Karate
Karate nedir?
Karate, Ryukyu Krallığı'nda geliştirilen dövüş
sanatlarından biridir. Çin dövüş sanatlarının, özellikle de Fujian White
Crane'in (Güney Çin Dövüş Sanatı) etkisi altında, Ryukyu Adalarının yerli dövüş
sanatlarından biri olarak geliştirildi. Karate şu anda vücudun el, ayak, diz, dirsek gibi
bölümlerini özellikle de açık el tekniklerini kullanan çarpıcı bir sanattır.
Tarihsel olarak ve bazı modern tarzlarda, kavga esnasında uygulanacak teknikler, rakibi
tutup atmalar, eklem kilitleri ve hayati nokta vuruşları da öğretilmektedir. Karate
yapan kişiye karateka denir.
Karate, Japonya'ya bağlı olan Ryukyu Adaları'ndan Okinawa’da gelişti. 20. yüzyılın başında Japon ve Çinliler arasında kültür alışverişi yapılan bir dönemde Japon ana karaya getirildi. Taisho döneminden sonra Japonya'da sistematik olarak öğretildi.1922'de Japon Eğitim Bakanlığı Gichin Funakoshi'yi karate gösterisi yapmak üzere Tokyo'ya davet etti. 1924 yılında Keio Üniversitesi ana kara Japonya'da ilk üniversite karate kulübünü kurdu. 1932'ye kadar büyük Japon üniversitelerinin karate kulüpleri vardı. Tırmanan Japon militarizminin bu çağında, "Çin Eli" (veya "Tang Eli") 'nden 空手 ("boş el") olarak değiştirildi, her ikisi de karate olarak telaffuz edildi. Japonlar dövüş biçimini Japon tarzında geliştirilmesini istiyorlardı. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, Okinawa önemli bir Birleşik Devletler askeri üssü haline geldi ve karate, orada görevli askerler arasında popüler oldu.
1960'lar ve 1970'lerin dövüş sanatları filmleri, dünya çapındaki dövüş sanatlarının popülaritesini büyük ölçüde artırdı ve İngilizce olarak karate kelimesi, tüm çarpıcı oryantal dövüş sanatlarını ifade etmek için kullanılmaya başlandı. Karate okulları dünyaya yayıldı ve sanatla ilgili daha kapsamlı bir çalışma isteyenlerin yanı sıra sıradan ilgi alanlarına da hitap etmeye başladı.
Modern karatenin kurucusu olarak tanınan Gichin
Funakoshi'nin öğrencisi olan Shotokan Dojo'nun Öğretim Görevlisi Shigeru
Egami: "Denizaşırı ülkelerdeki
karate takipçilerinin çoğunluğu sadece savaş teknikleri için karate kullanıyor.
Filmler ve televizyonlar ... Karate'yi, tek bir darbeyle ölümüne ya da
yaralanmasına neden olan gizemli bir savaş tarzı olarak gösteriyor ... Gerçek
şeyden uzak bir sözde sanat" dedi. Karate ustalarından Shoshin Nagamine:
"Karate, kendi içindeki çatışma ya da yalnızca öz disiplin, sert eğitim ve
kişinin kendi yaratıcı çabaları ile kazanılabilen bir yaşam boyu maraton olarak
düşünülebilir" demiştir.
28 Eylül 2015'te karate, 2020 Yaz Olimpiyatları'na dahil
edilmesi düşünülen, beyzbol, softbol, kaykay, sörf ve spor tırmanışı ile
birlikte listede yer aldı. 1 Haziran 2016'da Uluslararası Olimpiyat
Komitesi'nin yönetim kurulu, 2020 Oyunlarına dahil olmak üzere beş sporu (beyzbol
ve softbolu yalnızca bir spor olarak sayarak) desteklediklerini açıkladı.
Web Japan (Japon Dışişleri Bakanlığı'nın sponsorluğunda)
dünya çapında 50 milyon karate uygulayıcısı olduğunu söylerken Dünya Karate Federasyonu, dünya çapında 100
milyon uygulayıcının olduğunu iddia ediyor.
Karatenin Tarihçesi
Okinawa'da Karate
Karate, Ryukyualıların Pechin sınıfı arasında “te” (Okinawa: ti) olarak bilinen ortak bir savaş sistemi olarak başladı. 1372'de Chuzan'ın Kralı Satto tarafından Çin'in Ming hanedanı ile ticari ilişkiler kurulduktan sonra, Çinli savaş sanatlarının bazı biçimleri Çin'den gelen ziyaretçiler tarafından Ryukyu Adalarına özellikle de Fujian Eyaletine tanıtıldı. Çin dövüş sanatları da dahil olmak üzere çok çeşitli Çin sanatı ve bilimleriyle ilgilenen ve Çin ailelerinden oluşan Kumemura topluluğu kültür alışverişi amacıyla 1392 yılında Okinawa’ya taşındı. 1429'da Kral Sho Hashi'nin Okinawa'nın siyasi merkezileştirilmesi, Kral Sho Shin tarafından 1477'de silah yasağı uygulanması politikası ve daha sonradan 1609'da Shimazu klanının işgali Okinawa'da silahsız dövüş tekniklerinin gelişmesine katkıda bulunmuştur.
Birkaç "te" biçim stili vardı, fakat pek çok karate ustası kendi yöntemlerini geliştirdi. Hayatta kalan bir örnek, Motobu ailesinden Seikichi Uehara tarafından devredilen Motobu-ryu okuludur. Erken karate stilleri, ortaya çıktıkları üç şehri takiben Shuri-te, Naha-te ve Tomari-te olarak genelleşmektedir. Her alan ve öğretmenleri, te'nin yerel sürümünü diğerlerinden ayıran belirli kata, teknik ve ilkelere sahipti.
