Salvador Dali

Salvador Dali kimdir?

Salvador Dalí olarak bilinen Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, Marqués de Dalí de Púbol (11 Mayıs 1904 - 23 Ocak 1989), ünlü bir İspanyol sürrealist ressamdır. İspanya'nın Katalonya bölgesinin Figueres şehrinde doğdu.

Dalí, sürrealist çalışmalarında tuhaf ve çarpıcı eserleri ile bilinen yetenekli bir tasarımcı ve ressamdı. Resim yeteneğinin Rönesans ustalarından etkilendiği söylenir. En iyi bilinen eseri olan "Belleğin Azmi (The Persistence of Memory)" Ağustos 1931'de tamamlandı. Dalí farklı medya gruplarından birçok sanatçı ile film, heykel ve fotoğrafçılık dallarında çeşitli çalışmalar yapmıştır.

Dalí, atalarının Moors soyundan geldiğini iddia ederek, yaldızlı ve aşırı olan her şeye duyduğu sevgisinin, lükse olan tutkusunun ve oryantal kıyafetlere olan ilgisinin, Arap soyundan kaynaklandığını söylemiştir.

Dalí son derece yaratıcıydı ve aynı zamanda olağandışı ve görkemli davranışlarda bulunmaktan hoşlanırdı. Eserlerini saygı duyan eleştirmenlerinin öfkesine neden olan Dalí'nin alışılmadık tavırları ve hareketleri, bazen kendi eserlerinden daha çok dikkat çekmiştir.

Salvador Dali'nin hayatı

Salvador Dali'nin gençliği

Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí i Domènech, 11 Mayıs 1904'de saat 8.45'te, İspanya'nın Katalonya'daki Fransa sınırına yakın olan Empordà bölgesinde, Figueres kasabasında Carrer Monturiol'un ilk katında doğdu. 1912 Yazında aile, Carrer Monturiol 24 (günümüzde 10)'ün en üst katına taşındı. 12 Ekim 1901 doğan Dalí'nin ağabeyi Salvador, 1 Ağustos 1903'te Dalí doğmadan dokuz ay önce gastroenterit hastalığı nedeniyle öldü. Babası Salvador Dalí i Cusí, noter ve orta sınıf bir avukattı ve otoriter bir yaklaşımı vardı. Annesi Felipa Domenech Ferrés, babasının otoriter yaklaşımını yumuşatırdı ve Felipa, Dali'nin sanatsal çabalarını desteklerdi.

Beş yaşındayken Dalí kardeşinin mezarına götürüldü ve ebeveynleri tarafından, kendisinin kardeşinin bir reenkarnasyonu olduğu söylendi. Dalí bu düşünceye inandı ve kardeşi hakkında, "İki damla su gibi birbirimize benzerdik, ancak farklı yansımalara sahiptik" dedi. O "muhtemelen benim ilk bir versiyonumdu, fakat çok saf yaratılmıştı." Çoktan ölmüş kardeşinin görüntüleri, Portrait of My Dead Brother (Ölü Kardeşimin Portresi-1963) gibi daha sonraki çalışmalarında yer aldı.

Dalí'nin kendisinden üç yaş küçük Anna Maria adında bir kız kardeşi de vardı. Anna 1949'da, Dalí As Seen By His Sister adında kardeşiyle ilgili bir kitap yayınladı. Dalí'nin çocukluk arkadaşları arasında gelecek FC Barcelona futbolcuları Sagibarba ve Josep Samitier vardı. Katalan Cadaqués tatil beldelerindeki tatilleri boyunca üçlü birlikte futbol oynadı.

Dalí güzel sanatlar okuluna gitti. 1916'da Dalí, Cadaqués'de bir yaz tatilinde, Paris'e düzenli geziler yapan yerel bir sanatçı olan Ramon Pichot ailesiyle birlikte modern resim sanatıyla tanıştı. Ertesi yıl babası evlerinde, Dalí'nin kara kalem çalışmalarından oluşan bir sergi düzenledi. On yıllar sonrasını anlattığı ilk sergisini, 1919'da Figueres Belediye Tiyatrosunda düzenledi.

Dalí 16 yaşındayken, Şubat 1921'de Dalí'nin annesi meme kanserinden öldü. Annesinin ölümünden sonra Dalí: "Hayatımda yaşadığım en büyük darbeydi. Ona tapıyordum... Ruhumun kaçınılmaz karanlıklarını gidereceğine güvendiğim bir varlığın kaybından dolayı kendimi toparlayamadım" dedi. Annesinin ölümünden sonra babası, ölen karısının kız kardeşiyle evlendi. Dalí, bu evliliğe karşı çıkmadı, çünkü teyzesine büyük bir sevgi ve saygı duyuyordu.

Salvador Dali'nin Madrid ve Paris yılları

1922'de Dalí, Madrid'deki Residencia de Estudiantes'e (Öğrenci Yurdu) taşındı ve San Academia de Bellas Artes de San Fernando'da okudu. 1,72 metre boyunda olan Dalí, eksantrik ve gösterişli biri olarak dikkat çekti. 19. yüzyılın sonlarında İngiliz estetiği tarzında uzun saç ve favoriler, ceket, çoraplar ve diz pantolonları vardı.

Residencia'da Pepín Bello, Luis Buñuel ve Federico Garcia Lorca ile yakın arkadaş oldu. Lorca'yla olan dostluğu güçlü bir karşılıklı tutkuya dönüştü, ancak Dalí şairin cinsel girişimlerini reddetti.

Bununla birlikte, Kübizm sanatıyla yaptığı resimler, öğrencilerden en çok ilgi gören resimleri oldu. O zamanlar Madrid'de Kübist sanatçılar bulunmadığından, Kübist sanatı hakkında, magazin makalelerinden ve kendisine Pichot tarafından verilen bir katalogdan bilgi edindi. 1924 yılında Salvador Dalí ilk kez bir kitapta resim yaptı. Kitap Dalí'nin okul arkadaşı, şair Carles Fages de Climent tarafından yayımlanan Les bruixes de Llers (Llers'in Cadıları) adında bir Katalan şiir kitabıydı. Dalí, hayatı boyunca eserlerini etkileyen Dada sanatıyla ilgili çalışmalar da yaptı.

Final sınavlarından kısa bir süre önce huzursuzluk başlatmakla suçlanan Dalí, 1926'da Akademiden uzaklaştırıldı. O zamanlar resme olan yeteneğini, 1926'da yaptığı The Basket of Bread (Ekmek Sepeti) eseriyle kanıtladı. Aynı yıl Paris'e ilk ziyaretini gerçekleştirdi ve genç Dalí burada, büyük saygı duyduğu Pablo Picasso'yla tanıştı. Picasso tanışmalarından önce, Joan Miró'dan Dalí ile ilgili olumlu şeyler duymuştu. Joan Miró, Dalí'nin Katalan'dan bir arkadaşıydı ve Dalí'yi birçok Sürrealist arkadaşıyla tanıştırmıştı. Dalí, önündeki birkaç yılda kendi stilini geliştirirken, Picasso ve Miró'dan etkilenen çok sayıda eser yaptı.

Dalí'nin hayatı boyunca eserlerinde kullanmaya devam edeceği bazı akımlar, 1920'lerde yaptığı eserlerde zaten belliydi. Dalí, akademik klasik sanattan en keskin yenilikçi sanata kadar birçok sanat stilinden etkilenmiştir. Klasik sanatta etkilendiği ressamlar arasında Raphael, Bronzino, Francisco de Zurbarán, Vermeer ve Velázquez vardı. Hem klasik hem de modern teknikleri bazen ayrı eserlerde, bazen tek eserde birleştirerek kullandı. Barselona'daki eserlerinin sergileri, eleştirmenlerin yaptığı övgü dolu ve kafa karıştırıcı yorumlarla dikkat çekti.

Dalí, 17. yüzyıl İspanyol usta ressam Diego Velázquez'dan etkilenerek, göz alıcı bir bıyık uzattı. Bıyık hayatının geri kalanında görünüşünün ikonik bir markası oldu.

1929'dan İkinci Dünya Savaşı'na

1929'da Dalí, sürrealist film yönetmeni Luis Buñuel ile kısa filmi Un Chien Andalou'da (Endülüs Köpeği) birlikte çalıştı. Ana katkısı, Buñuel'in film senaryosunu yazmasına yardımcı olmaktı. Dalí daha sonra projenin filme alınmasında önemli bir rol oynadığını iddia etti, ancak günümüz araştırmaları tarafından doğrulanmadı. Ağustos 1929'da Dalí, ilham perisi, esin kaynağı ve gelecekteki eşi Gala'yla (Elena Ivanovna Diakonova) tanıştı. O zamanda sürrealist şair Paul Éluard'la evli olan Gala, on yıllık bir Rus göçmeniydi. Dalí, aynı yıl önemli mesleki sergiler düzenledi ve Paris'in Montparnasse semtindeki Sürrealist gruba resmi olarak katıldı. Çalışması, iki yıldır sürrealizmden aşırı derecede etkilenmişti. Dalí'nin paranoyak-eleştiri yöntemi olarak isimlendirdiği, daha mükemmel sanatsal yaratıcılık için bilinçaltına erişme yöntemini Sürrealistler kabul etti.

Bu arada, Dalí'nin babasıyla olan ilişkisi kopmaya yakındı. Don Salvador Dalí y Cusi, oğlunun Gala ile olan ilişkisine şiddetle karşıydı ve Sürrealistler ile olan bağını ahlakı üzerinde kötü bir etki olarak görüyordu. Don Salvador'un Barselona gazetesinde, oğlunun Paris'te son zamanlarda yaptığı bir sergide, "Bazen annemin portresine eğlence olsun diye tükürürüm" açıklamasını ve the Sacred Heart of Jesus Christ'in (İsa Mesih'in Kutsal Kalbi) bir çizimini görmesi son kıvılcım oldu. 

