Sanat Müzesi

Sanat Müzesi nedir?

Sanat müzesi ya da sanat galerisi, özellikle görsel sanat eserlerinin sergilendiği bir alan ya da binadır. Müzeler kamuya ait kurumlar veya özel işletmeler olabilir, ancak bir müzeyi farklı kılan olgu, sergilenen koleksiyonun mülkiyetidir. Tablolar, en çok sergilenen sanat eserleridir; bununla birlikte, heykeller, dekoratif sanat eserleri, mobilya, tekstil, kostüm, pastel ve sulu boya çizimler, kolaj, baskı, sanat kitapları, fotoğraflar ve montaj sanatı eserleri de sürekli sergilenen eserler arasında yer alır. Öncelikli olarak görsel sanat yapıtlarını sergilemek için bir alan sağlamaya yarasa da, sanat galerileri bazen performans sanatları, müzik konseri veya şiir okumaları gibi diğer sanatsal etkinliklere ev sahipliği yapmak için kullanılır.

Sanat galerisi türleri

Bu terim, hem kar amacı gütmeyen halka açık galeriler hem de devlet tarafından işletilen, sanat eserleri koleksiyonlarına ev sahipliği yapan müzeler için kullanılmaktadır. Öte yandan, özel galeriler sanat eserlerinin satışına yönelik sergilerin yapıldığı ticari işletmeleri ifade eder. Bununla birlikte, her iki galeri türü de, sergilenmek üzere ödünç alınan sanat eserleri de dahil olmak üzere, gezici veya geçici sergilere ev sahipliği yapabilir.

Kuzey Amerika'da kullanılan anlamına göre; tek başına kullanılan 'galeri' terimi genelde bireysel sergileri ifade ederken, 'halka açık galeri' ibaresi de müze tanımlamasına karşılık gelmektedir. Britanya ve İngiliz Milletler Topluluğundaki kullanımı ise; tek başına kullanılan 'galeri' terimi halka açık bir galeriyi ifade ederken, 'özel' veya 'ticari' gibi ibarelerle diğer galeriler halka açık galerilerden ayrılmıştır ve tek başına kullanılan 'müze' terimi de, güzel sanatlara dair eserlerden ziyade tarih, arkeolojik ve bilimsel sanat eserleri koleksiyonlarının sergilendiği kurumsal yapı anlamını taşımaktadır.

Müzelerde galeriler

Müzelerde sanat eserlerinin halka açık olarak sergilendiği salonlara 'galeriler' denir; örneğin, Eski Mısır sanatına adanmış bir salon genellikle Mısır Galerisi olarak adlandırılır.

Çağdaş galeri

Çağdaş sanat galerisi terimi, genelde özel sektöre ait kar amaçlı bir ticaret galerisi anlamına gelir. Bu tip galeriler yaygın olarak büyük kent merkezlerinde kümelenir. Küçük şehirlerde genellikle en az bir galeri bulunur; ancak kasabalarda veya köylerde de galeri kurulabilir. Hatta kent merkezinden çok daha uzak bölgelerde de kurulduğu olmuştur; ör. Taos sanat topluluğu ve St.Ives, Cornwall.

Çağdaş sanat galerileri genelde halka açık olarak, ücretsiz sergilenir; bununla beraber bazıları yarı özeldir. Genellikle sanat eserlerinin satışlarından %25 ile %50 arası bir kar payı alırlar. Ayrıca birçok kar amacı gütmeyen veya kolektif galeriler bulunmaktadır. Uluslararası sanat piyasalarında antipatiyle karşılanmış olsa da; Tokyo gibi şehirlerdeki bazı galeriler sanatçılara sabit bir gündelik ücret uygulamaktadır. Galerilerde genellikle bireysel eserler sergilenmektedir. Küratörler, belirli bir konuya yönelik bir toplu sanat galerisini, bir sanat akımına yönelik eserleri veya bir sanatçılar topluluğunun eserlerine yönelik, ortak galeriler sergilemektedir. Galeriler bazen özel olarak seçtikleri sanatçılara, düzenli olarak eserlerini sergileme imkanı tanırlar.

Bir galerinin tanımı aynı zamanda, sanatçıların seleksiyonu için daha demokratik bir ortam sağlayan bir mekan kimliğiyle (özellikler Kuzey Amerika ve Batı Avrupa'da), sanatçılar birliği ya da sanatçılar tarafından işletilen bir mekan anlamlarını da içerebilmektedir.