Okinawa’nın üst sınıf üyeleri çeşitli siyasi ve pratik disiplinleri öğrenmek için düzenli olarak Çin'e gönderildi. Boş elli Çin Kung Fu'nun Okinawa dövüş sanatlarına dahil edilmesi kısmen bu alışverişler sayesinde ve kısmen silah kullanımına ilişkin yasal kısıtlamaların artması nedeniyle gerçekleşti. Geleneksel karate kata Fujian dövüş sanatlarında bulunan, Fujian White Crane, Five Ancestors ve Gangrou-quan gibi formlarla güçlü bir benzerlik taşır. Sai, tonfa ve nunchaku gibi bir çok silah Güneydoğu Asya ve çevresinde doğmuş olabilir.
Sakukawa Kanga (1782-1838) Çin'de boks ve sopa kullanılarak yapılan dövüş teknikleri üzerine eğitim gördü. (Bir efsaneye göre, kusanku kata'nın yaratıcısı Kosokun'un gözetiminde). 1806'da Shuri şehrinde "Tai Sakukawa" adlı savaş sanatı öğretmeye başladı; bu, "Çin Eli Sakukawa" anlamına geliyordu. Bu, 唐 手 olarak yazılan "Tudi" sanatına kayıtlı ilk referans oldu. 1820'lerin ortalarında Sakukawa'nın en önemli öğrencisi olan Matsumura Sokon (1809-1899) te (Shuri-te ve Tomari-te) ve Shaolin (Çin 少林) stillerinin sentezini öğretti. Matsumura'nın tarzı daha sonra Shorin-ryu tarzı oldu.
Matsumura’nın öğrencilerinden biri olan İtosu Anko'a (1831-1915), Matsumara'dan öğrendiği iki biçimi uyarladı. Bunlar kusanku ve chiang nan. Öğrencileri karateye başlatmak için basitleştirilmiş kata olan pingan formlarını ("heian" veya "pinan") oluşturdu. 1901 yılında Itosu Okinawa'daki devlet okullarına karatenin getirilmesine yardımcı oldu. Bu formlar ilkokul düzeyinde çocuklara öğretildi. Itosu karateye geniş çapta bir etki bırakmıştır. Oluşturduğu formlar hemen hemen tüm karate stillerinde ortaktır. Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni ve Motobu Choki gibi en tanınmış karate ustalarını yetiştirdi. İtosu "Modern Karate'nin Büyükbabası" olarakta anılır.
1881'de Higaonna Kanryo, Ryu Ryu Ko'yla yıllarca süren eğitimden sonra Çin'den döndü ve Naha-te sitilini kurdu. Öğrencilerinden biri, Goju-ryu'nun kurucusu olan Chojun Miyagi'ydi. Chojun Miyagi, Seko Higa (Higaonna ile de eğitim alan), Meitoku Yagi, Miyazato Ei'ichi ve Seikichi Toguchi gibi tanınmış karateciler yetiştirdi.
Karate'nin erken "te" stillerine ek olarak, dördüncü bir Okinawa etkisi, Kanbun Uechi'dir (1877-1948). 20 yaşındayken Çin'in Fujian Eyaletindeki Fuzhou'ya gitti ve zorunlu Japon askerlik görevinden kurtuldu. Oradayken Shushiwa'da okudu. O sırada Çin Nanpa Shorin-ken stilinin önde gelen ismiydi. Daha sonra, Çin'de okuduğu Sanchin, Seisan ve Sanseiryu kata'ya dayanan kendi tarzı Uechi-ryu karateyi geliştirdi.
Japonya'da Karate
Shotokan karatenin kurucusu Gichin Funakoshi, genel olarak karateyi Japonya'nın ana adalarında tanıtıp popüler hale getirmiştir. Buna ek olarak, birçok Okinawa üyesi aktif olarak öğretim yapıyor ve ana adalarda karatenin gelişmesini sağlıyorlardı. Funakoshi, Asato Anko ve Itosu Anko’nun (1902'de Karateyi Okinawa Valiliği Okul Sistemine tanıtmak için çalıştı) öğrencisiydi. Bu dönemde, karatenin Japonya'da yaygınlaşmasını sağlayan tanınmış öğretmenler: Kenwa Mabuni, Chojun Miyagi, Motobu Choki, Kanken Toyama ve Kanbun Uechi'dir. Bu bölge o tarihlerde çalkantılı bir dönem geçiriyordu. Japonya'nın Okinawa ada grubunun 1872'de ilhakı, İlk Çin-Japon Savaşı (1894-1895), Rus-Japon Savaşı (1904-1905), Kore'nin ilhakı ve Japon militarizmasının yükselişi (1905-1945 ).
Japonya o sırada Çin'i istila ediyordu ve Funakoshi, Tang /
Çin el sanatının kabul edilmeyeceğini biliyordu; böylece sanatın adı "boş
elin yolu" olarak değiştirildi."Do" sonekini, karate-do'nun yalnızca,
savaşmanın teknik yönlerinin incelenmesi değil, kendi bilgisine giden bir yol
olduğunu ima eder. Japonya'da uygulanan çoğu dövüş sanatları gibi, karate de
20. yüzyılın başında -jutsu'dan -do'ya geçiş yapmıştır. Aikijutsu’dan aikido,
jujutsu'dan judo, kenjutsu'dan kendo ve iaijutsu'dan iaido olduğu gibi karate-jutsu’dan
karate-do’ya geçiş olmuştur.