Hakaret edilen Don Salvador oğlundan, söyledikleri hakkında halka açık bir şekilde özür dilemesini istedi. Dalí, muhtemelen Sürrealist gruptan atılma korkusundan dolayı bu isteği reddetti ve 28 Aralık 1929'da babasının evinden atıldı. Babası Dalí'ye, kendisinin mirastan mahrum bırakılacağını ve tekrar Cadaqués'e ayak basmaması gerektiğini söyledi. Bir sonraki yaz Dalí ve Gala, Port Lligat'tın yakınlarındaki bir koyda küçük bir balıkçı kulübesi kiraladı. Dalí daha sonra kulübeyi satın aldı ve yıllar geçtikçe onu komşu balıkçı kulübelerini alarak inşa etti. Sonunda kendisinin çok sevdiği, deniz kenarındaki villasını tamamladı. Dalí'nin babası sonunda yumuşadı ve oğlunu bağışladı.

1931'de Dalí, en meşhur eserlerinden biri olan yumuşak, eriyen cep saatlerinin sürrealist bir görüntüsünü sunan The Persistence of Memory'yi (Belleğin Azmi) yaptı. Eserin genel yorumu, yumuşak saatlerin zamanın katı veya deterministik olduğu varsayımını reddetmesi olduğudur. Bu fikir, genişleyen peyzaj ve karıncalar tarafından yenen saatler gibi eserdeki diğer imgeler tarafından desteklenmektedir.

1929'dan beri birlikte yaşayan Dalí ve Gala, 1934'te yarı gizli bir törenle evlendi. 1958'de Katolik bir törenle tekrar evlendiler. Hayatının birçok eserine ilham vermenin yanı sıra, açıkça iflasa yaklaşmışken, aşırı hayat tarzlarını destekleyen Gala, Dalí'nin menajeri olarak görev yaptı. Gala, Dalí'nin daha genç ilham perileriyle oyalanmasına, kendi öncelikli ilişki konumunu koruyarak müsamaha gösteriyordu. Dalí ikisi de yaşlandıkça, esin kaynağının sevecen ve sempatik imgesini belirterek Gala'yı çizmeye devam etti. 50 yıldan uzun süren "gergin, karmaşık ve belirsiz ilişki", Katalan bestecisi Xavier Benguerel'in Jo, Dalí (I, Dalí) operasının konusunu oluşturdu.

Dalí, 1934'te sanat simsarı Julien Levy tarafından Birleşik Devletler'de tanıtıldı. Persistence of Memory'i içeren Dalí'nin eserlerinin New York'taki sergisi, hemen bir sansasyon oluşturdu. Social Register listees (Üst Düzey yöneticiler) Dalí'yi, onun için özel olarak düzenlenen "Dalí Ball" balosuyla karşıladı. Dalí buraya, göğsünde içinde sutyen bulunan bir cam kutu giyerek geldi. Dalí ve Gala, o yıl, kendileri için Caressa Crosby tarafından düzenlenen New York'taki maskeli baloya da katıldılar. Çift kostümleri için Lindbergh bebeği ve onu kaçıran kişi olarak giyindiler. Kostümler üzerine yapılan basın bültenleri o kadar hararetliydi ki Dalí özür diledi. Dalí Paris'e geri döndüğünde Sürrealistler, sürrealist bir eylemi için özür dilemesinden dolayı ona tepki gösterdiler.

Sürrealist sanatçıların çoğunluğu giderek sol politikayla ilişkilendirilirken, Dalí siyasetle sanat arasındaki doğru ilişki konusunda belirsiz bir tutum sürdürdü. Önde gelen sürrealist André Breton, Dalí'yi Hitler fenomenindeki irrasyonelliği savunmakla suçladı; ancak Dalí, "ne gerçekte bir Hitler yanlısıyım ne de öyle olmaya niyetim var" sözüyle bu iddiayı hemen reddetti. Dalí, sürrealizmin politik olmayan bir bağlamda var olabileceğini ve açıkça faşizmi kınamadığını ısrarla belirtti. Diğer faktörlerin yanı sıra, bu olay Dalí'nin meslektaşlarıyla arasını bozmasına neden oldu. Daha sonra 1934'te Dalí, resmen Sürrealist gruptan atıldı. Bunun üzerine Dalí, "ben kendim sürrealizmim" açıklamasını yaptı.

1936'da Dalí, Londra Uluslararası Sürrealizm Sergisinde yer aldı. Fantômes paranoiaques authentiques başlıklı sunumunu, derin deniz dalış kıyafeti ve kaskıyla yaptı. Sergiye elinde bir baston ve bir çift Rus kurduyla gelen Dalí, nefessiz kaldığı için kaskı söktürmek zorunda kaldı. Dalí kıyafeti hakkında: "Sadece insan zihninin derinliklerine daldığımı göstermek istedim" yorumunu yaptı. 1936'da 32 yaşındayken Dalí, Time dergisinin kapağında yayınlandı.

Yine 1936'da New York şehri Julien Levy galerisinde yapılan Joseph Cornell'in Rose Hobart filminin galasında Dalí, başka bir olayla meşhur oldu. Levy'nin kısa sürrealist filmler programı, Dalí'nin eserlerinin yer aldığı Modern Çağdaş Sanat Müzesi'ndeki ilk sürrealizm sergisi ile aynı saatte gerçekleşti. Filmde seyirciler arasında Dalí'de vardı ancak filmin ortasında öfke içinde projektörü devirdi. Daha sonra, "Bu filmin konusu tam olarak benim fikrimdi, ve bunu yapabilmek için finansman desteği verebilecek birini arıyordum. Fikrimi hiç bir yere yazmadım ya da kimseye söylemedim, ama sanki benden çalmış gibi" dedi. "Benim bilinçaltımdan çaldı!" hatta "Hayallerimi çaldı!" gibi suçlamalarının diğer versiyonları daha şiirsel eğilimlidir. 

Bu dönemde Dalí'nin Londra'daki ana hamisi çok zengin olan Edward James'di. James, Dalí'nin birçok eserini satın alarak ve ona iki yıl mali açıdan destek vererek sanat dünyasına girmesine yardımcı oldu. Ayrıca Sürrealizm hareketinin en kalıcı simgelerinden ikisinde işbirliği yaptılar: Lobster Telephone (Istakoz Telefonu) ve Mae West Lips Sofa (Mae West'in Dudak Koltuğu).

Bu arada, birçok sanatçının taraf tuttuğu ya da sürgüne gönderildiği İspanya iç savaşı (1936-1939) başladı.

1938'de Dalí, Stefan Zweig sayesinde Sigmund Freud'la tanıştı. 82 yaşındaki ünlü, başkalarına "Bu çocuk aşırı meraklı" derken, Dalí Freud'un portresini çizmeye başladı. Dalí, kahramanından gelen bu yorumdan dolayı çok mutlu oldu.

Daha sonra, Eylül 1938'de Salvador Dalí, Gabrielle Coco Chanel tarafından Fransız Riviera'sı Roquebrune bölgesindeki evi "La Pausa"'a davet edildi. Orada, daha sonra New York'taki Julien Levy Galerisinde sergilenecek olan çok sayıda eser üretti. 20. yüzyılın sonunda, Reeves koleksiyonunun ve Chanel'in ev için yaptırdığı orjinal mobilyaların bir kısmının sergilenmesi için Dallas Sanat Müzesinde "La Pausa"un kısmi bir kopyası yapıldı.

Ayrıca Dalí, 1938'de, iki manken ile gerçek bir otomobilden oluşan üç boyutlu bir resim olan Rainy Taxi'nin açılışını yaptı. Parça, ilk olarak André Breton ve Paul Éluard tarafından düzenlenen Uluslararası Subléalisme Fuarında Paris'teki Galerie Beaux-Arts'da sergilendi. Fuar, fuara ev sahipliği yapan sanatçı Marcel Duchamp tarafından tasarlandı.

1939 New York Dünya Fuarı'nda Dalí, fuarın Amusements Area'sında (Eğlence Alanı) yer alan Dream of Venus sürrealist köşkünü sundu. Köşkte, tuhaf heykeller ve taze deniz ürünlerinden yapılan kostümleri giyen canlı mankenler bulunmaktaydı. Horst P. Horst, George Platt Lynes ve Murray Korman tarafından serginin fotoğrafları çekildi. Eğlence Alanındaki birçok cazibe merkezi gibi, bir giriş ücreti alındı.

1939'da André Breton, "Salvador Dalí" için bir anagram olan ve "dolar için istekli" olarak çevrilebilecek olan "Avida Dollars" sözcüğünü uydurdu . Bu, Dalí'nin çalışmalarının artan ticarileştirilmesine ve şöhret ve servet yoluyla kendi kendini kabul ettirmeye çalıştığına ilişkin alaycı bir betimlemeydi. Birçoğu o sırada Fransız Komünist Partisi ile yakından bağlantılı olan Sürrealistler Dalí'yi, Sürrealist hareket grubundan attılar. Bu olaydan sonra bazı sürrealistler, Dalí'den sanki ölmüş gibi bahsettiler. Sürrealist hareket ve onun çeşitli üyeleri (örneğin Ted Joans), Dalí ölene kadar ve hatta öldükten sonra bile Dalí'ye karşı aşırı sert polemikler yayınlamaya devam ettiler.

