yaşamdaki sekizinci günlerinde sünnet töreni ile akde dahil edilmesidir. Törende, bebeğe İbranice ismi de verilir. Kız bebekler için de zeved habat adı ile benzer bir isim verme töreni de düşünülmüşse de, pek rağbet görmez.

Bar mitzvah ve Bat mitzvah - Çocukluktan yetişkinliğe geçişini simgeleyen bu tören, bir kadın Yahudi olan on iki yaş ve bir erkek Yahudi'nin on üç yaşında Ortodoks ve bazı Muhafazakar cemaatler arasında gerçekleşir. Reform hareketinde, kızlar ve erkekler on üç yaşında bat / bar mitzvalarını almışlardır. Sıklıkla, törende yeni yetişkinlere, Ortodoks gelenekte ise sadece erkeklere, cemaatin ibadeti yönettirilir ve Tora'dan bir bölüm okutulur.

Evlilik.-Evlilik, son derece önemli bir yaşam evresi olayıdır. Evlilik töreni, mutlu evi sergileyen bir hupa ya da evlilik kubbesi, altında gerçekleştirilir. Törenin sonunda, Kudüs Tapınağı'nın yıkılması ve Yahudi halkının dağılması yüzünden tutulan sürekli matemi simgeleyen bir bardak damat tarafından üzerine basarak kırılır

Ölüm ve Matem – Yahudilikte çok aşamalı bir matem uygulaması vardır. İlk aşama olan şiva ("yedi" anlamına gelir ve bir hafta boyunca tutulur) boyunca kişi evde oturarak dostlar ve aile fertleri tarafından teskin edilir. İkinci aşama olan şeloşim bir ay boyunca tutulur. Ebeveynlerinden birini kaybedenler için de, on bir ay boyunca tutulan, avelut yud bet hodeş adlı üçüncü bir matem aşaması daha vardır.

Topluluk liderliği

Klasik rahiplik

Rahiplerin Tapınağa ve kurbanların katıldığı 70 CE'deki İkinci Tapınağın tahrip edilmesinden bu yana Yahudilikte rahiplik rolü önemli ölçüde azaldı. Rahiplik, miras alınan bir mevkidir ve papazların artık törensel görevleri olmamasına rağmen, birçok Yahudi cemaatinde hala saygı duymaktadırlar. Birçok Ortodoks Yahudi cemaati, gelecekteki bir Üçüncü Tapınak için görevlilere  tekrar ihtiyaç duyulacağına ve gelecekteki görev için hazır olmaya ihtiyaç duyduğuna inanıyor.

Kohen – Baba tarafından Musa'nın erkek kardeşi Harun'un soyundan gelir. Tapınak'ta, kurban kesme işlemi Kohenler tarafından gerçekleştirilirdi. Günümüzde, Kohen soyundan gelenler Tevrat okumak üzere ilk olarak çağırılır, Nesihat Kapayim'e (Cemaati Bereketlendirme) çıkar, Pidyon törenini gerçekleştirmenin de aralarında bulunduğu diğer özel yasa ve törenlere riayet ederler.

Levi (Levil) - Yakup oğlu Levi'nin soyundan gelen köpeği. Kudüs'teki Tapınakta, leviteler Mezmurları okur, inşaat, bakım, gözetim ve koruma görevlerini yerine getirip, rahiplere yardım etti ve bazen halka yasayı ve tapınağın ritüelini yorumladı. Bugün, Tevrat'ı okumak için ikinci bir Levit çağırılıyor.

İbadet liderleri

Yahudilik, Mişna ve Talmud'tan günümüze kadar, çok az ritüel veya tören uygulaması için uzmanlar veya yetkililer talep etmiştir. Bir Yahudi, dua için gereken birçok şartı tek başına yerine getirebilir. tevrat ve aftarah (Peygamberlerin veya Yazıların tamamlayıcı bir bölümü), yas tutanlara yapılan duayla, damat ve gelin için verilen nimetler, yemeklerden sonra tüm lütfeleri okuyan bazı faaliyetlerde , bir minyan oluşturulması için , on Yahudinin varlığını şart koşuyor.

Bir sinagogdaki en yaygın mesleki din adamları şunlardır:

Bir cemaatin hahambaşı - bir cemaatin yahudi hukuku ile ilgili sorularını cevaplamakla görevli bilgin. Bu rol, cemaatin tercih ettiği otoritenin (yani saygıdeğer Ortodoks bir haham tarafından ya da cemaat Muhafazakâr ya da Reform olması halinde akademik seminerlerden) koordinasyonunu gerektirir. her cemaatin bir hahamı olması gerekmez  Kimi cemaatler hahamları olmasına rağmen, cemaat üyelerinin de şatz veya baal kriyah olarak hareket etmesine izin verebilir.

