Köylü

Köylü ne demek?

Bir köylü, özellikle Orta Çağ'da feodalizm altında ya da daha genel olarak, herhangi bir endüstri öncesi toplumda, emekçiler ya da küçük çiftlik sahipleri gibi geleneksel bir çiftçi sınıfının üyesidir. Avrupa'da köylüler kişisel statülerine göre köle, serf (Orta Çağ köylüsü) ve ücretsiz kiracı olmak üzere üç sınıfa ayrıldı. Köylüler ya ücretli olarak arazi sahibi olurlar ya da aralarında arazi tasarruf hakkının, arazinin kiralanmasının, kayıtlara uyarak araziyi elinde tutmanın da olduğu toprak imtiyazının birkaç biçiminden herhangi biriyle araziyi ellerinde tutarlar.

"Köylü" (İngilizce peasant) sözcüğü, yoksul ya da topraksız çiftçiler ve özellikle de tarım iş gücünün nüfusun büyük bir yüzdesini oluşturduğu yoksul ülkelerdeki tarım işçileri için sıklıkla aşağılayıcı bir şekilde kullanılmaktadır. ''Köylü'' terimi, eğitimsiz, cahil ve kent nüfusunun daha sofistike davranışlarına yabancı anlamına gelmektedir.

"Köylü" sözcüğü, aynı zamanda, dünyanın fakir ve az gelişmiş ülkelerindeki kırsal nüfus için ortak bir isim olarak, aşağılayıcı bir anlamda yaygın olarak kullanılmaktadır.

Köylü kelimesinin kökeni

"Köylü" sözcüğü, 15. yüzyıl Fransızcasına ait païsant (İtalyanca paesano) sözcüğünden türetilmiştir ve kırsal yöre halkı anlamına gelmektedir. Latince pagus kelimesi de köy veya ilçe dışındaki idari bölge anlamına gelmektedir.

Köylülerin sosyal pozisyonu

Köylüler tipik olarak sanayi öncesi bir toplumda tarımsal iş gücünün çoğunluğunu oluşturmuştur. Orta Çağ'da halkın çoğunluğu köylülerdi.

"Köylü", kaba bir kullanım sözcüğüyse de, piyasa ekonomisi kök saldığında, köylü mülk sahipleri terimi, küçük çiftlik sahiplerinin arazinin çoğunda tarım yaptığı ülkelerdeki geleneksel kırsal nüfusu tanımlamak için sıklıkla kullanılmıştır. Daha genel olarak, "köylü" sözcüğü, belki de daha zayıf bir eğitim ve/veya daha düşük bir gelir ile tanımlanan "alt sınıf" olarak düşünülen kişilere aşağılayıcı olarak atıfta bulunmak için kullanılır.

Ortaçağda Avrupalı ​​köylüler

Açık alan tarım sistemi, Orta Çağ'da Kuzey Avrupa'nın çoğuna egemen oldu ve on dokuzuncu yüzyıla kadar bir çok alanda devam etti. Bu sisteme göre köylüler, bir efendinin veya kilisenin piskoposunun başkanlığında bir malikânede yaşıyorlardı. Köylüler, topraklarını işleme hakkı karşılığında efendiye kira veya emek hizmetleri öderdi. Nadaslı araziler, otlaklar, ormanlar ve boş araziler ortaklaşa tutulurdu. Açık alan sistemi, malikânenin köylüleri arasında işbirliğini gerektiriyordu. Bu gitgide münferit mülkiyet ve arazi yönetimi ile değiştirildi.

14. yüzyılın ortalarında hayatta kalan insanlar için daha çok arazi ile sonuçlanan ve iş gücünü daha az bulunur yapan veba Orta Avrupa nüfusunu azalttığında, Batı Avrupa'daki köylülerin göreli konumu iyice gelişti. Kurulan düzenin bu şekilde bozulmasından sonra, daha sonraki yüzyıllar, matbaanın icadını, yaygın okur yazarlık gelişimini ve aydınlanmanın muazzam toplumsal ve entelektüel değişimlerini gördü.

Fikirlerin nispeten geniş bir okuryazarlık ortamında evrimi, Karl Marx'ın proletarya (işçi sınıfı) olarak adlandırdığı şehirlerdeki fabrika işçilerine yönelik talebi aynı anda arttırırken, mekanik ve kimyasal olarak zenginleştirilmiş tarımsal üretimi mümkün kılan Sanayi Devrimi'nin de temelini attı. İngiltere'de  Enclosure tarafından simgelenen bireysel mülkiyet eğilimi birçok köylüyü arazilerinden etti ve çoğunlukla istemeyerek, eskiden Orta Çağ köylülerinin koruyucusu olan sosyo-ekonomik tabakayı işgal eden kentsel fabrika işçisi olmak için onları zorladı.