Funakoshi Buda organizasyonu olan Dai Nippon Butoku Kai tarafından kabul görmek için birçok kata ve tekniklerin adlarını değiştirerek Japon adları verdi. Beş pinan formu yerine heian, üç naihanchi formu yerine tekki, seisan yerine hangetsu, chinto yerine gankaku, wanshu yerine empi ve benzeri kelimeler getirildi. Bunlar, çoğunlukla formların içeriğindeki değişikliklerden ziyade siyasi değişikliklerdi. Funakoshi, zamanın Okinawa karatesinin popüler şubelerinden Shorin-ryu ve Shorei-ryu'nun ikisinde de eğitim almıştı. Japonya'da kendo'dan etkilenmiş, uzaklığı ve zamanlamasıyla ilgili fikirlerini kendi tarzına dahil etmişti. 1936'da Tokyo'da bir dojo kurdu ve geride bıraktığı stile genellikle bu dojo'dan sonra Shotokan denilmeye başlandı.
Japonya'daki karatenin modernizasyonu
ve sistemleştirilmesi, kimono ve dogi ya da keikogi'den (çoğunlukla sadece
karategi) ve renkli kemer sıralamasından oluşan beyaz üniformanın kabulünü de
içeriyordu. Bu yeniliklerin her ikisi de judonun kurucusu Jigoro Kano
tarafından ortaya atılmış, Funakoshi, karatenin modernizasyonunda bunlardan
alıntı yapmıştır.
Kyokushin olarak adlandırılan yeni bir karate biçimi 1957'de Masutatsu Oyama (Korece Choi Yeong-Eui, En İyi'nin doğumuyla) tarafından kuruldu. Kyokushin, büyük oranda Shotokan ve Goju-ryu'nun bir sentezi. Canlılığı, fiziksel tokluğunu ve tam temas kurmasını vurgulayan bir müfredat öğretir. Fiziksel, tam güç ispatlamaya verdiği önem nedeniyle, Kyokushin şu anda "tam kontak karate" veya "Knockdown karate" olarak adlandırılıyor.
Karate'nin Uygulaması
Karate bir sanat, kendini savunma veya dövüş sporu olarak kullanılabilir. Geleneksel karate, kendi gelişimine önem verir. Modern Japon tarzı eğitim azim, korkusuzluk, erdem ve liderlik becerileri gibi uygun tutum sergileyen psikolojik unsurları vurgular. Sportif karate, egzersiz ve rekabeti vurgular. Silahlar, karate stillerinde önemli bir eğitim faaliyetidir. Karate eğitimi çoğunlukla kihon, kata ve kumite olmak üzere üçe ayrılır.
Kihon
Kihon, karate sitilleri içinde önemli bir yere sahiptir. Tipik olarak, bir karateka grubu tarafından bir tekniğin veya teknik kombinasyonun uygulanmasıdır. Kihon, küçük gruplar halinde veya çiftler halinde önceden hazırlanmış olan savunma ve saldırı tekniklerinin karşılıklı olarak talim edilmesidir.
Kata
Kata "şekil" veya "model" anlamına gelmektedir. Kata, çeşitli hücum ve savunma duruşlarını temsil eden, resmileştirilmiş bir hareket dizisidir. Bu duruşlar, idealleştirilmiş dövüş uygulamaları üzerine kuruludur. Kata tekniklerinin en az iki kişi arasında uygulamalı biçimde yapılmasına Bunkai Kata denir. Bunkai (çözme, analiz etme), her duruşun ve hareketin nasıl kullanıldığını gösterir.
Kuşak derecesini yükseltmek isteyen karateka, o seviyeye özgü gerekli kata'nın yetkin performansını göstermelidir. Notlar veya dereceler için Japonca kullanılan terminoloji yaygın olarak kullanılır. Kata kuralları sitiller arasında değişiklik gösterir.
Kumite
Kurallar dahilinde yapılan dövüş biçimidir. Kelimenin tam anlamıyla "eller toplanması" anlamına gelir. Kumite hem bir spor hem de kendini savunma eğitimi olarak uygulanmaktadır.
Kumite sırasında fiziksel temas
düzeyleri farklılık gösterir. Knockdown karate (Kyokushin gibi) rakibe üstünlük
sağlayabilmek için tam güç teknikleri
kullanır. Kickbox varyantlarında (örneğin K-1), tercih edilen kazanma
nakavtdır. Bogu kumite de kullanılan koruyucular güç uygulanan tekniklere karşı
kişiyi güven altına alır. Dünya Karate Federasyonu bünyesindeki pek çok
uluslararası kumite yarışmalarında puanlar temassız, hafif temas veya yarı temas ile
yapılandırılmıştır ve hakemler
tarafından verilmektedir.
Yakusoku kumite, saldırı ve savunma teknikleri önceden belirlenen kumitedir.
Jiyu Kumite, serbest kumite şeklidir. İki katılımcı puanlama tekniklerini özgürce seçer. İzin verilen teknikler ve temas seviyesi organizasyon komiteleri tarafından önceden belirlenmiştir. Katılımcıların yaşına ve cinsiyete göre değiştirilebilir. Bazı sitillerde tutup atma, ayak süpürme ve yere düşürüp teknik uygulama gibi farklı varyasyonları vardır.
