Portekiz

Portekiz hakkında bilgi

Resmi olarak Portekiz Cumhuriyeti, Güneybatı Avrupa'daki İber Yarımadası'nda bulunan bir ülkedir. Anakara Avrupa'nın en batıdaki ülkesidir. Batı ve güneyinde Atlantik Okyanusu, doğu ve kuzeyinde İspanya bulunur. Portekiz-İspanya sınırı 1.244 kilometre uzunluğundadır ve Avrupa Birliği'ndeki en uzun kesintisiz sınır olarak kabul edilir. Portekiz, aynı zamanda, kendi bölgesel hükümetlerine sahip olan özerk Azorlar ve Madeira Atlantik adalarını da içerir.

Tarih öncesi zamanlardan beri, modern Portekiz bölgesine devamlı olarak yerleşim yapıldı, işgal edildi ve onun için savaşlar yapıldı. Keltler öncesi, Keltler, Kartacalılar, Romalılar, Vizigotlar ve Cermenlerin işgalleri birbirini takip etti. İber Yarımadası, 711 yılında Portekiz'i Emevilerin bir parçası yapan Mağripliler tarafından işgal edildi. Portekiz, Hristiyan Fethi'nin bir sonucu olarak ortaya çıktı ve 1139 yılında Afonso Henriques, Portekiz'in Kralı ilan edildi. Böylece Portekizliler bağımsız hale geldi.

15. ve 16. yüzyıllarda Portekiz, dünyanın en büyük ekonomik, politik ve askeri güçlerinden biri haline gelerek ilk küresel imparatorluğunu kurdu. Bu süre zarfında, Portekizli kâşifler, Vasco da Gama'nın Hindistan'a giden deniz rotası (1497-98), Brezilya'nın keşfi ve Ümit Burnu'na ulaşılması gibi önemli keşiflerle birlikte, özellikle Gemici Prens Henry ve Kral II. João'nin himayesinde, Coğrafi Keşifler döneminde deniz keşiflerine öncülük ettiler. Portekiz, bu dönemde baharat ticaretini tekelleştirdi. Portekiz İmparatorluğu, Asya'da başlatılan askeri kampanyalarla genişledi. Fakat Lizbon'un 1755 depreminde yıkılması, ülkenin Napolyon Savaşları'ndaki işgali, Brezilya'nın bağımsızlığı (1822) ve Liberal Savaşlar (1828-34), Portekiz'i yaraladı  ve dünya gücünü kaybetmesine neden oldu.

1910 devriminin monarşiyi ortadan kaldırmasının ardından, demokratik fakat istikrarsız olan İlk Portekiz Cumhuriyet kuruldu, daha sonra sağcı otoriter rejim Estado Novo Cumhuriyet'in yerine geçti. Demokrasi, Portekiz Sömürge Savaşı ve 1974'deki Karanfil Devrimi sonrasında eski haline getirildi. Kısa bir süre sonra, hemen hemen tüm denizaşırı topraklarına bağımsızlık verildi ve bu da en uzun ömürlü sömürge imparatorluğunun sona ermesi anlamına geliyordu. Portekiz dünya genelinde derin bir kültürel ve mimari etki ve bugün 250 milyondan fazla Portekizce konuşan insanın mirasını bıraktı.

Portekiz yüksek gelirli ileri seviye bir ekonomiye ve yüksek bir yaşam standardına sahip gelişmiş bir ülkedir. Dünyadaki beşinci en huzurlu ülkedir ve üniter bir yarı başkanlık cumhuriyeti hükümet biçimine sahiptir. Dünyada 18. en yüksek Toplumsal Gelişme'ye sahiptir ve bu onu Fransa, İspanya ve İtalya gibi diğer Batı Avrupa ülkelerinin önüne koymaktadır. NATO ve Portekizce Konuşan Ülkeler Topluluğu'nun kurucu üyesi olmasının yanı sıra, Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği, Avro bölgesi ve OECD'yi de içeren çok sayıda uluslararası kuruluşun üyesidir.

Uyuşturucu reform yasaları söz konusu olduğunda, Portekiz öncü bir devlettir, çünkü 2001 yılında tüm uyuşturucuların kişisel kullanımını yasal hale getirmiştir. Ayrıca yıllardır yapılan yatırım ve işbirliği sonrasında Portekiz, 107 saat boyunca sadece rüzgar, güneş ve su ile desteklendiği 2016 yılında, dünya çapındaki yenilenebilir enerji konusunda doruğa ulaşmıştı. Yenilenebilir enerjiyi savunanlar, fosil yakıtların gerçekten değiştirilebilir olduğunu ileri sürüyor.

Portekiz tarihi

Antik Portekiz tarihi: Keltler öncesi ve Keltler

Portekiz'in erken tarihi, Güney Batı Avrupa'da bulunan İber Yarımadası'nın geri kalanı ile ortaktır. Portekiz ismi, Portus Cale ismindeki birleşik Roma-Celtic'den gelmektedir. Bölgeye, MÖ 45'den sonra MS 298 yılına kadar Roma Cumhuriyeti egemenliğindeki Lusitania ve Gallaecia'nın bir parçası olan Fenikeliler ve Kartacalılar tarafından ziyaret edilen, Suebi, Buri ve Visigoths tarafından tekrar yerleşilen ve Moors tarafından fethedilen Gallaeci, Lusitanyalılar, Celtici ve Cynetes gibi insanların kökeni olan Pre-Keltler ve Keltler tarafından yerleşildi. Diğer etkiler arasında Alenquer'de (Alan + kerk'ten eski Germen Alankerk, Alanlar'ın tapınağı anlamında), Coimbra ve Lizbon'da bulunan Alan yerleşimlerinin 5. yüzyıldaki bazı izleri bulunmaktadır.

Günümüz Portekiz bölgesine, Neandertaller tarafından, daha sonra Kuzey İber Yarımadası'nın sınırı olmayan bölgesini dolaşan Homo Sapiensler tarafından yerleşilmiştir. Bunlar kendilerini geçindirebilen toplumlardı. Varlıklı yerleşim birimleri kurmasalar da teşkilatlı topluluklar kurdular. Neolitik Portekiz; hayvanları evcilleştirme, bazı tahıl ürünlerini yetiştirme ve akarsu veya deniz balıkçılığı ile uğraştı.

Bazı bilim adamları, MÖ 1000'li yılların başlarında, birkaç Celts dalgasının, Portekiz'i Orta Avrupa'dan istila ettiklerini ve yerli halk ile evlilik yaptıklarını ve bunun da birçok kavimle birlikte farklı etnik gruplar oluşturduğunu düşünüyor.

Bu kabilelerin başı Callaiciler veya Kuzey Portekiz'deki Galiçyalılar, Merkez Portekizdeki Lusitanialılar, Alentejo Celtici ve Algarve Cynetes veya Conii idi. Küçük kavimler ya da alt bölümler arasında Bracari, Coelerni, Equaesi, Grovii, Interamici, Leuni, Lunqui, Limici, Narbasi, Nemetati, Paesuri, Quaquerni, Seurbi, Tamagani, Tapoli, Turduli, Turduli Veteres, Turdulorum Oppida, Turodi, Ve Zoellae. Algarve bölgesinde Phoenicians-Carthagus'lar tarafından birkaç küçük, yarı kalıcı, ticari kıyı yerleşimi (Tavira gibi) kuruldu.

Roman Lusitania ve Gallaecia

Romalılar, önce MÖ 219'da İber Yarımadası'nı işgal etti. Julius Caesar'ın son günlerinde hemen hemen bütün yarımada Roma İmparatorluğu'na bağlanmıştı. Roma'nın Pön Savaşlarındaki düşmanı olan Kartacalılar kıyı kolonilerinden atılmışlardı.

Günümüzdeki Portekiz'in bir parçası olan yerin Romalılar tarafından fethi neredeyse iki yüz yıl sürdü ve genç askerlerin hayatları imparatorluğun diğer yerlerine köle olarak satılmadıklarında kölelik madenlerinde ölüme mahkûm edilenlerin hayatına mal oldu. Kuzeyde bir isyan başladığında MÖ 150'de ciddi bir gerileme yaşadı. Viriathus'un önderliğinde Lusitanyalılar ve diğer yerli kabileler, tüm batı İberya'nın kontrolünü eline aldı.

Roma, sayısız lejyonu ve en iyi generallerini isyanı bastırmaları için Lusitanya'ya gönderdi ancak bu çaba boşunaydı çünkü Lusitanyalılar toprakları fethetmeye devam etti. Romalı liderler stratejilerini değiştirmeye karar verdiler. Onu öldürmesi için Viriathus'un müttefiklerine rüşvet verdiler. MÖ 139'da Viriathus suikasta kurban gitti ve Tautalus lider oldu.

Roma, bir sömürge rejimi kurdu. Lusitania'nın tam olarak Romalılaştırılması ancak Visigotik çağda gerçekleşti.

MÖ 27'de Lusitania, Roma eyaleti statüsünü kazanmıştır. Daha sonra, bugünki Braga olan Bracara Augusta'da başkenti Gallaecia olarak bilinen, Lusitania'nın kuzey bir bölgesi kuruldu. Modern Portekiz'in her yerinde hâlâ Castro kalelerinin (tepe kaleler) yıkıntıları ve Castro kültürünün kalıntıları bulunur. Çok sayıda Roma bölgesi günümüz Portekizinin çevresine dağılmıştır; Conímbriga ve Mirobriga gibi bazı kent kalıntıları oldukça büyüktür. Conímbriga, Portekiz'in en büyük Roma yerleşimlerinden biri olmasının ötesinde, Ulusal Anıt olarak da sınıflandırılmıştır. Conímbriga, Coimbra'dan itibaren 16 kilometre (9,9 mil) uzanır ve onun sırası eski Aeminyum'dur. Şehirde ayrıca, kazılar sırasında arkeologlar tarafından bulunan objelerin sergilendiği bir müze bulunur.

Ülkede, hamamlar, tapınaklar, köprüler, yollar, sirkler, tiyatrolar ve meclis binası gibi çeşitli mühendislik işleri korunmaktadır. Bir kısmı Lusitania topraklarında bulunan demir paralar ve çok sayıda seramik parçası da bulundu. O zamanki tarihçiler arasında, Roma egemenliğinin son yıllarını ve Cermen kabilelerinin gelişini bildiren Aquae Flaviae'nin piskoposu Paulius Orosius (c 375-418) ve Hydatius (c. 400-469) gibi isimler bulunuyor.

Alman krallıkları: Suebi ve Vizigotlar

5. yüzyılın başında, Cermen kabileleri, yani Suebi ve Vandallar (Silingi ve Hasdingi), müttefikleri Sarmatians ve Alanlar ile birlikte , krallıklarını kuracakları İber Yarımadası'nı işgal ettiler. Suebi Krallığı, eski Roma vilayetleri olan Gallaecia-Lusitania'da kurulmuş olan Roma sonrası Cermen krallığıydı.

Yaklaşık 410 yılında ve 6. yüzyıl boyunca resmi bir krallık haline geldi. Burada kral Hermeric topraklarını oğlu Rechila'ya devretmeden önce Galiçyalılar ile barış antlaşması yaptı. 448 yılında Réchila, genişlemekte olan devleti Rechiar'a bırakarak hayatını kaybetti.

500 yılında, Toledo merkezli Iberia'da Vizigot Krallığı kuruldu. Vizigotlar, 584-585'te iki Suebi kralı Audeca ve Malaric'in arka arkaya yenilmesinin ardından Suebi'yi ve başkenti Bracara'yı (günümüz Portekiz'deki Braga şehri) fethetti. Daha sonra eski Suebi Krallığı Hispania'nın Visigotik Krallığı'nın altıncı vilayeti oldu.

Sonraki 300 yıl boyunca ve 700 yılına kadar, tüm İber Yarımadası Vizigotlar tarafından yönetildi. Bu dönem, Kral Roderic'in (Rodrigo) güneydeki Mağribi istilasına karşı çıkarken öldürüldüğü 711 yılına kadar sürdü. Batı İberya'ya yerleşen çeşitli Cermen gruplarından Suebi, bugünki Portekiz, Galiçya ve Asturias'daki en kalıcı kültür mirasını bıraktı.

İslami Dönem ve Recokquista

Emeviler'in MS 711 yılında, İber Yarımadası'nı fethinden sonra,  MS 711-1249 yılları arasında günümüz modern Portekiz'i, modern İspanya'nın çoğuyla birlikte Emeviler'in bir parçasıydı. Bu fetih, Kuzey'de, birkaç on yıldan itibaren yaklaşık beş yüzyıl kadar sürdü.

Sadece birkaç ay içinde Visigoth'ları yendikten sonra, Emeviler Halifeliği yarımadada hızla genişlemeye başladı. 711'den başlayarak, şimdi Portekiz olan kara parçası, Emeviler Halifeliği'ndeki Şam şehrinin bir parçası haline geldi ve Şam, 750 yılında yıkılana kadar, Hindistan alt kıtasındaki Indus nehrinden (şimdiki Pakistan) Fransa'nın güneyine kadar genişledi. O yıl, Abd-ar-Rahman önderliğinde Kurtuba Emirliği kurulmasıyla imparatorluğun batısı bağımsızlığını kazandı. Yaklaşık 200 yıl sonra Emirlik, Endülüs Emevi Devleti oldu ve yüzyıl sonra, 1031'de, yıkılarak Taifa krallıkları diye adlandırılan 23 küçük krallığa ayrıldı.

Emirliklerin valileri, kendilerini illerinin Emir'i ilan ettiler ve kuzeydeki Hristiyan krallıklar ile diplomatik ilişkiler kurdular. Portekiz'in çoğu, Aftasid Hanedanı'ndan Badajoz Emirliği'nin eline geçti ve 1022'deki kısa ömürlü Lizbon Emirliği döneminin ardından, Abbadi şairlerinin Sevilla Emirliği egemenliği altına girdi. 1086 yılında Fas'tan gelen ve  Yeniçağ Savaşı'nda kesin bir zafer kazanan Murâbıtlar'in ve İkinci Emirlikler döneminden sonra,1147 yılında, Merkehler ve Marakeşler'in fetihleri ile Emirlikler dönemi sona erdi.

Endülüs, Kura adlı farklı bölgelere ayrılmıştır. En geniş zamanında Batı Endülüs, her birinin ayrı bir hazinesi ve valisi olan on kuradan oluşuyordu. Portekiz'deki dönemin başlıca şehirleri Beja, Silves, Alcácer do Sal, Santarém ve Lizbon'du.

Bölgenin Müslüman nüfusu, başlıca İslam'a (Muwallad veya Muladi olarak adlandırılır) geçen İberliler ve Berberilerden oluşuyordu. Araplar esas olarak Suriye ve Umman soylularıydı; sayıca az olsalar da, nüfusun seçkinlerini oluşturdular. Berberiler aslen Atlas dağlarından ve Kuzey Afrika'nın Rif dağlarından geliyordu ve aslında göçebeydiler.

Portucale İlçesi

MS 718 yılında Asturiaslı Pelagius adında bir Astur Visigot soylusu, devrilmiş olan birçok Visigoth soylusu tarafından lider seçildi. Pelagius, Hristiyan Visigot ordularının kalanlarını, Morolara karşı isyan etmeye ve bugün Kuzey Batı İspanya'daki küçük dağ bölgesi ile yan yana olan ve Cantabrian Dağları olarak bilinen Kuzey Astur dağlık ovalarında tekrar toplanmaya çağırdı.

Pelagius'un planı, Kantabria dağlarını, sığınma ve işgalci Morolardan korunma yeri olarak kullanmaktı. Daha sonra İber Yarımadası'nın Hristiyan ordularını yeniden gruplandırmayı ve Kantabria dağlarını, topraklarında yeniden kazanmak için bir sıçrama tahtası olarak kullanmayı hedefledi. Bu arada MS 722'de Covadonga Muharebesindeki Moroları yenmesinden sonra, Pelagius kral ilan edildi ve böylece Hristiyan Asturias  Krallığı'nı kurdu ve Portekizce olarak bilinen Reconquista Cristã adlı Hristiyan yeniden fetih savaşını başlattı.

9. yüzyılın sonunda, Minho ve Douro nehirleri arasındaki Portekiz bölgesi, Asturias Kralı III. Alfonso'nun emriyle Vimara Peres tarafından Morolar'dan kurtarıldı ya da yeniden fethedildi. Bölgede daha önce, terkedilmiş birçok kasaba ile kıyıda Portus Cale ve iç kısımda Braga olmak üzere iki büyük şehir olduğunu öğrendikten sonra, Portekiz, Galiçya mültecileri ve diğer Hristiyanlar ile oraları yeniden inşa etmeye ve iskan etmeye karar verdi.

Vimara Peres, Moors'tan kurtardığı bölgeyi örgütledi ve bölgenin önemli liman kenti -Portus Cale'inden sonra ya da modern Porto'tan sonra Portekiz'in adını vererek İlçe statüsüne yükseltti. Vimara Peres'in şu anda kurulduğu ilk şehirlerden biri, günümüzde Guimarães - "Portekiz ulusunun doğum yeri" veya "beşik kent" (Portekizce Cidade Berço) olarak bilinen Vimaranes'tir.

 Portekiz Eyaletini, Asturias Krallığı'nı oluşturan birkaç eyaletten biri olarak bünyesine kattıktan sonra, Asturias Kraı III. Alfonso, MS 868'de Vimara Peres'i, Portus Cale'nin Birinci Kontu ilan etti. Bölge,  Portucale, Portugale ve aynı zamanda Portekiz  olarak da bilinir hale geldi.

Daha sonra Asturias Krallığı, kralın çocukları arasındaki hanedanlık bölünmeleri nedeniyle Kuzey İspanya'da birkaç Hristiyan Krallıklara bölündü. Asturias Kralı Kudretli III. Alfonso'nun oğulları tarafından 910'da zorla tahttan indirilmesiyle, Asturias Krallığı León, Galicia ve Asturias olmak üzere üç krallığa ayrıldı. Üç krallık sonunda 924 yılında León'un tacı altında yeniden birleşti.

