Jules Breton

Jules Breton kimdir?

Jules Adolphe Aimé Louis Breton (1 Mayıs 1827 - 5 Temmuz 1906) 19. yüzyıl Fransız gerçekçi ressamdı. Onun resimleri geleneksel olarak Fransız kırsal kesiminin etkisinde kaldı ve geleneksel resim yöntemlerine kendini vermesi Jules Breton'u kırsal dünyanın güzelliği ve pastoral görüntüsünün en önemli ileticilerinden biri haline getirdi.

Jules Breton'un hayatı

Breton, 1 Mayıs 1827'de küçük bir Pas-de-Calais köyü olan Courrières'de dünyaya geldi. Babası Marie-Louis Breton, zengin toprak sahipleri için arazi denetliyordu. Annesi, Jules 4 yaşındayken öldü ve Jules babası tarafından büyütüldü. Aynı evde yaşayan diğer aile üyeleri anaç tavırlarıyla anneannesi, küçük kardeşi Émile ve amcası Boniface Breton'du. Geleneğe bağlılığı, araziye ve kendi yöresine olan sevgisi hayatı boyunca sanatının merkezi olarak kaldı ve sanatçıya Salon kompozisyonları için birçok sahne sağladı.

İlk sanat eğitimini Saint-Omer yakınlarında Courrières'den uzak olmayan St.Bertin Koleji'nde aldı. 1842'de onun duru yeteneğinden etkilenen ve ailesini sanatla uğraşması için ikna eden ressam Félix De Vigne ile tanıştı. Breton Güzel Sanatlar Akademisi'nde Vigne ve ressam  Hendrik Van der Haert ile resim eğitimine devam etmek için 1843'te Ghent'ten ayrıldı. 1846'da; Breton, Egide Charles Gustave Wappers ile resim eğitimine devam edebileceği Antwerp'e taşındı ve Flaman ustalarının eserlerini kopyalamada biraz vakit geçirdi. 1847'de École des Beaux-Arts'ta sanat eğitimini mükemmelleştirmeyi umduğu Paris'e gitti.

Paris'te Michel Martin Drolling'in atölyesinde okudu. François Bonvin ve Gustave Brion'un da aralarında bulunduğu Realist ressamların birkaçıyla tanıştı ve arkadaş oldu, ayrıca Paris Salon'daki ilk eserleri onların etkilerini yansıttı. İlk çabaları tarihi konulardaydı: Aziz Piat Galya'da vaaz ederken, 1848 devriminin etkisiyle ''Sefalet ve Umutsuzluğu'' tasvir etti. Salon, 1849'da "Sefalet ve Umutsuzluk" ve 1850-51'de "Açlık" adlı eserlerini sergiledi.

Her iki tabloda günümüze orjinal halleriyle ulaşamadı ve çok zarar gördüler. Hunger, Brüksel ve Ghent'te başarıyla gösterildikten sonra, gelecekte eşi olacak Elodie ile tanışacağı Belçika'ya taşındı. Elodie, Jules'un ilk öğretmeni olan Félix de Vigne'nin kızıydı. 1852'de Breton Fransa'ya döndü. Ama tarihsel bir ressam olmak için doğmadığını keşfetti ve gençliğinde etkilendiği doğa ve kırsallık anılarını hatırladı. 1853'te, İsviçreli ressam Louis Léopold Robert'ın eserlerinden etkilendiği kırsal kesim işçileri temalı sayısız eserden biri olan ''Biçicilerin Dönüşü''nü sergiledi. Breton'un köylü imgelerine olan ilgisi o zamandan beridir biliniyordu ve bugün için en iyi bilindiği şey de odur. 1854 yılında Courrières köyüne döndü ve oraya yerleşti. Mevsimlik tarla işçiliği ve hasattan sonra tarlada kalan şeyleri toplamaya kalan talihsiz kişilerin durumundan esinlenen bir eser olan The Gleaners'a başladı. Gleaners, Breton'un kariyerini parlatan üçüncü sınıf bir madalya aldı. Devletten siparişler aldı ve birçok eseri Fransız Sanat İdaresi tarafından satın alınarak il müzelerine gönderildi. 1857 yılındaki eseri Buğdayın Kutsallığı olan Artois, aynı yıl sergilendi ve ikinci sınıf bir madalya kazandı.