Bu süreç, Doğu Avrupa'da özellikle belirgin ve kesik bir şekilde gerçekleşti. 14. yüzyılda değişim için herhangi bir katalizör eksikliği yaşayan Doğu Avrupa köylüleri, 18. ve 19. yüzyıllara kadar orijinal Orta Çağ yolunda büyük ölçüde devam ettiler. 1861'de Rusya'da serflik (kölelik) kaldırıldı ve birçok köylü, nesiller boyu ailelerinin çiftçilik yaptığı alanlarda kalırken, değişiklikler geleneksel olarak köylüler tarafından elde tutulan toprakların alınıp satılmasına ve topraksız eski köylüler için şehirlere taşınmaya olanak sağladı. 1861'deki eşit haklar verme uygulamasından önce bile Rusya'da serflik azalmak üzereydi. İmparatorluk içindeki serflerin oranı 18. yüzyılın sonunda yüzde 45-50'den 1858'de yüzde 37,7'ye kademeli olarak düştü.

Erken Modern Almanya köylüleri

Almanya'da köylüler, 19. yüzyıla kadar hayatlarını köyde merkezileştirmeye devam ettiler. Bunlar kurumsal bir organa aitti ve topluluk kaynaklarını yönetmeye ve topluluk hayatını izlemeye yardımcı oldu. Doğuda köylüler, arazilerin parsellerine sürekli bağlı olan serfler statüsüne sahiplerdi. Almanca'da bir köylüye "Bauer" denir.

Almanya'nın çoğunda çiftçilik, kiracı çiftçiler tarafından gerçekleştirildi; bu çiftçiler arazi sahibine (tipik olarak bir asilzade) kira ve mecburi hizmetler veriyorlardı. Köylü liderleri tarlaları ve hendekleri ve otlatma haklarını denetlemiş, kamu düzenini ve ahlakı muhafaza etmiş ve küçük suçlarla ilgilenen bir köy mahkemesine destek vermiştir. Aile içinde tüm kararları aile reisi verdi ve çocukları için avantajlı evlilikler düzenlemeye çalıştı. Köylerin ortak yaşamının büyük kısmı kilise hizmetleri ve kutsal günler merkezinde toplanmıştı. Prusya'da köylüler ordu tarafından zorunlu askerleri seçmek için çok çaba sarf ettiler. Soylu kişiler, kontrolleri altındaki köyler için dış ilişkileri ve politikayı kullanıyorlardı ve tipik olarak günlük faaliyetler veya kararlara dahil değildiler.

19. yüzyıl Fransa köylüleri

Fransız Kökenli Köylüler: Kırsal Fransa'nın Modernizasyonu, 1880-1914 (1976), isimli yeni ufuklar açan kitabında, tarihçi Eugen Weber, Fransız köylerinin modernizasyonunu izledi ve kırsal Fransa'nın geriden gittiğini; 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başlarında modern ve Fransız uyruğuna sahip olma duygusuna soyutlandığını iddia etti.  Demir yollarının, cumhuriyet okullarının ve evrensel askeri zorunlu hizmetlerin rollerini vurguladı. Bulgularını okul kayıtları, göç kalıpları, askeri hizmet belgeleri ve ekonomik eğilimler üzerine temellendirdi. Weber, 1900 yılına kadar Fransız uyruğuna sahip olma duygusunun illerde zayıf olduğunu savundu. Weber, daha sonra Üçüncü Cumhuriyet politikalarının kırsal alanlarda Fransız uyrukluğunu nasıl oluşturduğuna baktı. Kitap yaygın şekilde övgüyle karşılandı, ancak bazıları 1870'den önce illerde bir Fransızlık duygusu bulunduğunu öne sürdü.

Çinli köylüler

Çin'deki çiftçiler bazen İngilizce kaynaklarda "köylüler" olarak adlandırılmaktadır. Bununla birlikte, çiftçi için geleneksel terim olan nongfu (农夫), basitçe "çiftçi" ya da "tarım işçisi" anlamına gelir. 19. yüzyılda, Japon entelektüelleri feodalizm için Çince terim fengjian'ı  (封建) ve feodal Japon toplumunun tanımında kullanılan nongmin'i (农民) (tarım insanları) yeniden keşfettiler. Bu terimler, daha önce var olmayan bir sınıfsal ayrım yaparak Çinli çiftçiler için olumsuz bir imaj oluşturdu. Antropolog Myron Cohen bu terimleri kültürel ve siyasi bir buluşu temsil eden yeni kelimeler olarak görüyor. 