Kuzey Hristiyan krallıkları arasında egemenlik mücadelesinin olduğu yüzyıl boyunca, Portekiz Kontluğu, Galiçya Krallığı'nın güneyini oluşturdu. Zaman zaman Galiçya Krallığı kısa süreliğine var oldu, ancak genellikle Leon Krallığı'nın önemli bir bölümünü oluşturdu. Bu süre boyunca, her ne zaman Galiçya Krallığının, Leon Krallığı ile olan ilişkisinde statüsü değişse, Portekiz Kontluğunun Galiçyalı halkı, Leonyalı kültüründen farklı, kendi dili ve kültürü (Galiçya-Portekizce) olan Galiçya'nın özerkliğini korumak için mücadele etti . Siyasi bölünmenin bir sonucu olarak, Galiçya- Portekiz, Portekiz Kontluğu'nun Portekiz Krallığı'nı kurmak için Galiçya Krallığı'ndan (Leon'un bağımlı bir krallığı) ayrıldığı zaman birliğini kaybetti.

1093'de León ve Castile'den VI. Alfonso kontluğunu Burgonya'dan Henry'e armağan etti ve onu, toprakların Morolar'dan yeniden alınmasındaki rolü ile bilinen, León Krallığı'ndan Teresa ile evlendirdi. Henry, eski Roma'nın başkenti olan ve 1000'li yıllarda birkaç krallığın başkentliğini yapmış Bracara Augusta'da (modern Braga) yeni kurulacak kontluğun temelini attı. 

Bağımsızlık ve Afonsin dönemi

São Mamede Savaşı, 24 Haziran 1128'de, Guimarães yakınlarında gerçekleşti. Portekiz Kontu Afonso Henriques, annesi Kontes Teresa'yı ve onun sevgilisi Fernão Peres de Traba'yı mağlup ederek kendisini tek lider ilan etti. Afonso daha sonra silahlarını güneydeki Morolara çevirdi.

Afonso'nun seferleri başarılı oldu ve 25 Temmuz 1139'da Ourique Muharebesi'nde ezici bir zafer elde etti ve askerleri tarafından oy birliğiyle Portekiz Kralı ilan edildi. Bu, León Krallığı toprağı olan Porketiz Kontluğu'nun, bağımsız Portekiz Krallığı haline geldiği olay olarak bilinmektedir.

Afonso daha sonra Portekizli Cortes'in ilkini Lamego'da kurdu, burada Lamego Cortes'inin geçerliliği tartışılsa ve Portekiz Restorasyon Savaşı sırasında yaratılmış bir efsane olduğu söylense de, Afonso, Braga Başpiskoposu tarafından taçlandırıldı. Afonso, 1143 yılında León ve Kastilya kralı VII. Alfonso tarafından ve 1179'da Papa III. Alexander tarafından tanındı.

Reconquista (yeniden fetih) döneminde, Hristiyanlar İber Yarımadası'nı Mağribi egemenliğinden geri aldı. Afonso Henriques ve askeri manastır emirlerinden yardım alan halefleri, Moroları kovmak için onları güneye doğru itti. Bu zamanda Portekiz, mevcut alanının yaklaşık yarısını oluşturuyordu. Reconquista, Algarve'nin ele geçirilmesi ve güney kıyılarındaki son Mağribi yerleşmelerinin sınır dışı edilmesiyle sona erdi ve küçük istisnalar dışında Portekiz'in bugünkü sınırlarını oluşturdu.

Kastilya krallığı ile savaş halinde oldukları zamanlardan birinde, Portekiz Kralı I. Diniz, Kastilya Kralı IV. Fernando (yaşı küçük iken annesi kraliçe Maria de Molina tarafından temsil edilmiştir) ile Alcanices Antlaşması'nı imzaladı. Bu anlaşma, Castilya Krallığı için reşit olmayan Juan de Castilla'yı desteklemeye ilişkin yapılan anlaşmaların geçersiz olucağını taahhüt ediyordu. Castile krallığına karşı kabul edilen antlaşmaları yürürlükten kaldırması öngörülüyordu. Bu antlaşma, Portekiz Krallığı ile tartışmalı Olivenza kentinin dahil olduğu Leon Krallığı arasındaki sınır çizgisini belirledi.

Dinis I (I. Diniz ), Afonso IV (IV Alphons ) ve Pedro I (I. Peter) dönemleri çoğunlukla Iberia'nın Hıristiyan krallıkları ile barış halinde geçti.

1348'de ve 1349'da Portekiz, diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi Kara Ölüm ile harap oldu. 1373'te Portekiz, İngiltere ile bir ittifak kurdu ki bu ittifak, dünyanın en uzun süredir devam eden ittifaktır. Zamanla bu ittifak, coğrafi-politik ve askeri işbirliğinin ötesine geçti (her iki ülkenin Afrika, Amerika ve Asya'daki çıkarlarını Fransız, İspanyol ve Hollanda'ya karşı korumaya devam ediyor) ve iki eski Avrupalı müttefik arasında güçlü ticari ve kültürel bağlar kurdu. Özellikle Oporto bölgesinde, günümüzde görünür bir İngiliz etkisi var.

Joanine Dönemi ve Keşif Çağı

Prenses Beatrice'inin kocası ve Portekiz Kralı I. Ferdinand'ın damadı olan Kastilya Kralı I. John, Portekiz tahtında hak iddia etti. Aviz soyundan John (daha sonra Portekiz kralı I. John) tarafından yönetilen ve Genel Nuno Álvares Pereira'nın komutasındaki halktan ve soylulardan oluşan küçük bir grup, Aljubarrota Muharebesi'nde Kastilyalıları mağlup etti. Bu savaşla Aviz Hanedanlığı, Portekiz'i yöneten hanedanlık haline geldi.

Portekiz, Avrupalıların dünyayı keşfine ve Coğrafi Keşifler'e öncülük etti. Kral João'nun oğlu Gemici Prens Henry, bu girişimin ana desteği ve patronuydu. Bu dönemde Portekiz, Azorlar, Madeira ve Cape Verde gibi birkaç Atlas takım adasını keşfederek Atlas Okyanusu'nu, Afrika kıyıları, Afrika'nın seçilmiş bölgelerinde kolonize edilmiş bölgeleri keşfetti. Ümit Burnu'ndan Hindistan'a bir doğu rotası ve Brezilya keşfedildi. Hint Okyanusu keşfedilerek güney Asya'dan uzanan ticaret yolları kuruldu ve Portekiz, ilk doğrudan Avrupa deniz ticareti ve diplomatik misyonlarını Çin ve Japonya'ya gönderdi.

1415 yılında Portekiz, deniz aşırı kolonilerinin ilkini, Kuzey Afrika'daki ilk Müslüman İslam ticaret merkezi Ceuta'yı fethederek elde etti. Atlantik'teki ilk keşifleri şunlar izledi: Madeira ve Azorlar, ilk sömürge hareketlerine yol açtı.

15. yüzyıl boyunca, Portekizli kâşifler, altından kölelere değişkenlik gösteren değerli eşyaların ticaretini yapabilecekleri ticaret yerleri kurarak, Afrika kıyılarında yolculuk ettiler, çünkü Hindistan ve onun Avrupa'da çok rağbet gören baharatını arıyorlardı.

Tordesillas Antlaşması'nın, Christopher Columbus'un dönüşünün ardından ortaya çıkan anlaşmazlığı çözmesi amaçlanıyordu ve bu anlaşma Portekiz ve İspanya arasında ara bulucu olan VI. Papa Alexander tarafından yapılmıştı. Anlaşma, 7 Haziran 1494'te imzalandı ve Avrupa dışında yeni keşfedilen topraklar iki ülke arasında, Afrika'nın batı kıyılarındaki Cape Verde adalarının batısındaki 370 meridyeni boyunca ikiye böldü.

1498'de Vasco da Gama, Hindistan'a ulaştı ve Portekiz'e ve 1,7 milyonluk nüfusuna ekonomik refah getirdi ve Portekiz Rönesansı'nı başlattı. 1500 yılında Portekizli kaşif Gaspar Corte-Real şu anda Kanada olan yere ulaştı ve Portekiz Cove-St Philip's Newfoundland ve Labrador şehirlerini kurdu. Bu, 17. yüzyılda Fransızlar ve İngilizlerden çok önceydi ve sadece Amerika kıtasındaki birçok Portekiz Kolonizasyonu'ndan sadece biriydi. 

1500 yılında Pedro Álvares Cabral Brezilya'yı keşfetti ve Portekiz için bunu talep etti. On yıl sonra, Afonso de Albuquerque, Hindistan'da Goa'yı, İran Boğazı'ndaki Muscat'ı ve Ormuz'u ve Malezya'da bir şehir olan Malakka'yı fethetti. Böylece, Portekiz İmparatorluğu Hint Okyanusu ve Güney Atlantik'teki ticaret üzerinde egemen oldu. Portekizli denizciler Avrupa'dan doğuya doğru giderek Doğu Asya'ya yani Tayvan, Japonya, Timor Adası ve Moluccas'taki yerlere ulaşmak için yola çıktılar.

Uzun bir süre Hollandalıların Avustralya'ya gelen ilk Avrupalılar olduğuna inanılmakla birlikte Portekiz'in 1521'de Avustralya'yı keşfetmiş olabileceğine dair bazı kanıtlar da bulunmaktadır.

22 Nisan 1529'da Portekiz ve İspanya arasında imzalanan Zaragoza Anlaşması, Tordesillas Antlaşması'nda tanımlanan sınır çizgisinin anti meridyenini tanımlamıştır.

Bütün bu faktörler, Portekiz'i 15. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar dünyanın en büyük ekonomik, askeri ve siyasi güçlerinden biri yapmıştır.

İber Birliği, Restorasyon ve erken Brigantin dönemi

Portekiz'in egemenliği 1580-1640 yılları arasında kesintiye uğradı. Bu kesinti Aviz Hanedanlığı'nın son iki kralının - Fas'taki Vadisseyl Muharebesi hayatını kaybeden Kral Sebastian'ın ve büyük amcası ve halefi olan Portekiz Kralı Henry'nin varis bırakmadan ölmeleri yüzünden meydana geldi. Bu olay, 1580 Portekiz halef krizine yol açtı.

Daha sonra İspanya'nın II. Philip tahtta hak iddia etti ve böylece Portekiz kralı I. Philip oldu. Portekiz resmi bağımsızlığını kaybetmemiş olsa da kısa bir süreliğine krallık birliği oluşturan ve İspanyol İmparatorluğunu yöneten aynı hükümdar tarafından idare edildi. O sıralarda İspanya coğrafik bir bölgeydi. İki tacın birleşmesi Portekiz'i bağımsız bir dış politikadan mahrum bıraktı ve İspanya ile Hollanda arasındaki Seksen Yıl Savaşına katılmasına neden oldu.

Savaş, Portekiz'in en eski müttefiki İngiltere ile olan ilişkilerin bozulmasına ve İran ile Umman arasında kurulan stratejik bir ticaret noktası olan Hürmüz'ün kaybedilmesine neden oldu. 1595-1663 yılları arasında Hollanda-Portekiz Savaşı, başlarda, Brezilya, Afrika, Hindistan ve Uzak Doğu'daki birçok Portekiz sömürgesini ve Portekiz'in ticari çıkarlarını istila eden Hollandalı topluluklar içeriyordu, bu da Portekiz'in Hint deniz ticaretindeki tekelini kaybetmesine neden oldu.

IV. John, 1640'da, hoşnutsuz soylular tarafından desteklenen ayaklanmaya önderlik etti ve kral ilan edildi. Portekiz ile İspanyol İmparatorluğu arasındaki Restorasyon Savaşı, 1640 ayaklanmasının ardından, Habsburg Hanedanlığı altındaki İber Birliği'nin altmış yıllık dönemini sona erdirdi. Bu, 1910 yılına kadar Portekiz'de hüküm süren Braganza Hanedanlığı'nın başlangıcıydı.

Kral IV. John'un en büyük oğlu VI. Afonso hükümdarlığa geldi, ancak fiziksel ve zihinsel engelleri onun, Castelo Melhor'un 3. Kontu olan Luís de Vasconcelos e Sousa'ya boyun eğmesine yol açtı. Kral'ın karısı Savoy Hanedanlığı'ndan Maria Francisca ve kardeşi Beja Dükü Pedro tarafından düzenlenen bir saray darbesinde, Kral VI. Afonso, zihinsel olarak yetersiz ilan edildi ve ilk olarak Azores'a ve ardından Lizbon'un dışındaki Sintra Kraliyet Sarayı'na sürüldü. Afonso'nun ölümünden sonra Pedro, Kral II. Pedro olarak tahta çıktı. Pedro'nun saltanatı, ulusal bağımsızlığın, imparatorluğun genişlemesinin ve yerli üretime yapılan yatırımın artmasına tanıklık etti.

II. Pedro'nin oğlu V. John, büyük oranda kraliyet hazinesinin kasasına altının akışının olduğu bir saltanat gördü. Bu akış büyük oranda Birleşik Kraliyet ve Maranhão'daki Portekiz kolonilerinden alınan ''kraliyet beşincisi'' (kıymetli madenlerden alınan bir vergi) tarafından sağlanıyordu. Mutlak hükümdar olarak hareket eden John, ülkesinin vergi gelirlerini, iddialı mimari eserleri, özellikle de Mafra Sarayı ve büyük sanat ve edebiyat koleksiyonları için komisyonlar ve eklemeler üzerine harcadı.

Resmi tahminler - ve şimdiye kadar yapılmış çoğu tahmin - 18. yüzyıldaki altın akışı sırasında, Koloni Brezilya'ya giden Portekizli göçmen sayısının 600.000'lerde olduğunu söylüyor. Bu, sömürge dönemlerinde Avrupa nüfusunun Amerika'daki sömürgelerine yaptığı en büyük hareketliliklerden birini temsil ediyordu.

Pombaline dönemi ve Aydınlanma

1738'de 1. Marquis o ombal'ın olan Sebastião José de Carvalho e Melo, Portekiz'in Portekiz Büyükelçisi ve daha sonra Viyana'da diplomatik bir kariyerine başladı. Portekiz Kraliçesi eşi, Avusturya Başpiskoposu Maria Anne Josefa Melo'yu severdi; ilk karısı öldükten sonra dul eşi de dul eşini Avusturyalı Saha Mareşal Leopold Josef Kont von Daun'ın kızı ile buluşturdu. Bununla birlikte, Portekiz Kral V. John, memnun değildi ve Melo'yu 1749'da Portekiz'e geri çağırdı. V. John, ertesi yıl öldü ve oğlu Portekiz'in I. Joseph'i taçlandırıldı. Joseph, babasının aksine, Melo'ya bayılırdı ve Kraliçe Annemin onayı ile Melo'yu Dışişleri Bakanı olarak atadı.

Kral'ın de Melo'ya duyduğu güven arttıkça, Kral, devleti daha fazla kontrolünde tutma konusunda kendisine yetki verdi. 1755'te Sebastio de Melo Başbakan seçildi. Büyükelçiyken tanık olduğu İngiliz ekonomik başarısından etkilenerek Portekiz'de benzer ekonomik politikalarını başarıyla uyguladı. Portekiz'de ve Hindistan'daki Portekiz kolonilerinde köleliği kaldırdı; orduyu ve donanmayı yeniden örgütledi; Coimbra Üniversitesi'ni yeniden yapılandırdı ve Portekiz'deki farklı Hristiyan tarikatlara karşı ayrımcılığa son verdi.

Fakat Sebastião de Melo'nun en büyük reformları ekonomik ve finansaldı. Her ticari faaliyeti düzenleyen birkaç şirket ve lonca kurdu. Şarabın kalitesini garantiye almak için bölgenin liman üretimini sınırladı ve bu Avrupa'daki şarap kalitesini ve üretimini kontrol etmeye yönelik ilk girişimdi. Ülkenin vergi sisteminin geniş bir incelemesinin yanı sıra  yüksek soyluluktan en fakir işçi sınıfına kadar tüm Portekiz toplum sınıflarına sıkı kurallar uygulayarak güçlü bir yönetim gösterdi. Bu reformlar ona, üst sınıflarda, özellikle onu sonradan görme olarak nitelendiren yüksek soylular arasından düşmanlar kazandırdı.

Tahmini 8.5-9 şiddetinde bir depremin, Lizbon'u vurduğu 1 Kasım 1755 sabahında, Porketiz felaket ile karşı karşıya geldi. Deprem ve müteakip tsunami ve ardından gelen yangınlar şehri yerle bir etti. Sebastião de Melo şans eseri kurtuldu ve ünlü alıntısı: "Şimdi ne yapacağız? Ölüleri gömmekle ve yaşayan insanlarla ilgileneceğiz" ile kenti yeniden inşa etmeye başladı.

Felaket ve büyük ölüme neden olmakla birlikte, Lizbon'da herhangi bir salgın yaşanmadı ve bir yıldan kısa bir süre içinde yeniden inşa edildi. Lizbon'un yeni şehir merkezi ardıl depremlere karşı dayanmak üzere tasarlandı. Testler için mimari modeller yapıldı ve bir depremin etkileri, birliklerin modellerin etrafındaki yürüyüşüyle simüle edildi. Pombaline Şehir Merkezi binaları ve büyük meydanları hala Lizbon'un turistik mekanlarından biridir. Sebastião de Melo, ülkedeki her kiliseye gönderilen bir araştırma tasarlayarak sismolojinin çalışmalarına da önemli katkıda bulundu.

Depremden sonra 1. Joseph, Başbakana daha da fazla güç verdi ve Sebastio de Melo güçlü, ilerici diktatör oldu. Gücü arttıkça düşmanları sayısı arttı ve yüksek soylular ile sık sık acı anlaşmazlıklar yaşadı. 1758 yılında Joseph, suikast girişiminde yaralandı. Távora ailesi ve Aveiro Dükü, kısa süren bir yargılamanın ardından suçlandı ve idam edildi. Cizvitler ülkeden atıldı ve varlıklarına devlet tarafından el konuldu. Sebastio de Melo, olaya karışan kadın ve çocukları bile, herkesi yargıladı. Bu, aristokrasinin gücünü kıran nihai vuruştu. I. Joseph, sadık bakanı 1759'da Oeiras Kontluğu'nu kurdu.