Bu tarz galeriler tipik olarak bir yönetim kurulu ve gönüllü veya maaşlı personel vasıtasıyla seçilip, bir komisyon tarafından küratörlüğü yapılan ve genelde ticari kaygısı olmayan sergiler düzenlemektedir.

Vanity galerileri

Kurumsal galeri sanatçılardan aldığı ücret karşılığı eserlerini sergileyen sanat galerisidir ve tıpkı yazarları ağırlayan kurumsal medya gibi işlev görür. Galeriler küratör organizasyonu olmaksızın, çoğu zaman birçok sanatçının eserini eş zamanlı olarak sergiler. Çoğu sanat uzmanı sanatçının öz geçmişini okuyarak tanıma imkanına sahip olabilir.

Üniversite müzeleri ve galerileri

Üniversite sanat müzeleri ve galerileri, her tür okul, topluluk kolejleri, kolejler ve üniversiteler tarafından geliştirilen, sahip olunan ve sürdürülmekte olan koleksiyonlara ev sahipliği yapmaktadır. Bu fenomenin hem batı hem de doğuda var oluşu, onu küresel bir uygulama haline getirmektedir. Büyük ölçüde göz ardı edilmesine rağmen, yalnızca ABD'de 700'den fazla üniversite müzesi bulunmaktadır.

Bu sayı sanat müzesi kategorisinde üniversite sanat müzelerini, diğer sanat müzesi türlerine kıyasla, ülke genelinde var olan en yaygın müzeler haline getirmektedir. Bu koleksiyonlardan ilki, Batı Avrupa'daki sanat akademilerinde geliştirilen eğitim koleksiyonlarına kadar uzanırken, artık çoğu zaman her tür yüksek öğrenim kurumu ile ilişkilendirilip bünyelerinde barındırılmaktadır.

Sanat galerilerinin tarihçesi

Özel koleksiyonlar

Tarih boyunca, önemli ve pahalı sanat eserleri genellikle dini kurumlar ve hükümdarlar tarafından yaptırılmış ve tapınaklar, kiliseler ve saraylarda sergilenmiştir. Bu koleksiyonlar özel olmasına rağmen, çoğunlukla halkın bir kesiminin ziyaretine açık olarak kurgulanmıştır. Klasik çağda, dini kurumlar sanat galerilerinin ilk örnekleri olarak işlev görmeye başlamıştır. Jül Sezar da dahil olmak üzere, varlıklı Roma koleksiyoncuları mücevher ve diğer değerli objeleri tapınaklara bağışlamaya başlamıştı. Halkın bu objeleri görmelerinin ne denli mümkün olduğu bilinmemektedir.

Avrupa'da, Orta Çağ sonlarından itibaren, kraliyet sarayları, kaleler ve elitlere ait olan büyük taşra evlerinin bazı bölümleri halka açık olarak sanat eserleri koleksiyonlarının sergilendiği alanlara dönüştürülmüştür. Versailles Sarayı'na, sadece uygun kılık kıyafeti olanlar girebiliyordu- uygun kılık kıyafeti tamamlayan aksesuarlar (gümüş ayakkabı tokaları ve kılıçlar) dışarıdaki dükkanlardan kiralanıyordu. Katedrallerin ve büyük kiliselerin hazineleri veya bunların bir kısmı genel halka açık sergiler olarak düzenlenmişti. Ev sahibinin uzun bir süreliğine evde olmadığı zamanlarda, saygın kişiler evin kahyasına bahşiş verme koşuluyla taşra konaklarını gezebiliyordu.