Kumite müsabakaları belirli bir alan içerisinde yapılır. Müsabakalar sabit bir süre (2-3 dakika) sürer. Süre hakem kararı için durdurulabilir. Hafif temas veya yarı temaslı kumite puanları, iyi şekil, sportif tutum, güçlü uygulama, farkındalık (zanshin), iyi zamanlama ve doğru mesafe kriterlerine göre verilir. Tam temas halindeki kumite müsabakalarında puan, puanlama tekniğinin görünüşünden ziyade etkinin sonuçlarına dayanır.
Dojo Kun
Bushido (Japon Samuray Geleneği) geleneğinde dojo kun, karateka'nın izlemesi gereken bir dizi kuraldır. Bu yönergeler hem dojoda (eğitim salonunda) hem de gündelik hayatta geçerlidir.
Karate Eğitimi
Okinawa karatede hojo undo tabir edilen tamamlayıcı egzersizler kullanılır. Hojo undo eğitimi, fiziksel güç, dayanıklılık, kas koordinasyonu, hız ve duruş geliştirmek için uygulanır. Bu eğitim tarzı ahşap, demir ve taştan yapılmış basit, geleneksel cihazları içerir. Makiwara, nigiri ve tetsu geta bunlara örnektir. Sportif Karatede antrenmanlar aerobik egzersiz, anaerobik egzersiz, güç, çeviklik, esneklik ve stresle baş etmeyi kapsar. Bütün bu uygulamalar antrenöre ve sporcunun yaş ve fiziki durumuna bağlı olarak değişir.
Sportif Karate
Gichin Funakoshi, "Karatede bir yarışma yok" demiştir. 2.Dünya Savaşı öncesi Okinawa'da kumite karate eğitiminin bir parçası değildi.
İlk Avrupa Şampiyonası 1966’da
Fransa’da, ilk Dünya şampiyonası 1970’de Japonya’da düzenlendi.
Karate organizasyonları farklı stillere ayrılmıştır. Bu organizasyonlar bazen stil dışı organizasyonlar ile veya federasyonlarla işbirliği yapmaktadır. Spor organizasyonlarının örnekleri AAKF / ITKF, AOK, TKL, AKA, WKF, NWUKO, WUKF ve WKC'yi içerir. Organizasyonlar, yerel seviyeden uluslararası seviyeye kadar yarışmalara (turnuvalar) katılırlar. Turnuvalar kata, kumite veya silah gösterisinde birbirlerine karşı üstünlük sağlama şeklinde geçer. Genellikle yaş, kilo ve cinsiyete göre müsabaka kuralları farklılık gösterebilir. Bir turnuvada aynı stildeki karateciler yarışabildiği gibi, kurallara uymak şartı ile farklı stildeki sporcular da birbiriyle mücadele edebilir.
Dünya Karate Federasyonu (WKF), en büyük sportif karate organizasyonudur. WKF, Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) tarafından tanınmıştır ve Olimpiyat Oyunlarındaki karate müsabakaları sorumluluğu verilmiştir. WKF tüm stilleri kapsayan ortak kurallar geliştirmiştir. Ulusal WKF kuruluşları, kendi Ulusal Olimpiyat Komiteleri ile koordineli çalışır.
WKF karate yarışmaları kata ve kumite olmak üzere iki ana grupta yapılır. Müsabıklar ferdi veya takım olarak yarışmaya katılabilirler. Kata müsabakalarında gruplama yaşa göre yapılırken kumite müsabakalarında yaş ve kilo dikkate alınır. Müsabakada bir orta hakem, dört yan hakem, bir maç şefi ve bir skor şefi olmak üzere yedi hakem görevlidir.
Dünya Karate federasyonu (WKF), kulüplerin ülke başına yalnızca bir ulusal federasyon vasıtasıyla üyeliğine izin verir. Dünya Karate-Do Federasyonları Birliği (WUKF) ise stil veya boyutlarından ödün vermeden farklı stilleri ve federasyonları bir araya getirebilecekleri bir dünya organı sunar. WUKF, ülke başına birden fazla federasyon veya birlik kabul etmektedir.
Spor organizasyonlarında farklı rekabet kuralları kullanılmaktadır. Açık temas kuralları WKF, WUKO, IASK ve WKC tarafından kullanılmaktadır. Kyokushinkai ve Seidokaikan gibi kuruluşların düzenlediği müsabakalarda tam temas geçerlidir. Dünya Koshiki Karate-Do Federasyonu organizasyonunda Bogu kumite (hedeflerin koruyucularla korunmasıyla tam temas) kuralları geçerlidir. Shinkaratedo Federasyonu boks eldivenlerine benzer eldivenler kullanılır. Birleşik Devletler'de kuralları, boks komisyonu gibi devlet sporu yetkilileri düzenler.
Ağustos 2016'da Uluslararası Olimpiyat Komitesi Karate'yi 2020 Yaz Olimpiyatları'nda Olimpik bir spor olarak onayladı.
Dövüş sporlarından MMA’da bazı sporcular karate sporuyla da uğraşmışlardır. Chuck Liddell, Frank Mir ve Stephen Thompson, American Kenpo’su yapmıştır. Lyoto Machida ve John Makdessi Shotokan karateyi, Bas Rutten ve Georges St-Pierre ise Kyokushin karateyi çalışmıştır.