1762'de İspanya, Yedi Yıl Savaşları'nın bir parçası olarak Portekiz topraklarını işgal etti, ancak 1763'e kadar savaştan önce, İspanya ve Portekiz arasındaki mevcut durum yeniden yapılandırıldı.

Távora olayından sonra, yeni Oeiras Kontluğu'nun hiçbir rakibi yoktu. 1770'de "Pombal Marquis" olduktan sonra, Joseph'in 1779'da ölümüne kadar etkili bir şekilde Portekiz'i yönetti. Ancak tarihçiler, Pombal'ın geniş çağlı aydınlanmasının, öncelikli olarak bireysel özgürlük pahasına otokrasiyi güçlendirmek için bir mekanizma olduğunu ve özellikle, muhalefeti ezmek, eleştiri bastırmak ve ekonomik sömürge istismarın ilerletilmesi ve kitap sansürünün yoğunlaştırılması ve kişisel kontrol ve kârın güçlendirilmesi için bir araç olduğunu söylüyor.

Napolyon dönemi

Yeni hükümdar, Portekiz Kraliçesi I. Maria, biriktirdiği güç yüzünden Marquis'den hoşlanmadı ve Távora ailesini kovduğu acımasızlığı yüzünden onu asla affetmedi ve tahta geçmesiyle birlikte tüm siyasi yetkilerini geri aldı. Pombal, 1782'de Pombal'daki mülkünde öldü.

1807 sonbaharında Napoleon, Portekiz'i istila etmek için Fransız birliklerini İspanya'ya taşındı. 1807'den 1811'e kadar İngiliz-Portekiz güçleri Fransa'nın Fransa istilasına karşı başarılı bir şekilde savaşırken, I. Maria dahil olmak üzere kraliyet ailesi ve Portekiz soyluları, o dönemde Portekiz İmparatorluğu'nun Güney Amerika'daki bir kolonisi olan Brezilya'ya taşındı. Bu dönem, Portekiz Saray Halkı'nın Brezilya'ya Geçişi olarak bilinir.

Napoleon'un işgali ile Portekiz, 20. yüzyıla kadar yavaş ama acımasız bir çöküşe başladı. Bu çöküş 1822'de ülkenin en büyük sömürge mülkiyetinde olan Brezilya'nın bağımsızlığı ile hızlandı. 1807'de Napolyon'un ordusu Lizbon'u kuşatmış iken, Portekiz Prensi VI. Regent João, saray halkını Brezilya'ya taşıdı ve Portekiz İmparatorluğu'nun başkenti Rio de Janeiro'yu kurdu. 1815 yılında Brezilya, krallığını ilan etti ve Portekiz Krallığı ile birleşerek, çok kıtalı bir devlet olan Portekiz, Brezilya ve Algarves Birleşik Krallık'ını oluşturdu.

Statüsündeki değişim ve Portekiz kraliyet ailesinin gelişiyle, Brezilya idari, sivil, ekonomik, askeri, eğitim ve bilimsel araçlar genişletildi ve son derece modern hale getirildi. Portekiz ve müttefik İngiliz birlikleri, Portekiz'in Fransız İstilasına karşı savaştılar ve 1815'e kadar Avrupa'daki durum iyice soğumuş ve VI. João'nın Lizbon'a güvenli bir şekilde geri dönmesi mümkün olmuştu. Fakat, Portekiz Kralı, Porto'da başlayan 1820 Liberal Devrimi 1821'de Lizbon'a geri dönmesini talep edinceye kadar Brezilya'da kaldı.

Böylece Portekiz'e döndü, ancak oğlu Pedro'yu Brezilya'dan sorumlu kişi olarak orada bıraktı. Portekiz Hükümeti ertesi yıl Brezilya Krallığı'nı bağımlı statüye geri getirmeye çalışırken, oğlu Pedro, Brezilya elitlerinin büyük desteği ile Brezilya'nın Portekiz'den bağımsızlığını ilan etti. Cisplatina (bugünkü egemen Uruguay eyaleti), Portekiz yönetimindeki Brezilya'nın en son eklemerinden biri oldu.

İmparator Pedro'nun babasına Brezilya İmparatoru onurunu vermesi sayesinde, 1825 yılında Brezilya'nın bağımsızlığı tanındı. VI. John'un 1826'daki ölümü, halefleri hakkında ciddi sorulara neden oldu. Veliahtı, Pedro olmasına rağmen ve kısaca IV . Pedro olarak hükümdar olsa da, Brezilya hükümdarı olarak statüsü, her iki ulusu da Portekiz egemenliği altında tutmasına bir engel olarak görülüyordu. Pedro tahtı, kızı II. Maria'ya bıraktı. Ancak Pedro'nun kardeşi Infante Miguel, tahtta hak iddia etti. Miguel ve Maria'nın evlenmesi önerisi başarısız olduktan sonra Miguel, 1828'de Kral I. Miguel olarak egemenliği ele geçirdi. Pedro, kızını yeniden tahta çıkarmak ve Portekiz'de bir anayasal monarşi kurmak için Liberal Savaşları başlattı. Savaş, 1834'te, Miguel'in yenilgisi, bir anayasanın yayımlanması ve II. Kraliçe Maria'nın tekrar tahta çıkması ile sona erdi.

Anayasal monarşi

Kraliçe II. Maria ve Kral II. Ferdinand'ın oğlu Kral V. Pedro, kısa saltanat döneminde (1853-1861) ülkeyi modernleştirdi. Egemenliği altında; yollar, telgraflar ve demir yolları inşa edildi ve halk sağlığındaki gelişmeler ilerledi. 1853-1856 kolera salgını sırasında, hastaneleri ziyaret edip hediye dağıtarak ve hastaları rahatlatmasıyla popülaritesi arttı. Pedro'nun hükümdarlığı kısa sürdü, çünkü kardeşleri Infante Fernando ve Beja Dükü Infante João, ve eşi Stephanie Hohenzollern-Sigmaringen'in de içinde bulunduğu kraliyet ailesindeki bir dizi ölümün ardından, 1861'de koleradan öldü. Çocuk sahibi olmadığı için, kardeşi Portekiz Kralı I. Luís tahta geçti ve onun modernizasyonunu devam ettirdi.

19. yüzyılda Avrupa sömürgeciliğinin zirvesindeyken, Portekiz; Güney Amerika'daki bölgesini ve  birkaçı hariç Asya'daki bütün üstlerini kaybetmişti. Luanda, Benguela, Bissau, Lourenço Marques, Porto Amboim ve Mozambik Adası, Afrika topraklarında Portekiz'in en eski liman kentleri arasındaydı. Bu aşamada, Portekiz sömürgeciliği, diğer Avrupa güçleriyle rekabet etmek için Afrika'daki başkentten uzak olan yerlerini ülke çapında bölgelere yaymaya odaklandı.

1884 Berlin'in Konferansı ile Portekize ait Afrika toprakları, kıtadaki yüzlerce yıllık Portekiz çıkarlarını Afrika Talanı'nın getirdiği rakiplerden korumak için Portekiz'in isteği üzerine, resmi olarak sınırlara sahip olmuşlardır. Nova Lisboa, Sá da Bandeira, Silva Porto, Malanje, Tete, Vila Junqueiro, Vila Pery ve Vila Cabral gibi Afrika'nın Afrika kentleri ve kasabaları, bu dönemde ve sonrasında iç bölgelerde kuruldu veya yeniden geliştirildi. Beira, Moçâmedes, Lobito, João Belo, Nacala ve Porto Amélia gibi yeni kıyı kentleri de kuruldu. 20. yüzyılın başlangıcından önce bile, kıyı bölgeleri ve iç bölgeler arasında bağlantı kurmak için Angola'daki Benguela demir yolu ve Mozambik'teki Beira demir yolu gibi demir yolları yapılmaya başlandı.

Afrika'da Portekiz varlığının olduğu bu dönemde meydana gelen diğer olaylar arasında 1890 İngiliz Ültimatom'u yer alıyor. Bu, Portekiz ordusunu, Portekiz'in hak iddia ettiği ve İngilizlerin, Kahire Demiryolu'na giden bir Burun oluşturma emelleri ile çakışan "Pembe Harita"ya dahil olan  Portekiz kolonileri Mozambik ve Angola'nın (bugünkü Zimbabwe ve Zambiya'nın çoğu) arasındaki bölgeden geri çekilmeye zorladı.  

Afrika'daki Portekiz toprakları, Cape Verde, São Tomé ve Príncipe, Portekiz Ginesi, Angola ve Mozambik'tir. São João Baptista de Ajudá'nın Dahomey kıyısındaki küçük kalesi de Portekizler tarafından yönetildi. Buna ek olarak, Portekiz, halen Portekiz Hindistan'ı, Portekiz Timor'u ve Makau'nun Asya topraklarına hükmetti.

1 Şubat 1908'de, Portekiz Kralı I. Dom Carlos ve veliahtı görünen Braganza Dükü Prens Royal Dom Luí Filipe, Lizbon'da öldürüldü. Onun yönetiminde 14 Haziran 1892'de ve tekrar 10 Mayıs 1902'de Portekiz'in iki kez iflas ettiğinin duyurulması, toplumsal kargaşaya, ekonomik rahatsızlıklara, protestolara, ayaklanmalara ve monarşinin eleştirilmesine neden oldu. II. Manuel, yeni kral oldu, ancak sonunda rejimi ortadan kaldıran ve Portekiz'de cumhuriyetçilik kuran 5 Ekim 1910 devrimi ile tahttan indirildi.

İlk Cumhuriyet ve Estado Novo

Siyasi istikrarsızlık ve ekonomik zayıflıklar, Portekiz'in İlk Cumhuriyetinde kaos ve huzursuzluğun ortaya çıkması için uygun bir ortamdı. Bu koşullar; Kuzey Monarşisi'nin başarısızlığına, 28 Mayıs 1926 darbesi ve Ulusal Diktatörlüğün (Ditadura Nacional) kurulmasına yol açtı. Bu da, 1933'te António de Oliveira Salazar yönetiminde Estado Novo'nun (Yeni Devlet) sağ diktatörlüğünün kurulmasına yol açtı.

Portekiz, İkinci Dünya Savaşı'nda tarafsız kalan beş Avrupa ülkesinden biriydi. 1940'lardan 1960'lara kadar Portekiz NATO, OECD ve Avrupa Serbest Ticaret Birliği'nin (EFTA) kurucu üyelerindendi. Yavaş yavaş, yeni ekonomik kalkınma projeleri başlatıldı ve Portekizli vatandaşlar Afrika'daki denizaşırı eyaletlere taşınmaya başladı.  Angola ve Mozambik, en büyük ve en zengin denizaşırı toprakları olması nedeniyle bu girişimlerin ana hedefi haline geldi. Bu eylemler, Portekiz'in sömürgeci bir imparatorluk değil, kıtalara yayılmış bir ülke olduğunu doğrulamak için kullanıldı.

Hindistan 1947'de bağımsızlığa kavuştuktan sonra, Hindistan'da yaşayan Dadra ve Nagar Haveli sakinleri 1954 yılında, Hindistan hükümetinin desteği ve bağımsızlık yanlısı kuruluşların yardımıyla, Dadra ve Nagar Haveli bölgelerini Portekiz yönetiminden ayırdı . 1961'de, Sao João Baptista de Ajudá'nın Dahomey Cumhuriyeti tarafından ilhak edilmesi, yüzlerce yıllık Portekiz İmparatorluğunun dağılmasına yol açan sürecin başlangıcıydı.

1921 sayımına göre, Sao João Baptista de Ajudá'nın 5 yerlisi vardı ve Dahomey Hükümetinin verdiği ültimatom sırasında, Portekiz egemenliğini temsil eden yalnızca 2 yerli vardı.

Portekiz, Aralık 1961'de, Goa, Daman ve Diu bölgelerini bırakmayı reddettiğinde, denizaşırı topraklardan bir başka zoraki çekilme yaşandı. Sonuç olarak, Portekiz ordusu ve donanması, Portekiz Hindistan kolonisinde, Hint Silahlı Kuvvetlerine karşı silahlı çatışmaya karıştı.

Operasyonlar, çok daha büyük bir askeri güce teslim olmak zorunda kaldıkları sınırlı Portekiz savunma garnizonunun yenilmesine ve teslim olmasına neden oldu. Sonuç, Hint altkıtasında kalan Portekiz topraklarının kaybedilmesi oldu. Portekiz rejimi, 1974 askeri darbesine kadar,  Portekiz Ulusal Meclisi'nde temsil edilmeye devam eden ilişkili bölgeler üzerindeki Hindistan egemenliğini tanımayı reddetti. 

Ayrıca, 1960'ların başında, Portekiz'in denizaşırı Angola, Mozambik ve Afrika eyaletlerindeki bağımsızlık hareketleri, Portekiz Sömürge Savaşı'na (1961-1974) yol açtı.

Sömürge savaşı boyunca Portekiz, artan muhalefet, silah ambargosu ve uluslararası topluluğun çoğunun dayattığı cezai yaptırımlarla baş etmek zorunda kaldı. Fakat, António de Oliveira Salazar tarafından kurulan ve yönetilen,1968'den itibaren Marcelo Caetano'nun liderliğini yaptığı  otoriter ve muhafazakar Estado Novo rejimi , toplam 2.168.071 km2'lik bir alana sahip kıtalararası imparatorluğu korumaya çalışıyorlardı.

Karanfil Devrimi ve Avrupa entegrasyonu

Portekiz hükümeti ve ordusu, Karanfil Devrimi olarak bilinen, Lizbon'da kan dökülmeden yapılan sol askeri darbesinin, Afrika ve Asya'daki deniz aşırı bölgelerinin bağımsızlığına ve PREC (Processo Revolucionário Em Curso) olarak bilinen iki yıllık geçiş döneminden sonra demokrasinin restorasyonuna öncü olduğu 1974 Nisan ayına kadar, denizaşırı bölgelerin sömürgesizleşmesine direndi.

Bu dönem, sosyal kargaşa ve sol ve sağ siyasi güçler arasındaki güç tartışmaları ile tanımlanır. Denizaşırı ülkelerden çekilme ve 1975'te bağımsız devletler kuracak olan bağımsızlık koşullarının Portekiz'in baş temsilcileri tarafından kabul edilmesi, Portekizli vatandaşların, Portekiz'in Angola ve Mozambik'teki topraklarından toplu bir şekilde göç etmelerine neden oldu.

Beyaz yerleşimciler, Afrika ve Asya'daki eski Portekiz sömürgelerinin yeni kimliklerinin bir parçası olarak görülmedikleri için, bir milyonu aşkın Portekizli mülteci eski Portekiz vilayetlerini terk etti. Mário Soares ve António de Almeida Santos, Portekiz'in deniz aşırı bölgelerinin bağımsızlığını örgütlemekle suçlandı. 1975 yılına gelindiğinde, Portekiz'in tüm Afrika toprakları bağımsız hale gelmişti ve Portekiz,  50 yıl içinde, ilk demokratik seçimlerini düzenledi.

Portekiz, 1976 Portekiz yasama seçimine kadar bir Junta de Salvação Nacional tarafından yönetilmeye devam etti. Seçim, Portekiz Sosyalist Partisi (PS) tarafından kazanıldı ve liderliğini yapan Mário Soares, 23 Temmuz'da Birinci Anayasa Hükümetinin Başbakanı oldu. Mário Soares, 1976'dan 1978'e, yine 1983'ten 1985'e kadar Başbakanlık yaptı. Soares, önceki rejimin son on yılı boyunca, Karanfil Devrimi'nden önce elde edilen ekonomik büyüme ve gelişmeleri sürdürmeye çalıştı. 1977 başlarında, katılım müzakerelerine başlayarak Avrupa Ekonomik Topluluğu'na (AET) üyelik sürecini başlattı.

Portekiz, sosyalizm ile neo-liberal modele uyma arasında gitti geldi. Arazi reformu ve kamulaştırmalar yürürlüğe girdi; Portekiz Anayasası (1976'da onaylandı) sosyalist ve komünist ilkeleri barındırabilmek için yeniden yazıldı. 1982 ve 1989 yıllarındaki anayasa değişikliklerine kadar anayasa; sosyalizme, işçilerin haklarına ve sosyalist ekonominin  istenilebilirliğine değinen çok saygın bir ideolojik belgeydi. Portekiz'in demokrasiye geçişten sonraki ekonomik durumu, hükümeti, Uluslararası Para Fonu (IMF) gözetiminde olan 1977-78 ve 1983-85'deki istikrar programlarını izlemeye zorladı.

1986'da Portekiz, daha sonra Avrupa Birliği (UN) olan Avrupa Ekonomik Topluluğu'na (EEC) katıldı. Takip eden yıllarda Portekiz ekonomisi, EEC/UN yapısal ve uyum fonları ve Portekizli şirketlerin dış pazarlara daha kolay erişimi sayesinde önemli oranda ilerleme kaydetti.

Portekiz'in son deniz aşırı ülkesi olan Makao, Makao'nun Portekiz'den Çin'e devri için koşullar koyan 1987 tarihli ortak bildirge uyarınca, 1999'da Çin Halk Cumhuriyeti'ne (Çin Halk Cumhuriyeti) barış içinde teslim edildi. 2002 yılında, Doğu Timor'un (Asya) bağımsızlığı, 1975 yılında Karanfil Devrimi nedeniyle başlatılan, fakat Endonezya silahlı istilası ve işgali ile kesintiye uğrayan eksik bir sömürgecilik sürecinin ardından Portekiz tarafından resmi olarak tanınmıştır.

26 Mart 1995'te Portekiz, sınır kontrollerini diğer Schengen üyeleri ile birlikte kaldırarak Schengen Bölgesi kurallarını uygulamaya başladı ve aynı zamanda üye olmayan devletlerle sınır kontrollerini güçlendirdi. 1996 yılında ülke, merkez binası Lizbon'da bulunan Portekizce Konuşan Ülkeler Topluluğu (CPLP)'nun kurucu ortaklarındandır. Expo '98 Portekiz'de gerçekleşti ve 1999'da avro ve avro bölgesinin kurucu ülkelerinden biriydi.

