İngiltere Bankası

İngiltere Bankası hakkında bilgi

İngiltere Bankası, Birleşik Krallık'ın merkez bankasıdır ve en modern merkez bankalarının temel aldığı modeldir. 1694 yılında kurulan ve Sveriges Riksbank'tan sonra dünyanın en eski ikinci merkez bankası olan İngiltere Merkez Bankası, dünyanın en eski 8. bankasıdır. İngiliz Hükümeti'nin bankeri olarak hareket etmek üzere kurulmuştur ve halen Birleşik Krallık Hükümeti için çalışan bankerlerden biridir. Banka, 1694 yılındaki kuruluşundan 1946 yılında millileştirilene kadar özel olarak hissedarlara aitti.

1998'de, hükümet adına tamamen Hazine Avukatı tarafından sahip olunan, para politikasını belirleme konusunda bağımsızlığı olan bağımsız bir kamu kuruluşu haline geldi.

Banka, Birleşik Krallık'ta banknot çıkarmaya yetkili sekiz bankadan biridir, ancak İngiltere ve Galler'deki banknotlar konusunda tekel sahibidir ve bankalar arasında İskoçya ve Kuzey İrlanda'daki ticari bankalar vasıtasıyla banknotlar düzenlemektedir.

Bankanın Para Politikası Kurulu, para politikasını yönetme sorumluluğunu üstlenmiştir. Hazine, kamu yararına olması ve aşırı ekonomik şartlar altında olması halinde komisyona emir vermek için zorunlu yetkilere sahiptir. Ancak bu emirler 28 gün içinde Parlamento tarafından onaylanmalıdır. Bankanın Mali Politika Komitesi ilk toplantısını Haziran 2011'de İngiltere'nin finans sektörünün düzenlenişini denetlemek için büyük ihtiyati bir düzenleyici olarak gerçekleştirdi.

Bankanın merkezi, 1734 yılından bu yana, Londra'nın başlıca finans bölgesi olan City of London'da Threadneedle Caddesi'nde bulunuyor. Bazen Threadneedle Caddesi, Eski Leydi ya da Threadneedle Caddesi'nin Eski Leydisi olarak bilinir. Bankanın bahçesinin efsane Sarah Whitehead'in hayaletinin uğrak yeri olduğu söylendiği için, cadde adını ondan almıştır. Dışındaki kalabalık yol kavşağı, Banka kavşağı olarak bilinir.

İngiltere Merkez Bankası, bir düzenleyici ve merkez bankası olarak uzun yıllardır tüketici bankacılığı hizmetleri sunmuyor ancak yine de banknotların değiştirilmesi gibi halka açık bazı hizmetleri yönetmektedir. Banka, 2016 yılına kadar çalışanlar için popüler bir ayrıcalık olarak kişisel bankacılık hizmetleri sağlamıştır.

İngiltere Bankası tarihçesi

İngiltere Bankası kuruluşu

İngiltere'nin baskın donanma gücü ile 1690 Beachy Head Savaşı ile sonuçlanan deniz çarpışmasında Fransa'yı ezici şekilde yenmesi, İngiltere'nin kendisini küresel bir güç olarak yeniden inşa etmesinin katalizörü oldu. İngiltere'nin güçlü bir donanma inşa etmekten başka çaresi yoktu. Kamu fonları yoktu ve  III. William hükümetinin Londra'da kredisi o kadar düşüktü ki, hükümetin istediği 1.200.000 £ ödünç verilemiyordu.

Krediye katılımı teşvik etmek için katılımcılar, İngiltere Merkez Bankası Valisi ve Şirketi adına birleşeceklerdi. Banka, hükümetin bakiyelerinin tek sahibiydi ve banknotların çıkarılmasına izin verilen tek sınırlı sorumlu şirketti. Borç verenler hükümete nakit para (külçe) verecek ve devlet tahvillerine karşı yeniden verilebilen banknotlar çıkaracaktı. 1,2 milyon pound 12 gün içinde toplandı. Bunun yarısı donanmayı yeniden inşa etmek için kullanıldı.

Yan etki olarak, daha fazla çivi yapmak için demir fabrikaları kurmayı ve donanmanın gücünü dört kat fazla besleyen tarımdaki ilerlemeleri de içeren büyük endüstriyel çaba, ekonomiyi dönüştürmeye başladı. Bu, yeni Büyük Britanya Krallığının (İngiltere ve İskoçya 1707'de resmi olarak birleşti) güçlenmesine yardımcı oldu. Donanmanın gücü, 18. yüzyılın sonu ve 19. yüzyılın başında Britanya'yı hakim dünya gücüne dönüştürdü.

Banka'nın kuruluşu 1694 yılında Halifax'ın 1. Kontu Charles Montagu tarafından tasarlandı. Üç yıl önce William Paterson tarafından önerilmiş olan 1691 planı üzerine o zaman hareket edilmemişti (28 yıl önce, 1636'da yatırımcının Kral Philip Burlamachi'ye Sir Francis Windebank'a gönderdiği bir mektupta aynı fikri önerdiğini de belirtmek gerekir.). Charles Montagu, hükümete 1,2 milyon £ borç vermeyi önerdi. Bunun karşılığında katılımcılar İngiltere Bankası Valisi ve Şirketi olarak banknotlar da dahil olmak üzere uzun vadeli bankacılık ayrıcalıklarıyla birleşmiş olacaklardı. Kraliyet Şartı, 27 Temmuz'da 1694 Tonaj Yasası'nın kabulü ile verildi. O zaman kamu maliyesi o kadar korkunç bir durumdaydı ki kredi şartları yılda %8'lik bir oranda servis edilecekti. Ayrıca, kredinin yönetimi için yılda 4.000 poundluk bir servis ücreti de vardı. İlk vali, 1994'te çıkarılan 50 sterlinlik banknotta tasvir edilen Sir John Houblon'du. Tüzük, 1742, 1764 ve 1781'de yenilenmiştir.