2.Dünya Savaşı ve Salvador Dali

İkinci Dünya Savaşı başladığında Avrupa'da olan Dalí ve Gala, hayatlarının 8 yılını New York ve Kaliforniya Monterey arasında geçirdikleri yer olan Birleşik Devletler'e kaçtılar. 20 Haziran 1940'da Fransa, Bordeaux'daki Portekiz konsolosu Aristides de Sousa Mendes tarafından verilen vize sayesinde gidebildiler. Dalí'nin New York'a gelişi, savaş sonrası yıllarda şehri dünya sanat merkezi olarak geliştiren katalizörlerden biriydi. Salvador Dalí ve Gala çifti, Portekiz'e geçtiler ve daha sonra Ağustos 1940'da Lizbon üzerinden New York'a gittiler. Olayın ardından Dalí Katolik inancına geri döndü. Robert ve Nicolas Descharnes konu hakkında, "Dalí bu dönemde yazmayı hiç bırakmadı" yorumunu yaptılar.

Dalí bu dönemde, mücevherat, kıyafet, mobilya ve vitrin camları dizaynı, oyun ve bale sahne setleri gibi çok çeşitli yerlerde çalıştı. 1939'da Bonwit Teller'ın vitrininde çalışırken, çalışmasının üzerine yapılan izinsiz değişikliklerden dolayı öfkelendi ve dekoratif bir küveti cam pencereden dışarı fırlattı.

Dali, 1940-41 kışını, Caroline County, Virginia'daki Bowling Green'in yakınında, sutyen tasarımcısı ve sanat destekçisi Caresse Crosby'nin evi Hampton Manor'da geçirdi. Orada, çeşitli projeler üzerine çalıştı ve yerel gazetede bölge halkı tarafından "şovmen" olarak nitelendirildi.

Dalí, 1941'de Jean Gabin'in Moontide adlı filminin senaryosunu hazırladı. 1942'de, The Secret Life of Salvador Dalí (Salvador Dalí'nin Gizli Hayatı) adlı otobiyografisini yayınladı. 1943'te New York'taki Knoedler Galerisinde yaptığı gibi, kendi sergileri için kataloglar hazırladı. Kataloglarda, bazı çok kullanılan sürrealist tekniklere, "Sürrealizm en azından, toplam verimsizlik ve otomasyon girişimlerinin çok ileri giderek totaliter sisteme yol açtığına dair deneysel bir kanıt olmaya hizmet edecektir... Günümüz tembellik ve teknik eksikliği, kolejdeki mevcut kullanımının psikolojik anlamda paroksizmasına ulaşmaktadır." sözleriyle karşı çıktı. Otomobillere özel bir moda salonuyla ilgili, 1944'te yayımlanan bir roman yazdı. Romanından dolayı Dalí'nin, The Miami Herald gazetesinde Edwin Cox tarafından elbise yerine otomobil giydiğini gösteren bir çizimi yapıldı.

The Secret Life'da Dalí, Luis Buñuel'in komünist ve ateist olmasından dolayı ondan ayrıldığını öne sürdü. New York Kardinali Spellman'ın MOMA'daki film bölümünün başı Iris Barry'yi görmesinden sonra Buñuel, The Museum of Modern Art'taki (Modern Sanat Müzesi-MOMA) görevinden alındı (ya da istifa etti). Buñuel daha sonra 1942'den 1946'ya kadar Warner Brothers'ın dublaj bölümünde çalıştığı Hollywood'a geri döndü. Buñuel, 1982 yılı otobiyografisi Mon Dernier Soupir'inde (Son Ah'ım-My Last Sigh, 1983), yıllar sonra Dalí'nin barış girişimlerini reddettiğini yazdı.

Bir İtalyan keşişi olan Gabriele Maria Berardi, 1947'de Dalí Fransa'dayken, ona bir şeytan çıkarma ayini düzenlediğini iddia etti. 2005'te keşişin evinde, Haç'a gerili bir Mesih heykeli bulundu. Dalí'nin minnettarlığından dolayı bu eseri keşişe vermiş olduğu iddia edildi ve iki İspanyol sanat uzmanı, heykelin Dalí tarafından yapıldığına dair yeterli kanıtın bulunduğunu doğruladı.

Salvador Dali'nin İspanya yılları

1948'de Dalí ve Gala, Cadaqués yakınlarında bulunan Port Lligat'taki evlerine geri döndü. Sonraki 30 yıl boyunca, oradaki zamanının çoğunu resim yaparak ve kışları, karısıyla birlikte Paris ve New York'a giderek geçirdi. Franco'nun diktatörlüğünü kabul etmesi ve üstü kapalı biçimde benimsemesine, sürgünde olan diğer İspanyol sanatçılar ve entelektüeller şiddetle karşı çıktılar.

1959'da André Breton tarafından Dalí, Joan Miró, Enrique Tábara ve Eugenio Granell'in eserlerinin bulunduğu Sürrealizmin kırkıncı yıl dönümünü kutlayan Homage to Surrealism (Sürrealizme Saygı) adlı bir sergi düzenlendi. Breton, ertesi yıl New York'ta düzenlenecek olan Uluslararası Sürrealizm Sergisine Dalí'nin Sistine Madonna (Sistine Meryem'i) portresinin dahil edilmesine şiddetle karşı çıktı.

Kariyerinin sonraki döneminde Dalí, kendisini resimle sınırlamadı, olağan dışı veya ilgi çekici medya ve süreçleri üzerine denemeler yaptı: Örneğin, kurşuni sanat tekniğiyle denemeler yaptı. Son dönemdeki yapıtlarının çoğunda optik yanılsamalar, negatif alan ve görsel efektler kullandı. Dalí pointillism, genişlemiş yarı tonlu nokta ızgaralar (daha sonra Roy Lichtenstein'ın kullanacağı bir teknik) ve stereoskopik görüntüler üzerine de denemeler yaptı. Sanatsal açıdan holografiyi kullanan ilk sanatçılar arasındaydı. Dalí'nin daha sonraki yıllarında, Andy Warhol gibi genç sanatçılar, onun Pop Art'ın gelişiminde önemli bir katkı sağladığını söylediler.

Dalí ayrıca doğa bilimlerine ve matematiğe büyük ilgi duydu. Bu ilgisi, özellikle de 1950'lerden sonra yaptığı, nesneleri gergedan boynuzları biçiminde olan çeşitli tablolarında gösterilmektedir. Dalí'ye göre gergedan boynuzu logaritmik bir spiral şeklinde büyüdüğü için kutupsal geometriyi simgelemektedir. Gergedanları, iffet temaları ve Meryem Ana'yla bağdaştırdı. Dalí ayrıca DNA ve tesserakt (4 boyutlu bir küp) konularından öylesine etkilendi ki Crucifixion (Çarmıha Gerilme) (Corpus Hypercubus) portresinde bir hiper küpün açılımı yaptı.

Dalí, stüdyosunun yakınındaki bir odaya cam bir zemin taktı. Dalí odayı, figürlerin ve nesnelerin dramatik perspektiflerini çizimlerine dahil ederek resimleri ön plana çıkarmak için hem yukarıdan hem de aşağıdan kapsamlı bir şekilde kullandı. Ayrıca odanın, evine ve stüdyosuna gelen misafir ve ziyaretçilerini eğlendirmesinden zevk alıyordu.

Dalí 2. Dünya Savaşı sonrasında teknik verilere, optik etkilere, bilim ve din alanlarına yoğun ilgi gösterdi. Dalí giderek dindar bir Katolik olmaya başladı, aynı zamanda Hiroşima'nın şokundan ve "atom çağının" başlangıcından etkilendi. Bu nedenle Dalí, bu dönemi "Nükleer Gizemcilik" olarak isimlendirdi. Port Lligat Madonna (ilk versiyon 1949) ve Corpus Hypercubus (1954) gibi tablolarda Dalí, Hristiyan ikonografisini nükleer fizikten esinlenen maddi parçalanma görüntüleriyle sentezlemeye çalıştı. Nükleer Gizemcilik çalışmaları, La Gare de Perpignan (1965) ve Hallucinojen Toreador (1968-70) gibi önemli parçaları içermektedir.

1960 yılında Dalí, Figueres şehrinde Theatre and Museum'un (Tiyatro ve Müze) çalışmalarına başladı; 1974 yılında Tiyatro ve Müze açılana kadar proje, Dalí'nin en büyük tek projesi ve enerjisinin ana odak noktası oldu. 1980'lerin ortalarında eklemeler yapmaya devam etti.

Dalí, halka açık gösterilerini ve bilinçli olarak tuhaf davranışlarını yapmaya devam etti. 1962'de yayınladığı The World of Salvador Dalí (Salvador Dalí'nin Dünyası) kitabının tanıtımını, Manhattan'daki bir kitap evinde, beyin dalgalarını ve kan basıncını gösteren bir makineye bağlı olarak yatakta uzanırken yaptı. İnsanlar Dalí'yi izlerken, Dalí kitapları imzaladı ve kitap alıcılarına ayrıca, beyin dalgalarının ve kan basıncının kaydı verildi.

1968'de Dalí, Lanvin çikolataları için mizahi bir televizyon reklamı çekti. Reklamda çikolatadan bir ısırık alırken, Fransızca "Je suis fou du chocolat Lanvin!" ("Lanvin çikolatalarına deliriyorum!") diyor ve çikolata, gözlerinin şaşı olmasına ve bıyığının yukarı kalkmasına neden oluyor. 1969 Eurovision Şarkı Yarışması için reklam kampanyasının tasarımını kolaylaştırmak ve Madrid'deki Teatro Real'da duran metalden büyük bir sahne heykelini yapmanın yanı sıra 1969'da Dalí, Chupa Chups logosunu tasarladı.