18. yüzyıl boyunca, Paris Kraliyet Sarayı'nın ( Palais-Royal ) bir bölümünde sergilenen ve büyük ölçüde tablolardan oluşan Orleans koleksiyonu gibi, galerilerde sergilenen birçok özel ve kraliyet koleksiyonunun halkın ziyaretine açılabilmesi için bir takım düzenlemeler yapıldı. İtalya'da Grand Tour'un organize ettiği sanat turizmi 18. yüzyıl boyunca büyük bir sektör haline gelmiş ve şehirler, ön plana çıkan çalışmalarını sergileyerek daha kalabalık toplulukların erişimine sunmak için çaba sarf etmiştir. Papalık tarafından Roma şehrine hediye edilen bir klasik dönem heykelin sergilenmesi ile Capitoline Müzesi 1471 yılında açıldı. Vatikan Müzelerinin açılış tarihi de koleksiyonu halen papalığın mülkiyetinde olan, yakın bir geçmişte ortaya çıkarılan Laocoön ve Oğulları adlı heykelin sergilendiği 1506 yılına dayandırılmaktadır. Takip eden yüzyıllar boyunca, farklı temalarda bir dizi müzeler açılmış ve Vatikan'ın birçok binası müzeye dönüştürülmüştür. Halkın ziyaretine açılan ilk kraliyet hazinelerinden biri, Saksonya Krallığı'na ait olan ve 1720 de açılan Grünes Gewölbe müzesidir.

Halka açık özel müzeler, özel ilgi alanlarına hitap eden koleksiyonlar olarak, 17. yüzyıldan itibaren kurulmaya başlandı. Bu müzelerin ilki, Oxford Üniversitesine miras olarak bırakılan Elias Ashmole'nin eserlerine ev sahipliği yapmak için, 1683'te Oxford'ta kurulan Ashmolean Müzesidir.

Halk galerileri

On sekizinci yüzyılın ikinci yarısında birçok özel sanat koleksiyonu kamulaştırılarak halka açıldı.

1753 yılında British Museum (Britanya Müzesi) kuruldu ve El Yazmaları ve Sanat eserlerinden oluşan Eski Kraliyet Kütüphanesine ait olan koleksiyon halka açık olarak sergilenmesi için müzeye bağışlandı. 1777'de milletvekili John Wilkes tarafından İngiliz meclisine sunulan bir önerge ile, Avrupa'nın en kapsamlı sanat eseri koleksiyoncusu olan Sir Robert Walpole'nin koleksiyonunun satın alınıp, British Museum'un bir kanadında yeni bir galeri inşa edilip eserlerin halka açık olarak sergilenmesi yönünde teklifte bulunuldu. Birçok tartışmanın ardından, çok büyük maliyeti sebebiyle, teklif ret edildi ve yirmi yıl sonra koleksiyon Çariçe II. Katerina (Büyük Katerina) tarafından satın alınarak, Rusya'nın St. Petersburg şehrindeki Ermitaj Müzesi'nde sergilenmeye başlandı.

Bavyera kraliyet koleksiyonu (günümüzde Alte Pinakothek, Münih'te) 1779'da halka açıldı ve Medici Hanedanına ait koleksiyon, Floransa'da 1789'da (Uffizi Galerisi olarak) açıldı. Fransız Devrimi sırasında 1793'te Musée du Louvre'nin (Louvre Müzesi) kurulması ile eski Fransız kraliyet koleksiyonunun kamulaştırılarak halkın ziyaretine açılması, sanatın halkın arzına sunulması açısından önemli bir gelişmedir, ancak daha önceleri başlamış olan bir akımın devamı niteliğindedir. Madrid'de günümüzde Prado Müzesinin olduğu bina, Fransız Devrimi öncesinde kraliyet sanat koleksiyonunun bir bölümünü halka sergilemek üzere inşa edilmiş ve benzer kraliyet galerileri Viyana, Münih ve diğer başkentlerde halka açılmıştı. Ancak İngiltere'de Kraliyet Koleksiyonu, kraliyete mahsus olarak hizmet etmiş ve müzelerin kamusallaşması ancak, 1814 yılında kurulan Dulwich Resim Galerisi ve on sene sonra 1824'te kurulan Ulusal Galeri ile gerçekleşmiştir.

Galeride gösterilmeyen görsel sanatlar

Resim, pastel, sulu boya, baskı ve fotoğraf gibi kağıt üzerinde yapılan çalışmalar genellikle koruma nedenleriyle kalıcı olarak sergilenmez. Bu materyaller müzede bulunan özel bir matbu eser salonunda halkın ziyaretine sunulmaktadır. Birçoğu galerilere kaldırılmasına rağmen, duvar resimleri genelde oldukları yerde sergilenir. Arazi sanatı ve performans sanatı gibi 20. yüzyıl sanatının farklı türleri de genellikle galeri dışında bulunur. Bununla birlikte, bu tür sanatların fotoğraf kayıtları genellikle galerilerde gösterilmektedir. Çoğu müzeler ve büyük sanat galerileri, sergi alanlarının kapasitesini aşacak sayılarda esere sahiptir. Galerilere sığmayan eserler, dahili ve harici depolarda saklanmaktadır.