5 Temmuz 2004'te Portekiz Başbakanı José Manuel Barroso Avrupa Birliği'nin en güçlü makamı olan Avrupa Komisyonu Başkanlığı'na aday gösterildi. 1 Aralık 2009'da Lizbon Antlaşması, 13 Aralık 2007'de Avrupa Birliği üye ülkeleri tarafından Lizbon'daki Jerónimos Manastırı'nda imzalandıktan sonra, yürürlüğe girdi. Bu antlaşma  Birliğin etkinliğini ve demokratik meşruiyetini artırdı ve Birliğin eylem tutarlılığını geliştirdi.  İrlanda Cumhuriyeti, Lizbon Anlaşması konusunda demokratik bir referandum düzenleyen tek AB devletiydi; 2008'de başlangıçta, seçmenler tarafından reddedildi.

2000'lerin sonundaki mali krizin ardından ekonomik durgunluk ve borçlanma maliyetlerinde sürdürülemez artış, Portekiz'in 2011 yılında Avrupa Finansal İstikrar Mekanizması (EFSM) ve Avrupa Finansal İstikrar Fonu ( EFSF) aracılığıyla IMF ve Avrupa Birliği ile ülkenin ekonomisinin istikrar kazanmasına yardımcı olacak bir kredi hakkında görüşmeler yapmasına neden oldu.

Portekiz coğrafyası

Portekiz bölgesi, İber Yarımadası'ndaki bir alanı (çoğu Portekizce kıta olarak anılır) ve Atlas Okyanusunda iki takımadayı (Madeira ve Azores) içerir. 32 ° ve 43 ° Güney enlemleri,  32 ° ve 6 ° Batı boylamları arasındadır.

İspanya'dan akan ve Atlantik'e akmadan önce Lizbon'daki Tagus Nehri'ne boşalan başlıca nehri Tagus, Portekiz topraklarını ayırır. Kuzey manzarası, nehir vadilerine girintili birkaç plato ile iç kesime doğru dağlıktır, oysa Algarve ve Alentejo bölgelerini de içine alan güney, düz ovalarla tanımlanır.

Portekiz'in en yüksek zirvesi Azores'te Pico adasında bulunan benzer şekilde adlandırılmış Mount Pico'dur. Anakaradaki Serra da Estrela (zirvesi deniz seviyesinden 1.991 m (6,532 ft) yüksektedir) kayakçılar ve kış sporları meraklıları için mevsimsel bir cazibe merkeziyken, 2.351 m (7,713 ft) boyundaki eski volkan, Azores'in ikonik sembolüdür.

Madeira ve Azorlar takımadaları, Atlantik Okyanusu'nda dağılmıştır: Bir tektonik üçlü birleşme noktası üzerindeki Orta Atlantik Sırtı arasındaki Azorlar ve plaka içi sıcak nokta jeolojisi tarafından oluşturulan bir aralık boyunca uzanan Madeira. Jeolojik olarak bu adalar volkanik ve sismik olaylarla oluşmuştur. Son karasal volkanik patlama 1957-58'de (Capelinhos) meydana geldi ve küçük depremler, genellikle düşük yoğunluklu, dağınık olarak ortaya çıkıyor. 

Portekiz'in deniz kaynakları arama ve kullanma konusunda özel haklara sahip olduğu bir deniz bölgesi olan Portekiz'in özel ekonomik bölgesi  1.727.408 km2'dir. Bu, Avrupa Birliği'nin 3. , dünyadaki 11. en büyük ekonomi bölgesidir.

Portekiz iklimi

Portekiz Akdeniz iklimi (Güney, İç ve Douro bölgesinde Astropikal iklim, Kuzeyde, Orta Portekiz ve kıyı Alentejo'da Akdeniz iklimi, kıyı şeridinin kuzey yarısı boyunca karışık okyanus iklimi ve ayrıca yarı kurak iklim veya Step iklimine sahiptir. Köppen-Geiger İklim Sınıflamasına göre Beja ilçesinin bazı kesimlerinde Soğuk step iklimi) en sıcak Avrupa ülkelerinden biridir: Anakaradaki Portekiz'in yıllık ortalama sıcaklığı 8-12 ° C (46.4-53.6 ° F) arasında değişir. Güneydeki dağlık iç kesimde ve Guadiana nehri havzasında 16-19 ° C (60.8-66.2 ° F) arasında değişir. Alentejo bölgesinden Alto de Fóia'ya 900 metreye kadar ulaşan dağlarla ayrılan Algarve, İspanya'nın güneybatı kıyılarında veya Güneybatı Avustralya'da olduğu gibi bir iklime sahiptir.

Anakaradaki yıllık ortalama yağış miktarı, Kuzey dağlarındaki 3.200 mm'den (126.0 inç), Douro nehri boyunca Côa yakınlarındaki Massueime Nehri bölgesindeki 300 mm(11.8 inç) arasında değişiyor. Portekiz Deniz ve Atmosfer Enstitüsü'ne göre, Mount Pico, Portekiz'de yıllık en fazla yağış alan (yılda 6,250 mm'yi (246.1 inç) aşıyor) yer olmasıyla bilinir. 

Guadiana havzası gibi bazı bölgelerde, yıllık ortalama sıcaklıklar 28 ° C (82 ° F) kadar yüksek olabilir ve en yüksek yaz sıcaklıkları rutin olarak 40 ° C'yi (104 ° F) aşmaktadır. Uydu okumalarına göre, yaz aylarındaki en sıcak nokta olmamasına rağmen, en yüksek sıcaklık,  47.4 °C (117.3 °F)  ile Amareleja'da kaydedildi.

Kış mevsiminde, Guarda, Bragança, Viseu ve Vila Real gibi bölgelerdeki kırsal alanların iç Kuzey ve Merkez bölgelerinde kar yağışı görülür. Kış mevsiminde sıcaklık, özellikle Serra da Estrela, Serra do Gerês, Serra do Marão ve Serra de Montesinho bölgelerinde −10.0 °C (14.0 °F) derecenin altına düşebilir. Bu yerlerde, kasım ayından mayıs ayına kadar her an kar yağışı görülebilir. Ülkenin güneyinde kar yağışı nadirdir ancak yüksek kesimlerde görülebilir. IPMA tarafından kaydedilen resmi minimum sıcaklık Penhas da Saúde and Miranda do Douro'daki −16.0 °C (3.2 °F) olmasına rağmen, 1983'te şehrin eteklerinde Bragança Polytechnic Institute tarafından kaydedilen  −17.5 °C (0.5 °F) ve Serra da Estrela'da kaydedilen −20.0 °C (−4.0 °F) gibi daha düşük sıcaklıklarda kaydedilmiştir.

Portekiz, güneydoğudaki yüksek değerler ve kuzeybatıdaki daha düşük değerler ile birlikte, kışın ortalama 4-6 saat, yaz aylarında 10-12 saat olmak üzere yılda 2500 ila 3200 saat güneş ışığı alıyor.

Portekiz anakarasının batı kıyısındaki deniz sıcaklığı, kışın 13-15 ° C (55.4-59.0 ° F) ila yaz aylarında 18-22 ° C (64.4-71.6 ° F) arasında değişirken, güney sahillerinde bu aralıklar kışın 15 ° C (59.0 ° F) yazın yaklaşık 23° C (73.4 °F), genellikle de 24 ° C (75.2 °F)  arasında değişir.

Azor ve Madeira adaları subtropik bir iklime sahiptir, ancak adalar arasındaki varyasyonlar mevcut olup, hava tahminlerini zorlaştırır (sert topografya nedeniyle). Madeira ve Azorlar takımadaları, yıllık ortalama sıcaklıkları sahil boyunca 20 ° C'yi (68 ° F) aşan daha dar bir sıcaklık aralığına sahiptir (Portekiz Meteoroloji Enstitüsüne göre). Azorlar'daki bazı adalar yaz aylarında kurak zamanlar geçiriyor. Sonuç olarak, Azor adası, Akdeniz iklimine (hem Csa hem de Csb tipi) sahipken, bazı adalar (Flores veya Corvo gibi) Köppen-Geiger sınıflamasına göre sırasıyla Deniz Sıcaklığı (Cfb) ve Nemli Alt Tropik (Cfa) olarak sınıflandırılmıştır. 

Madeira'daki Porto Santo adasında yarı kurak bir step iklimi (BSh) vardır. Savage Adaları, Madeira'nın bölgesel topraklarının bir parçasıdır ve bir  yıllık yağış miktarı yaklaşık 150 mm (5,9 inç) olan çöl iklimi (BWh) ile benzersiz doğa rezervidir. Takımadalarındaki deniz yüzey sıcaklığı, kışın 17-18 ° C (62.6-64.4 ° F) ila bazen 26 ° C'ye (78.8 ° F) ulaşan 24-25 ° C (75.2-77.0 ° F) arasında değişir.

Portekiz'de biyoçeşitlilik

İnsanlar binlerce yıl Portekiz'in topraklarını işgal etmiş olmasına rağmen, orijinal bitki örtüsünden hala bir şeyler kaldı. Gerês'te hem olgunlaşmış yaprak döken hem de iğne yapraklı ormanlar bulunur; Arrábida dağının bir bölümünde dünya çapında az bulunan olgunlaşmış Akdeniz ormanı vardır ve Tersiyer dönemine kadar uzanan bir subtropikal laurissilva ormanı, Madeira adasındaki dünyanın en büyük kesintisiz alanı kapsar. İnsanın nüfusunun azalması ve kırsal yerde göç etme sebebiyle, Pyrenean meşe ve diğer yerli ağaçları birçok terk edilmiş alanı kaplamaktadır.

Yaban domuzu, İberya kırmızı geyiği, karaca ve İber yaban keçisi sayısının son yıllarda büyük ölçüde arttığı bildirildi. Son günlerde, Setubal'daki gibi, büyük kentsel alanlarda geceleri dolaşan yaban domuzları bulundu. Portekiz'in korunan alanları arasında bir ulusal park (Portekizce: Parque Nacional), 12 doğal park (Portekizce: Parque Natural), dokuz doğal rezerv (Portekizce: Reserva Natural), beş doğal anıt (Portekizce: Monumento Natural) ve yedi korunan manzara (Portekizce: Paisagem Protegida) bulunmaktadır. Bu manzaralar arasında Parque Nacional da Peneda-Gerês, Parque Natural da Serra da Estrela ve Paul d'Arzila bulunmaktadır.

Bu doğal ortamlar, çeşitli bitki örtüsü tarafından şekillendirilmiş olup, yaygın çam türleri (özellikle Pinus pinaster ve Pinus pinea türleri), İngiliz meşesi (Quercus robur), Pyrenean meşesi (Quercus pyrenaica), kestane (Castanea sativa), mantar (Quercus suber), holm oak (Quercus ilex) veya Portekiz meşesi (Quercus faginea) içerir. Ekonomik değerleri nedeniyle, Eucalyptus cinsinin bazı türleri tanıtıldı ve şu anda çevresel etkilerine rağmen yaygın olarak kullanılmaktadır.

Laurisilva, Avrupa'nın ve dünyanın birkaç bölgesinde bulunan eşsiz bir tür subtropikal yağmur ormanıdır: Azorlar'da ve özellikle Madeira adasında, geniş endemik Laurisilva ormanları (ki bunlar son derece doğal bir miras olarak korunmaktadır) bulunur. Tilki, porsuk, iberian vaşak, İberya kurt, yabani keçi (Capra pyrenaica), yabani kedi (Felis silvestris), yaban tavşanı, gelincik, kokarca, bukalemun, mongos, kalemis, kahverengi ayı ve diğer birçok hayvan da ( Peneda-Gerês yakınlarındaki Rio Minho'da bulunur) dahil olmak üzere çeşitli memeli faunalarının farklı türleri vardır. Vincent ya da Monchique Dağları gibi binlerce kuşun Avrupa'dan Afrika'ya sonbahar ya da ilkbaharda (dönüş göçü) geçtiği yerler arasında, Portekiz göçmen kuşlar için önemli bir duraktır.

Kuzey Avrupa ve Afrika arasında en yakın durak olduğu için çoğu kuş türü İber Yarımadası boyunca toplanır. Portekiz'de (yuvalama veya göç sırasında) altı yüz kuş türü olur ve her yıl yuvalanmakta olan türlerden yeni göçler vardır. Azor ve Madeira'nın takımadaları, Amerikan, Avrupa ve Afrika kuşları için geçici bir durak iken, Portekiz çoğunlukla, Avrupa ve Afrika kuş türleriyle karşılaşır.

Dev Avrupa kedibalığı (Tagus Uluslararası Doğal Parkta) ile yalnızca küçük göllerde (örneğin, ülkenin batı kesiminde) yaşayan bazı küçük ve endemik türlerine kadar 100'den fazla tatlı su balık türü vardır. Bu nadir ve spesifik türlerin bazıları, yaşam alanı kaybı, kirlilik ve kuraklık nedeniyle nesli tükenme tehlikesi altındadır. Portekiz'in batı sahili boyunca var olan akıntı, denizi, besin maddelerinde ve deniz balıklarının çeşitli türleri bakımından son derece zengin hale getirir; Portekiz deniz suları dünyanın en zengin deniz sularından biridir. Deniz balıkları türleri daha yaygındır ve sardalya (Sardina pilchardus), orkinos ve Atlantik uskumrusu gibi binlerce türü içerir. Bazı plajlarda gözlemlenebilen parlak plankton gibi bioluminescent türler de (farklı renk spektrumu ve formlarındaki türler dahil) mevcuttur.

Birçok endemik böcek türü var, bunların çoğu sadece Portekiz'in bazı bölgelerinde bulunurken, gaga böceği (Lucanus cervus) ve semender gibi diğer türler daha yaygındır. Makronezya adaları (Azores ve Madeira), Portekiz'in diğer bölgelerinden bağımsız olarak gelişen birçok kuş türüne (kuş, sürüngen, yarasalar, böcekler, salyangoz ve sülükler gibi) sahiptir. Örneğin Madeira'da, 250 den fazla karından bacaklı türü gözlemlemek mümkündür.

Portekiz devlet yönetimi

Portekiz, ulusun en büyük şehri olan Lizbon'un, 1976 Anayasası ile başkent olarak onaylanmasının ardından yarı başkanlı demokratik bir cumhuriyet olmuştur. Anayasa, "egemenlik organları" olarak adlandırılan dört organ arasında güçlerin bölünmesine veya ayrılmasına dayanır: Cumhurbaşkanı, Hükümet, Cumhuriyet Meclisi ve Mahkemeler.

Beş yıllık bir süre seçilen Başkan'ın yürütme rolü var: Şu anki Başkan Marcelo Rebelo de Sousa'dır. Cumhuriyet Meclisi, dört yıllık için seçilen 230 milletvekilinin oluşturduğu tek odalı bir parlamentodur. Hükümet, Başbakan (halihazırda António Costa) tarafından yönetilmekte ve Bakanlar ve Bürokratlar içermektedir. Mahkemeler adli, idari ve mali konular arasında çeşitli seviyelere ayrılır. Yüksek Mahkemeler nihai makam / temyiz kurumlarıdır. On üç üyeli Anayasa Mahkemesi yasaların anayasaya aykırılığını denetlemektedir.

Portekiz; ulusal, bölgesel ve yerel düzeylerde, rekabetçi yasama organları / yerel yönetim hükümetlerinden oluşan çok partili bir sistemi yürütmektedir. Cumhuriyet Meclisi, Bölgesel Meclisler, yerel belediyeler ve kiliseler, Birleşik Demokratik Koalisyon'a (Portekiz Komünist Partisi ve Ekolojik Parti "Yeşiller") ek olarak, iki siyasi parti olan Sosyalist Parti ve Sosyal Demokrat Parti tarafından idare edilmektedir. Sol Blok ve Demokratik ve Sosyal Merkezi - Halk Partisi'nin oylarıyla %5 ila 15 arasında oy topluyor.

Portekiz devlet başkanı

Portekiz Devlet Başkanı, doğrudan genel oy hakkı ile beş yıllık bir süre için seçilen Cumhurbaşkanıdır. Ayrıca o da denetim ve yedek yetkilere sahiptir. Başkanlık yetkileri, Başbakan'ın ve diğer Hükümet üyelerinin atanmasını (Cumhurbaşkanı, yasama seçimlerinin sonuçlarını dikkate alır); Başbakanın görevden alınması; Cumhuriyet Meclisini feshetme (erken seçimleri çağırmak için); yasa önerisini veto etme (Meclis tarafından geçersiz kılınabilir); bir savaş veya kuşatma ilan etmek yetkilerini içerir. Cumhurbaşkanı ayrıca Silahlı Kuvvetler'in resmen görevli başkomutanıdır.

Altı kıdemli sivil görevli, 1976 Anayasasın altında seçilen eski başkanlar, Meclis ve Cumhurbaşkanı tarafından seçilen beşer üyeden oluşan Danışma Konseyi, önem arz eden konularda Cumhurbaşkanı'na tavsiyelerde bulunur.

Portekiz hükümeti

Hükümet, bir veya daha fazla Başbakan Yardımcısı, Bakanlar, Devlet Sekreteri ve Devletin Sekreterleri de dahil olmak üzere, Cumhurbaşkanlığı tarafından atanan Başbakan tarafından yönetilir.

Hükümet, hem ülkenin genel siyasetini hem de kamu yönetiminin üst organını yürüten egemenlik organıdır.

Esas olarak İdari yetkiye sahiptir, ancak Yasama yetkileri de sınırlıdır. Hükümet, kendi kuruluşu, Meclis tarafından kabul edilen yasama yetkileri kapsamındaki alanlar ve Meclis tarafından yayınlanan genel yasaların özel düzenlemeleri hakkında yasalar çıkarabilir.

Başbakan (veya Başbakan'ın talebi üzerine Portekiz Cumhurbaşkanı) ve Bakanlar'dan (bir veya daha fazla Başbakan Vekilini de içerebilir) oluşan Bakanlar Kurulu, kabine görevi görür. Her hükümet, bir programda politikalarının genel hatlarını tanımlamak ve zorunlu bir tartışma dönemi için Meclise sunmak zorundadır. Meclisin, hükümet programını milletvekillerinin salt çoğunluğu tarafından reddedilmemesi, görevi kabineden onaylar.