3 Haziran 2007'de Kanal 4'te yayınlanan Dirty Dalí: Özel Bir Bakış televizyon programında sanat eleştirmeni Brian Sewell, 1960'ların sonlarında İsa heykelinin altında cenin pozisyonunda pantolonu olmadan uzanıp Dalí için mastürbasyon yaparken, Dalí'nin fotoğrafını çekiyormuş gibi davrandığı anısı da dahil, Dalí ile olan tüm ilişkisini anlattı.

Salvador Dali'nin ölümü

1968'de Dalí, Gala için Púbol'da bir kale satın aldı. 1971 yılından sonra Gala haftalarca orada tek başına kalmak üzere aniden oraya gidip gelmeye başladı. Dalí kendi isteğiyle, karısının yazılı izni olmaksızın oraya gitmemeyi kabul etti. Uzun süreli sanatsal ilham perisinin kendisini terk etmesi ve kendisine yabancılaşması korkusu Dalí'yi, depresyona soktu ve sağlığına zarar verdi.

1980'de 76 yaşındayken Dalí'nin sağlığı kötüye gitti. Sağ eli Parkinson benzeri belirtilerle şiddetli bir biçimde titremeye başladı. Söylentilere göre Dalí'nin yaşlı karısı bilinçsiz bir şekilde, sinir sistemine zarar veren bir ilacı Dalí'nin içeceğine katarak onu zehirledi; bu da, sanatsal kapasitesinin zamansız bir sonuna neden oldu.

1982'de Kral Juan Carlos, İspanya soyluluk unvanlarından Marqués de Dalí de Púbol (Marki Dalí de Púbol) unvanını Dalí'ye vermiş ve burada yaşadığı şehir Púbol'a atıfta bulunmuştu. Unvan ilk olarak kalıtsaldı, ancak 1983'de Dalí'nin talebi üzerine tek seferlik unvan olarak değiştirildi.

Gala, 10 Haziran 1982'de 87 yaşında öldü. Gala'nın ölümünden sonra Dalí, yaşama arzusunu kaybetti. Dalí kendisini kasıtlı olarak susuz bırakıp intihar girişiminde bulundu. Dalí'nin bunu bazı mikroorganizmaların yaptığı gibi, kendini geçici bir ölüm haline koymak için denediğini söyleyen kimi söylentiler de oldu. Dalí Figueres'ten, Gala'nın ölüm ve mezar yeri olan Púbol'daki kaleye taşındı.

Mayıs 1983'te Dalí, son resmi olacak olan ve René Thom'un matematiksel felaket teorisinden etkilenen The Swallow's Tail'i yaptı.

1984'te, yatak odasında nedeni belli olmayan bir yangın çıktı. Muhtemelen Dalí'nin bir intihar girişimi veya çalışanlarının basit bir ihmaliydi. Dalí, arkadaşı ve işbirlikçisi Robert Descharnes tarafından kurtarıldı ve arkadaşlarından, müşterilerinden ve diğer sanatçı dostlarından bir grubun, Dalí'nin son yıllarını kendi Tiyatro-Müzesinde rahatça yaşadığını söyleyecekleri yer olan Figueres'e geri döndü.

Dalí'nin, vasileri tarafından ölümünden sonra bile orijinal olarak satılacak boş tuvalleri imzalamaya zorlandığı iddiaları vardır. Ayrıca, 1965'ten ölümüne kadar muhtemelen 50.000'den fazla imzalı litograf kağıdını bilerek sattığı iddia ediliyor. Sonuç olarak, sanat simsarları Dalí'ye atfedilen geç dönem çalışmalara karşı daha dikkatlidirler.

Daha önce kalp pili implante edilen Dalí, Kasım 1988'de kalp yetmezliğinden hastaneye yatırıldı. 5 Aralık 1988'de Dalí'yi, her zaman onun tutkulu bir hayranı olduğunu itiraf eden Kral Juan Carlos ziyaret etti. Dalí ölüm döşeğinde kendisini ziyaret eden krala, bir çizim (Dalí'nin son çizimi Head of Europa) hediye etti.

23 Ocak 1989 sabahı Dalí, favori filmi Tristan ve Isolde oynarken, Figueres'de 84 yaşında kalp yetmezliği nedeniyle öldü. Figueres'deki Theatre and Museum sahnesinin altındaki crypt'e (zemin kat) gömüldü. Konumu, vaftiz olduğu, ilk komünyonunu ve cenaze törenini yaptığı Sant Pere kilisesinin karşısında ve doğduğu evden sadece üç blok uzaklıktadır.

Gala-Salvador Dalí Vakfı, Dalí'nin resmi mülkü olarak hizmet vermektedir. Gala-Salvador Dalí Vakfının ABD telif hakkı temsilcisi Artists Rights Society'dir (Sanatçı Hakları Topluluğu). Topluluk 2002'de, koruma altındaki belirli sanat eserlerinden bölümlerin izinsiz kullanıldığını iddia ederek, Google'dan Dalí'yi anmak için koyduğu özelleştirilmiş bir logo sürümünü kaldırmasını istedi. Google isteği yerine getirdi, ancak herhangi bir telif hakkı ihlalinin olmadığını belirtti.

Sembolizm ve Salvador Dali

Dalí, çalışmalarında sıkça sembolizmi kullanmıştır. Örneğin, The Persistence of Memory resminde dikkati ilk çeken "eriyen saatler", Einstein'ın zamanın göreli olduğunu ve sabit olmadığını belirten teorisini simgelemektedir. Bu şekilde sembolik olarak işlev gören saatler fikri, sıcak bir Ağustos gününde eriyen Camembert peynirine bakarken Dalí'nin aklına geldi.

Fil imgesi de, Dalí'nin eserlerinde tekrar eden bir görüntüdür. Dalí fil imgesini, 1944 yılında yaptığı Dream Caused by the Flight of a Bee Around a Pomegranate a Second Before Awakening eserinde kullandı. Gian Lorenzo Bernini'nin Roma'daki antik bir obelisk taşıyan fil heykelinden etkilenerek yapılan filler, sırtlarında obeliskler ve "uzun, çok kavisli ve neredeyse görünmez ayaklarıyla" resmedilmiştir. Kırılgan bacaklarının imajıyla birleştiğinde, fallik tonlamalarıyla dikkat çeken bu görüntüler, hayali bir gerçeklik hissi oluşturur. Yapılan bir analize göre; "Fil, uzaydaki bir çarpıtmadır. İnce bacakları, ağırlıksızlık yapısı fikriyle çelişmektedir." Dalí, kendi resim tarzı hakkında; "Ben, beni mutlu eden resimler yapıyorum, en ufak bir estetik kaygısı olmadan, mutlak bir doğallıkla resmediyorum. Derin bir duygu ile bana ilham veren şeyleri yapıyorum ve onları dürüstçe resmetmeye çalışıyorum" yorumunu yapmıştır.

Yumurta, bir başka yaygın Dalíesque görüntüsüdür. Dalí yumurtayı, prenatal (doğum öncesi) ve intrauterin (rahim içi) ile bağdaştırır. Bundan dolayı onu, umut ve sevgiyi simgelemek için kullanır. Yumurta sembolü Dalí'nin, The Great Masturbator ve The Metamorphosis of Narcissus eserlerinde görülür. The Metamorphosis of Narcissus eseri ayrıca, ölüm ve petrifikasyonu (taşlaşma) sembolize etmektedir.

Dalí'nin eserlerinde, çeşitli diğer hayvanlar da görülmektedir. Örneğin, karıncalar ölümü, bozulmayı ve muazzam bir cinsel arzuyu simgelemektedir. Salyangoz, insan kafasıyla bağdaşmaktadır. Dalí Sigmund Freud'la ilk tanıştığında, Freund'un evinin önündeki bir bisikletin üzerinde salyangoz gördü. Bundan etkilendiği düşünülmektedir. Çekirgeler, kasvet ve korku simgeleridir.

Hem Dalí hem de babası, Cadaqués yakınlarındaki denizden yeni çıkarılmış deniz kestanelerini yemeyi çok severlerdi. Dalí, deniz kestanesinin simetrisinden büyülendi ve simetriyi pek çok sanat eserinde kullandı. Ayrıca, diğer yiyecekleri de eserlerinde kullandı.

Salvador Dali ve bilim

Bilim bağlamında Dalí'ye yapılan atıflar Dalí'nin, 20. yüzyılda kuantum mekaniğinin doğuşuna eşlik eden paradigma kayması ile olan ilgisinden kaynaklanmaktadır. Dalí, Werner Heisenberg'in belirsizlik ilkesinden etkilenerek 1958'de "Anti-Matter Manifestosunda" şunları yazdı: "Sürrealist dönemde iç dünyanın ikonografisini ve babam Freud'un muhteşem dünyasını oluşturmak istedim. Günümüzde dış dünya ve fizik bilimi, psikolojideki mükemmelliği aştı. Artık babam Dr. Heisenberg'tür."

Bu bağlamda, 1954'te ortaya çıkan, The Persistence of Memory eserinin konusuna dönen ve eserin bazı ögelerinin parçalanması ve dağılmasıyla oluşturulan The Disintegration of the Persistence of Memory, Dalí'nin yeni bilim hakkındaki bilgilerini özetlemektedir.

Salvador Dali'nin resim dışı çalışmaları

Dalí çok yönlü bir sanatçıydı. Popüler yapıtlarından bazıları arasında heykeller ve diğer objeler bulunmaktadır. Dalí bu alanların yanı sıra tiyatro, moda ve fotoğrafçılık alanındaki katkıları ile de dikkat çekmektedir.