Bir sanat galerisine benzer bir şekilde, heykel bahçesi (veya "heykel parkı"), olarak adlandırılan açık hava galerilerinde heykeller sergilenmektedir. Festival tarzı etkinliklerde, açık alanlarda geçici olarak heykellerin getirilip sergilenmesi revaçtadır.

Sanat galerisi mimarisi

Sanat galerisinin mimari formu Sir John Soane tarafından 1817'de tasarlanan Dulwich Resim Galerisinin tarzıyla ortaya çıktı. Bu galeri tarzı, tabloların direk gün ışığına veya tavandaki lambalardan gelen ışığa maruz kalmadan sergilenebileceği, bir birine bağlı salonlar grubunda bulunan, büyük ve boydan boya duvarlara asılarak sergilenmesini sağlayan bir yapıdaydı.

19. yüzyılın sonlarında, Avrupa ve Amerika'da kamusal sanat galerilerinin açılmasında ani bir artış yaşandı ve büyük kentlerin vazgeçilmez bir kültürel özelliği haline geldi. Belediyelerin okuryazarlık ve halk eğitimi için harekete geçmesinin bir neticesi olarak müzeler ve halk kütüphanelerinin yanı sıra daha fazla sanat galerisi açılmaya başladı.

20. yüzyılın ortalarında ve sonlarında, sanat müzeleri için kullanılan erken dönem mimari stiller (New York şehrindeki Büyükşehir Güzel Sanatlar Müzesinin mimarisi ya da Amsterdam'daki Rijksmuseum'un Gotik ve Neo-Rönesans mimarisi gibi) yerini zamanla dekonstrüktivizm (yapısal analiz) gibi daha modern tarzlara bırakmıştır. Bu akımın örnekleri arasında: Frank Lloyd Wright tarafından tasarlanan New York'taki Guggenheim Müzesi, Frank Gehry tarafından tasarlanan Guggenheim Bilbao Müzesi, Shigeru Ban tarafından tasarlanan Centre Pompidou-Metz Müzesi, Mario Botta tarafından yeniden tasarlanan San Francisco Modern Sanatlar Müzesi gelmektedir. Bazı eleştirmenler bu galerilerin, etkileyici iç mekanlarının göz alıcı özelliğiyle dikkatleri olması gereken tablolar üzerinden alıp dağıttığı gerekçesiyle, kendi kendilerini baltaladıkları düşüncesindeler.

Sanat galerilerinin kültürel yönleri

Tarih boyunca birçok sanat müzesi, kültürel bir amaçla tasarlanmış ya da siyasi müdahaleye tabi tutulmuştur. Özellikle ulusal sanat galerilerinin milliyetçilik duygularını kabarttığı düşünülmektedir. Bu durum, otoriter rejimlerin tarihsel olarak sanat müzesi idaresi üzerinde daha fazla kontrol uyguladıkları halde hem demokratik hem de demokratik olmayan ülkelerde meydana gelmiştir. Örneğin Ludwig Justi'nin, Berlin'deki Alte Nationalgalerie Müzesi'ndeki (Eski Ulusal Galeri) yöneticilik görevine, politik görüş açısından uygun olmadığı gerekçesiyle; Nazi yetkilileri tarafından son verilmiştir.