Portekiz parlamentosu

Cumhuriyet Meclisi, Portekiz ulusal parlamentosu'dur. Başlıca Yasama organıdır, ancak Hükümet'in de yasama yetkileri sınırlıdır.

Cumhuriyet Meclisi, 230 milletvekilinden oluşan tek meclisli bir organdır. Orantılı temsil sistemine göre genel oyla seçilen milletvekilleri, Başkan, Meclisi feshetmedikçe ve yeni seçim çağrısı yapmadıkça, dört yıllık görevlerini  sürdürürler.

Şu anda Hükümet (PS) ve gayriresmi koalisyonu (BE, PCP, PEV) en çok sandalye ile parlamentoyu kontrol etmektedir. PSD ve CDS-PP, PAN'ın sahip olduğu tek koltuk ile birlikte, muhalefeti oluştururlar.

Portekiz hukuku ve ceza yasası

Portekiz hukuk sistemi, kıtasal aile hukuk sistemi de denilen hukuk sisteminin bir parçasıdır. Temel yasalar arasında, Anayasa (1976, yenilenmiş haliyle), Portekiz Medeni Kanunu (1966, yenilenmiş) ve Portekiz Ceza Yasası (1982,yenilenmiş) yer almaktadır. Diğer ilgili kanunlar; Ticaret Kanunu (1888, yenilenmiş) ve Hukuk Usulü Kanunu'dur (1961, yenilenmiş).

Yüksek ulusal mahkemeler, Yüksek Adalet Divanı ve Anayasa Mahkemesi'dir. Cumhuriyet Savcısı başkanlığındaki Cumhuriyet Başsavcılığı, bağımsız yargı organını oluşturmaktadır.

Eski kolonilerde ve bölgelerde uygulanan Portekiz yasası, bu ülkeler için büyük etki olmaya devam etmektedir.

Portekiz ölüm cezasını kaldıran dünyadaki ilk ülkelerden biriydi. Maksimum hapis cezası 25 yıla kadar sınırlıdır.

Portekiz, 2001'de tüm yaygın ilaçların kullanımını yasallaştırması ile  biliniyor ve dünyada bunu yapan ilk ülkedir. Portekiz, esrar, kokain, eroin ve LSD de dahil olmak üzere, diğer gelişmiş ülkelerde halen yasa dışı olan tüm uyuşturucuları etkin bir şekilde yasallaştırdı. Bu uyuşturuculara sahip olmak yasal olsa da, kaçakçılık ve "10 gün kişisel kullanıma" sahip olma hâlâ hapis cezası ve para cezaları ile cezalandırılabilir. Az miktarda bir uyuşturucu ile yakalananlara, bir rehabilitasyon merkezine gitmek için seçenek sunulur ve sonuçsuz tedavi yapılmasını reddedebilir. Diğer Avrupa ülkelerinden Portekiz'in uyuşturucu tüketiminin muazzam bir artış göstereceğini söyleyen eleştiriler gelmesine rağmen, toplam uyuşturucu kullanımı,  2009'da yüzde 50 azalan HIV enfeksiyonu vakalarının sayısına kadar geriledi. 16-18 yaş grubu arasında uyuşturucu kullanımı da azaldı, ancak marihuana kullanımı o yaş grubunda çok az arttı.

31 Mayıs 2010'da Portekiz, eş cinsel evliliği ulusal düzeyde yasal olarak tanıyan, Avrupa'da altıncı ve dünyada sekizinci ülke oldu . Yasa 5 Haziran 2010'da yürürlüğe girdi.

Portekiz güvenlik birimleri

Portekiz'in ana polis teşkilatları; bir jandarma olan Guarda Nationional Republicana - GNR (Ulusal Cumhuriyet Muhafızları); kentsel alanlarda çalışan sivil bir polis gücü olan Polícia de Segurança Pública - PSP (Kamu Güvenlik Polisi); ve Kamu Bakanlığı tarafından denetlenen son derece uzmanlaşmış bir araştırma suç polisi olan Polícia Judiciária - PJ (Yargı Polisi)'dir.

Portekiz idari bölümleri

Yönetimsel olarak, Portekiz, 308 belediyeye (Portekizce: municípios veya concelhos) ve 2013'te bir reform yapıldıktan sonra 3.092 sivil mahalleye (Portekizce: freguesia) bölünmüştür. İşlevsel olarak bakıldığında, belediye ve sivil mahalle, ulusal hükümet ile birlikte, Portekiz hükümeti tarafından tanımlanan yasal olarak tanımlanabilir tek yerel idari birimlerdir (örneğin, şehirler, kasabalar veya köyler'in kanunlarda yeri yoktur, ancak tanımlanmış idareler için hizmet alanı olarak kullanılabilirler). İstatistik amaçlı olarak, Portekiz hükümeti, Avrupa Birliği entegrasyonuna kadar (ve ulusal hükümet tarafından aşamalı hale getirilene kadar), NUTS, belediyeler arası toplulukları ve gayrı resmi olarak ilçe sistemini de tanımlamaktadır. Kıtasal Portekiz 18 bölgeye ayrılıyor; Azores ve Madeira'nın takımadaları özerk bölgeler olarak yönetilirken 1976'dan beri kurulan en büyük birimler, anakara Portekiz (Portekizce: Portekiz Avrupa) ve Portekiz'in özerk bölgeleridir (Azores ve Madeira).

Portekiz'in 18 bölgesi şunlardır: Aveiro, Beja, Braga, Bragança, Castelo Branco, Coimbra, Évora, Faro, Guarda, Leiria, Lizbon, Portalegre, Porto, Santarém, Setúbal, Viana do Castelo, Vila Real ve Viseu - her bölge, bölge başkentinin ismini alır.

 Avrupa Birliği Düzey 2 NUTS (İstatistik için Bölgesel Birimler İsimlendirme) sistemi ile, Azorlar, Alentejo, Algarve, Centro, Lisboa, Madeira ve Norte olmak üzere yedi bölgeye ayrılmıştır ve Azorlar ve Madeira hariç olmak üzere, bu NUTS bölgeleri 28 alt bölgeye ayrılmıştır.

Portekiz'in dış ilişkileri

1955'ten beri Birleşmiş Milletler'in üyesi olan Portekiz, NATO (1949), OECD (1961) ve EFTA (1960)'ın da kurucu üyesidir; 1993'te Avrupa Birliği olan Avrupa Ekonomik Topluluğuna katılmak için 1986'da EFTA'dan ayrılmıştır. 1996'da Portekizce Konuşan Ülkeler Topluluğu (CPLP) kurdu. Bu topluluk, dünyanın Portekizce konuşan ulusları arasında, daha yakın ekonomik ve kültürel bağları geliştirmeyi amaçlıyor.

1995 yılından 2002 yılına kadar Portekiz Başbakanı ve 1995'ten 2002 yılına kadar BM Mülteciler Yüksek Komiserliği görevinde bulunan António Guterres, BM Genel Sekreterliği görevini üstlendi. Bu göreve gelmesi onu, 26 Haziran 1945'te Birleşmiş Milletler'in kurulmasından sonra doğan ilk Genel Sekreter ve Genel Sekreter olan ilk hükümet başkanı Avusturyalı Kurt Waldheim'ından (1972-1981) beri, Batı Avrupalı ilk Genel Sekreteri yaptı.

Buna ek olarak, Portekiz, Latin Birliği'nin (1983) ve Ibero-Amerikan Devletleri Örgütünün (1949) tam üyesidir. Eski sömürgesi Brezilya ile dostluk ittifakı ve çifte vatandaşlık antlaşması vardır. Portekiz ve İngiltere (daha sonra İngiltere ve Kuzey İrlanda Birleşik Krallığı), Anglo-Portekiz İttifakı (Windsor Antlaşması) vasıtasıyla 1373'te imzalanan dünyanın en eski aktif askeri anlaşmasını paylaşıyorlar.

İkiside İspanya ile olan iki uluslararası toprak anlaşmazlığı vardır:

Olivenza. 1297 yılından bu yana Portekiz egemenliği altında Olivenza belediyesi, Portakal Savaşı'ndan sonra 1801'de Badajoz Antlaşması uyarınca İspanya'ya devredildi. Portekiz 1815 yılında Viyana Antlaşması ile geri istedi. Fakat, Olivenza, 19. yüzyıldan beri  bölgenin hem fiilen hem de hukuken onların olduğunu düşünen İspanya tarafından yönetiliyor.

Ilhas Selvagens (Selvagens Adaları). Takımadalar, Portekiz egemenliği altındadır, fakat coğrafi olarak Madeira'ya (280 km) kıyasla Kanarya Adaları'na (165 km) daha yakındır. 1364'te İtalyan denizciler tarafından bulunan adalar 1971 yılına kadar özel mülkiyete aitti. Portekiz devleti onları satın aldı ve tüm takımadalarını kapsayan bir doğal rezerv bölgesi kurdu. İspanya, 1911'den beri adalar üzerinde hak iddia ediyor ve anlaşmazlık, iki ülke arasında bazı siyasi gerginliklere neden oldu. Asıl sorun, özünde bulunan değerleri değil, ikisinin de güneydeki Portekiz'in Ekonomik Bölgesi'ne doğru oldukça genişledikleri gerçeğidir.

Portekiz ordusu

Silahlı kuvvetlerin üç kolu vardır: Deniz Kuvvetleri, Ordu ve Hava Kuvvetleri. Bu kuvvetler, öncelikle, görevleri ülkenin toprak bütünlüğünü korumak ve yurt içi ve yurt dışında insani yardım ve güvenliği sağlamak olan meşru müdafaa kuvveti olarak hizmet ediyorlar. 2008 yılı itibariyle, bu üç kuvvet, 7 bin 500'ü kadın olmak üzere toplam 39 bin aktif personele sahiptir. 2009 yılında Portekiz askeri harcamaları 5,2 milyar dolardı ve GSYİH'nın yüzde 2,1'ini oluşturuyordu. Zorunlu askerlik 2004 yılında kaldırılmıştır. Gönüllü askerlik için asgari yaş 18'dir.

Ordu (21.000 personel) üç tugay ve diğer küçük birliklerden oluşur. Bir piyade tugayı (esasen Pandur II APC ile donatılmıştır), bir zırhlı tugay (esas olarak Leopard 2 A6 tankları ve M113 APC ile donatılmıştır) ve Hızlı Reaksiyon Tugayı (paraşütçüler, komandolar ve atlı polislerden oluşur). Donanma (1.580'i deniz piyadesi olan 10.700 personel) beş fırkateyn, yedi korvet, iki denizaltı ve 28 devriye ve destek araçlara sahiptir. Hava Kuvvetleri (7.500 personel) ana muharebe uçağı olarak Lockheed F-16 Dövüş Şahini ve Dassault / Dornier Alfa Jet'e sahiptir.

Silahlı Kuvvetlerin üç şubesine ilaveten, 25.000 personeli kapsayan askeri kanun ve organizasyona (jandarma) tabi bir Ulusal Cumhuriyet Muhafızları bulunmaktadır. Bu kuvvet hem Savunma hem de İçişleri Bakanlığı'nın yetkisi altındadır. Irak ve Doğu Timor'daki uluslararası operasyonlara katılmak için müfrezeler sağladı.

ABD, Azorlar'daki Terceira Adası'nda bulunan Lajes Hava Üssünde 770 askeri olan bir üs bulunduruyor. NATO Müttefik Komuta Operasyonlarının üç ana alt bölümünden biri olan Lizbon (JFC Lizbon) Müttefik Kuvvetleri Komutanlığı, Lizbon yakınlarındaki Oeiras'ta bulunuyor.

20. yüzyılda Portekiz iki büyük çatışma yaşadı: I. Dünya Savaşı ve Portekiz Sömürge Savaşı (1961-1974). Portekiz İmparatorluğu'nun sona ermesinin ardından Portekiz Silahlı Kuvvetleri, Doğu Timor, Bosna, Kosova, Afganistan, Somali, Irak (Nasıriyah) ve Lübnan'daki barış koruma görevlerine katıldı. Portekiz,  Portekizli Silahlı Kuvvetler'in 1992 yılında Angola'da ve 1998'de Gine-Bissau'daki müdahaleleri gibi yurt dışında da birçok bağımsız tek taraflı askeri operasyon düzenledi. 

Portekiz mali politilası

Portekiz hükümeti ağır borçlu ve Mayıs 2011'de Avrupa Birliği ve Uluslararası Para Fonu'ndan 78 milyar avro yardım aldı. Portekiz'in borcunun ekonomiye oranı, Portekiz yardım aldığında yüzde 107 idi. Anlaşmanın bir parçası olarak Portekiz, bütçe açığını 2010'da GSYİH'nın yüzde 9,8'inden, 2011'de yüzde 5,9'a, 2012'de yüzde 4,5'e ve 2013'te yüzde 3'e düşürmeyi kabul etti.

Kurtarma paketi duyurulduktan sonra, Pedro Passos Coelho başkanlığındaki Portekiz hükümeti devletin mali durumunun iyileştirilmesi amacıyla; vergi zamları, sivil hizmetlerle ilişkili daha düşük ücretlerin dondurulması ve hükümetin harcama kesintisinin zirvesinde yer alan yüksek ücretleri %14,3 oranında azaltmayı içeren önlemler almayı başardı. Portekiz hükümeti ayrıca, Portekiz Telecom'daki hayati kararları veto etme hakkını veren altın hisseyi elden çıkarmaya karar verdi. 2012'de tüm kamu görevlileri, aylık 1.500 euro'dan fazla kazanç elde edenler için %25'e varan oranlar ile, 2010 yılı taban çizgisine göre ortalama %20'lik bir ücret düşürmeye tanıklık etmişti.

IMF, Avrupa Komisyonu (AK) ve Avrupa Merkez Bankası (ECB), 2012 yılı Eylül ayında Portekiz borcunun 2014 yılında gayri safi yurtiçi hasılanın %124'ü seviyesinde olacağını söyledi. IMF, daha önce Temmuz 2012'de Portekiz'in borcunun yaklaşık 2013'teki GSYİH'nın yaklaşık yüzde 118,5 seviyesinde olacağını söyledi. Eylül 2013'te Portekiz Hükümeti, o ay GSYİH yüzde 130,9 ile zirveye ulaşmasının ardından, 2013 yılı kamu borcunu yüzde 127,8'de kadar tekrar gözden geçirdi.

Ocak 2011'de Diário de Notícias tarafından sunulan ve Gradiva tarafından Portekiz'de yayınlanan bir raporda, 1974'deki Karanfil Devrimi ve 2010 arasındaki dönemde, demokratik Portekiz Cumhuriyeti hükümetlerinin belirsiz Kamu-özel sektör ortaklığı ve çok sayıda etkisiz ve gereksiz harici danışmanlık komiteleri ve firmaları finansman sağlama yoluyla, aşırı harcama ve boş yatırıma teşvik ettiğini gösterdi. Bu durum, devlet tarafından yönetilen kamu işlerinde büyük mali bir kayma oluşturdu ve üst yönetim ve baş görevlisinin ikramiye ve ücretlerini şişirdi. Kalıcı ve istikrarlı istihdam politikaları, gereksiz kamu görevlilerinin sayısını artırdı. Riskli kredi, kamu borç oluşumu ve Avrupalı yapı ve bütünlük fonları neredeyse kırk yıl boyunca kötü yönetildi.

2007-08 mali krizinden sonra, 2008-2009 yılları arasında, kötü yatırımlar, zimmete para geçirme ve muhasebe hilesi nedeniyle iki Portekiz bankasının (Banco Português de Negócios (BPN) ve Banco Privado Português (BPP)) yıllarca kayıplar toplamış olduğu biliniyordu. Özellikle BPN davası büyüklüğü, pazar payı ve siyasi etkileri nedeniyle ciddiydi. Portekiz'in şu anki Başkanı Cavaco Silva ve bazı siyasi müttefikleri, banka ve  dolandırıcılık ve diğer suçlardan dolayı suçlanan ve tutuklanan CEO'su ile kişisel ve ticari ilişkilerini sürdürdü. Portekiz ekonomisinde potansiyel olarak ağır bir mali krizden kaçınma gerekçesiyle, Portekiz hükümeti, mükellefler ve genel olarak Portekiz halkına gelecekte bir kayıp olacak olan bir kurtarma paketi sundu.

Portekiz ekonomisi

Portekiz gelişmiş ve AB27 ortalamasının %78'i olan 2014 yılı kişi başına düşen GSYİH ile yüksek gelirli bir ülkedir- 2012 bu oran %79 idi. Portekiz'in para birimi Portekiz Escudo'sunun yerine geçen euro'dur (€) ve ülke, euro bölgesinin asıl üye ülkelerinden biridir. Portekiz'in merkez bankası, Avrupa Merkez Bankaları Sisteminin ayrılmaz bir parçası olan Banco de Portugal'dır. Çoğu sanayi, işletme ve finans kuruluşu, Lizbon ve Porto metropoliten alanlarında yoğunlaşmaktadır; Setúbal, Aveiro, Braga, Coimbra ve Leiria bölgeleri bu iki ana alanın dışındaki en büyük ekonomik merkezlerdir. Dünya Seyahat Ödülleri'ne göre, Portekiz, 2012 ve 2013 Avrupa'nın Önde Gelen Golf Destinasyonu'dur.

Portekiz'in 1960'lı yıllarda başlayan ekonomik büyümenin en önemli aşamalardan biriyle sonuçlanan 1974 Karanfil Devrimi'nden bu yana ülkenin yıllık ekonomik büyümesinde önemli bir değişiklik meydana geldi. 1974 devriminin karmaşasından ve PREC döneminden sonra Portekiz, 2013'te değişen modern küresel ekonomiye uyum sağlamaya çalışıyordu ve bu süreç 2013'te devam ediyordu. 1990'lardan beri Portekiz'in kamu tüketimine dayalı ekonomik kalkınma modeli yavaş yavaş ihracat, özel yatırım ve yüksek teknoloji sektörünün gelişimi üzerine odaklan bir sisteme dönüşüyordu. Sonuç olarak, ticaret hizmetleri; tekstil, giyim, ayakkabı ve mantar (Portekiz dünyanın önde gelen mantar üreticisi), ahşap ürünler ve içecekler gibi daha geleneksel endüstrileri geride bırakmıştır.