Salvador Dali'nin heykelleri

Dalí tarafından tamamlanan Lobster Telephone (1936) ve Mae West Lips Sofa (1937), Sürrealist akımın en popüler iki nesnesidir. Sürrealist sanatçı ve hami Edward James, Dalí'yi bu iki parçayı yapması için görevlendirdi; James'e beş yaşındayken, West Sussex West Dean'de büyük bir İngiliz mülkü miras kaldı ve James 1930'larda sürrealistlerin en önde gelen destekçilerinden biriydi. Tate Gallery'deki Lobster Telephone'nun açıklama yazısına göre, "Istakozlar ve telefonlar Dalí için güçlü cinsel çağrışımlara sahipti. Dalí, yemek ile seks arasında yakın bir analoji kurmuştur." Telefonlar işlevseldi ve James, kır evindeki telefonların yerine geçmesi için dördünü de Dalí'den satın aldı. Bunlardan ilki Tate Galerisinde sergilenmekte; Ikincisi Frankfurt'taki Alman Telefon Müzesinde bulunmakta; Üçüncüsü Edward James Vakfı'na aittir ve dördüncüsü Avustralya Ulusal Galerisinde sergilenmektedir.

Ahşap ve saten yapılan Mae West Lips Sofa eseri, Dalí'nin açıkça etkileyici bulduğu aktris Mae West'in dudaklarıyla şekillendi. West, daha önce Dalí'nin 1920 yılında yaptığı Mae West'in Yüzü eserinin konusuydu. Mae West Lips Sofa günümüzde, İngiltere'deki Brighton and Hove Müzesinde sergilenmektedir.

1941-1970 yılları arasında Dalí, 39 parça mücevherat eseri oluşturdu; bir çok parça karmaşıktır ve bazıları hareketli parçalar içerir. En ünlü eseri The Royal Heart altından yapılmıştır ve 46 yakut, 42 pırlanta ve 4 zümrüt ile kaplıdır ve merkezi, gerçekten "çarpan" bir kalp gibi yapılmıştır. Dalí, "İzleyiciler olmadan, seyirciler olmadan bu mücevherler, yapılma amaçlarını yerine getiremeyeceklerdi. Bundan dolayı izleyiciler eserlerin son sanatçılarıdır." yorumunda bulundu. "Dalí-Joies" ("Dalí'nin Mücevherleri") koleksiyonu, sürekli sergilendiği İspanya, Katalonya Özerk Bölgesi Figueres'deki Dalí Tiyatro Müzesinde sergilenmektedir.

Dalí, 1970'lerde, kendisinin Alman Rosenthal porselen yapımcısı "Studio Linie" için tasarladığı, Timo Sarpaneva tarafından üretilen 500 parçalık "Suomi" sofra takımıyla endüstriyel tasarımda bir deneme yaptı.

Salvador Dali'nin tiyatro ve film eserleri

Tiyatro alanında Dalí, Federico Garcia Lorca'nın 1927 romantik oyunu Mariana Pineda'nın dekorunu hazırladı. Dalí, Richard Wagner'in 1845 yılı operası Tannhuser'e dayanan ve onun için yapılan bir bale olan Bacchanale'in (1939) hem set dizaynını hem de opera metnini hazırladı. Bacchanale'i, 1941'de Labyrinth ve 1949'da The Three-Cornered Hat için set tasarımları takip etti.

Dalí gençken, filme yoğun ilgi duydu ve çoğu Pazarları tiyatroya gitti. Dalí, sessiz filmlerin izlendiği ve doğaçlama filmlerin popüler olduğu dönemin bir parçasıydı. Dalí, film ve sinema kuramlarında iki boyut olduğuna inanıyordu: "Nesnelerin kendileri, kamera dünyasında sunulan gerçeklerdir; fotografik hayal, kameranın resmi gösterme şekli ve muhteşem yaratıcı ve imgesel görüntüsüdür." Dalí, film dünyasının ön ve arka sahnelerinde aktif olarak bulunmuştur.

Dalí, Luis Buñuel'in surrealist filmi Un Chien Andalou'nun, ortak yapımcısı olarak anılmaktadır. 17 dakikalık bir Fransız sanat filmi olan bu yapım, bir insan gözünün jilet ile kesilmesini simgeleyen grafik açılış sahnesinden dolayı çokça hatırlanmaktadır. Bu film Dalí'nin tarzının, bağımsız film dünyasında bilinmesini sağlamıştır. Un Chien Andalou, Dalí'nin rüyalarının gerçek dünyaya yansımasıydı. Film yayınlandığında görüntülerin ve sahnelerin değişmesiyle, izleyici hayretler içinde kalmıştı. Buñuel ile yapmış olduğu ikinci filminin adı L'Age d'Or idi ve 1930'da Paris'te, Stüdyo 28'de oynandı. L'Age d'Or filmi, "Paris'te gösterime girdiği yerde, faşist ve anti-Semitik grupların mürekkep atma kargaşasından sonra yıllarca yasaklandı."

Toplumun Dalí'nin hayatı üzerine olan olumsuz baskıları, Dalí'nin ticari başarısını etkilese de, Dalí'yi kendi düşüncelerini ve inançlarını sanatında ifade etmekten alıkoyamadı. Un Chien Andalou ve L'Age d'Or filmlerinin her ikisi de, bağımsız sürrealist film akımları üzerinde muazzam bir etki oluşturmaktadır. "Eğer Un Chien Andalou, sürrealizmin bilinçaltı maceraları üzerine yapılan en iyi yapımsa, L'Âge d'Or da sürrealizmin devrim niteliğindeki belki de en keskin ve kabaca ifadesidir."

Dalí, Alfred Hitchcock gibi diğer ünlü film yapımcılarıyla birlikte çalıştı. Film projelerinin en çok bilineni muhtemelen, Hitchcock'un Spellbound'taki psikanaliz temalarını betimleyen rüya dizisidir. Hitchcock'un, bastırılmış bir deneyimin doğrudan bir nevrozu tetikleyebileceği fikrine değinen filminde gerçeküstü bir kaliteye ihtiyacı vardı ve Dalí'nin çalışmasının, filminde istediği atmosferi oluşturmaya yardım edeceğini biliyordu. Dalí ayrıca, kendi sanat vizyonunun gerçekte ne olduğunun öğrenilmesine yardımcı olmak için bir sürü sanatsal referansa sahip olan Kaos ve Yaratılış adlı bir belgesel üzerinde çalıştı.

Dalí ayrıca Walt Disney ile birlikte, kısa film Destino'nun yapımında da çalıştı. 2003 yılında Baker Bloodworth ve Walt'ın yeğeni Roy E. Disney tarafından tamamlanan bu filmde, etrafta uçuşan ve yürümekte olan tuhaf figürlerin gerçeküstü görüntüleri bulunmaktadır. Filmin konusu, Meksika söz yazarı Armando Dominguez'in "Destino" şarkısından gelmektedir. Disney, 1946'da filmin yapımına yardım etmesi için Dalí'yi işe aldığında, yapacakları çalışmanın niceliği için hazır değillerdi. Mali sıkıntı oluşana kadar sekiz ay boyunca hiç duraklamadan sürekli çalıştılar. Bununla birlikte film, sonunda 48 yıl sonra tamamlandı ve çeşitli film festivallerinde gösterildi. Film Dalí'nin, Disney'in karakter animasyonuyla etkileşimli sanat eserini içermektedir.

Dalí, yaşadığı sürede sadece bir başka film daha tamamlayabildi. The Impressions of Upper Mongolia (1975) filminde Dalí, dev halusinojenik bir mantar aramaya yönelik yapılan bir geziyi anlattı. Filmin görüntüleri, Dalí'nin birkaç hafta boyunca üzerine işediği tükenmez kalemin bandındaki mikroskopik ürik asit lekelerine dayanmaktaydı.

1970'lerin ortalarında, film yönetmeni Alejandro Jodorowsky, Frank Herbert'ın romanına dayanan Dune filminin yapımında Padishah Emperor rolünü Dali'ye verdi. Filmin 2013 yılına ait Jodorowsky'nin Dune'u belgeseline göre, Jodorowsky rol hakkında konuşmak için Manhattan şehri St. Regis'teki King Cole Bar'da Dali ile buluştu. Dali, filme ilgi gösterdi ancak rolü kabul etmek için Hollywood'daki en çok para alan aktör haline getirilmesi gerektiğini söyledi. Jodorowsky, Dali'ye imparator rolünü verdi ancak Dali'nin ekranda bulunma süresini dakikalara bölmeyi planladı ve dakikada en çok ücret alan oyuncu olacağına söz verdi. Sonuçta film asla yapılmadı.

Dali, 1927'de, Être Dieu (To Be God) adlı bir operada libretto (opera metni) yazmaya başladı. Dali metni, Federico Garcia Lorca ile birlikte bir öğleden sonra Madrid'deki Cafe Regina Victoria'da yazdı. Opera 1974'te, Paris'te döneme uyarlanarak yeniden kaydedildi. Igor Wakhevitch tarafından müziği hazırlanırken, İspanyol yazar Manuel Vazquez Montalban tarafından librettosu düzenlendi. Ancak kayıt sırasında Dali, Montalban tarafından yazılan librettoyu takip etmeyi reddetti ve bunun yerine "Salvador Dali asla kendini tekrarlamaz" düşüncesiyle doğaçlama yaptı.

Salvador Dali'nin moda ve fotoğraf eserleri

Dalí, moda ve fotoğrafçılık alanlarında da bir repertuar oluşturdu. Dalí'den ıstakoz baskısı ile beyaz bir elbiseyi dizayn etmesini isteyen İtalyan moda tasarımcısı Elsa Schiaparelli ile yaptığı işbirliği popüler olmuştu. Dalí'nin Elsa için yaptığı diğer tasarımlar arasında ayakkabı şeklinde bir şapka ve tokası dudak şeklinde olan pembe bir kemer bulunmaktadır. Dalí ayrıca, tekstil tasarımları ve parfüm şişeleri dizaynı da yaptı. 1950'de Dalí, Christian Dior ile birlikte özel bir "2045 yılı kostümü" hazırladı.