Sanat müzesinin toplumdaki yeri uzun süredir tartışılmaktadır. Bazıları, sanat müzeleri temelde elit kesime hitap eden kurumlar olarak değerlendirirken, bazıları ise onları toplumsal eğitim ve gelişmeye yönelik potansiyel sahibi olan kurumlar olarak görüyor. Bir Amerikan kütüphaneci ve müze yöneticisi ve aynı zamanda Newark Müzesi'nin kurucusu olan John Cotton Dana, geleneksel sanat müzesinin fonksiyonunu, eğitim ve gelişim sağlamaktan ziyade, moda takibi ve uyum sağlamaya odaklanan gereksiz bir kamu kurumu olarak değerlendirmiştir. Aslında, Dana'nın ideal müze tanımlaması; müzenin etkili ve güçlü olabilmesi için, ortalama bir vatandaşın güncel hayatına dair yaşam alanı etrafında konuşlanan olgulardan meydana gelmesi yönündedir. Buna ek olarak, Dana'nın mükemmel müze anlayışı, geleneksel sanat müzesinden çok daha çeşitli objeler içermeli ve hayal gücünü teşvik eden endüstriyel aletler ve el işleri de dahil olmak üzere gündelik yaşamda kullanılan sıradan objeleri de içermektedir. Sanat müzesinin bu bakış açısı, sanayileşmiş bir dünya ile uyum içinde olan bir tablo çizmekte ve müzeciliğin gelişmesine fayda sağlamaktadır. Dana, tabloları ve heykelleri endüstri ürünlerine göre daha az kullanışlı olarak görmüş ve müzeyi bir mağazayla mukayese etmiştir. Buna ek olarak, okullardaki eğitim düzeyini arttırmak ve toplum bireylerinin kültürel gelişimine yardımcı olmak amacıyla bir müze koleksiyonlarının ödünç olarak verilmesini teşvik etmiştir. Sonuç olarak, Dana, her vatandaşın kolayca erişip faydalanabilmesi için, müzelerin bir şehir geneline yayılan farklı şubelere ayrılarak hizmet vermesi gerekliliğini savunmuştur.

Dana'nın ideal müze görüşüne göre; bireysel bilinçlenme için, elit kesimle sınırlı kalmayıp, daha geniş bir yelpazedeki insan topluluklarına ulaşmak gerekir. 1970'lerden bu yana, bir kısım siyasi teorisyen ve eleştirmen, sanat müzelerinin ve sosyal ilişkilerin siyasal etkileri üzerinde durmuştur. Örneğin Pierre Bourdieu, sanatta bariz bir seçim özgürlüğüne rağmen insanların sanatsal tercihlerinin (klasik müzik, rock, geleneksel müzik gibi) toplumsal konumlarıyla çok yakın bir ilişki içerdiğini belirtmiştir. Sözde kültürel sermaye, sosyal hareketlilikte önemli bir faktördür (örneğin, daha yüksek ücretli ve daha yüksek statüdeki bir iş bulma). Argüman, bazı sanat müzelerinin, aristokratik ve üst sınıfa dair zevklere hitap etme eğiliminde olup, toplumun diğer sınıflarını dışlayarak, bu tür zevklerden ve gelişmeden mahrum ettiklerini savunmaktadır. Güzel sanatlar böylece farklı toplumsal sınıflar arasında bölünmeler oluşturarak toplumsal eşitsizliğin devam etmesine neden olabilir. Bu argüman aynı zamanda, yanılsamacı Marksist teorisi ve elit kültür ile bağdaşmaktadır.

Ayrıca, Londra'daki Ulusal Galeri ve Paris'teki Louvre gibi belli sanat galerileri, oldukça hassas etkiler bırakan binalarda konuşlanmıştır. Örneğin, Paris'teki Louvre, antik rejimin eski Kraliyet Kalesinde bulunur ve bu nedenle açıkça siyasi bir gündem üzerine tasarlanmıştır. Bu tür binaların boyun eğme hissi yarattığı ve güzel sanatlara gizemli bir hava vermesine katkıda bulunduğu ileri sürülmüştür.

Online müzeler

Büyük online müzeler

Çoğu sanat müzesinin çevrim içi koleksiyonları sınırlıdır, ancak birkaç müzeyle beraber bazı kütüphaneler ve devlet kurumları sağlam çevrim içi kataloglar geliştirmiştir. Önemli baskı, fotoğraf ve diğer matbu eserlerin koleksiyonlarını çevrim içi yayınlayan müzeler, kütüphaneler ve resmi kurumlar arasında şunlar bulunur:

Kongre Kütüphanesi, baskı ve fotoğraf koleksiyonu (birkaç milyon ziyaret).
British Museum, çevirim içi olarak 2.045.291 obje barındırmakta ve bu objelerin 715.184'ünde bir veya daha fazla görsel bulunmaktadır (Ağustos 2011 itibarıyla).