Breton 1858'de Elodie de Vigne ile evlendi.

Jules Breton'un eserleri

1870'li yıllar boyunca sergilere devam etti ve 1880'li,1890'lı yıllarda itibarı arttı. Bir köylü kadının manzarada akşam güneşine karşı verdiği pozun şairane yorumu özellikle Birleşik Devletler'de popülerliğini korudu. Eserleri çok popüler olduğu için Breton sık sık bazı resimlerinin kopyalarını çıkardı. Kendi zamanında oldukça popülerdi ve salonlarda gravür şeklinde yaygın olarak bulunan sayısız kompozisyon sergilerdi. Fransa'nın yanı sıra İngiltere ve Amerika'da da döneminin en tanınmış ressamlarından biriydi. 1880'de Vincent van Gogh çok beğendiği Breton'u ziyaret etmek için Courrières'e 85 mil yürüdü fakat Breton'un engeline takıldı.

1886'da Breton, Baudry'nin ölümü üzerine Institut de France'a üye seçildi. 1889'da Legion of Honor'un komutanı ve 1899'da Royal Academy of London'ın yabancı üyesi oldu. Aslen mimar olan kardeşi Emile ve kızı Virginie de ressamdı.

Jules birkaç kitap da kaleme aldı. Şiir kitapları (Jeanne) yazdı, ayrıca kendi hayatını anlattığı ve aralarında  Les Champs et la mer (1876), Nos peintres du siècle (1900), Delphine Bernard (1902) ve La Peinture (1904) olan şahsen tanıdığı kişilerin hayatını da anlattığı düz yazılar yazdı. Breton 5 Temmuz 1906'da Paris'te öldü.

Breton, ancak kısa süreli geziler için üç kez ayrıldığı Artois eyaletinin, rustik yaşamının ressamıydı: 1864'te Provence, 1865 ve 1873'te Brittany adlı dini sahneler hakkındaki en mutlu eserlerinden bazılarını türetti. Sayısız konuları genel olarak dört sınıfa ayrılabilir: Çalışma, dinlenme, kırsal festivaller ve dini festivaller. Jules Breton'un önemli eserleri arasında:

• Women Gleaning (1855),
  
• The Day after St Sebastian's Day (1855),
• Blessing the Fields (1857),
• Erecting a Calvary (1859), 
• The Return of the Gleaners (1859), 
• Evening and Women Weeding (1861),
• Grandfather's Birthday (1862),
• The Close of Day (1865),
• Harvest (1867),
• Potato Gatherers (1868),
• A Pardon, Brittany (1869),
• The Fountain (1872),
• The Bonfires of St John (1875),
• Women mending Nets (1876),
• A Gleaner (1877),
• Evening, Finistère (1881),
• The Song of the Lark (1884),
  
• The Last Sunbeam (1885),
• The Shepherd's Star (1887),
• The Call Home (1889),
• The Last Gleanings (1895),
• Gathering Poppies (1897),  
• The Alarm Cry (1899),
  
•  Twilight Glory (1900).

Willa Cather'in romanı "The Song of the Lark" adını Breton'un resminden alır.

Jules Breton'a saygı

1912'de Paris'in 13. bölgesindeki Jules Breton St'e adı verildi.

Şubat 2014'te aktör Bill Murray, "The Monuments Men" filminin basın toplantısında, Chicago Sanat Enstitüsünde Breton'un "The Song of the Lark" adlı eserine rastladığını ve resmin onun intihara meyilli (üzgün demeye çalışmış olmalı) fikirlerinden kurtulmasına yardımcı olduğunu açıkladı.