Dalí'nin birlikte çalıştığı fotoğrafçılar arasında Man Ray, Brassaï, Cecil Beaton ve Philippe Halsman bulunur. Dalí, Man Ray ve Brassaï ile birlikte doğa fotoğraflarını çekti; Diğer fotoğrafçılarla birlikte, (Halsman'la birlikte yaptığı) Dalí Atomica serisini (1948) içeren bir dizi bilinmeyen konuyu araştırdı. Leda Atomica resminden esinlenerek yapılan Dalí Atomica serinin bir fotoğrafında "ressamın şövalesi, üç kedi, bir su kovası ve Dalí'nin kendisi havada süzülüyormuş" gibi betimlenmiştir.

Dalí'nin en alışılmışın dışındaki sanatsal eserlerinden biri kendi kişiliğine ek olarak takındığı bütün tavırları olabilir. 1965 yılında Fransız bir gece kulübünde Dalí, sonraları Peki D'Oslo olarak bilinen model Amanda Lear'la tanıştı. Biyografisi My Life With Dali'de (1986) yazıldığına göre, Lear Dalí'nin koruyucusu ve ilham kaynağı oldu. Dalí, manken olan Efsanevi Lear imajını değiştirerek, Lear'ın müzik dünyasına geçiş sürecini başlattı. Lear'a kendini sunma konusunda tavsiyede bulundu ve disco-art sahnesine fırtına gibi çıktığı dönemde, kökeniyle ilgili gizemli öykülerin yayılmasında yardımcı oldu. Lear'a göre o ve Dalí, ıssız bir dağın zirvesinde "manevi bir evlilik" içinde birleştiler. Lear Dalí'nin "Frankensteinı" olarak anıldı ve bazı gözlemciler Lear isminin, "L'Amant Dalí" ya da "Lover of Dalí"(Dali Aşığı) kelimesinin bir cinası olduğunu iddia ettiler. Lear, The Factory of Andy Warhol'a (Andy Warhol Fabrikası) katılmak üzere Dalí'nin yanından ayrılan Ultra Violet'nin (Isabelle Collin Dufresne) yerine geçti.

Her iki eski acemi de ileri dönemlerde, sanat alanında kendi kariyerlerini başarıyla ilerletti. İki sanatçı, 10 Nisan 2005'te, Philadelphia Sanat Müzesinde yapılan büyük bir retrospektif Dalí gösterisi için düzenlenen "The Dalí Renaissance" sempozyumunun bir parçası olarak "Reminiscences of Dalí: A Conversation with Friends of the Artist" paneline katıldılar. Konuşmaları, 236 sayfalık bir sergi kataloğu olan The Dalí Renaissance: New Perspectives on His Life and Art after 1940'ta kaydedildi.

Salvador Dali'nin mimari eserleri

Dali'nin mimari başarıları arasında Cadaqués yakınlarındaki Port Lligat evinin yanı sıra Figueres'deki Theatre and Museum'u (Tiyatro ve Müze) yer almaktadır. İspanya dışında yaptığı önemli çalışmalarından biri, 1939 New York Dünya Fuarında sergilenen Dream of Venus surrealist köşküdür. Köşkte, heykel gibi duran canlı mankenlerin yanı sıra alışılmadık heykeller de bulunmaktaydı.

Salvador Dali'nin edebi çalışmaları

Şair Federico Garcia Lorca'nın teşvikiyle Dalí, "salt roman" konusuyla edebiyatta kariyer yapmayı denedi. Dalí, yazdığı tek roman olan Hidden Faces'te (1944-Gizlenmiş Yüzler), resimler kullanarak, lüks ve abartılı yaşam biçimiyle 1930'ların çöküşünü sembolize eden göz kamaştırıcı, eksantrik aristokratların entrikalarını ve aşk ilişkilerini anlatmaktadır. Baş karakterler olan Comte de Grandsailles ve Solange de Cléda aralarında garip bir aşk ilişkisi yaşıyor, ancak mülkiyet işlemleri, savaş arası siyasi karışıklıklar, Fransız Direnişi, erkeğin başka bir kadınla olan evliliği ve kadının sahip olduğu arazinin sorunları ve iş kadını olmanın getirdiği sorumlulukları, onları birbirinden ayırıyor. Romanın hikayesi Paris, Fransa'nın kırsal alanları, Kuzey Afrika'daki Kazablanka ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palm Springs gibi çeşitli yerlerde geçmektedir. İkincil karakterler arasında yaşlı bir dul olan Barbara Rogers, onun biseksüel kızı Veronica, Veronica'nın kız arkadaşı Betka ve bir ABD savaş pilotu olan Baba bulunmaktadır. Roman İkinci Dünya Savaşının sonunda, Solange karakterinin Grandsailles'teki eski mülküne dönüp sevdiği kadını göremeden ölmesiyle son buluyor. Roman New York'ta yazıldı ve Hakon Chevalier tarafından tercüme edildi.

Diğer kurgusal olmayan edebi eserleri arasında The Secret Life Of Salvador Dalí (Salvador Dalí'nin Gizli Yaşamı/1942), Diary of a Genius (Bir Dehanın Hatıra Defteri/1952-63) ve Oui: Paranoid-Critical Revolution ( Evet: Paranoyak-Kritik Devrim/1927-33) yer almaktadır.

Salvador Dali'nin grafik sanat eserleri

Birçok gravür ve litografi üreten sanatçı, grafik sanatlarında yoğun bir şekilde çalıştı. Baskı yapımındaki ilk çalışmaları, önemli resimlerinin kalitesiyle eşit olsa da Dali, basım haklarını sattı, ancak baskı üretimine dahil olmadı. Buna ek olarak imgelerin, 1980'lerde ve 1990'larda çok sayıda sahtesi üretildi. Bu nedenle Dalí baskı pazarı daha da kafa karıştırıcı bir hal aldı.

Dali'nin tanıtımı

ABD'ye gelişinden sonra Dalí, yoğun bir şekilde kendi tanıtımıyla uğraştı. Daha sonra, Dali Müzesi yönetici direktörü Hank Hine, 2016 VR sergisi Disney and Dalí: Architects of the Imagination'da, Dalí'nin "dahiyane yollarla kendini tanıtmasını" takdir etti. Gösterilerinin birçoğu yapıldığı dönemdeki sanat eleştirmenleri tarafından soytarılık olarak görülürken, daha sonraları başarılı gösteriler olarak yorumlandılar.

Ölçüsüz bir sanatçı olarak görülen pozisyonu, Lanvin Çikolata, Braniff International Airlines (1968) ve Iberia Airlines gibi şirketlerin tanıtım kampanyalarında kullanıldı. Lanvin çikolataları için "If you got it, flaunt it!" (Elde ettiysen, hava at!) sloganı kullanıldı.

Salvador Dali'nin siyasi görüşü ve kişiliği

Salvador Dalí'nin politikası bir sanatçı olarak tanınmasında önemli bir rol oynamıştır. Yazılarında herhangi derin bir inanıştan çok, dinleyicileri şaşkına çevirmek için radikal siyasi ifadeler kullanma anektodlarını anlatmasına rağmen Dalí, gençliğinde hem anarşizmi hem de komünizmi benimsemiştir. Bu tavrı, Dalí'nin Dada hareketine olan bağlılığı ile ilgiliydi.

Dalí büyüdükçe siyasi tutumları değişti. Bu değişim, özellikle Sürrealizm hareketi, siyasi tutumu hakkında sorgulamak üzere Dalí'yi çağırmış olduğu söylenen Troçkist yazar André Breton önderliğinde dönüşümler geçirdiğinde şekillendi. Dalí, 1970 Dalí by Dalí kitabında, kendini anarşist ve monarşist ilan etti.

İspanyol İç Savaşı'nın (1936-1939) patlak vermesiyle Dalí, savaşmaktan kaçındı ve herhangi bir gruba dahil olmayı reddetti. Aynı şeyi, İkinci Dünya Savaşı'nda da (1939-1945) yaptı. Savaş öncesi yıllarda Fransa'da servet sahibi olan Dalí bu hareketinden dolayı, George Orwell'in "Fransa tehlikeye girer girmez sıçan gibi kaçtı." suçlamasıyla ağır bir şekilde eleştirildi. Orwell, "Avrupa Savaşı yaklaşırken yalnızca tek endişesi var. O da, iyi yemeği olan ve tehlikenin çok yakınına gelmesi durumunda hızlıca kaçabileceği bir yeri nasıl bulacağı" sözleriyle devam etti. Dalí'nin otobiyografisinin önemli bir 1944 yılları incelemesinde Orwell, " Dalí'nin iyi bir tasarımcı ve iğrenç bir insan olduğu gerçeğinin, eş zamanlı olarak hatırlanması gerektiği" yorumunu yaptı.

İkinci Dünya Savaşı sonrasında Katalonya'ya döndükten sonra Dalí, Francisco Franco'nun otoriter rejimine yaklaştı. İspanya'yı bölen güçlerin temizlenmesini amaçlayan eylemleri nedeniyle Franco'yu kutlayan Dalí'nin açıklamalarının bazıları Franco'yu desteklemekteydi. Katolik inancına döndükten sonra zaman geçtikçe dindar hale gelen Dalí, İspanya İç Savaşı sırasında Cumhuriyet zulümlerine atıfta bulunmuş olabilir. Dalí Franco'ya, mahkumların ölüm belgelerini imzalamasından dolayı onu öven telgraflar gönderdi. Dahası şahsen Franco'yla tanıştı ve Franco'nun torununun portresini çizdi.