Hassidik Rebbe - Hasid hanedanının başı olan haham.

Hazzan (not: "h" sessiz farengefrikatiftir) (cantor) - Şatz olarak hareket eden eğitimli okuyucu. Güzel sesli, geleneksel ezgilere hakim, duaların anlamına vakıf ve bunları içtenlikle okuyabilen kişiler arasından seçilir. Bir cemaatin kendini bu işe vakfetmiş bir hazana sahip olması gerekli değildir.

Yahudi dua hizmetleri, her zaman olmasa da, birçok cemaatte bir haham ya da hazzan tarafından oluşturulan iki belirli rol içerir. Diğer cemaatlerde bu roller, hizmet bölümlerinin temelini yönlendiren cemaatin üyeleri tarafından geçici olarak doldurulur:

Shaliach tzibur ya da Shatz (lider-tam anlamıyla "cemaatin temsilcisi" ya da "temsilci") dua üzerine toplananlara liderlk eder ve bazen topluluk adına dua kılar. Bir shatz, cemaat adına due ederken, aracı olarak değil daha çok kolaylaştırıcı olarak hareket eder. Bütün cemaat bu duaların sonunda, amin diyerek katılır Bu davranışla, Şatz'ın duası cemaatin duası olur. Dua okuyabile herhangi bir yetişkin şatz gibi davranabilir. Ortodoks cemaatlerde ve bazı Muhafazakar cemaatlerde sadece erkekler ibadetin başına geçerken, ancak tüm İlerleyen topluluklar kadınları bu işlevi görmelerine izin verir.

Baal kriyah ya da baal kore (okumanın ustası) haftalık Tevrat bölümünü okur. Baal kriyah olmanın şartları önerme ile aynıdır. Bu roller karşılıklı olarak münhasır değildir. Aynı kişi çoğunlukla birden fazla rolü yerine getirme yetkisine sahiptir ve çoğunlukla bunu yapar. Genellikle bu rolleri yerine getirebilecek birkaç kişi vardır ve her biri tarafından farklı hizmetler (veya hizmetlerin bazı bölümleri) yönlendirilecektir.

Birçok cemaat, özellikle de daha büyük cemaatler de "gabbay" vardır

Gabbai (sexton) -Tevrat okuyacak kişiyi çağırır, şayet sabit bir şatz yoksa her ibadette şatzı belirler ve sinagogun temiz tutulmasını ve ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlar.

Önceki üç pozisyon genellikle gönüllülük esasına göre onurlandırılır. Aydınlanma'dan bu yana büyük sinagog hahamları ve hazzanları şatz ve baal kriyah olarak işe alınırlar.birçok Muhafazakar ve Reform cemaatinde  bu durum söz konusudur. Bununla birlikte, Ortodoks sinagogların çoğunda, bu pozisyonlar dönüşümlü olarak cemaat tarafından geçici olarak doldurulur. Çoğu cemaat bir veya daha fazla Haham kiralasa da, profesyonel hazzanın kullanımı genel olarak Amerikan cemaatlerinde azalmaktadır ve diğer bürolar için profesyonellerin kullanımı hala daha nadirdir.

Uzmanlaşmış dini roller

Dayan (Hakim) - Özel bir hukuk eğitimine sahip, rabbinik mahkeme tarafından atanmış haham. İsrail'de dini mahkemeler, evlilik ve boşanma davalarını, Yahudi cemaatindeki dine geçiş ve mali tartışmalara bakar

Mohel (sünnetçi) - Daha önce nitelikli bir okuldan eğitim almış ve sünnet işlemini gerçekleştiren sünnetçi

Shochet (Ritüel Kesimci) - Etin kaşer olabilmesi için, hayvanın, bir başka şohet tarafından eğitilmiş, kaşrut yasaları ve anatomi konusunda uzman bir şohet tarafından kesilmesi gerekir.

Sofer (yazar) - Tora tomarları, tefilinler, mezuzalar (kapı pervazlarını yerleştirilen içinde Tora'dan pasajlar bulunan kutucuk) ve gitinler (boşanma belgeleri), kutsal metinler yazma yasaları üzerine titiz bir eğitimden geçmiş, İbranice güzel yazı sanatında usta bir sofer tarafından yazılmalıdır.

Rosh yeshiva - yeshiva çalışan yahudi bilgin.

Bir yeshiva'nın Mashgiach'ı -Yeşiva Maşgiah – Yeşivadaki öğrencilerin duygusal ve ruhsal refahını teftiş eder ve mussar (Yahudi etiği) konusunda ders verir.

Mashgiach -  Kaşer gıda üreticilerini, ithalatçılarını, tedarikçilerini ve restoranlarını gıda ürününün kaşer olduğundan emin olmak için teftiş eder. Kaşrut yasaları konusunda uzman olmalı, şayet kendisi haham değilse, bir haham tarafından eğitilmiş olmalıdır.