Kyu
Shotokan Karate'nin kurucusu olan Gichin Funakoshi, 1924 yılında judo kurucusu Jigoro Kano'nun Dan sistemini sınırlı sayıda kemer renkleri ile bir sıralama düzeni kullanarak kabul etti. Diğer Okinawa öğretmenleri de bu uygulamayı kabul ettiler. Kyu / Dan sisteminde, başlangıç sınıfları daha yüksek numaralı bir kyu ile başlar (örneğin, 10. Kyu veya Jukyu) ve daha düşük bir numaralı kyuya doğru ilerlenir. Dan ilerlemesi 1. Dan'dan (Shodan veya 'başlangıç danı') daha yüksek derecelere kadar devam eder. Kyu sınıfı karateka'ya "renk kemeri" veya mudansha (yetkili olmayan) denir. Dan sınıfı karateka'ya yudansha (dan / rütbeli) denir. Yudansha genellikle siyah bir kemer takar. Normal olarak, ilk beş ila altı dan, üst düzey dan sahipleri tarafından oluşturulan bir komisyon tarafından incelenerek verilir. Dan sınavları genellikle Khion, Kata ve Kumite’den oluşur. Katılımcı teknikleri bedenen yaparak göstermek zorundadır. Fakat sonraki dan sınavlarında (7 ve üstü) katılımcılardan tez hazırlamaları istenir (Katılımcının yaşının ilerlemesinden dolayı teknikler bedenen yaptırılmaz). Kyu ve dan sınav soru ve kuralları karate sitilleri, kuruluşlar ve okullar arasında farklılık gösterebilir. Kyu sınavlarında sporcunun stres tutumu, denge ve koordinasyon derecesine bakılırken, dan sınavlarında buna hız ve güçte eklenir.
Karate'nin Felsefesi
Karate dersleri selamlamayla başlayıp selamlamayla biter. Dolayısıyla saygı karatede esastır. Kişi önce kendine sonra da çevresine karşı duyarlı olmalıdır. Kendini bencil ve kötü duygulardan arındırmalıdır. Açık bir zihne ve temiz bir vicdana sahip olunduğu taktirde alınan bilgiler anlaşılabilir. Funakoshi’ye göre kişiler içten mütevazi ve dıştan hoşgörülü olmalıdır. Yapıcı eleştirilere açık olmalı ve daima kendini geliştirmelidir. Karateciler mecbur kalmadıkça kavgalara karışmamalıdırlar. Bir karateka karakterini mükemmelleştirmeye gayret etmeli, gerçekleri savunmalı, zor durumda olan insanlara daima yardım elini uzatmalıdır. Kararsızlık zayıflıktır.
Karate Kelimesinin Kökeni
Karate orijinal olarak "Çin eli" (唐 手 문자 olarak "Tang hanedanı eli") olarak yazılmıştır. Daha sonra boş bir el anlamında sesteşiyle değiştirildi (空手). Baskıda "KARATE" kelimesinin orijinal kullanımı Anko Itosu'ya atfedilir; "唐 手" olarak yazmıştır. Çin Tang Hanedanlığı milattan sonra 907'de sona erdi, ancak onu temsil eden Çince karakterler, “Çin Mahallesi” anlamına gelen "唐人街" gibi kelimelerle genel olarak Çin'i referans alarak Japon dili içinde kaldı.
Hiçbir yazılı kayıt olmadığından, karatedeki “kara”nın asıl olarak Çin'i ifade eden 唐 ya da "boş" anlamına gelip gelmediği kesin olarak bilinmemektedir. Çin’in zirvede olduğu bir dönemde ince karakterli şeylere atıfta bulunulurken eski karakteri kullanmak özel bir şeydi. Bu uygulamadan etkilenen son zamanlarda karate, sınıf veya zarafet hissi vermek için 唐 karakteriyle yazmaya başlandı.
"Tang Hanedanı" anlamına gelen Çince karakterin "boş" anlamına gelen karakterle değiştirilerek logoda telaffuz edilen bir sesteşi ile ilk belgelenmiş kullanımı, Ağustos 1905'te Chomo Hanashiro (1869-1945) tarafından yazılan Karate Kumite'de yer aldı. Japonların Mançurya istilası sırasında karatenin Çin kökenlerine atıfta bulunulması siyasi olarak yanlış kabul edildi.
1933'te, Okinawa karate sanatı, "Butoku Kai" olarak bilinen Japon Savaş Sanatları Komitesi tarafından bir Japon dövüş sanatı olarak kabul edildi. 1935 yılına kadar "karate", "唐 手" (Çin eli) olarak yazılmıştır. Ancak 1935'te, Okinawa karatenin çeşitli stillerinin ustaları, sanatları için yeni bir isim belirlediler. Sanatlarını Japonca karakter olarak “空手” (karate-boş el) olarak adlandırmaya karar verdiler.
Başka bir gelişmede, karate sözcüğünün sonuna do (道: ど う) eklenmesidir. Do, yol ve güzergah gibi birçok anlamı olan bir ektir. Japonya'nın feodal kültüre geçişinden sonra modern çağlara kadar birçok dövüş sanatlarında kullanılmıştır. Bu sanatların sadece savaş sistemleri değil, disiplin olarak terfi edildiğinde ruhsal ögeler içerdiğini de ima eder. Bu bağlamda do genellikle "………yolu" olarak tercüme edilir. Örneğin aikido, judo, kyudo ve kendo gibi. Böylece karate-do "Boş Elin Yolu" manasına gelmektedir.