Bu bölünme, gelenekten radikal bir ayrılmayı temsil etti. FW Mote ve diğerleri, daha sonraki imparatorluk döneminde (Ming ve Qing hanedanları) özellikle kent ve kırsal bölgenin kültürel, sosyal, politik ve ekonomik olarak iç içe geçmesinin dikkat çekici olduğunu gösterdiler. Ancak nongmin terimi, "köylü"nün Marksist ve Marksist olmayan Batılı algılarıyla bağlantılı olarak Çin'e girdi, böylece Batı mirasının tüm ağırlığını koyarak Çin'in kırsal nüfusunun yeni ve bazen sert biçimde olumsuz bir temsilinde kullandı. Aynı şekilde, bu gelişmeyle birlikte Batılılar, kendi tarihsel olarak türetilen köylü imajlarını Çin'de gözlemlediklerine veya söylediklerine uygulamanın daha "doğal" olduğunu buldular. Köylü fikri, Çin'in bugünlere kadar Batı algılamasında güçlü bir şekilde yerleşmiştir.

Modern Batı yazarları, çoğu zaman terimin ne anlama geldiğini tanımlamadan Çinli çiftçilere köylü terimini kullanmaya devam ediyorlar. Terimin bu Batılı kullanımı, Çin'in durgun, "Orta Çağa ait", az gelişmiş olduğunu ve kırsal nüfusu tarafından geri çekildiğini akla getiriyor. Cohen, "tarihsel olarak yükü ağırlaştırılmış Batılı şehir ve kasaba, dükkan sahibi ve köylü ya da tüccar ve arazi sahibi zıtlıklarının dayatılmasının yalnızca Çin ekonomik geleneğinin gerçeklerini çarpıtmak için hizmet ettiğini" yazıyor.

Yahudi literatüründe Bur

Bir bur, Rambam (Maimonides) tarafından, (etik olarak) Tevrat eğitimine, görgü kurallarının erdemine veya onları edinme kabiliyetine sahip olmayan bir kişi olarak sunulur. Maimonides, Yahudi derslerinde bulunan, aptallığı ve bilgeliği tartışan İbranice terimlerin beş tanımını verir. Bunlar, artan düzende bur, am ha'aretz, golem, chacham ve chasid'dir. İbranice bur teriminin tanımı, Maimonides tarafından sedeh bur cümlesinden çıkarılır ve bu da "ekilmemiş alan" olarak çevrilir. Talmud ve Mişna (Pirke Avot II: 4) de bu terimi kullanmaktadır.

Genellikle, bur İngilizceye "boor" olarak çevrilirdi.

Tarih yazımı

Okur yazar sınıflar çoğu kayıtları terk ettiğinden ve bunlar köylüleri kaba ve rustik (kaba/köylü) komedi figürleri olarak görme eğilimi gösterdikleri için, "köylü" terimi tarihsel bellekte betimsel bir çağrışımdan ziyade aşağılayıcı olabilir. Toplum üç "mülk" halinde örgütlenmiş olarak kurgulanmıştı: Çalışanlar, dua edenler ve kavga edenler. Fransız tarihçilerinin Annales Okulu, köylülerin önemini vurguladı. Okulun lideri Fernand Braudel, başlıca eseri olan Medeniyet ve Kapitalizm 15-18. yüzyılın  ilk cildini "Gündelik Hayat Yapıları" olarak adlandırdı ve bunu pazar ekonomisinin altında bulunan fazlasıyla sessiz ve görünmez dünyaya adadı.

Köylü alanındaki diğer araştırmalar Florian Znaniecki ve Fei Xiaotong tarafından ve 1945 sonrası Robert Redfield'ın çalışmalarında "büyük gelenek" ve "küçük gelenek" üzerine yapılan araştırmalar tarafından desteklendi. 1960'lı yıllarda, antropologlar ve tarihçiler, köylü ayaklanmasının dünya tarihi ve kendi disiplinlerindeki rolünü yeniden gözden geçirmeye başladılar. Köylü devrimi, kapitalizme ve emperyalizme karşı bir Üçüncü Dünya cevabı olarak görülüyordu.

Örneğin, Marksist gelenekteki antropolog Eric Wolf önceki araştırmacıların çalışmalarını ilerletti. Daniel Thorner, kırsal nüfusu feodalizmden kapitalizme geçişte önemli bir unsur olarak görüyordu. Wolf ve bir grup akademisyen hem Marks'ı hem de modernleşme teorisyenlerini köylüleri harekete geçirebilme yeteneği olmadığı için eleştirdiler. James C. Scott'ın Malezya'daki saha gözlemleri, onu, köylülerin dolaylı yöntemleri kullanmak zorunda kalmalarına rağmen yerel siyasetlerinde aktif katılımcılar olduğuna ikna etti. Bu aktivist araştırmacıların çoğu Hindistan'daki köylü hareketine ve 1920'lerden başlayarak Mao Zedong'un liderliğinde Çin'deki devrim teorilerine baktılar. Bununla birlikte, antropolog Myron Cohen, Çin'deki kırsal nüfusa "çiftçiler" yerine "köylüler" denildiğini belirterek böyle bilimsel olmaktan ziyade siyasi bir ayrımın neden yapıldığını sordu. Onların bu bilimsel çalışmaları ve teorileri için önemli bir çıkış noktası, Köylü Araştırmaları Dergisi ( the Journal of Peasant Studies)'dir.