Yahudilik tarihi

Kökenler

Özü itibarıyla, Tanah İsrailoğullarının tarihlerinin en başından İkinci Tapınak'ın yapımına kadar (M.Ö. 535 civarı) geçen dönemdeki Tanrı ile ilişkisinin hikâyesini anlatır.İlk İbrani ve Yahudi halkının babası olarak kabul edilen İbrahim, çevresinde gördüğü putperestliği reddederek tek tanrıcılığı benimsemişti. Tek Tanrı'ya iman etmesinin ödülü olarak, İbrahim'e kalabalık bir soy vaat edildi: İbrahim'in ilk çocuğu İsmail, ikinci oğlu ise Tanrı'nın İbrahim'in kültünü sürdürecek ve sürülüp kurtarıldıktan sonra İsrail Diyarı'nı (o zamanki adı ile Kenaan Ülkesi) miras alacak olan İshak'tı. Tanrı ata Yakub'u ve çocuklarını, birçok kuşaktan sonra esir edilecekleri Mısır'a gönderdi. Tanrı'nın Musa'ya İsrailoğullarını esaretten kurtarmasını emretmesinin ardından Mısır'dan Çıkış gerçekleşti. İsrailoğulları, M.Ö. 1313 (Yahudi Yılı 2448) tarihinde Sina Dağı'nda toplantılar ve onlara Tevrat indirildi. Sonunda, Tanrı onları İsrail diyarına götürdü.

Kral Davud tahta geçtikten sonra, Nathan peygambere daimi bir tapınak yapmak istediğini söyledi ve yaptıklarının ödülü olarak, Tanrı Davud'a oğlunun tapınağı yapmasına izin vermeyi ve tahtın hep çocuklarında kalacağını vaat etti 

Rabinik gelenek, Sözlü Tevrat veya sözlü kanun olarak bilinen hukuki yorum ve ayrıntıların esasında Tanrı'nın Sina Dağı'nda Musa'ya söylediklerine dayanan yazılı olmayan bir gelenek olduğunu savunur. Ne var ki, Yahudilere yönelik baskıların artması ve ayrıntıların unutulma tehdidi ile karşı karşıya gelmesi sonucunda, bu sözlü yasalar Haham Yehuda hanasi tarafından M.S. 200 civarında derlenerek Mişna oluşturuldu. Talmud, Mişna ile sonraki üç yüzyıl boyunca redakte edilen haham yorumları olan Gemara'nın bir derlemesinden oluşuyordu. Gemara, Yahudi ilim dünyasının iki önemli merkezi Filistin ve Babil'den çıkmıştır. Daha eski olan derlemeye Kudüs Talmudu denir. Dördüncü yüzyılda, İsrail'de derlenmiştir. Babil Talmudu ise, I. Ravina, II. Ravina ve Rav Aşi tarafından M.S. 500'de derlenmiş, ancak daha sonraları da düzenlenmeye devam etmiştir.

Bazı kritik bilim adamları, İbranice İncil de dahil olmak üzere kutsal metinlerin ilahi bir şekilde esinlenildiği görüşüne karşıdırlar. Bu akademisyenlerin çoğu belgesel hipotezin genel ilkelerini kabul ediyor ve Tevrat'ın birbirinden farklı konulara dikkat çeken, bir şekilde bir araya getirilmiş tutarsız metinlerden oluştuğunu ileri sürüyorlar. Çoğu bilim adamı , Birinci Tapınak döneminde İsrail halkının her ulusun kendi tanrısı olduğuna, ancak kendi tanrılarının diğer tanrılardan üstün olduğuna inanmaktadır. Bazıları katı monoteizm'in Babil Sürgünü sırasında, belki Zerdüşt dualizmine tepki olarak geliştiğini ileri sürmektedir. Bu görüşe göre Helen döneminde, Yahudilerin çoğu tanrılarının tek tanrı olduğuna ve Yahudi dini ile özdeşleşmiş açıkça sınırlanmış bir Yahudi ulusunun oluşmasına inanmaya başladılar.

John Day, İncil'deki Yahve, El, Asherah ve Ba'al'ın kökeni, Yunan tanrılarına'na çok benzeyen tanrıların üzerinde merkezlenmiş  fakat daha erken Kenanlığın kök salmış olabileceğini savunuyor.