Karatenin Japonya Dışındaki Etkileri
Kanada
Kanada'da Karate, 1930'lu ve 1940'lı yıllarda Japon halkı ülkeye göç ettiğinde başladı. Büyük çapta organizasyonlar olmaksızın uygulandı. İkinci Dünya Savaşı sırasında, birçok Japon-Kanada ailesi Batı Kanada bölgesinde bulunan Britanya Kolumbiyası’na göç etti. 13 yaşındayken Masaru Shintani, Kitigawa yönetimi altındaki Japon kampında Shorin-Ryu karate çalışmaya başladı. Kitigawa ile 9 yıllık eğitimden sonra 1956'da Shintani Japonya'ya gitti ve Hironori Otsuka (Wado Ryu Sitili) ile tanıştı. 1958'de Otsuka, Shintani'yi Wado Kai'ye katılmasını istedi ve 1969'da Shintani stilini Wado olarak değiştirdi.
Aynı zamanda Kanada'da karate, 1940'larda Tsuyoshi Chitose ile Japonya'da eğitim görmüş olan Masami Tsuruoka tarafından da tanıtıldı. 1954 yılında Tsuruoka, Kanada'daki ilk karate yarışmasını başlattı ve Ulusal Karate Derneği için temel oluşturdu.
1950'lerin sonlarında Shintani, Ontario'ya taşındı ve Hamilton'daki Japon Kültür Merkezi'nde karate ve judo öğretmeye başladı. 1966'da Shintani Wado Kai Karate Federasyonu (Otsuka'nın onayı ile) başladı. 1970'lerde Otsuka, Shintani'yi Kuzey Amerika'daki Wado Kai'nin Yüksek Öğretim Görevlisi olarak atadı. 1979 yılında Otsuka, Shintani'yi hachidan'a (8. dan) terfi ettirdi ve kendisine 1995 yılında Shintani tarafından ortaya atılan bir kudan sertifikası (9. dan) verdi. Shintani ve Otsuka Japonya ve Kanada'da birbirlerini birkaç kez ziyaret ettiler. Son kez Otsuka'nın ölümünden iki yıl önce,1980’de bir araya geldiler. Shintani ise 7 Mayıs 2000'de öldü.
Kore
Özellikle 20. yüzyılın başlarında Japonya'nın Kore'yi işgali sırasında, Kore ile Japonya arasındaki çatışmalar nedeniyle karatenin Kore'deki etkisi tartışmalı bir konu olmuştur. 1910'dan 1945'e kadar, Kore Japon işgali altında kaldı. Bu süre zarfında, 20. yüzyılın Kore dövüş sanatı ustalarının çoğunun Japon karatesinin etkisinde kaldıkları görülür. Kore bağımsızlığına kavuştuktan sonra, 1940'larda ve 50'lerde açılan birçok Kore savaş sanatları okulu, dövüş sanatı eğitiminin bir parçası olarak Japonya'da karate eğitimi alan ustalar tarafından kuruldu.
Funakoshi'nin Koreli bir öğrencisi olan Kuk Lee, 1945'te Japonya’nın Kore’den çekilmesinin ardından Chung Do Kwan olarak adlandırılan ilk dövüş sanatları okulunu kurdu. Chuo Üniversitesi'nde Gichin Funakoshi'den ders aldıktan sonra Lee, Taekkyon, kung fu ve karate sitillerini birleştirerek "Tang Soo Do" dediği dövüş sanatını kurtu. Çince "Elin Yolu" için Çince karakterleri Koreceye çevirdi (唐 手 道). 1950'lerin ortalarında, dövüş sanatları okulları, Başkan Rhee Syngman'ın emri ile birleşti ve Choi Hong Hi ve Kore ustalarından oluşan bir komite tarafından taekwondo haline geldi. Taekwondo tarihinde önemli bir şahsiyet olan Choi, Funakoshi'den karate dersleri almıştı. Taekwondo sanatının biçimlendirilmesinde karate önemli bir model olmuştur. Orijinal taekwondo hyung, karate kata ile aynıydı. Daha sonra bireysel okullar ve dernekler tarafından, orijinal Koreli formlar geliştirildi. Dünya Taekwondo Federasyonu ve Uluslararası Taekwon-Do Federasyonu Kore dövüş sanatları organizasyonları arasında en önde giden isimlerdir. Buna rağmen halen Kore’de , Funakoshi’den Won Kuk Lee’ye ve onun çağdaşlarına aktarılan karate var olmaya devam etmektedir.
Sovyetler Birliği
Karate, Nikita Kruşçev'in uluslararası ilişkileri geliştirme politikası sırasında 1960'ların ortasında Sovyetler Birliği'nde göründü. İlk Shotokan kulüpleri Moskova'nın üniversitelerinde açıldı. Bununla birlikte, 1973'te hükümet karateyi diğer tüm dövüş sanatlarıyla birlikte yasaklamıştı. Sadece Sambo dövüş sanatı olarak onaylandı. Kontrolsüz grupları bastıramayan SSCB Spor Komitesi Aralık 1978'de SSCB Karate Federasyonu'nu kurdu. 17 Mayıs 1984'te Sovyet Karate Federasyonu dağıldı ve tüm karate tekrar yasa dışı oldu. 1989'da karate uygulaması yine yasal hale geldi ancak sıkı hükümet düzenlemeleri altında 1991'de Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra bağımsız karate okulları yeniden faaliyete geçti ve federasyonlar kuruldu. Ulusal turnuvalar düzenlenmeye başlandı.
Amerika Birleşik Devletleri
2. Dünya Savaşı'ndan sonra ABD ordusu mensupları Okinawa ve Japonya'da karate öğrenip ABD'de okul açtılar. 1945 yılında Robert Trias, Phoenix Arizona'da bir Shuri-ryū karate dojo adlı ilk dojo'yu açtı. 1950'lerde William J. Dometrich, Ed Parker, Cecil T. Patterson, Gordon Doversola, Donald Hugh Nagle, George Mattson ve Peter Urban'ın hepsi ABD'de eğitim vermeye başladılar.