21. yüzyılın ikinci on yılında, Portekiz ekonomisi 1970'lerden bu yana yaşanan en ağır resesyona maruz kaldı ve bu da ülkenin Avrupa Komisyonu, Avrupa Merkez Bankası ve Uluslararası Para Fonu tarafından kurtarılmasını mecbur kıldı. 2011'de kabul edilen kurtarma paketi, Portekiz'i 78 milyar avroluk destek karşılığında bir dizi kemer sıkma önlemi almak zorunda bıraktı. Mayıs 2014'te ülke kurtarma paketinden çıktı, ancak yenilikçi momentumunu sürdürme sözünü tekrar doğruladı. Kurtarma paketinden çıktıktan sonra ekonomi, 2014 yılının ilk çeyreğinde %0,7 oranında küçüldü, fakat işsizlik oranını yine de yüksek bir oran olmasına rağmen yüzde 15,3'e geriledi.

Portekiz'deki ortalama ücret, serbest meslek sahibi şahıslar ve yasa ile düzenlenen / refere edilen ve 530 € olan asgari ücret (yılda 14 kez ödenir) hariç olmak üzere aylık 910 €'dur. 

Dünya Ekonomik Forumu tarafından yayınlanan 2014-2015 Küresel Rekabetçilik Raporu'da, Portekiz ekonomik endekste 36. sırada yer aldı. Bu durum, Portekiz'in 2013-2014'teki 51'inci konumdan keskin bir yükselişi gösteriyor.

Ekonomist İstihbarat Birimi'nin yaşam kalitesi endeksinde, Portekiz; Fransa, Almanya, Birleşik Krallık ve Güney Kore gibi ekonomik ve teknolojik açıdan gelişmiş diğer ülkelerin önünde dünyadaki 2005 yılı en iyi yaşam kalitesine sahip ülkeler arasında  19. sırada yer aldı, ancak önceki 9 sıradan komşusu olan tek ülke İspanya'ydı. Portekiz, Batı Avrupa'da kişi başına düşen en düşük GSYİH'ya sahip ülkelerden biri olmaya devam etmesine rağmen bu durum yaşandı.

Devlete ait şirketler arasında Águas de Portugal (su), Caixa Geral de Depósitos (bankacılık), Comboios de Portugal (demiryolları), Companhia das Lezírias (tarım) ve RTP (medya) bulunmaktadır. Bazı eski kamu kuruluşları, devlet tarafından yönetilen holding şirketi ve kamu ve özel şirketlerin bir hissedarı Parpública tarafından yönetilir. Yakın zamanda özelleştirilen devlete ait şirketler arasında CTT (posta servisi), TAP Portekiz (havayolu) ve ANA (havaalanları) bulunmaktadır.

EDP, Galp, Jerónimo Martins, Mota-Engil, Novabase, Semapa, Portucel Soporcel, Portugal Telecom ve Sonae gibi Euronext Lizbon borsasında işlem gören şirketler, çalışan sayısı, net gelir veya uluslararası pazar payı ile Portekiz'in en büyük şirketleri arasında yer almaktadır. Euronext Lizbon, Portekiz'in en büyük borsa birimi ve ilk küresel borsa olan NYSE Euronext'in bir parçasıdır. PSI-20, Portekiz'in en seçkin ve en çok bilinen hisse senedi endeksidir.

Öncelikli sektörler

Portekiz'de tarım küçük ve orta büyüklükteki aileye ait dağınık birimlere dayalıdır. Bununla birlikte, sektör, aynı zamanda, şirketler tarafından desteklenen (Grupo RAR'ın Vitacress, Sovena, Lactogal, Vale da Rosa, Companhia das Lezírias ve Valouro gibi) daha büyük ölçekli yoğun tarım ihracatına yönelik tarımsal işletmeler içeriyor. Ülke; domates, narenciye, yeşil sebze, pirinç, mısır, arpa, zeytin, yağlı tohum, fındık, kiraz, yaban mersini, sofra üzümü, yenilebilir mantar, süt ürünleri, kümes hayvanları ve sığır eti dahil olmak üzere çok çeşitli mahsul ve hayvancılık ürünleri üretiyor.

Ormancılık, kırsal toplumlar ve endüstri arasında önemli bir ekonomik rol oynamıştır (yani, Porteçel Soporcel Grubu'nu içeren kağıt endüstrisi, Sonae Industria'yı içeren yapay ahşap ve IKEA'nın Portekiz'deki büyük sanayi işlemleri merkezinin çekirdeğini oluşturan Paços de Ferreira'nın çevresinde çeşitli üretim tesisleri içeren mobilya endüstrisi). 2001 yılında brüt tarımsal ürün, GSYİH'nın yüzde 4'ünü oluşturdu.

Geleneksel olarak bir deniz gücü olan Portekiz, Portekiz balıkçılık sektöründe güçlü bir geleneğe sahiptir ve kişi başına en fazla balık tüketen ülkelerden biridir. Portekiz'deki (Azorlar ve Madeira dahil olmak üzere) ana iniş yerleri, yıllara göre toplam iniş sayısına göre, Matosinhos, Peniche, Olhão, Sesimbra, Figueira da Foz, Sines, Portimão ve Madeira limanlarıdır. İşlenmiş balık ürünleri, dünyanın en eski aktif konserve balık üreticisi Ramirez gibi farklı markalar ve tescilli ticari markalar aracılığıyla ihraç edilmektedir.

Portekiz önemli bir mineral üreticisidir ve Avrupa'nın önde gelen bakır üreticileri arasında yer almaktadır. Ülke ayrıca kalay, tungsten ve uranyumun önemli bir üreticisidir. Ancak, ülkenin hidrokarbon arama ve alüminyum yapma potansiyelinden yoksundur, bu da Portekiz madencilik ve metalurji sektörlerinin gelişimini engelleyen bir sınırlamadır. Ülke, 1974 devriminden sonra başta kuzeyde olmak üzere geniş demir ve kömür rezervlerine ve buna bağlı olarak ekonomik küreselleşmeye sahip olmasına rağmen, düşük rekabet gücü, bu minerallerin çıkarılma faaliyetinde azalmaya neden olmuştur. Panasqueira ve Neves-Corvo madenleri halen faaliyette olan en tanınmış Portekiz madenleri arasındadır.

İkincil sektör

Sanayi, Otomotiv (Volkswagen Autoeuropa ve Peugeot Citroen), havacılık (Embraer ve OGMA), elektronik ve tekstil, gıda, kimya, çimento ve kağıt hamuruna kadar çeşitlilik göstermektedir. Palmela'daki Volkswagen Group'un AutoEuropa motorlu araç montaj tesisi, Portekiz'deki en büyük doğrudan yabancı yatırım projelerinden biridir. Havacılık, biyoteknoloji ve bilgi teknolojisi gibi geleneksel olmayan modern teknoloji tabanlı endüstriler, ülke çapında birçok yerde geliştirildi. Alverca, Covilhã, Évora ve Ponte de Sor, Brezilya merkezli Embraer ve Portekizli OGMA şirketi liderliğindeki Portekiz havacılık endüstrisinin ana merkezleridir. 21. yüzyılın başlangıcından sonra, birçok büyük biyoteknoloji ve bilgi teknolojisi endüstrisi kuruldu ve Lizbon, Porto, Braga, Coimbra ve Aveiro'nun metropolit bölgelerinde yoğunlaştı.

Üçüncül sektör

Bankacılık ve sigortacılık sektörleri, 2000'li yılların sonundaki mali kriz yıllarına kadar iyi performans gösterdi ve bu kısmen Portekiz'deki pazarın hızla derinleştiğini yansıtıyordu. Çeşitli piyasa türlerine ve alım risklerine duyarlı olmakla birlikte, bireysel sigortacılar üzerindeki etkisi çok farklı olmasına rağmen hem hayat hem de hayat dışı sektörlerin bir takım şiddetli şoklara karşı dayanabileceği tahmin edilmektedir.

Seyahat ve turizm, Portekiz için son derece önemli olmaya devam etmektedir. Ülke, rakiplerinin önüne geçmek için; sağlık, doğa ve kırsal turizm gibi niş cazibe merkezlerine odaklanmak zorundadır.

Portekiz'deki turist noktaları Lizbon, Algarve, Madeira, Porto ve Coimbra şehirleridir. Lizbon, Avrupa şehirleri arasında en çok turist alan 16. şehirdir (2006'da yedi milyon turist kentin otellerini işgal ediyordu).

Her yıl yaklaşık 13 milyon ziyaretçi alan Portekiz, dünyada en çok ziyaret edilen 20 ülke arasındadır. Porketiz, 2014 yılında, USA Today tarafından En İyi Avrupa Ülkesi seçildi. Ayrıca 4-5 milyon hacı her yıl Meryem Ana'nın, 1917'de, üç çoban çocuğa göründüğü söylenen yer olan Fátima'yı ziyaret ediyor. Fátima Kutsal Alanı dünyadaki en büyük Roma Katolik mabetlerinden biridir. Portekiz hükümeti, Douro Vadisi, Porto Santo Adası ve Alentejo gibi yeni turistik mekanları tanıtmaya ve geliştirmeye devam ediyor.

Barcelos Horozu efsanesi, sahte suçlanan ve ölüme mahkum edilen bir adamın masumiyetini kanıtlamaya çalışan ölü bir horozun mucizevi müdahalesinin hikayesini anlatıyor. Hikaye, kuzeybatı Portekizdeki  Barcelos şehrinde gotik tarzı bir saray olan Paço dos Condes'deki Arkeoloji Müzesi'nin koleksiyonunun bir parçası olan 17. yüzyıl kalvari ile bağlantılıdır. Barcelos Horozu birçok turist tarafından bir hediyelik eşya olarak satın alınır.

Birleşmiş Milletler, 30 Kasım'da, siyah çanak çömlek yapma geleneği olan Portekiz Bisalhães'i, UNESCO Miras Koruma Listesine ekledi.

Dördüncül sektör

Portekiz'deki bilimsel ve teknolojik araştırma faaliyetleri genelde kamu üniversitelerine ait Ar-Ge birimleri ağı ve INETI - Instituto Nacional de Engenharia, Tecnologia e Inovação ve INRB - Instituto Nacional dos Recursos Biológicos gibi devlet tarafından yönetilen özerk araştırma kurumları ağı içinde yürütülmektedir. Bu araştırma sisteminin finansmanı ve yönetimi esas olarak Bilim, Teknoloji ve Yüksek Öğrenim Bakanlığı (MCTES) ve MCTES'in Fundação para a Ciência e Tecnologia (FCT) yetkisi altında yürütülmektedir.

Araştırma hibeleri ve hakemli yayınlar bakımından kamu üniversitelerinin en büyük Ar-Ge birimleri, Instituto de Medicina Molecular, Neuroscience ve Hücre Biyolojisi Merkezi, IPATIMUP, Instituto de Biologia Molecular e Celular ve Abel Salazar Biyomedikal Bilimler Enstitüsü gibi  biyolojik bilim araştırma kurumlarını içerir.

Portekiz'de devlet tarafından işletilmeyen en büyük araştırma kurumları arasında Instituto Gulbenkian de Ciência ve her yıl dünyanın herhangi bir bilim ödülünün en yüksek parasal ödüllerinden birini alan bir sinirbilimi ve onkoloji araştırma merkezi olan Champalimaud Vakfı bulunmaktadır. Hem ulusal hem de çok uluslu birtakım ileri teknoloji ve endüstri şirketleri de araştırma ve geliştirme projelerinden sorumludur. Portekiz'in en eski eğitimli topluluklarından bir tanesi 1779'da kurulan Lizbon Bilim Akademisi'dir.

İberya devlet destekli ikili araştırma girişimleri arasında, Portekiz ve İspanya'nın ortak araştırma programları olan Uluslararası İber Nanoteknoloji Laboratuvarı ve dağıtım bilgi işlem platformu olan Ibercivis bulunmaktadır. Portekiz, Avrupa bilimsel kuruluşlarının bir üyesidir. Bunlara Avrupa Uzay Ajansı (ESA), Parçacık Fiziği  Avrupa Laboratuarı (CERN), ITER ve Güney Avrupa Gözlemevi (ESO) dahildir.

Portekiz, Avrupa'daki en büyük akvaryum olan Lizbon Oceanarium'una ve Portekiz'in bilimle ilgili sergilere ve dağıtılmaya odaklanan Portekiz Bilim ve Teknoloji Bakanlığı'nın Portekiz halkı arasında bilimsel ve teknolojik kültürü destekleme programı olan devlet ajansı Ciência Viva, Coimbra Üniversitesi Bilim Müzesi, Lizbon Üniversitesi Doğa Tarihi Müzesi ve Visionarium birkaç önemli kuruluşa sahiptir. Dünyada binlerce bilimsel, teknolojik ve bilgiye dayalı işletmenin oluşturulmasına yardımcı olan birkaç bilim parkının ortaya çıkması ve büyümesi ile Portekiz ülke çapında birkaç bilim parkı geliştirmeye başlamıştır. Bunlar arasında Taguspark (Oeiras'da), Coimbra iParque (Coimbra'da), biyokant (Cantanhede'de), Madeira Tecnopolo (Funchal'da), Sines Tecnopolo (Sines'de), Tecmaia (Maia'da) ve Parkurbis (Covilhã'da) bulunur. Şirketler, finansal ve yasal danışmanlıktan pazarlama ve teknolojik desteğe kadar çeşitli servislerden yararlanmak için Portekiz bilim parklarında yer almaktadır.

Serebral anjiyografi ve lökotomiyi geliştiren Portekizli doktor Egas Moniz, 1949'da Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülünü aldı. Bilim alanında Nobel Ödülü alan ilk Portekizlidir. 

2011 Avrupa İnovasyon Puan Tablosu, inovasyon harcamaları ve sonuçlarındaki etkileyici bir artışla, Portekiz temelli yeniliği 15. sıraya yerleştirdi.

Portekiz'de ulaşım

1970'lerin başında Portekiz'in artan tüketimi ve yeni otomobiller satın alması ile hızlı ekonomik büyümesi ulaşımda iyileştirmeler için öncelik oluşturuyordu. Yine 1990'lı yıllarda, Avrupa Ekonomik Topluluğu'na katıldıktan sonra ülke, birçok yeni otoyol inşa etti. Bugün, ülkede, yaklaşık 3.000 km'si (1.864 mi) 44 otoyol sisteminin bir parçası olan 68.732 km'lik (42708 mil) karayolu yol şebekesi bulunuyor. 1944 yılında açılan ilk otoyol (Lizbon'u Ulusal Stadyuma bağlayan), Portekiz'i dünyanın otoyol yapan ilk ülkelerinden biri haline getiren yenilikçi bir projeydi (bu yol sonunda Lizbon-Cascais karayolu ya da A5 oldu).

Diğer birkaç yol (1960 ve 1970 yıllarında) yapılmasına rağmen, büyük ölçekli otoyol yapımı 1980'lerin başlangıcından sonra uygulanmıştır. 1972'de, imtiyaz sahibi olan Brisa otoyolu, bölgelerin birçok otoyolunun yönetimini ele almak için kuruldu. Birçok otoyolda, ücretin ödenmesi gerekir. Vasco da Gama köprüsü Avrupa'daki en uzun köprüdür.

Portekizinin 89.015 km2'lik (34.369 sq mi) alanına, Lizbon, Porto, Faro ve Beja'nın başlıca şehirlerinde bulunan dört uluslararası havaalanı hizmet veriyor. Lizbon'un coğrafi konumu, ülkedeki birçok havalimanında birçok yabancı havayolunun durağı olmasını sağlıyor. En çok bilinen hava yolu şirketi TAP Portugal'dır, ancak pekçok yerli hava yolu şirketi ülke içinde ve ülkesinde hizmet sunmaktadır. Hükümet, Lizbon Portela Havaalanı'nın yerini alması amacıyla Alcochete'de Lizbon'un dışında yeni bir havaalanı inşa etmeye karar verdi, ancak bu plan kemer sıkma önlemleri nedeniyle durdu. Şu anda en önemli havalimanları, Lizbon, Porto, Faro, Funchal (Madeira) ve Ponta Delgada (Azores) bulunmaktadır. Bu havaalanları, ulusal havalimanı yöneticisi olan ANA - Aeroportos de Portugal tarafından yönetilir.

Ülke etrafında ve İspanya'ya uzanan bir ulusal demir yolu sistemi, Comboios de Portugal tarafından desteklenmekte ve yönetilmektedir. Yolcuların ve eşyaların demir yolu taşımacılığı, halen hizmet halindeki 2.791 km'lik (1,734 mil) demir yolu hatları kullanılarak yapılır ve bunların 1.430 km'sine (889 mi) elektrik akımı verilir. Yaklaşık 900 km'lik mesafede (559 mil) tren hızlarının 120 km / saat'in (75 mil / sa.) üzerine çıkmasına izin verilir. Demir yolu ağı REFER tarafından yönetilirken yolcu ve eşya taşımacılığı Comboios de Portugal (CP)'a aittir. Her ikisi de halka açık şirketlerdir. 2006 yılında CP 133 milyon yolcu ve 9.750.000 t (9.600.000 uzun ton; 10.700.000 kısa ton) mal taşıdı.

Büyük limanlar Sines, Lizbon, Leixões, Setúbal, Aveiro, Figueira da Foz ve Faro'da bulunmaktadır.

İki büyük metropol bölgesinde metro sistemleri var: Lizbon Metropolitan Bölgesi'ndeki Lizbon Metrosu ve Metro Sul do Tejo ve  Porto Metropolitan Bölgesi'ndeki Porto Metrosu. Her biri 35 km'den (22 mil) fazla hat bulundurur. Portekiz'de, Lizbon tramvay hizmetleri, bir yüzyılı aşkın bir süredir, Companhia de Carris de Ferro de Lisboa (Carris) tarafından sağlanmaktadır. Porto'da, Douro kıyılarındaki tek turist hattı olan bir tramvay ağı 12 Eylül 1895'de (İber Yarımadası için bir ilkti.) inşa edilmeye başlandı. Tüm büyük şehirlerin ve kasabaların, kendi yerel kentsel ulaşım ağlarının yanı sıra taksi hizmetleri de vardır.