Dali bir defasında Romanya Komünist lideri Nicolae Ceauşescu'ya (the Conducător), kraliyet sembolü olarak bir asayı benimsemesinden dolayı onu öven bir telgraf gönderdi. Romen gazetesi Scînteia telgrafı, alaycı yönünden şüphe duymadan yayınladı. Dalí'nin açıkça itaatsizlik olarak görülebilecek davranışlarından biri, Lorca'nın eserlerinin yasaklandığı yıllarda bile Federico Garcia Lorca'yı övmeye devam etmesidir.

Uzun pelerini, bastonu, mağrur ifadesi ve yukarı kalkık bıyığıyla renkli ve gösterişli biri olan Dalí, "her sabah uyandığımda, Salvador Dalí olmaktan çok keyif alırım" sözüyle ünlendi. Şovmen Cher ve kocası Sonny Bono, gençken Dalí'nin New York Plaza Hotel'deki pahalı dairesinde düzenlediği bir partiye katıldılar. Cher, normal bir sandalye üzerinde duran garip bir cinsel vibratörün üzerine oturunca, çift şaşkına döndü. 1960'lı yıllarda Dalí aktris Mia Farrow'a, annesi oyuncu Maureen O'Sullivan'ın kendi evinden çıkarılmasını istediği ölü fareyi, tırnakları boyanmış ve şişe içine konmuş bir şekilde hediye etti.

Dali'nin dini görüşleri bir ilgi meselesiydi. Dali röportajlarında gizemci olduğunu belirtti. Daha sonraki yıllarında, hala Roma Katolik inancına bağlı olan Dalí ,ayrıca bir agnostik olduğunu da iddia etti.

Dalí hayranlarına imza vereceği zaman daima onların kalemlerini kullanırdı. Salvador Dalí, sık sık evcil hayvanı Babou'yla dolaştı, hatta onu lüks okyanus gemisi SS Fransa'ya bile kendisiyle birlikte götürdü. Dalí kullandığı çeklerin üzerine resim çizerek, restoranlarda hesabı ödemekten kaçınmasıyla da biliniyordu. Teorisi, restoranın asla bu kadar değerli olan bir sanat eserini nakit paraya çevirmek istemeyeceği yönündeydi ve genellikle doğrulanıyordu.

Dalí kafa karıştıran görüntülerin yanı sıra sürrealist tarza uygun sözlü cinasları, belirsiz imaları ve kelime oyunları da kullandı. Çoğu zaman Fransızca, İspanyolca, Katalanca ve İngilizce gibi dillerin, eğlenceli olduğu kadar alışılmışın dışında olan garip bir kombinasyonuyla konuştu. Yazılarında, farklı dillerden gelen kelimeleri tamamen kendi isteğine göre karıştırdı.

60 Dakika programında Mike Wallace'la yaptığı röportajında Dalí, kendisinden "Divino Dalí" (Kutsal Dalí) olarak üçüncü bir şahısmış gibi bahsetti ve şaşkına dönmüş Wallace'a, aslında kendisinin öleceğine inanmadığını söyledi. 27 Ocak 1957'de ABD panel programı What Line My Line?'a gizemli konuk olarak katıldı ve kalın beyaz boya ile kara tahtaya imza attı. Yanıtları yanıltıcıydı ve sunucu Daly'den yardım istedi.

Dali çeşitli olaylarda bir karınca yiyen ile birlikte ortaya çıktı. Özellikle de 1969'da Paris'teki bir olayı ve 6 Mart 1970'te The Dick Cavett Show'da küçük bir karınca yiyenle sahneye çıkması dikkatleri çekti. The Dick Cavett Show'da karınca yiyeni Lillian Gish'in kucağına atarak onu korkuttuğu iddia edilmektedir.

Salvador Dali'nin mirası

Salvador Dalí, Damien Hirst, Jeff Koons ve diğer modern sürrealistler gibi birçok modern sanatçı tarafından büyük bir ilham kaynağı olarak gösterildi. Salvador Dalí'nin manik ifadesi ve ünlü bıyığı onu tuhaf ve gerçeküstü bir kültürel simge haline getirdi. Dalí, Robert Pattinson tarafından yapılan Little Ashes (2008) ve Adrien Brody tarafından yapılan Midnight in Paris (2011) filmlerinde canlandırıldı. Ayrıca Kaptan Kanguru'nun resim parodisinde "Salvador Silly" (Cosmo Allegretti tarafından oynandı) ve Sesame Street kukla parodisinde "Salvador Dada" (Jim Henson tarafından oynatılan turuncu altın Anything Muppet kuklası) olarak, bir dizi çalışmada parodisi yapıldı.

Merkür gezegeni üzerindeki Dali kraterinin ismi, Salvador Dalí'ye ithafen verilmiştir.

Salvador Dali'nin eserleri

Dalí, kitaplar için yaptığı karikatürler, litograflar, tiyatro setleri ve kostüm tasarımları, çok sayıdaki çizimleri, onlarca heykel ve Disney için hazırladığı kısa film de dahil olmak üzere çeşitli projeler üretmenin yanı sıra 1500'den fazla tablo da üretti. 1965 yılında Dalí in New York adlı bir filmde yönetmen Jack Bond ile birlikte çalıştı. Aşağıda, önemli ve temsili eserlerinin kronolojik bir sıralamasının yanı sıra belirli yıllarda Dalí'nin yaptığı şeylere dair bazı notlar bulunmaktadır.

Carlos Lozano, Clifford Thurlow'un işbirliğiyle yazdığı Sex, Surrealism, Dalí and Me (Seks, Sürrealizm, Dali ve Ben) biyografisinde, Dalí'nin sürrealist olmayı asla bırakmadığını açıkça ortaya koyuyor. Dalí'nin kendi hakkında söylediği gibi : "Ben ve sürrealistler arasındaki tek fark, ben tek başıma bir sürrealizmim."-Salvador Dalí

• 1910 Landscape Near Figueras (Figueras Yakınlarında Manzara)
  
• 1913 Vilabertin 
  
• 1916 Figueras'ta Fiesta (Figueras'ta Şenlik-1914'te başladı) 
  
• 1917 View of Cadaqués with Shadow of Mount Pani (Pani Dağı Gölgesiyle Cadaqués'in Görünümü) 
  
• 1918 Crepuscular Old Man (Krepçi Yaşlı Adam-1917'de başladı) 
  
• 1919 Port of Cadaqués Night (Cadaqués Limanı Gece-1918'de başladı) ve Self-portrait in the Studio (Stüdyoda Öz-portre) 
  
• 1920 The Artist's Father at Llane Beach and View of Portdogué (Port Aluger) 
  
• 1921 The Garden of Llaner (Llaner Bahçesi-Cadaqués-1920'de başladı) ve Self-portrait 
  
• 1922 Cabaret Scene and Night Walking Dreams (Cabaret Sahnesi ve Gece Yürüyüş Rüyaları) 
  
• 1923 Self Portrait with L'Humanite and Cubist Self Portrait with La Publicitat 
  
• 1924 Still Life (Syphon and Bottle of Rum) (for García Lorca) and Portrait of Luis Buñuel  
  
• 1925 Large Harlequin and Small Bottle of Rum and a series of fine portraits of his sister Anna Maria, most notably Figure at a Window (Büyük Harlequin ve Küçük Rom Şişesi ve kız kardeşi Anna Maria'nın en iyi portreleri, en önemlisi bir Penceredeki Figür) 
  
• 1926 The Basket of Bread (Ekmek Sepeti), Girl from Figueres and Girl with Curls (Figueres'ten bir Kız ve Kıvırcık Saçlı Kız) 
  
• 1927 Composition with Three Figures (Neo-Cubist Academy) (Üç Figürlü Kompozisyon/Neo-Cubist Akademisi) and Honey is Sweeter than Blood (his first important surrealist work) (Bal Kan'dan daha tatlıdır/Dali'nin ilk önemli sürrealist eseri) 
  
• "929 Luis Buñuel'le birlikte yaptığı Un Chien Andalou (Endülüs Köpeği), The Lugubrious Game (Acıklı Oyun), The Great Masturbator (Büyük Mastürbatör), The First Days of Spring(İlkbaharın İlk Günleri) and The Profanation of the Host (Ev Sahibinin Kutsal Şeye Olan Saygısızlığı) 
  
• 1930 Luis Buñuel ile birlikte yaptığı L'Age d'Or (Altın Çağ) filmi 
  
• 1931 The Persistence of Memory ("eriyen saatleri" gösteren en ünlü eseri), The Old Age of William Tell (William Tell'in Yaşlılığı) and William Tell and Gradiva (William Tell ve Gradiva) 
  
• 1932 The Spectre of Sex Appeal (Cinsel Cazibe Hayaleti), The Birth of Liquid Desires (Sıvı İsteklerin Doğuşu), Anthropomorphic Bread (İnsan Biçimde Ekmek) and Fried Eggs on the Plate without the Plate (Tava olmadan Tavada Kırılmış Yumurta). The Invisible Man (Görünmez Adam -1929'da başladı ve tamamlandı. Ancak Dalí'nin kendisi tamamlanan portreden tatmin olmadı) 
  
• 1933 Retrospective Bust of a Woman (Bir Kadının Retrospektif Büstü-karışık medya heykel kolajı) and Portrait of Gala With Two Lamb Chops Balanced on Her Shoulder (İki Kuzu Pirzolanın Omzunda Dengelendiği Gala Portresi) 
  