Antik Dönem

İbranice İncil'e göre Birleşik Monarşi Saul'un yönetiminde kuruldu ve Kudüs'teki başkentiyle birlikte Davud ve Süleyman Krallığına devam etti. Solomon'un hükümdarlığından sonra ulus iki krallığa bölündü: İsrail Krallığı (kuzeyde) ve Yahuda Krallığı (güneyde). İsrail Krallığı, M.Ö. 8. yüzyılın sonlarında Assur hükümdarı Sargon II tarafından fethedildi. Başkent Samaria'dan Medya ve Habur Nehri vadisine esir alınan birçok kişi vardı. Yahudiya M.Ö. 6. yüzyılın başında bir Babil ordusu tarafından fethedilinceye kadar bağımsız bir devlet olarak devam etti ve eski Yahudi ibadet merkezinde bulunan İlk Tapınağı yok etti. Yahudi elitleri Babil'e sürüldü ve bu ilk Yahudi Diasporası olarak kabul edildi.  yetmiş yıl sonra Babil persler tarafında fethedilince çoğu  vatanlarına geri döndüler. Yeni bir İkinci Tapınak inşa edildi ve eski dini uygulamalar sürdürüldü.

İkinci Tapınağın ilk yıllarında, en yüksek dini otorite  Ezra tarafından yönetilen Büyük Meclis olarak bilinen bir konseydi. Büyük Meclis'in diğer başarıları arasında, İncil'in son kitapları bu sırada yazıldı ve kutu mühürlendi.

Helenistik Yahudilik M.Ö. 3. yüzyıldan itibaren Ptolemaik Mısır'a yayılmıştır. Büyük İsyan'dan (66-73 CE) sonra Romalılar Tapınağı yok etti. Hadrian Tapınağı gerekçesiyle pagan bir put yaptı ve sünneti yasaklandı; Bu etnik kimlik eylemleri, 132-136 CE Bar Kokhba isyanını kışkırttıktan sonra Romalılar Tevrat'ın incelenmesini ve Yahudi bayram kutlamalarını yasaklamışlar ve neredeyse tüm Yahudileri Yahudi ülkesinden zorla kaldırdılar. Bununla birlikte, 200 CE'de Yahudilere Roma vatandaşlığı tanınmıştı ve Yahudilik, dördüncü yüzyılda Gnostisizm ve Erken Hristiyanlığın ortaya çıkmasına kadar dinilik lisanı ("meşru dine") olarak tanınmıştır.

Kudüs'ün yok edilmesi ve Yahudilerin sınır dışı edilmesinin ardından, Yahudiler ibadet Tapınak çevresinde merkezi bir şekilde örgütlenmeyi durdurdu; dua yerinde bir fedakarlık yaptı ve topluluk etrafında ibadet yapıldı (en az on yetişkin erkek tarafından temsil edildi) ve Bireysel toplulukların öğretmenleri ve liderleri olarak görev yapan hahamlar yetkisinin kuruldu ( bkz. yahudi diasporası)

Tarihi Yahudi grupları (1700'e kadar)

1. yüzyılın ortalarında, birkaç küçük Yahudi mezhebi vardı bunlar:  Ferisiler, Sadduce'ler, Zealots, Essenes ve Hristiyanlar. MS 70'de İkinci Tapınağın yıkılmasından sonra bu mezhepler kayboldu. Hristiyanlık kurtuldu ancak Yahudilikle kopup ayrı bir din haline geldi. Ferisile rancak Rabbin Yahudiliği biçiminde  kurtuldu (bugün, sadece Yahudilik olarak biliniyordu). Sadukular, Peygamberlerin ve Yazıların ilahi ilhamını yalnızca Tevrat'ı ilahi şekilde esinlenmiş olarak kullanarak reddetti. Sonuç olarak, (modern Yahudiliğin temelini oluşturan) Ferisilerin inanç sisteminin diğer temel ilkeleri de Sadıkiler tarafından reddedildi. (Samaritanlar, geleneksel olarak Yahudilikten ayrı olarak kabul edilen benzer bir dini uygularlar.)

Sadece Tevrat'a dayanan Sadukular gibi 8. ve 9. yüzyıldaki bazı Yahudiler, Mişna'da kaydedilen (ve daha sonraki hahamlar tarafından iki Talmudda geliştirilen) sözlü yasanın ilhamını ve ilahi ilhamını reddetti; Tanakh. Bunlar arasında Isunians, Yudganitler, Malikitler ve diğerleri vardı. Haham geleneklerinden farklı olarak, yakında kendi sözel geleneklerini geliştirdiler ve sonunda Karay mezhebini kurdular. Karaylar bugünlerde çoğunlukla İsrail'de yaşayan az sayıdaki topluluktur. Rabbinik ve Karay Yahudileri, diğerlerinin de Yahudiler olduğunu, ancak diğer inancın yanlış olduğunu savunuyorlar.