Tsutomu Ohshima, 1948'de Waseda Üniversitesi öğrencisi iken Shotokan'ın kurucusu Gichin Funakoshi tarafından karate öğrenmeye başladı. 1957'de Ohshima, Funakoshi tarafından en yüksek derecelerden olan godanı (beşinci derece siyah kuşak) aldı. 1957 yılında Caltech'te Birleşik Devletler'de ilk üniversite karate kulübü kurdu. 1959 yılında Güney Kaliforniya Karate Birliği'ni (SCKA) kurdu. 1969 yılında bu birliğin adı Amerikan Shotokan Karate olarak değiştirildi.
1960'larda, Anthony Mirakian, Richard Kim, Teruyuki Okazaki, John Pachivas, Allen Steen, Gosei Yamaguchi (Gōgen Yamaguchi'nin oğlu), Michael G. Foster ve Pat Burleson, ülkenin dört bir yanında dövüş sanatları öğretmeye başladılar.
1961'de Japonya Karate Derneği (JKA) ve Gichin Funakoshi öğrencisi Hidetaka Nishiyama, Birleşik Devletler'de öğretime başladı. Uluslararası Geleneksel Karate Federasyonu'nu (ITKF) kurdu. Takayuki Mikami 1963'te JKA tarafından New Orleans'a gönderildi.
1964 yılında Takayuki Kubota Uluslararası Karate Birliği'ni Tokyo'dan Kaliforniya'ya taşıdı.
Avrupa
1950'lerde ve 1960'larda birçok karate ustası Avrupa'da sanat öğretmeye başladı. 1965 yılına kadar Japonya Karate Birliği (JKA) Avrupa'ya dört iyi eğitilmiş genç karate eğitmenlerini gönderdi. Bunlar Taiji Kase, Keinosuke Enoeda, Hirokazu Kanazawa ve Hiroshi Shirai ustalardı. Kase, Fransa'ya, Enoeda İngiltere'ye ve Shirai İtalya'ya gitti. Bu ustalar aralarında güçlü bağlar kurdular.
Birleşik Krallık
1956 yılında Kenshiro Abbe'nin talimatı üzerine 3. Dan Judo eğitmeni Vernon Bell Paris’teki Henry Plée'nin Yoseikan dojosuna karateyi getirdi. Yoseikan, Gichin Funakoshi’nin öğrencisi olan Minoru Mochizuki tarafından kurulmuştu. Bu nedenle Yoseikan tarzı Shotokan’dan çok etkilenmiştir. Vernon Bell, İlford Essex’te bulunan anne babasına ait evlerinin arka bahçesindeki tenis kordunda karate öğretmeye başladı. 1959'da Frederick Gille, 1961'de resmen tanınan İngiliz Karate Federasyonu'nun Liverpool şubesini kurdu. Liverpool şubesi, Chatham Caddesi'ndeki Harold House Musevi Erkek Çocuk Kulübü'nü temel alarak Everton'da YMCA'ya taşındıktan sonra Kızıl Üçgen olarak tanındı. Bu şubenin ilk üyelerinden biri daha önce Jack Britten ile Jujutsu çalışmış olan Andy Sherry idi. 1961'de Edward Ainsworth, başka bir siyah kuşak Judoka, 1961'de Bell'in üçüncü 'Karate Yaz Okulu'na katılan Ayrshire, İskoçya'daki ilk Karate çalışma grubunu kurdu.
Bell'in organizasyonunun dışında Charles Mack Japonya'ya gitti ve Japonya Karate Birliği’inden Masatoshi Nakayama’dan ders aldı. Mack, 4 Mart 1962'de Japonya'da 1. Dan Shotokan olarak derecelendi. Shotokai Karate, 1963 yılında başka Gichin Funakoshi öğrencileri olan Mitsusuke Harada tarafından İngiltere'ye getirildi. Karate stilindeki Shotokan'ın dışında kalan Wado Ryu Karate, 1964'te 6. Dan olan Tatsuo Suzuki tarafından tanıtıldı ve İngiltere'de erken benimsenen bir stil oldu.
Shotokan'ın İngiltere'de erken benimsenmesine rağmen, 1964’te JKA Shotokan resmen İngiltere'ye geldi. Bell, Tokyo'daki JKA'dan, Shotokan derecelerinin onaylanmasını istedi. JKA, Bell’in siyah kuşağını 5 Şubat 1964'te onayladı, ancak Yoseikan sitilinden vazgeçmek zorunda kaldı. Bell, JKA eğitmenlerinden bir ziyaret talep etti ve gelecek yıl Taiji Kase, Hirokazu Kanazawa, Keinosuke Enoeda ve Hiroshi Shirai, 21 Nisan 1965'te Kensington Belediye Sarayı'nda ilk JKA seminerini verdi.