• 1934 The Ghost of Vermeer of Delft Which Can Be Used As a Table and A Sense of Speed (Tablo Olarak Kullanılabilen Delft'in Vermeer Hayaleti) ve Sense of Speed (Hızı Hissetmek) 
  
• 1935 Archaeological Reminiscence of Millet's Angelus (Millet Angelus'un Arkeolojik Anıları) ve The Face of Mae West (Mae West'in Yüzü) 
  
• 1936 Autumn Cannibalism (Sonbahar Yamyamlığı), Lobster Telephone (Istakoz Telefonu), Soft Construction with Boiled Beans (Haşlanmış Fasulye ile Yumuşak Yapı-İç Savaş Öncesi Uyarı) ve Morphological Echo başlıklı iki eser (ilki 1934'te başladı) 
  
• 1937 Metamorphosis of Narcissus, Swans Reflecting Elephants (Filleri Yansıtan Kuğular), The Burning Giraffe (Yanan Zürafa), Sleep (Uyku), The Enigma of Hitler (Hitler'in Enigması), Mae West Lips Sofa (Mae West Dudaklar Kanepesi) ve Cannibalism in Autumn (Sonbaharda Yamyamlık) 
  
• 1938 The Sublime Moment (Görkemli An) ve Apparition of Face and Fruit Dish on a Beach (Plajdaki Yüzün Görüntüsü ve Meyve Tabağı) 
  
• 1939 Shirley Temple (Shirley Tapınağı), The Youngest (En Genç Olan), Most Sacred Monster of the Cinema in Her Time (Onun döneminde Sinemanın En Kutsal Canavarı) 
  
• 1939 Slave Market with Disappearing Bust of Voltaire (Voltaire'nin Kaybolan Büstüyle Köle Pazarı), The Face of War ( Savaşın Yüzü) 
  
• 1941 Honey is Sweeter than Blood 
  
• 1943 The Poetry of America(Amerika Şiiri) ve Geopoliticus Child Watching the Birth of the New Man (Jeopolitik Çocuk, Yeni Adamın Doğuşunu İzliyor) 
  
• 1944 Galarina ve Dream Caused by the Flight of a Bee Around a Pomegranate a Second Before Awakening (Uyanmadan Hemen Önce Narın Çevresinde Uçan Arının Neden Olduğu Rüya) 
  
• 1944-48 Hidden Faces (Gizlenmiş Yüzler), bir roman 
  
• 1945, Basket of Bread—Rather Death than Shame ve Fountain of Milk Flowing Uselessly on Three Shoes (Üç Ayakkabının üzerine Faydasızca Akan Süt Çesmesi); Yine bu yılda Dalí Alfred Hitchcock'la, Spellbound filmi için bir rüya dizisi üzerine iş birliği yaptı. 
  
• 1946 The Temptation of St. Anthony by Salvador Dali (St. Anthony'nin Günahı) 
  
• 1948 Filler 
  
• 1949 Leda Atomica ve The Madonna of Port Lligat (Port Lligat'ın Madonna'sı). Dalí, bu yıl Katalonya'ya döndü. 
  
• 1951 Christ of Saint John of the Cross ve Exploding Raphaelesque Head 
  
• 1951 Ünlü aktris Katharine Cornell portresi 
  
• 1952 Galatea of the Spheres 
  
• 1954 The Disintegration of the Persistence of Memory ( 1952'de başladı), Crucifixion (Corpus Hypercubus) ve Young Virgin Auto-Sodomized by Horns of Her Own Chastity  
  
• 1955 The Sacrament of the Last Supper (Son Akşam Yemeği Ayini), Lonesome Echo, Jackie Gleason için albüm kapağı 
  
• 1956 Still Life Moving Fast, Rinoceronte vestido con puntillas 
  
•  1957 Fredericton, NB, Kanada'daki Beaverbrook Sanat Galerisi'nde sürekli sergilenen tuval üzerine yapılmış Santiago el Grande yağı 
  
• 1958 The Meditative Rose (Dalgın Gül) 
  
• 1959 Christopher Columbus tarafından Amerika'nın Keşfi 
  
• 1960 Composición Numérica (de fond préparatoire inachevé), Acrylic and oil on canvas 
  
• 1960 Dalí, Teatro-Museo Gala Salvador Dalí ve Velázquez'in Asistanı Juan de Pareja'nın Portresi üzerine çalışmaya başladı. 
  
• 1961 Dali en ilginç eserlerinden birini - "El Triomf El Rodolía de la Gala Ben Dali"yi yaptı. 
  
• 1963-1964 They Will All Come from Saba, St. Petersburg'un Dalí Müzesinde Magi'yi tasvir eden sulu boya çalışması 
  
• 1965 Dalí, Crucifixion'ın guaş boya, mürekkep ve kurşun kalem çizimini New York'taki Rikers Adası hapishanesine bağışladı. 1965-1981 yılları arasında mahkum yemekhanesi duvarına asıldı. 
  
• 1965 New York'ta Dalí 
  
• 1967 Tuna Fishing (Tuna'da Balık Avlama) 
  
• 1969 Chupa Chups logosu 
  
• 1969 Improvisation on a Sunday Afternoon(Bir Pazar Öğleninde Doğaçlama), İngiliz rock grubu Nirvana ile televizyon programı işbirliği 
  
• 1970 Hallucinogenic Toreador, 1969'da A. Reynolds Morse ve Eleanor R. Morse tarafından tamamlanmadan önce satın alındı. 
  
• 1972 Gala, Elena Ivanovna Diakonova - dit., GALA Bronz heykeli, benzersiz parça 
  
• 1973 "Les Diners de Gala", resimle süslenmiş bir yemek kitabı 
  
• 1976 Gala Contemplating the Mediterranean Sea (Akdeniz'i Düşünen Gala) 
  
• 1977 Dalí's Hand Drawing Back the Golden Fleece in the Form of a Cloud to Show Gala Completely Nude, Very Far Away Behind the Sun ( stereokospik resimler çifti) 
  
• 1981 "Femme à la tête de rose" 1935'de Dali, René Crevel'in "Le Minotaure" sürrealist dergisinde yayınlanan şiirinin, "Ama görünüyor ve o ilkbahar. Bir çiçek buketi, başı olarak hizmet edecek. Beyni hem arı kovanı hem de çiçek buketi..." dizelerinden esinlenerek çiçek başlı Kadın tablosunu yaptı. Dali yıllar sonra figürün, koltuk değneğiyle desteklenen büyük boy bir heykelini yaptı. Bu güzel eser hem zarafet ve sertliği, hem de kadınlık ve canlılığı ifade etmektedir. 
  
• 1983 Dalí son resimlerini tamamlar, The Swallow's Tail 
  
• 1983 1941'den beri on yıllardır yaptığı bir çalışma yayınlandı; Gizemi seven mistik adamın, eşinin yardımıyla bir tarot destesi hazırlamak için yaptığı 78 çizimi olan Dali Universal Tarot Deck, Dali'nin az bilinen bir eseridir. 
  

Ölümünden sonra yayınlananlar

• 2003 Dalí ve Walt Disney arasındaki işbirliğinden kaynak alınan animasyonlu kısa film Destino yayınlandı. Destino'nun yapımı 1945'de başladı.
  

Dalí'nin çalışmalarının en büyük koleksiyonları, İspanya, Katalonya Bölgesinde Figueres'deki Dalí Tiyatrosu ve Müzesinde bulunmaktadır. Bunun yanı sıra A. Reynolds Morse ve Eleanor R. Morse koleksiyonunu içeren, Florida'daki St. Petersburg Salvador Dalí Müzesi de, Dalí'nin 1500'den fazla eserini barındırır. Diğer önemli koleksiyonlar arasında Madrid'deki Reina Sofia Müzesi ve Kaliforniya'nın San Juan Capistrano şehrindeki Salvador Dalí Galerisi yer alıyor. Fransa'nın Paris şehrinin Montmartre semtinde bulunan Espace Dalí'nin yanı sıra İngiltere'nin Londra şehrindeki Dalí Universe'de, Dali'nin çizimlerinin ve heykellerinin büyük bir koleksiyonuna sahiptir.

Dalí'nin çalışması için en alakasız olan mekan, New York'taki Rikers Adası hapishanesiydi. 1965'te hapishaneye bağışladığı bir Crucifixion eskizi, güvenliği için hapishane lobisine taşınmadan önce 16 yıl boyunca mahkumlar yemekhanesinin duvarında asılı kaldı. İronik bir şekilde, çizim Mart 2003'te güvenliği için götürüldüğü lobiden çalındı ve bulunamadı.

Salvador Dali müzeleri ve sergileri

• Dalí Theatre and Museum (Tiyatro ve Müzesi) - Figueres, Katalonya, İspanya
  
• Salvador Dalí Ev Müzesi - Port Lligat, Katalonya, İspanya 
  
• Gala Dalí Ev Müzesi - Púbol, Katalonya, İspanya 
  
• Salvador Dali Müzesi - St Petersburg, Florida, ABD 
  
• Dalí Universe - Venedik, İtalya 
  
• Espace Dalí - Paris, Fransa 
  
• Dalí, daimi sergi - Berlin, Almanya 
  
• Müze-Galeri Xpo: Salvador Dali, daimi sergi - Bruges, Belçika 
  
• Art Bank, özel sergi - Pargas, Finlandiya 
  
• Dali17, daimi sergi - Monterey, Kaliforniya, ABD 
  

Büyük geçici sergiler

The Dalí Renaissance: New Perspectives on His Life and Art after 1940 (Dalí Rönesansı: 1940'tan Sonra Sanatı ve Yaşamı Üzerine Yeni Perspektifler-2005) Philadelphia Sanat Müzesi.