Yahudiler, uzun zamandan beri birkaç farklı coğrafi bölgede farklı etnik gruplar kurdular. Bunların arasında Aşkenaz Yahudileri (Orta ve Doğu Avrupa), Sefarad Yahudileri (İspanya, Portekiz ve Kuzey Afrika), Etiyopya'nın Beta İsrail, Ve Arap Yarımadası'nın güney ucundan Yemenli Yahudiler. Bu grupların birçoğu duaları, gelenekleri ve kabul edilmiş fakat kanunları farklılıklara uğramıştır;  Bununla birlikte, bu ayrımlar temel olarak normatif (rabbinik) Musevilikten bazı kültürel mesafelerde oluştuğu ve herhangi bir doktriner anlaşmazlığa dayanmamasından kaynaklanmaktadır.

Zulüm

Antisemitizm, Orta Çağ'da zulüm, sersemlik, zorla din değiştirme, sınır dışı etme, sosyal kısıtlamalar ve gettolaşma şeklinde ortaya çıktı.

Bu, antik zamanlarda Yahudilerin herhangi bir baskının özelliklerinden farklıydı.Eski bir baskı siyasi olarak motive olmuş ve Yahudilere diğer etnik grupların yaptığı gibi davranılmıştır.Kiliselerin yükselişi ile birlikte, yahudilere ve yahudiliğe yönelil saldırılar Hristiyan görüşlerine dayanan teolojik düşüncelerle yönlendirildi.Ortaçağ'da Müslümanların yönetiminde olan Yahudi halkı genellikle hoşgörü ve bütünleşme yaşamış, ancak Almohad'ın zulümleri gibi zaman zaman şiddet olayları yaşanmıştı. 

Hasidizm

Hasidik Yahudilik, Baal Şem Tov (veya Besht) olarak da tanınan Yisroel ben Eliezer (1700-1760) tarafından kurulmuştur. Kökenleri, Yahudi halkının baskıya uğradığı, Avrupalı Yahudilerin kendi içlerine dönerek Talmud çalışmalarına odaklandığı bir döneme dayanır; çoğu kişi, Yahudi yaşamının birçok ifadesinin gereğinden fazla "akademik" hale geldiğini ve ruhaniyet ile neşe üzerinde hiç durmadığını hissediyordu. Müritleri birçok takipçi çekerek Avrupa'nın her yerinde sayısız Hasidik tarikatlar kurmuşlardır. Hasidik Yahudilik zaman içinde Avrupa'daki birçok Yahudinin yaşam biçimi haline gelmiş, 1880'li yıllardaki Yahudi göç dalgaları, bu akımı Amerika Birleşik Devletleri'ne de taşımıştır. 

Başlarda, Hasidik olan ve olmayan Yahudiler arasında ciddi bir hizipleşme yaşanmıştır. Avrupalı Yahudilerden Hasidik hareketi reddedenleri Mitnagdim ("Karşıtlar/Reddiyeciler") olarak adlandırıyordu. Hasidik Yahudiliğin reddedilmesinin sebepleri arasında, Hasidik ibadetin aşırı yoğun olması, liderlerine geleneklerin dışında yanılmazlık ve mucize yaratma özelliklerini isnat etmesi ve mesihçi bir mezhep haline gelebileceğine yönelik endişeler vardı. O zamandan bu yana, Hasidler ile rakipleri arasındaki farklılıklar kademeli olarak azalmış, bugün her iki grup da Haredi Yahudiliğin parçası haline gelmiştir.

Aydınlanma ve yeni dini hareketler

On sekizinci yüzyılın sonlarında, Avrupa Aydınlanma olarak da bilinen bir grup entelektüel, sosyal ve siyasi hareketin etkisi altına girdi. Aydınlanma, Avrupa'da Yahudilerin kendi dışlarındaki laik dünya ile etkileşimlerini yasaklayan kanunların azalmasına da yol açarak Yahudilerin laik eğitim ve deneyime erişimesine imkân vermiştir. Gerek Aydınlanma'ya gerekse bu yeni özgürlüklere tepki olarak özellikle Orta Avrupa'da Haskala veya "Yahudi Aydınlanması" adı verilen buna paralel bir Yahudi hareketi de başlamıştır. Hareket, laik toplum ile entegrasyona ve akıl gibi, dini olmayan bilgiye ulaşma çabasına önem veriyordu .Siyasi kurtuluş vaadi ile bir çok Yahudi, Yahudi yasasını ve artan sayıda Yahudi'yi Hristiyan Avrupa'ya asimile etmeye devam etmek için hiçbir neden görmedi. Modern Yahudilik dini hareketleri bu eğilime tepki olarak doğdu. 