Portekiz'de enerji

Portekiz, en uygun maliyetli iki yenilenebilir kaynağı olan önemli rüzgar ve nehir enerjisi kaynaklarına sahiptir. 21. yüzyılın başından bu yana, yenilenebilir kaynak endüstrisinin geliştirilmesi ve fosil yakıt kaynaklarının hem tüketimin hem de kullanımının azaltılması yönünde bir eğilim olmuştur. O tarihteki dünyanın en büyük güneş enerjisi santrali olan Moura Fotovoltaik Santrali 2006'da Moura yakınlarında hizmet vermeye başlarken, dünyanın ilk ticari dalga gücü çiftliği Aguçadoura Dalga Çiftliği, Norte bölgesinde (2008) açıldı. 2006 yılının sonunda ülkenin elektrik üretiminin %66'sı kömür ve yakıt santrallerinden, %29'u hidroelektrik barajlardan,%6'sı rüzgar enerjisinden geliyordu.

2008 yılında, hidroelektrik üretim şiddetli kuraklıklarla azalmış olsa da, yenilenebilir enerji kaynakları ülkenin elektrik tüketiminin %43'ünü üretiyordu. Haziran 2010 itibarıyla, elektrik ihracatı, ithalatı geride bırakmıştır. Ocak ve Mayıs 2010 arasındaki dönemde, ulusal enerji üretiminin %70'i yenilenebilir kaynaklardan geldi.

Portekiz'in ulusal enerji taşıma şirketi Redes Energéticas Nacionais (REN), çeşitli yenilenebilir enerji santrallerinden gelen enerjiyi hesaplamak amacıyla hava koşullarını, özellikle rüzgar düzenini ve bilgisayar programlarını tahmin etmek için gelişmiş bir modelleme kullanıyor. Güneş / rüzgar devriminden önce, Portekiz, akarsularındaki hidroelektrik santrallerinden onlarca yıl elektrik üretti. Yeni programlar rüzgar ve suyu bir araya getiriyor: Rüzgarla çalışan türbinler, geceleri suyu yukarıya pompalar, ki bu en zorlu süreçtir; sonra su, tüketim talebi en yüksek olduğunda, elektrik üreterek aşağıya doğru akar. Portekiz'in dağıtım sistemi de artık iki yönlüdür. Sadece elektrik dağıtmak yerine, çatıdaki güneş panelleri gibi en küçük jeneratörlerden bile elektrik çekiyor. Hükümet, çatıya takılan güneş enerjisi satın alanlar için prim fiyatı belirleyerek, şiddetle bu tür katkılara teşvik etti.

Portekiz nüfusu

İstatistik Portekiz (Portekizce: INE - Instituto Nacional de Estatística), 2011 nüfus sayımına göre nüfusun 10.562.178'ini (%52'si kadın, %48'i erkek) tahmin etmektedir. Bu nüfus, tarihinin büyük bir kısmında oldukça homojen olmuştur: Tek bir din (Katoliklik) ve tek bir dil bu etnik ve ulusal birliğe, diğer bir deyişle Morolar ve Yahudilerin sürülmesinden sonrasına katkıda bulunmuştur. Bununla birlikte, birtakım Morolar ve Yahudiler, Katolikliğe geçmeleri şartı ile Portekiz'de kaldılar ve daha sonra Morisco (eski Müslümanlar) ve Cristãos Novos (Yeni Hristiyanlar ya da eski Yahudiler) olarak bilindiler. Bunlardan bazıları Yahudi inancını açıkça gözlemleyen Belmonte'nin gizli Yahudileri'nde olduğu gibi, haham Yahudiliğini gizli olarak gözlemlemeye devam etmiş olabilirdi. 1772 yılından sonra eski ve yeni Hristiyanlar arasındaki ayrım kararname ile kaldırıldı. Bazı ünlü Portekizli Yeni Hristiyanlar matematikçi Pedro Nunes, hekim ve doğa bilimci Garcia de Orta idi.

Yerli Portekizliler, ataları diğer Batı ve Güney Avrupalılar ve Akdeniz halklarına, özellikle de İspanyollara, çok benzeyen İberyalı bir etnik gruptur. Bunları; ortak bir ata, tarih ve kültürel yakınlığa sahip oldukları bazı yerel Fransızlar ve İtalyanlar takip eder.

Modern Portekizce'de en önemli demografik etki en eski olanı gözüküyor; Y-kromozomu ve mtDNA verilerinin güncel yorumu, Portekizlilerin soyunun, 45.000 yıl önce Avrupa kıtasına gelmeye başlayan Paleolitik insanlardan geldiğini göstermektedir. Sonraki tüm göçler, genetik ve kültürel olarak bir etki bıraktı ancak Portekiz'in ana nüfus kaynağı hala Paleolitik insanlardır. Genetik araştırmalar Portekizli nüfusun diğer Avrupa popülasyonlarından önemli ölçüde farklı olmadığını göstermektedir.

2015 yılı itibariyle toplam doğurganlık hızının (TYA) 1,52 doğan çocuk / kadın olduğu tahmin ediliyordu ve bu oran 2,1 olan yenilenme oranının altındadır. 2015'te doğumların %50,7'si evli olmayan kadınlara aitti. Çoğu Batı ülkesinde olduğu gibi, Portekiz de düşük doğurganlık seviyeleri ile uğraşmak zorunda: 1980'lerden beri ülkede alt seviye doğurganlık oranı yaşanıyor.

Portekiz toplumunun yapısı, günümüzde (2015) ülkeyi Avrupa Birliği Sosyal Adalet Endeksinin en düşük üçüncü sırasına yerleşmesine neden olan artan eşitsizlik ile karakterize edilmektedir.

Portekiz'e göç

Portekiz'in sömürge tarihi, Atlas okyanusuna bakan Avrupa'nın güney-batı köşesindeki coğrafi konumu olduğu kadar, ulusal kimliğinin de temel taşlarından biri olmuştur. 1999 yılı sonunda Macau yönetimini Çin Halk Cumhuriyeti'ne devrederek tüm deniz aşırı bölgelerinden vazgeçen (1975'te Angola ve Mozambik de bunlar arasındaydı) son batı kolonyal Avrupa güçlerinden biriydi. Bu yüzden, eski koloni kültürlerini etkilemiş ve onlardan etkilenmiştir, bu da hem ekonomik hem kişisel sebeplerden dolayı eski topraklardan göçlere neden olmuştur. Uzun süredir göç ülkesi olan (Brezilyalıların büyük çoğunluğu Portekiz soyuna sahip) Portekiz, yalnızca Hindistan (1961'e kadar Portekiz'e ait), Afrika (1975'e kadar Portekiz'e ait) ve Uzak Doğu Asya'daki (1999 yılına kadar Portekiz'e ait) denizaşırı topraklardan göç almayan bir göç ülkesi haline geldi. Ülkenin Afrika toprakları 1975'te bağımsızlığını kazandıkça yaklaşık 800.000 Portekizli Portekiz'e döndü. 2007'ye gelindiğinde Portekiz'in 10.617.575 nüfusu vardı ve bunların 332.137'si yasal göçmendi.

1990'lı yıllardan bu yana inşaatta patlama yaşanırken, Ukrayna, Brezilya, Afrika'daki eski Portekiz sömürgelerinden ve diğer Afrikalılardan insanlar ülkeye yerleşti. Rumen, Moldovalı, Kosovalı ve Çinliler de Portekiz'i varış yeri olarak seçtiler. Portekiz'in Rumen nüfusunun yaklaşık 40.000 olduğu tahmin ediliyor.

Buna ek olarak, çoğunlukla İngiltere, diğer kuzey Avrupa ya da İskandinav ülkelerinden bir dizi AB vatandaşı ülkede kalıcı vatandaş haline gelmiştir (İngiliz topluluğu çoğunlukla emekli emeklilerden oluşuyor ve Algarve ve Madeira'da yaşamayı seçiyor).

Portekiz dini

2011 Nüfus Sayımına göre Portekiz nüfusunun %81'i Katolik'tir. Ülkede küçük Protestan, Mormon, Müslüman, Hindu, Sih, Doğu Ortodoks Kilisesi, Yehova'nın Şahitleri, Bahai, Budist, Yahudi ve Medyum cemaatleri vardır. Afrika Geleneksel Din ve Çin Geleneksel Dini'nin etkileri, özellikle Geleneksel Çin Tıbbı ve Afrikalı Büyücü Doktorları'yla ilgili alanlarda olmak üzere, insanlar arasında da hissedilmektedir. Nüfusun yaklaşık %6,8'i kendilerini dinsiz ilan etti ve %8,3'ü din konusundaki hiçbir soruya cevap vermedi.

2012'de Katolik Üniversitesi tarafından yapılan bir araştırmada Portekizlilerin %79,5'i kendilerini Katolik olarak görürken, %18'i düzenli olarak Mass'a katıldı. Bu rakamlar, Katoliklerin 2001'deki %86,9 oranından bir düşüş gösterirken, aynı dönemde dinsiz olduğunu belirtenlerin sayısı %8,2'den %14,2'ye yükseldi.

Pek çok Portekizli bayram, festival ve geleneğin Hristiyan kökeni veya çağrışımları vardır. Portekiz devleti ile Roma Katolik Kilisesi arasındaki ilişkiler, Portekiz ulusunun ilk yıllarından bu yana genellikle samimi ve istikrarlı olmasına rağmen, göreceli güçleri dalgalı bir hal aldı. 13. ve 14. yüzyıllarda, kilise, yeniden kurulma içindeki rolü, erken Portekiz milliyetçiliği ile yakın ilişkisi ve ilk üniversite dahil olmak üzere Portekiz eğitim sisteminin kurulmasından kaynaklanan hem zenginlik hem de güçten yararlandı.

Portekiz'in deniz aşırı imparatorluğunun büyümesi, misyonerlerini, eğitimde ve tüm yerleşik kıtalardan hristiyanlaştırma önemli rolleri olan önemli bir sömürgeleştirme aracı haline getirdi. Çağlar boyunca İlk Portekiz Cumhuriyeti'nin oluşmasına yol açan liberal ve yeni gelişmekte olan cumhuriyetçi hareketlerin büyümesi, teşkilatlanmış dinin önemini ve rolünü değiştirdi.

Portekiz'de konuşulan diller

Portekiz laik bir devlettir: Kilise ve devlet, Portekiz Birinci Cumhuriyet döneminde resmi olarak ayrılmış ve daha sonra 1976 Portekiz Anayasası'nda yinelenmiştir. Anayasa dışında, Portekiz'de din özgürlüğü ile ilgili en önemli iki belge, Portekiz ile Papalık arasında imzalanan 1940 Concordata (daha sonra 1971'de düzenlenmiştir) ve 2001 Din Özgürlük Yasası'dır.

Portekizce Portekiz'in resmi dilidir. Portekizce, Portekiz'in bağımsızlığına kadar Galiçya ve Portekiz halkının ortak dili olan Galiçya ve Kuzey Portekiz'ten gelen bir Roman dilidir. Kökeni Galiçya Portekizce'sidir. Özellikle Portekiz'in kuzeyinde, Galiçya kültürü ile Portekiz kültürü arasında hala pek çok benzerlik var. Galiçya, Portekizce Konuşan Ülkeler Topluluğu için danışman gözlemcidir. Diller Etnolojisine göre, Portekizce ve İspanyolca'da %89'luk bir sözcüksel benzerlik var - her dilin eğitimli konuşanları birbirleriyle iletişim kurabiliyor. 

Portekiz dili, yaklaşık 2000 yıl önce, özellikle de Keltler, Tartessians, Lusitanians ve İberler gibi İber Yarımadası'nın Romalılaşmış Roma öncesi halklarının konuştuğu Latince'den gelir. 15. ve 16. yüzyıllarda, Portekiz, 1415 ve 1999 yılları arasında sömürge ve ticaret imparatorluğu kurarken, Portekizce de dünya çapında yaygınlaşıyordu. Portekizce, şu anda beş farklı kıtada anadil olarak konuşuluyor. Brezilya, Portekizce konuşan en fazla yerli halka sahiptir (2012'de 200 milyon kişi tarafından konuşuluyordu).

2013'te Portekiz dili, Brezilya, Angola, Mozambik, Cape Verde, São Tomé ve Príncipe, Gine-Bissau, Ekvator Ginesi ve Doğu Timor'da konuşulan resmi dildir. Bu ülkelerin yanı sıra Portekiz'in Kantonca ile ortak dil olduğu Macau Özel İdari Bölgesi (Çin Halk Cumhuriyeti), şu an Portekiz topraklarının güneyinde bulunan antik Roma eyaleti "Lusitania"'den türeyen, Portekizce konuşan halkları (Lusosphere) oluşturuyor. Bu bölge bugün, Douro Nehri'nin güney bölgesine denk geliyor.

Miranda dili, Kuzeydoğu Portekiz'in bazı belediyelerinde ortak resmi bir bölgesel dil olarak da tanınmaktadır. Portekiz için, 6.000 ila 7.000 arasında Miranda dili konuşan insan olduğu tahmin ediliyor.

Portekiz'de eğitim

Uluslararası İngilizce Yeterlik Endeksine göre Portekiz; İngilizce, İtalyanca, Fransa veya Yunanistan gibi ülkelerdeki yüksek yeterlilik seviyesine sahiptir. 

Eğitim sistemi; anaokulu (6 yaşın altındakiler için), ilkokul (üç aşamalı, zorunlu,9 yıl), lise (3 yıl, 2010'dan beri zorunlu) ve yüksek öğrenim (üniversite ve teknik eğitimde alt bölümlere ayrılmıştır) olmak üzere dörde ayrılmıştır. Üniversiteler genellikle fakültelere ayrılırlar. Enstitüler ve okullar, aynı zamanda, Portekiz yüksek öğrenim kurumlarının özerk alt bölümlerinin ortak adlarıdır. 

Toplam yetişkin okuma yazma oranı yüzde 99'dur. Portekiz ilkokul kayıtları yüzde 100'e yakın. OECD'nin 2009 yapılan Uluslararası Öğrenci Değerlendirmesi Programı (PISA)'na göre, okuma yazma, matematik ve fen bilgisi açısından bakıldığında, Portekizli 15 yaşındaki bir öğrenci, 489 puanla (493 ortalama) ile Birleşik Devletler, İsveç, Almanya, İrlanda, Fransa, Danimarka, Birleşik Krallık, Macaristan ve Taipei'deki öğrencilerle aynı seviyede yer alıyor. 

Üniversite yaşındaki (20 yaş) vatandaşların %35'inden fazlası Portekiz'in yüksek öğrenim kurumlarından birine katılmaktadır (Birleşik Devletlerde %50, OECD ülkelerinde %35). Uluslararası öğrencilere yönelik bir yer olmasının yanı sıra Portekiz, en çok uluslararası öğrenci gönderen ülkeler arasındadır. 2005 yılında yurt içi ve yurt dışı tüm yüksek öğrenim öğrencilerin sayısı 380.937'ye ulaştı. 

Portekiz üniversiteleri 1290'dan beri var olmuştur. En eski Portekiz üniversitesi Coimbra'ya taşınmadan önce Lizbon'da kurulmuştur. Tarihsel olarak, Portekiz İmparatorluğu'ndaki Portekizliler, 1792 yılında Amerika'nın en eski mühendislik okulunu (Real Academia de Artilharia, Fortificação e Desenho, Rio de Janeiro) ve aynı zamanda 1842'de Asya'daki en eski tıp kolejini (Escola Goa'nın Médico-Cirrgica'sı) kurdular. Portekiz'deki en büyük üniversite Lizbon Üniversitesi'dir. 

Bologna süreci, 2006 yılından beri Portekiz üniversiteleri ve çoklu teknik enstitüler tarafından benimsenmiştir. Devlet tarafından işletilen yüksek öğrenim eğitim kurumlarında, rekabetçi bir ortam sağlanırken, öğrenci kabulü için ulusal bir veri tabanı aracılığıyla numerus clausus sistemi uygulanmaktadır. Fakat, her yüksek öğretim kurumu, sporcular, yetişkin adaylar (23 yaşın üzerinde), uluslararası öğrenciler, Portekizce konuşulan ülkelerden gelen yabancı öğrenciler, diğer kurumlardan derece sahipleri, diğer kurumlardan öğrenciler (Akademik aktarma), eski öğrenciler (geri kabul) ve ve ders değişikliği için diğer olağan dışı kabul süreçleri yoluyla bir takım ek boş yerler de sunmaktadır, bu da her kurum veya kurs bölümünün belirlediği belirli standart ve düzenlemelere tabidir.

Çoğu öğrenci masrafları kamu parasıyla karşılanmaktadır. Fakat, bir öğrencinin devlet tarafından yönetilen bir Portekiz yüksek öğretim kurumuna ve katılmak için ödemesi gereken artan harç ücretleri ile birlikte ve Emekliler, pek çok departman, kolej veya üniversitenin brüt eğitim gelirleri için ve eğitim kalitesini kaybetmeden (öğrenci başına öğretmen, öğrenci başına bilgisayar, öğrenci başına sınıf boyutu gibi) kurslara kayıtlı her ek öğrenciden önemli bir kâr sağlıyor.

Portekiz, yüksek öğretim ve araştırmasının etkinliğini daha da geliştirmek ve artırmak için Massachusetts Yüksek Teknoloji Enstitüsü ve diğer ABD kurumlarıyla işbirliği anlaşmaları yapmıştır.

Portekiz'de sağlık

En son İnsan Gelişim Raporu'na göre 2015 yılında ortalama yaşam süresi 81 yıl idi.

Portekiz; Birleşik Krallık, Almanya ya da İsveç gibi gelişmiş ülkelerin önünde, dünyanın en iyi sağlık sağlık sistemi sahip ülkeler arasında 12. sırada yer almaktadır.

Portekiz sağlık sistemi, eş zamanlı üç sistem ile karakterize edilir: Ulusal Sağlık Servisi (Serviço Nacional de Saúde ', SNS), bazı meslekler için özel sosyal sağlık sigortası planları (sağlık alt sistemleri) ve gönüllü özel sağlık sigortası. SNS, evrensel  sigorta kapsaması sağlar. Buna ek olarak, nüfusun yaklaşık %25'i sağlık alt sistemleri tarafından,%10'u özel sigorta planları ve %7'si ise karşılıklı fonlar tarafından kapsanmaktadır.