1966'da eski İngiliz Karate Federasyonu üyeleri Hirokazu Kanazawa başkanlığında JKA’ya bağlı olarak Karate Büyük Biritanya Birliği'ni (KUGB) kurdu. Keinosuke Enoeda, Liverpool'da bir dojo'da öğretmenlik yapan Kanazawa ile aynı zamanda İngiltere'ye gelmişti. Kanazawa İngiltere'yi 3 yıl sonra terk etti ve Enoeda devraldı. Enoeda'nın 2003 yılında ölümünden sonra KUGB, Andy Sherry'yi Baş Eğitmen olarak seçti. Daha önce KUGB’den ayrılan Steve Catte liderliğindeki bir grup İngiliz Shotokan Akademisi’ni (ESA) kurdu. Bu grubun amacı, eskiden JKA'nın Avrupa'daki baş öğretim görevlisi Taiji Kase'nin öğretilerini izlemekti.1989 yılında Hiroshi Shirai ile birlikte World Shotokan Karate-Do Akademisi’ni (WKSA) kurdu. Kase, Shotokan Karate uygulamalarını dövüş köklerine geri döndürmeye çalışıyordu. JKA tarafından getirilen rekabet kurallarının sonucunda bazı tekniklerde değişiklikler yapmak zorunda kaldılar. Hem ESA, hem de WKSA (Kase 2004'te ölümünden sonra Kase-Ha Shotokan-Ryu Karate-do Akademisi (KSKA) olarak değiştirildi) bugün bu yolda ilerlemeye devam ediyor. İngiltere 1975’te ilk defa Dünya Şampiyonu olmuştur.
İtalya
JKA'nın Kase, Enoeda ve Kanazawa ile birlikte Avrupa'ya gönderdiği yetkin eğitmenlerden biri olan Hiroshi Shirai, 1965 yılında İtalya'ya yerleşti ve kısa sürede birçok öğretmeni de teşvik ederek tüm ülkeye Shotokan sitilini yaymayı başardı. 1970 yılına gelindiğinde Shotokan karate, Judo dışında İtalya'nın en yaygın dövüş sanatlarıydı. Wado Ryu, Goju Ryu ve Shito Ryu gibi diğer stiller de İtalya'da mevcut ve iyi kurulmuş olsa da, Shotokan'ın tekelini hiçbir zaman kıramamıştır.
Fransa
Fransa’da Shotokan Karate 1964'te Tsutomu Ohshima tarafından kuruldu. Shotokan Karate of America (SKA) üyesi oldular. Bununla birlikte Japonya’nın İngiltere ve italya’ya gönderdiği Enoeda ve Shirai gibi ustaların sayesinde JKA’nın etkisinde kalmıştır.
Afrika
Afrika’da karate, özellikle Güney Afrika ve Gana'da popülarite kazanmıştır.
Türkiye'de karate
Karatenin Türkiye’ye gelişi judo ile olmuştur. Özellikle 1968 yılında Fransız Michel Novovitch’in judo antrenörü olarak Türkiye’ye getirilmesi ile judo ile beraber karate dersleri de verilmeye başlanmıştır. Türkiye'de karate deyince ilk akla gelen isim Hakkı KOŞAR’dır.1943 İstanbul doğumlu olan büyük usta Türkiye'de karateyi kuran ilk kişidir. Türkiye Karate Federasyonu'nun onursal başkanıdır. Spora atletizmle başlamış ve ardından judo ile devam etmiştir. Judo yaptığı dönemlerde karateyle tanışmış ve spor yaşamına karateye ağırlık vererek devam etmiştir. Karate ilk zamanlar Judo Federasyonu’na bağlı olarak faaliyetlerine devam etmiş, 1990'da ise Türkiye Karate Federasyonu kurulmuştur. Türkiye'de en yaygın olarak Shotokan Karate yapılmaktadır.
Türkiye'yi yurt dışında temsil eden ilk hakem Çetin DEMİREL’dir. 1993’te Avrupa Şampiyonası'nda,1998’de Dünya Şampiyonası'nda görev almıştır. Pınar GÜZEL 2009’da Avrupa Şampiyonası'nda, 2014'de Dünya Şampiyonası'nda görev alan ilk Türk bayan hakem olmuştur.
TÜRK KARATESİNDEKİ ENLER:
AD-SOYAD ELDE EDİLEN BAŞARI YIL
İLYAS GENCER GENÇLER AVRUPA ŞAMPİYONU 1989
HALDUN ALAGAŞ DÜNYA ŞAMPİYONU 1990
HALDUN ALAGAŞ BÜYÜKLER AVRUPA ŞAMPİYONU 1991
HALDUN ALAGAŞ AKDENİZ OYUNLARI ŞAMPİYONU 1993
YAVUZ KARAMANOĞLU GENÇ ERKEKLER DÜNYA ŞAMPİYONU 1997
NURHAN FIRAT BÜYÜKLER AVRUPA ŞAMPİYONU 1997
YILDIZ ARAS GENÇLER AVRUPA ŞAMPİYONU 1997
YILDIZ ARAS DÜNYA ŞAMPİYONU 2000
YILDIZ ARAS AKDENİZ OYUNLARI ŞAMPİYONU 1997
Karate Filmleri
Karate, popüler kültür yoluyla Batı'da hızla yayıldı. 1950'lerde popüler kurgu olan karate, zaman zaman takipçilerine yakın mitolojik terimlerle tanıtıldı. Dövüş sanatları filmleri, 1970'lere gelindiğinde, karate ve diğer Asya dövüş sanatlarını kitlesel popülarite haline getiren ana akım oluşturdu.
Karate Kid (1984) ve devam serisi The Karate Kid- Bölüm II (1986), Karate Kid- Bölüm III (1989) ve The Next Karate Kid (1994), bir Amerikan ergeninin karate içine girmesinin kurgusal öyküsüyle anlatan filmlerdir. 1986’da gösterime giren "Karate Kommandos" adlı çizgi filimde Chuck Norris her bölümde yer alarak ahlaki dersler veriyordu.
Bruce Lee, Jackie Chan, Sammo Hung ve Jet Li gibi diğer birçok film yıldızı bir dizi dövüş sanatından gelmektedir.