Orta Avrupa'da onu izleyen Birleşik Krallık ve Birleşik Devletler, Reform (veya Liberal) Yahudilik gelişmiş, hukuk yükümlülüklerini rahatlatan (özellikle Yahudi olmayan Yahudi ilişkilerini dindirmeyen) Protestan ayinini dua ederek ve Yahudiliğin etik değerlerini vurgulayarak geliştirmiştir Kehanet geleneği. Modern Ortodoks Yahudilik, Reform Yahudiliğine tepki olarak, Yahudilerin Yahudi yasalarına uymayı sürdürürken Hristiyanlara eşit vatandaş olarak kamusal yaşama katılabileceğini savunan liderler tarafından gelişti. Bu arada Amerika Birleşik Devletleri'nde zengin Reform Yahudileri, Ortodoks pratikte ancak İncil ve Talmud çalışmalarında kritik (ve şüpheci) olan Avrupalı ​​araştırmacılara, Doğu Avrupa'dan gelen göçmenlere haham yetiştirmek üzere bir seminer kurmaları için yardımcı oldu. Bu sol kanat Ortodoks hahamlarına, sağ kanat Reform hahamları katıldı ve muhafazakâr hareketi oluşturmak için Yahudi yasalarının tamamen terk edilmemesi gerektiğini düşünüyorlardı. Haskalah'a karşı çıkan Ortodoks Yahudiler Haredi Ortodoks Yahudiliğini kurdular. Holokost'tan ve İsrail devletinin kurulmasından sonra Yahudilerin kitlesel hareket ettikten sonra, bu hareketler, diğer ülkelerdeki veya diğer ülkelerdeki geleneksel Yahudiler arasında takipçiler için yarıştı.

Uyma tayfı

Birleşik Devletler, İsrail, Kanada, Birleşik Krallık, Arjantin ve Güney Afrika gibi ülkeler büyük Yahudi nüfusları içeriyor.Yahudi dini uygulamaları, her seviyedeki uyuma göre değişir.Ulusal Yahudi Nüfus Araştırması'nın 2001 baskısına göre, Birleşik Devletler'deki Yahudi cemaati (dünyanın ikinci büyük) 4.3 milyon Yahudiden 5.1 milyon yahudinin dine bağlandığı belirtildi.Bağlanan Yahudi nüfusun %80'i bir şekilde dini ibadete katılırken sadece %48'i bir sinagoga üyeydi.% 16'dan daha azı düzenli olarak ibadetlere katılıyordu.

Amerikan Yahudileri için doğum oranları 2.0'dan 1.7'ye düştü. (İkame oranı 2.1'dir.) Evlilik oranları ABD'de% 40-50 arasında değişmekte olup, evli çiftlerin çocuklarının yalnızca üçte biri Yahudiler olarak yetiştirilmektedir. Evlilikler ve düşük doğum oranları nedeniyle, ABD'deki Yahudi nüfusu 1990'da 5,5 milyon iken 2001'de 5,1 milyona düştü. Bu, Diaspora'daki Yahudi cemaati genel nüfus eğilimlerinin bir göstergesidir, ancak toplam nüfusa odaklanmak büyümeyi engelledi Haremi Yahudiliği gibi bazı mezhepler ve topluluklardaki eğilimler. Baal teshuva hareketi dine "geri döndü" ya da daha dikkatli kılan Yahudilerin bir hareketi.

Yahudilik ve diğer dinler

Hıristiyanlık ve Yahudilik

Hristiyanlık ilk olarak İkinci Tapınak Musevilik mezhebi idi, fakat iki din daha ilk yüzyılda farklılaştı. Hristiyanlık ile Yahudilik arasındaki farklar başlangıçta İsa'nın Yahudi mesih olup olmadığı ve sonuçta uzlaşımaya varılamamıştır. İki inanç arasındaki temel farklılıklar, Mesih'in, kefaret ve günahın niteliği, Tanrı'nın emirlerinin İsrail'e durumu ve belki de en önemlisi tanrının kendi doğasıdır. Bu farklılıklardan dolayı Yahudilik geleneksel olarak Hristiyanlığı tektanrılı olmayan ancak aşırı saygı duyulan veya tapınılan bir şituf sayar. Hristiyanlık yahudilerin kilise yerine gelen bir halk olup Yahudiliğin eski ve uydurma bir din olduğunu savunur  Ancak Hristiyanların ikili antlaşmaya dayalı inançları kutsal düşüncelerinin ardından Nazi Soykırımı'nı nasıl etkilediği üzerine bir fenomen olarak ortaya çıkmıştı.