Sağlık Bakanlığı, sağlık politikasının geliştirilmesinden ve SNS'nin yönetiminden sorumludur. Beş bölgesel sağlık idaresi, ulusal sağlık politikası hedeflerini uygulamak, kuralları ve protokolleri geliştirmek ve sağlık hizmetinin sunulmasını denetlemekle yükümlüdür. Görev dağılımı çalışmaları, mali ve yönetim sorumluluğunu bölgesel seviyeye kaydırmayı amaçlıyordu. Fakat, uygulamada, bölgesel sağlık idarelerinin bütçe belirleme ve harcamaları üzerindeki özerkliği birincil bakım ile sınırlandırılmıştır. 

SNS ağırlıklı olarak genel vergilendirme yoluyla finanse edilir. İşveren (devlet dahil) ve çalışanların katkıları, sağlık alt sistemlerinin ana finansman kaynaklarını temsil eder. Buna ek olarak, hastanın doğrudan ödemeleri ve gönüllü sağlık sigortası primleri fonlamanın büyük bir bölümünü oluşturmaktadır.

Diğer Avrupa ülkelerine benzer şekilde, çoğu Portekizli, bulaşıcı olmayan hastalıklardan ölmektedir. Kardiyovasküler hastalıklardan (KVH) ölüm oranı, avro bölgesindekinden yüksektir, ancak iki temel bileşeni olan iskemik kalp hastalığı ve serebrovasküler hastalık, Avrupa bölgesine kıyasla ters eğilimler gösterirken, serebrovasküler hastalık Portekiz'de tek büyük öldürücü (%17) hastalıktır. Portekizli insanlar Avrupa bölgesine göre kanserden %12 daha az ölür, ancak ölüm oranı Avrupa bölgesindeki kadar hızlı bir şekilde düşmemektedir. Kanser, çocuklar arasında olduğu kadar 44 yaşından küçük kadınlarda sıkça görülmektedir. Akciğer kanseri (kadınlar arasında yavaş yavaş artmaktadır) ve göğüs kanseri (hızla azalmaktadır) daha az görülse de, serviks kanseri ve prostat daha sık görülmektedir. Portekiz, 1980'lerden beri olan keskin bir artışla Avrupa bölgesindeki en yüksek diyabetten ölüm oranına sahiptir.

Portekiz'in bebek ölüm hızı, 1000 yeni doğanın 24'ünün ilk yıllarında hayatını kaybettikleri 1970'lerin sonundan beri hızla düştü. Şu anki bebek ölüm oranı 1000'de 2'dir. Bu gelişme, neonatal ölüm oranının, 1000 canlı doğumda, 15,5'ten 2,4'e düşmesinden dolayıdır.

İnsanlar genellikle sağlık durumları, davranışlarının sağlıkları üzerindeki olumlu ve olumsuz etkileri ve sağlık hizmetleri kullanımında hakkında bilgilidirler, fakat sağlıklarıyla ilgili algıları, idari ve muayene bazlı verilerin nüfustaki hastalık düzeyleri hakkında gösterdiklerinden farklı olabilir. Dolayısıyla, ev halkı düzeyinde kişisel bilgilendirmeye dayalı anket sonuçları, sağlık durumu ve hizmetlerin kullanımı ile ilgili diğer verileri tamamlar.

Portekiz kültürü

Portekiz, Akdeniz'i ve Avrupa kıtasını aşan ya da Portekiz Coğrafi Keşifler'de aktif bir rol oynadığında ortaya çıkan çeşitli uygarlıklardan etkilenirken belirli bir kültür geliştirdi. 1990'lı ve 2000'li yıllarda (on yıl), Portekiz 1956 yılında Lizbon'da kurulan Calouste Gulbenkian Vakfı'na ek olarak kamu kültürel tesislerini modernize etti.

Bunlara Lizbon'daki Belém Kültür Merkezi, Porto'daki Serralves Vakfı ve Casa da Música'nın yanı sıra, ülke çapında birçok belediyede inşa edilen veya yenilenen belediye kütüphaneleri ve konser salonları gibi yeni kamu kültürel tesisleri de dahildir. Portekiz, on beş UNESCO Dünya Mirası Alanı'na ev sahipliği yapıyor ve Avrupa'da sekizinci, dünyada 17. sırada yer alıyor.

Portekiz mimarisi

Geleneksel mimari ayrıcalıklıdır ve 16. yüzyılın ilk yıllarında Portekizli geç Gotik olarak da bilinen Manueline, görkemli, kompozit bir Portekiz mimari süsleme tarzını içerir. Geleneksel mimarinin 20. yüzyıldaki bir yorumu olan Yumuşak Portekiz tarzı, başta Lizbon olmak üzere büyük şehirlerde görülür. Modern Portekiz, Eduardo Souto de Moura, Álvaro Siza Vieira (Pritzker Ödüllüler) ve Gonçalo Byrne gibi dünyaca ünlü mimarları dünyaya sunuyor. Portekiz'de özellikle stadyum tasarımı açısından Tomás Taveira dikkat çekici bir mimardır.

Portekiz'de sinema

Portekiz sinemasının uzun bir geleneği vardır. 19. yüzyılın sonlarında medyanın doğuşuna kadar uzanıyor. Arthur Duarte, António Lopes Ribeiro, António Reis, Pedro Costa, Manoel de Oliveira, João César Monteiro, Edgar Pêra, António-Pedro Vasconcelos, Fernando Lopes, João Botelho ve Leonel Vieira gibi Portekizli film yönetmenleri saygınlık kazananlar arasındadır. Ünlü Portekizli film oyuncuları Joaquim de Almeida, Daniela Ruah, Maria de Medeiros, Diogo Infante, Soraia Chaves, Ribeirinho, Lúcia Moniz ve Diogo Morgado'dur.

Portekiz edebiyatı

İlk Batı edebiyatlarından biri olan Portekiz edebiyatı, metin kadar şarkıda da gelişme gösterdi. 1350 yılına kadar, Portekiz-Galiçya ozanaları, edebi etkilerini İber Yarımadası'nın çoğuna yaymıştır. Gil Vicente (c. 1465-c. 1536), Portekiz dramatik geleneklerin kurucularından biridir. 

Maceracı ve şair Luís de Camões (c.1524-1580), büyük etkisi Virgil'in Aeneid ile destansı "Os Lusíadas" (The Lusiads) şiirini yazdı. Modern Portekiz şiiri, Fernando Pessoa (1888-1935) tarafından örneklendiği gibi, neoklasik ve çağdaş stilde köklenir. Modern Portekiz edebiyatı, Almeida Garrett, Camilo Castelo Branco, Eça de Queiroz, Fernando Pessoa, Sofia de Mello Breyner Andresen, António Lobo Antunes ve Miguel Torga gibi yazarlar tarafından temsil edilmektedir. Özellikle popüler ve seçkin olanı, 1998 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi José Saramago'dur.

Portekiz mutfağı

Portekiz mutfağı çeşitlidir. Portekizliler yüzlerce yemek tarifleri olan bir sürü kuru morina tüketiyor (Portekizce'de bacalhau). Yılın her günü için haddinden fazla bacalhau yemekleri var. İki popüler balık tarifinde ızgara sardalya ve birkaç çeşit balıktan elde edilebilen patates bazlı bir güveç olan caldeiradadır. Sığır eti, domuz eti, kuzu veya tavuktan yapılan tipik Portekiz et tarifleri arasında portuguesa, feijoada, frango de churrasco, leitão ve carne de porco à alentejana bulunur. Çok popüler bir kuzey yemeği, arroz de sarrabulho (domuz kanı içinde pişmiş pilav) veya arroz de cabidela (tavuk kanı içinde pişmiş pilav ve tavuk eti)'dır.

Tipik fast food yemekleri arasında Porto'nun Francesinha (Fransız Mutfağı) ve bifanalar (ızgara domuz eti) veya prego (ızgara sığır eti) sandviçler bulunur. Bu sandviçler ülke genelinde iyi bilinir. Portekizli pastacılık sanatı kökenleri ülke çapında oldukça yayılan birçok Orta Çağ Katolik manastırlarına dayanır. Çok az miktarda katkı maddesi (çoğunlukla badem, un, yumurta ve bazı likör) kullanan bu manastırlar, Lizbon'dan Belem Turtası (veya pastéis de nata) ve Aveiro'dan Ovos-Moles'in örnekleri olduğu geniş çaplı farklı pasta çeşitleri yapmayı başardılar. Portekiz mutfağı kendi geleneksel yemeklerine sahip farklı bölgeleri ile oldukça çeşitlidir. Portekizliler iyi bir yemek kültürüne sahip ve ülke çapında sayısız iyi restoran ve tipik küçük tasquinhalar var.

Portekiz şarapları, Portekiz'le tanrı Bacchus'u ilişkilendiren Romalıların zamanlarından beri uluslararası alanda tanınmışlığın keyfini çıkarıyor. Bugün, Portekiz, şarap severler tarafından bilinir ve şarapları birçok uluslararası ödül kazandı. En iyi Portekiz şaraplarından bazıları Vinho Verde, Vinho Alvarinho, Vinho do Douro, Vinho do Alentejo, Vinho do Dão, Vinho da Bairrada ve tatlı Port Wine, Madeira Wine ve Setúbal ve Favaios'tan Moscatel'dir Port ve Madeira, dünyanın çeşitli yerlerinde oldukça beğeniliyor.

Portekiz müziği

Portekiz müziği çok çeşitli türleri içeriyor. En ünlüsü, genellikle Portekiz gitarı, hasret ya da özlem ile özdeşleşmiş melankolik bir şehir müziği olan Lizbon'da çıkmış  Fado'dur. Coimbra fado, benzersiz bir "serenad" fado türüdür, ayrıca dikkate değerdir. Uluslararası alanda dikkat çeken sanatçılar arasında Amália Rodrigues, Carlos Paredes, José Afonso, Mariza, Carlos do Carmo, António Chainho, Mísia ve Madredeus sayılabilir. 

Fado ve Folk'a ek olarak, Portekizliler; Portekizli, Karayipli ve Brezilyalı sanatçıları ve grupların yanı sıra, özellikle Kuzey Amerika ve Birleşik Krallık'tan pop ve diğer modern müzik türlerini dinlerler. Uluslararası tanınmış sanatçılar arasında Dulce Pontes, Moonspell, Buraka Som Sistema ve MTV Avrupa Müzik Ödülleri'ne aday gösterilen Blasted Mechanism ile The Gift sayılabilir.

Portekiz, Zambujeira do Mar'da Festival Sudoeste, Paredes de Coura'da Festival de Paredes de Coura, Caminha yakınlarındaki Festival Vilar de Mouros, Idanha-a-Nova Belediyesinde Boom Festivali, NOS Yaşamı, Ericeira'da Sumol Summer Fest,  Rio Lisboa'da Rock ve Büyük Lizbon'da Super Bock Super Rock gibi birkaç yaz müzik festivaline ev sahipliği yapıyor. Yaz sezonunun dışında, Portekiz, Flowfest veya Hip Hop Porto gibi daha çok kentsel seyirciye hitap eden çok sayıda festivale sahiptir. Üstelik, en büyük uluslararası Goa trance festivallerinden biri, her iki yılda bir, Portekiz'de düzenlenir. Bu festival, ayrıca, uluslararası ödüller (European Festival Award 2010, Green'n'Clean Festival of the Year and the Greener Festival Award Outstanding 2008 and 2010) kazanan Portekiz'deki tek festivaldir. Queima das Fitas öğrenci festivalleri, Portekiz'de birçok şehirdeki büyük etkinliklerdir. Portekiz, 2005 yılında, Pavilhão Atlântico, Lizbon'da MTV Avrupa Müzik Ödülleri'ne ev sahipliği yaptı.

Klasik müzik alanında, piyanistler Artur Pizarro, Maria João Pires, Sequeira Costa, kemanistler Carlos Damas, Gerardo Ribeiro ve geçmişte büyük çellist Guilhermina Suggia isimleri Portekiz'i temsil etti. Ünlü besteciler; José Vianna da Motta, Carlos Seixas, João Domingos Bomtempo, João de Sousa Carvalho, Luís de Freitas Branco ve öğrencisi Joly Braga Santos, Fernando Lopes-Graça, Emmanuel Nunes ve Sérgio Azevedo'dur. Benzer şekilde, Nuno Malo ve Miguel d'Oliveira gibi çağdaş besteciler film ve televizyon için özgün müzik yazarak uluslararası başarı elde etti.

Portekiz'de görsel sanatlar

Portekiz'in resim konusunda zengin bir geçmişi vardır. 15. yüzyıla kadar uzanan ilk ünlü ressamlar - Nuno Gonçalves gibi - Gotik resim döneminin bir parçasıydı. Fado adlı eseriyle tanınan José Malhoa ve (Teófilo Braga ve Antero de Quental'ın portrelerini yapan) Columbano Bordalo Pinheiro natüralist resimde kaynaktılar.

20. yüzyıl, Modernizmin gelişine tanıklık etti ve önemli Portekiz ressamları da onunla birlikte geldi; Amadeo de Souza-Cardoso, Fransız ressamlarından, özellikle de Delaunays'tan (Robert ve Sonia) etkilendi.  Canção a Russa e o Fígaro, en iyi bilinen eserleri arasındadır. Bir başka büyük modernist ressamlar / yazarlar Carlos Botelho ve kendi portresini yapan şair Fernando Pessoa'nın arkadaşı Almada Negreiros'tu. Hem Kübist hem de Fütürist akımlarından etkilenmiştir.

Günümüzde görsel sanatlardaki önde gelen uluslararası figürler arasında Vieira da Silva, Júlio Pomar, Helena Almeida, Joana Vasconcelos, Julião Sarmento ve Paula Rego ressamları yer alıyor.

Portekiz'de spor

Futbol Portekiz'de en popüler spordur. Yerel amatörden birinci sınıf profesyonel seviyeye kadar pek çok futbol müsabakası vardır. Efsanevi Eusébio hala Portekiz futbol tarihinin önemli simgesidir. FIFA Yılın Futbolcusu ödülünü kazanan Luís Figo ve FIFA Balon d'Or'ı kazanan Cristiano Ronaldo, dünya çapındai iki Portekizli futbolcudur. Portekizli teknik direktörler de dikkat çekicidir; José Mourinho ve Fernando Santos en ünlü isimler arasındadır.

Portekiz milli futbol takımı (Seleção Nacional olarak da bilinir) UEFA Euro 2016'da ev sahibi Fransa'yı 1-0 yenerek Avrupa Şampiyonluğu unvanını kazandı. Ayrıca Portekiz, evinde düzenlenen  Euro 2004'ü ikinci, 1996 Dünya Kupası'nı üçüncü, 2006 Dünya Kupası'nı dördüncü sırada bitirdi. Gençler seviyesinde ise, 2 kez FIFA Dünya Gençler Şampiyonasını (1989 ve 1991) ve birkaç kez de UEFA Avrupa Gençler Şampiyonasını kazandı.

S.L. Benfica, Sporting CP and FC Porto, popülarite ve kazanılan kupalar bakımından Portekiz'in en büyük spor kulüpleridir ve ''büyük üçlü'' anlamına gelen "os três grandes" olarak bilinirler. Avrupa UEFA kulüp turnuvalarında 8 şampiyonluk kazandılar ve birçok finalde yer aldılar. Ayrıca, onlar neredeyse her sezondaki son elemelerin daimi katılımcılarıdır. Futbolun dışında, ''büyük üçlü'' de dahil olmak üzere diğer birçok spor kulübü, diğer popülaritesine ve başarına seviyesine göre değişen spor etkinliklerinde de boy gösterir. Bunlar, tekerlekli paten hokeyi, basketbol, futsal, hentbol ve voleybol sporları olabilir. Portekiz Futbol Federasyonu (Federação Portuguesa de Futebol-FPF) her yıl Portekiz'in Alvarge bölgesinde düzenlenen prestijli bir kadın futbol turnuvası olan Algarve Kupası'na ev sahipliği yapar.

Portekiz milli rugby birliği takımı 2007 Rugby Dünya Kupası'na katılmaya hak kazandı ve  Portekiz milli yedili rugby takımı, Yedili Ragbi Dünya Serisi'nde oynadı.

Atletizmde Portekizliler, Avrupa, Dünya ve Olimpiyat Oyunları müsabakalarında altın, gümüş ve bronz madalyalar kazandı. En önemlisi Portekiz Bisiklet Turu olan bisiklet yarışları popüler bir spor etkinliğidir ve Sporting CP, Boavista, Clube de Ciclismo de Tavira ve União Ciclista da Maia gibi profesyonel bisiklet takımlarını içerir.

Portekiz ayrıca, eskrim, judo, uçurtma sörfü, kürek, yelken, sörf, atış, triatlon ve rüzgar sörfü  gibi yarışmalarda birkaç Avrupa ve Dünya şampiyonluğu kazanarak dikkate değer performanslar sergilemişlerdir.

Motorsport'ta Portekiz, Portekiz Rallisi ve Estoril, Algarve Devreleri ve WTCC'nin her iki yılda bir düzenlenen bir Porto Caddesi Devresinin yanı sıra çeşitli uluslararası motor sporlarında uluslararası kabul gören pilotlara dikkat çekti.

Binicilik sporunda Portekiz, yalnızca, 2006 yılında düzenlenen Horseball-Pato Dünya Şampiyonasını kazandı, 2008'de Portekiz, Ponte de Lima'da düzenlenen Birinci Horseball Dünya Kupası'nda üçüncülüğü elde etti ve Avrupa Çalışma Ekvitasyonu Şampiyonası'nda birçok zafer kazandı. 

Yüzme ve su topu, Portekiz'in iki büyük su sporlarıdır. Güney Portekiz, dövüşçülerin bir ya da birkaç rakiple karşı karşıya geldiği, Jogo do Pau adında kendine has bir dövüş sanatına sahiptir. Ulus çapında binlerce meraklısı olan spor ile ilişkili diğer eğlenceli açık hava aktiviteleri; airsoft, balık tutma, golf, yürüyüş, avlanma ve oryantiring içerir.