Resim, heykel üzerine yoğunlaşan önemli çevrim içi koleksiyonlara sahip müzeler, kütüphaneler ve resmi kurumlar:

Rijksmuseum çevrim içi 399.189 nesne barındırmakta ve bu objelerin 153.309'u bir veya daha fazla görsel ile desteklenmektedir.
Hem portre tablolar hem de fotoğraf portrelerinden oluşan, 185.000'in üzerinde eser içeren Ulusal Portre Galerisi (National Portrait Gallery)
Her biri birkaç yüz eser içeren 400'den fazla galeri barındıran Metropolitan Sanat Müzesi (Metropolitan Museum of Art)
Resim, çizim, baskı, heykel, film, fotoğrafçılık ve performans sanatlarından oluşan yaklaşık 50.000 eserle MOMA (Modern Sanat Müzesi).
Çoğu görsellerle desteklenen, 330.000'den fazla eser içeren Boston Güzel Sanatlar Müzesi (çıktı almak için ideal).
85.000'den fazla eser ile San Francisco Güzel Sanatlar Müzeleri.
Harvard Sanat Müzeleri, yaklaşık yarısı çok düşük çözünürlüklü görsellerle desteklenen 81.000'in üzerinde eser.
Çeşitli veritabanlarında, çok sayıda görselle birlikte barındırılan, 80.000'den fazla eserin yanı sıra 140.000 resim ile Louvre Müzesi.
Ulusal Sanat Galerisi, 6000 tanesi görselle desteklenen 108.000'in üzerinde eser kataloğu.
Fransız Müzeleri, Mona Lisa Veritabanı - Joconde (Mona Lisa) (Fransız Kültür Bakanlığından)
2002'den beri aktif olan Güney Kore Sanat Galerisi (Galelry Photoclass).

Online sanat koleksiyonları

Herhangi bir müzenin desteği olmaksızın, bağımsız olarak geliştirilmiş çeşitli çevrim içi sanat katalogları ve galerileri de bulunmaktadır. Bunların çoğu, Amerikan Sanat Galerisi gibi, ansiklopedik veya tarihsel sanat eserlerine yönelik galerilere yönelirken; diğerleri de çağdaş sanatçıların eserlerini satmak için ticari amaçlı kurulmuşlardır.

Sınırlı sayıdaki bu sitelerin her biri sanat dünyasında ayrı önem taşımaktadır. Sotheby's, Bonhams ve Christie's gibi büyük müzayede evleri, açık artırma yapmış oldukları veya halen yaptıkları eserler için geniş çevrim içi veritabanları bulundurmaktadır. Bridgeman Sanat Kütüphanesi, sanat eserlerinin reprodüksiyon kaynağının bir merkezi olarak hizmet sunmakta olup; sadece müzelerin, sanat tüccarlarının, sanat uzmanlarının veya mesleki organizasyonların erişimine açıktır.

Folksonomi

Aynı zamanda, müzelerle işbirliği içinde geliştirilen, daha ziyade sanatı sınıflandırmaya yönelik çevrim içi hizmet veren galeriler de mevcuttur. Müzelerdeki potansiyel folksonomi ( türlerine göre sınıflandırma) terimlerine dair rötuş gereksinimleri üzerine odaklanıp; hem kendi işlevselliklerini test etme hem de kamu adına faydalı bir çalışma yürütme eğilimindedirler.

Steve.museum adlı web sitesi, bu ortak felsefi deneyiminin hayata geçirildiği örneklerden biridir. Katılımcı kurumlar arasında Guggenheim Müzesi, Cleveland Sanat Müzesi, Metropolitan Sanat Müzesi ve San Francisco Modern Sanat Müzesi yer almaktadır.

Kuruluşlar

NOT: Özellikle SANAT MÜZELERİ için nispeten az sayıda yerel / bölgesel / ulusal organizasyonlar vardır. Çoğu sanat müzesi, yerel / bölgesel / ulusal SANAT, İNSANLIK veya MÜZE organizasyonları ile birleştirilmiştir. ABD'deki bu kuruluşların birçoğu bu web sitelerinde, web bağlantılarıyla listelenmiştir:

Uluslararası ve lokal kuruluşlar

UNESCO - Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü - dünya kültürlerinin ve sanatlarının korunması ve sunumu için önde gelen küresel bir organizasyon.
Uluslararası Müzeler Konseyi
Sanat Tarihçileri Derneği
Sanat Müzesi Küratörleri Derneği
Sanat Müzesi Yöneticileri Derneği
Uluslararası Bağımsız Küratörler
Uluslararası Çağdaş Sanat Küratörleri Birliği (IKT)
Üniversite Sanat Birliği (CAA)
Küçük Müzeler Birliği: Orta Atlantik ve aşırı, tamamıyla gönüllü üyelerden oluşan ve küçük müzelere hizmet eden bir kuruluş.
Kuzey Amerika İşteş Müzeler Birliği (NARM)
Sanatçı Materyalleri Merkezi: Carnegie Mellon Üniversitesinde, müzelere, kütüphanelere ve arşivlere, koleksiyonlarına sahip çıkma yöntemlerini geliştirme amacıyla kurulmuş bir uygulamalı araştırma merkezi.
Kültür Varlıklarının Korunması ve Restorasyonu Araştırma Merkezi (ICCROM): Kültürel mirasın korunmasına adanmış hükumetler arası bir organizasyon.
Uluslararası Tarihi ve Sanatsal Eserleri Koruma Enstitüsü (IIC).

Ulusal organizasyonlar

Avustralya: Avustralya Müzeleri
Kanada: Kanada Sanat Müzesi Yöneticileri Organizasyonu (CAMDO)
Kanada: Kanada Müzeleri Birliği
Japonya: Japonya Sanat Müzeleri Derneği (İngilizce sayfa)
Japonya: Japon Müzeleri Birliği (İngilizce sayfa)
ABD: Amerika Müzeleri Birliği, eski adıyla Amerika Müzeler Derneği
ABD: Amerika Sanat Federasyonu
ABD: Ulusal Sanat Eğitimi Derneği ve özellikle Müze Eğitim Bölümü
ABD: Amerika Tarihi ve Sanatsal Eserleri Koruma Enstitüsü (AIC).
Birleşik Krallık: Müzeler Topluluğu (MA), Londra'da kurulmuş olup; Birleşik Krallık'taki müzeler, galeriler ve kültürel miras alanında faaliyet gösteren müzeler, galeriler, uzmanlar ve kuruluşlar ve sektörde yer alan şirketlerle ilgili faaliyet gösteren, profesyonel üyelerden oluşan bir organizasyondur. Uluslararası üyelik imkanı da tanımaktadır. 1889'da kurulmuştur ve dünyadaki en eski müze derneğidir. Kendi bünyesinde 5.000'den fazla üyesi, 600 kurumsal üyesi ve 250 tüzel üyesi bulunmaktadır.

Diğer organizasyonlar (birden çok müze için)

Bölgesel, eyalet ve devlet müzesi organizasyonları

Kanada, Ontario: Ontario Müzeler Derneği ve Ontario Sanat Galerileri Derneği
ABD, batı eyaleleri: Batı Müzeleri Birliği
ABD, batı eyaletleri: Batı Müzeleri Konsorsiyumu, Amerikan Batı'sında 13 müzenin oluşturduğu Birlik
ABD, batı eyaletleri: Sanatı Koruma Batı Birliği (WAAC)
ABD, CA (Kaliforniya): Kaliforniya Müzeler Birliği
ABD, FL (Florida): Florida Sanat Müzesi Yöneticileri Derneği - Florida Müzeler Birliğine bağlı bir kuruluş.

İlçe, yerel ve topluluk müzesi organizasyonları

ABD, Washington, DC: Ulusal Smithsonian Enstitüsü, Washington, DC'de yer alan resmi ulusal müze olup; en büyük sanat ve kültür müzelerinin, büyük sanat koleksiyonlarını barındıran ulusal müzelerin ve ülke çapında diğer ulusal tarihi ve kültürel tesislerin kontrol ve organizasyonundan sorumludur. Smithsonian aynı zamanda, (direkt veya dolaylı olarak ve gezici sergilerle), federal hükumetin ulusal çapta müzelere verdiği desteği koordine eder. Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri genelindeki birçok müze ile işbirliği içinde olup 'Smithsonian Üyeler Birliği'ni oluşturmaktadır.
ABD, FL, Miami: Miami Sanat Müzeleri Birliği (MAMA)
ABD, NM, Taos: Taos sanat topluluğu
ABD, NY, New York City: Sanat Müzesi Ortaklığı
ABD, NY, New York City: New York Şehri Müzeler Konseyi
ABD, TX, Houston: Houston Müzeleri Bölge Birliği.