Ortaçağ'dan beri, Hıristiyan Kilisesi, Anayasa da Yahudilere Dair Resmi Bildiri yayınladı;

Hiçbir Hristiyan, isteksiz oldukları ve dini reddettikleri sürece onları şiddet kullanarak onları vaftiz etmeye zorlamamaktadır. Ülkenin siyasal otoritesinin kararı olmaksızın, hiçbir Hristiyan onları yaralamayı, öldürmeyi ya da paralarını talan etmesini ya da yaşadıkları yerde şimdiye kadar hoşgören iyi gelenekleri değiştirmesini kabul etmez. "

 18. ve 19. yüzyılın sonlarında kurtulana dek  yahudilere Hıristiyan topraklarında aşağılayıcı yasal  sınırlamalar getirildi. Yahudilerin; Yahudi şapkası ve sarı rozet gibi belirleyici ve ayırt edici kıyafetlerin belirlemesi, Yahudileri belirli şehirlere ve kasabalara veya kasabaların belli kesimlerinde (gettolara) kısıtlaması ve Yahudilerin ticarete girmesini yasaklayan (örneğin yeni Ortaçağda İsveç'te giyile giysilerin satılması). Engeller ve ayrıca Yahudilere uygulanan özel vergiler, kamusal yaşamdan dışlanma, dinsel törenlerin icrasına kısıtlamalar ve dilsel sansür de dahildi. Bazı ülkeler daha da ileri gitti ve örneğin 1290'da  ingiltere Yahudileri ülkeden sürdü (Yahudiler 1655'te yeniden kabul edildi) ve 1492'de İspanya (1868'de tekrar kabul etti) Yahudileri tamamen ihraç etti. Kuzey Amerika'daki ilk Yahudi yerleşimciler 1654 yılında Hollanda'nın New Amsterdam kolonisine ulaştı; Kamu görevlisi olma, perakende dükkan açma veya sinagog kurmaları yasaklanmıştı. Koloni 1664'de İngilizler tarafından ele geçirildiğinde Yahudi hakları değişmedi ancak 1671'de Asser Levy, Kuzey Amerika'da jüriye hizmet veren ilk Yahudi oldu. 1791'de Devrimci Fransa engelitamamen ortadan kaldıran ilk ülke oldu ve Prusya 1848'de onu izledi. Birleşik Krallık'ta Yahudilerin özgürleşmesi, Isaac Lyon Goldsmid'in 30 yıl süren mücadelesinin ardından Yahudilerin 1858'de Yahudilerin 1858 Yahudi Yardım Yasası'nın yürürlüğe girmesiyle birlikte parlamentoda oturmak. 1871'de yeni birleşmiş Alman İmparatorluğu, Almanya'daki Yahudi sakatlıklarını kaldırdı ve bunlar 1935'te Nuremberg Yasalarına getirildi.

Hıristiyan topraklarında yaşayan Yahudilerin  hayatı sıklıkla kan tahil, tahliye, zorla din değiştirme ve katliamlarla belirlendi. Avrupa'daki Yahudilere karşı önyargının temel kaynağı dindi. Hıristiyanlarda Yahudilere karşı antipati, Hıristiyanlığın ilk yıllarında gelişti ve yüzyıllar boyunca Yahudi karşıtı tedbirlerin giderek artmasıyla pekiştirildi. Hıristiyanlar tarafından Yahudilere uygulanan eylem, şiddet eylemleri ve Holokost ile sonuçlanan cinayet içeriyordu. Bu tutumlar, Hıristiyan vaazlarında, sanatta ve iki yıldır popüler öğretide Yahudileri hor görmek ve Yahudileri utandırmak ve damgalamak için tasarlanmış tüzüklerde güçlendirildi. Nazi Partisi, Hıristiyan Kiliselerine uygulanan zulüm nedeniyle biliniyordu; Protestan İtiraf Kilisesi ve Katolik Kilisesi, Quakers ve Yehova Şahitleri gibi birçoğu, din karşıtı rejimin hedef aldığı Yahudileri destekledi ve kurtardı.

Hıristiyanların ve Hıristiyan Kiliselerinin Yahudi halkına ve Yahudiliğe karşı tutumları, İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana çoğunlukla olumlu yönde değişti. Papa 2. John Paul ve Katolik Kilisesi "Kilisenin Yahudi halkının sürekli ve kalıcı seçilmesini kabul etmesini" ve aynı zamanda Tanrı ile Yahudiler arasındaki antlaşmanın onaylandığını onayladı. Aralık 2015'te Vatikan, 10.000 kelimelik bir belge yayınladı. Bu belge, diğerlerinin yanında, Katoliklerin antisemitizmle savaşmak için Yahudilerle birlikte çalışması gerektiğini belirtti.

İslam ve Yahudilik

Hem Yahudilik hem de İslam dini  Peygamber İbrahim'den doğdu ve bu nedenle İbrahimî dinler olarak kabul edildi. Hem Yahudi hem de Müslüman geleneğinde, Yahudi ve Arap halklar sırasıyla İbrahim-İshak ve İsmail'in soyundan gelmektedir. Her iki din de tek tanrılıdır ve pek çok ortaklığı paylaşıyor olsa da, Yahudilerin İsa veya Muhammed'i peygamber olarak görmemeleri bakımından farklılıklar göstermektedir. Din mensupları, İslam kökenli Arap yarımadasında yedinci yüzyıldan beri birbirleriyle etkileşim halinde oldular. Aslında,712 ila 1066 CE yılları arasında Emeviler ve Abbasî hükümdarları altındaki  İspanya'da Yahudi kültürünün altın çağı yaşanmaktaydı. Yahudiler de dahil olmak üzere bu ülkelerde yaşayan Gayrimüslim tek tanrılar, zımmi olarak biliniyordu. zımmılerin dinlerini icra etmelerine ve iç meselelerini yönetmelerine izin verildi. Ancak Müslümanlara uygulanmayan belirli kısıtlamalara tabi tutuluyorlardı. Örneğin, yetişkin olmayan gayriresmi erkekler üzerinde kişi başına vergi uygulanan "jizya" ödemek zorunda kaldılar ayrıca silah taşımak veya Müslümanlarla ilgili dava açanlarda tanıklık yapmak yasaklandı. Zımmilerle ilgili birçok kanun çok sembolikti. Örneğin, bazı ülkelerde ki zımmilerin, ya Kuran'da ya da hadislerde bulunmayan, ancak ortaçağ erken dönemde Bağdat'ta keşfedilen ve tutarsız biçimde uygulanan ayırıcı giysiler giymesi gerekiyordu. Müslüman ülkelerdeki Yahudiler tamamen zulüm altında değillerdi  örneğin; çoğu 12. yüzyılda, Pers'te, Kuzey Afrika'da ve El-Andalus'taki Almahud hanedanının yöneticileri tarafından öldürülmüş, sürülmüş ya da zorla dinleri değiştirilmiştir. 17. yüzyılda Yemen'in Zaydi imamları (bkz. Mawza Sürgünü)  bazı zamanlar, Yahudilerin ikamet tercihlerinde de kısıtlamalar getiriyordu.Örneğin; Fas'ta, Yahudiler 15. yüzyıldan başlamak üzere ve 19. yüzyılın başlarından itibarenduvarlı mıntaklarda  (mellahs) tutuldu

20. yüzyılın ortalarında, Yahudiler neredeyse tüm Arap ülkelerinden sürüldüler. Çoğu yahudi  İsrail'de yaşamayı seçti. Bugün, Holokost inkarını içeren antisemitik temalar, Hizbullah ve Hamas gibi İslami hareketlerin propagandalarında yer aldı, İran İslam Cumhuriyeti'nin çeşitli kurumlarının ve hatta Refah Partisi'nin gazetelerinde ve diğer yayınlarında yapılan bildirilerde yaygınlaştı.

Yahudiliği birleştiren senkret hareketleri

Musevi unsurları diğer dinlerin unsurları ile birleştiren bazı örgütlenmeler de bulunmaktadır. Bunların en tanınmışı, çoğunlukla Yahudi olmayanların yanı sıra bazı etnik Yahudilerin de üyeleri arasında bulunduğu, Yahudileri Hristiyanlığa çekmek amacıyla başlatılan, Mesihçi Yahudilik adlı Hristiyan hareketidir. Mesihçi Yahudilik, tarihi olarak neredeyse tamamen İsa'nın ikinci defa gelmesi için Yahudilerin İsa'yı mesih olarak kabul etmesi gerektiği inancını savunan Hristiyan Evanjelist örgütler tarafından maddi olarak desteklenmiştir. Bu gruplar, tipik olarak Hristiyan teolojisini ve Kristoloji'yi Yahudi dini uygulamalarından oluşan ince bir cila ile bir araya getirirler. Bu gruplar arasından en tartışmalı olanı, ABD'nin büyük şehirlerinde sayısız misyonerlik kampanyaları ile etnik Yahudileri aktif şekilde Hristiyanlığa çekmeye çalışan, İsa için Yahudiler'dir.

Senkretizmin diğer örnekleri arasında Yahudi dini pratikleri ile pagan veya vikka inançlarını  içeren, düzensiz  biçimde organize edilmiş bir mezhep olan Semitik neopaganizm vardır;  biçimde örgütlenmiş,Bir diğer gevşek örgütlü grup olan Yahudi Budistler ise, inançlarında Asya ruhaniliğine de yer verirler; bazı Yenilenmeci Yahudiler ise rahatça ve açık bir şekilde Budizm, Sufizm, Kızılderili dini ve diğer dinlerden de unsurları almaktadır.

Yahudilikteki mistik Kabbala uygulaması, Kabbala Merkezi'nin temsil ettiği bir hareket doğurmuştur. Merkezde, çeşitli dinlerden öğretmenler görev almaktadır.