18. yüzyıl'da İngiltere Bankası

Banka'nın orijinal evi, City of London'da bir cadde olan Walbrook'du. 1954'de yeniden yapılanma sırasında arkeologlar, Mithras'ın bir Roma tapınağının kalıntılarını (Mithras, başka şeylerin yanı sıra Sözleşmelerin Tanrısı olarak tapınılan tanrı) buldular. Mithraeum harabeleri, belki de Londra'da 20. yüzyıl Roma keşiflerinin en ünlüsüdür ve halk tarafından görülebilir.

Banka, 1734'te Threadneedle Caddesi'ndeki mevcut konumuna taşınmış ve bundan sonra bugün görülen yapıları oluşturmak için komşu araziyi yavaşça satın almıştır. Sir Herbert Baker'in, Sir John Soane'nin daha önceki binasının çoğunu yıkarak Banka'yı yeniden inşa etmesi, mimarlık tarihçisi Nikolaus Pevsner tarafından "20. yüzyılın Londra'daki  en büyük mimari suçu" olarak tanımlanmıştır.

Ulusal Borç fikri ve gerçeği 18. yüzyılda ortaya çıktığında, bu da Banka tarafından yönetildi. 1781'deki şart yenilemesi ile de Banka, bankacıların bankasıydı - 26 Şubat 1797 tarihine kadar, savaşta altın rezervleri iyice azaldığında talep edilen banknotlarını ödemek için yeteri kadar altın tutarak - ardından, günler öncesinden Fishguard Muharebesi'nin sebep olduğu bir istila korkusuyla - hükümet 1797 Banka Yasağı Yasası'nın yürürlüğe girmesiyle Banka'nın altın ödemesini yasaklamıştır. Bu yasaklama 1821 yılına kadar sürmüştür.

19. yüzyıl'da İngiltere Bankası

1844 Banka Şartı Yasası, banknot çıkarma konusunu altın rezervlerine bağlamış ve banknot çıkarmayla ile ilgili tek hakkı Banka'ya vermiştir. Daha önce bu hakka sahip olan özel bankalar, karargahları Londra'nın dışındaysa ve verdikleri banknotlara karşı güvenlik birimi yatırdılarsa, bu hakkı ellerinde bulunduruyorlardı. Birkaç İngiliz bankası, sonuncusu 1930'larda devralınana kadar kendi banknotalarını yayınlamaya devam etti. İskoç ve Kuzey İrlanda özel bankaları hâlâ bu hakka sahiptir.

Banka, 1866 yılındaki panikte ilk kez borç para vermeye başladı.

İngiltere'de kendi banknotalarını yayınlayan son özel banka, 1967'de Lloyds Bank'la birleşene kadar, Thomas Fox'un Wellington'daki Fox, Fowler ve Company bankasıydı. 1964 yılına kadar yasal tenderdiler. Dolaşımda kalan dokuz banknot vardır. Bunlardan biri Tone Dale House Wellington'da yer almaktadır.

20. yüzyıl'da İngiltere Bankası

İngiltere, altın ve döviz rezervlerinin Hazineye devredildiği 1931 yılına kadar altın standardında kaldı, ancak altın ve döviz rezervleri Banka tarafından yönetilmeye devam etti.

Montagu Norman'ın yöneticiliği sırasında Banka, 1920-44 yılları arasında kasıtlı olarak ticaret bankacılığından uzaklaşmak ve merkez bankası olmak için gayret gösterdi. 1946'da, Norman'ın görev süresinin sona ermesinden kısa süre sonra ise İşçi Hükümeti tarafından kamulaştırıldı.

Banka, 1945 yılından sonra, toplam talebi desteklemek için Keynesyen ekonominin çok amaçlı, özellikle "kolay para"yı ve düşük faiz oranlarını izledi. Sabit bir döviz kuru tutmaya çalıştı. Kredi ve takas kontrolleri vasıtasıyla enflasyon ve sterlin zayıflığı ile uğraşmaya çalıştı.

1977 yılında Banka, çıkarılan yüz bir sterlinlik hisse senedinin ikisi ile özel bir limited şirketi olan Bank of England Nominees Limited (BOEN) adında tamamen kendisine ait bir yan kuruluş kurdu. Mutabakat Muhtırası ve Esas Sözleşmesine göre amaçları şunlardır: "Herhangi bir kişi veya kişiler, ortaklık, şirket, işletme, hükümet, devlet, organizasyon, egemenlik, il, otorite, kamu kuruluşu ya da bunların herhangi bir grubu ya da birliği için temsilci olarak veya yalnız veya diğerleriyle birlikte vekil olarak hareket etmek". BOEN'e, Ticari Sekreter Edmund Dell tarafından, 1976 Şirketler Yasası Bölüm 27 (9) uyarınca, açıklama gerekliliklerinden muafiyet tanınmıştır. Çünkü "açıklama gerekliliklerinin belirli hissedar kategorilerine uygulanması istenmemektedir." İngiltere Bankası da Kraliyet Şartı statüsü ve Resmi Sırlar Yasası ile korunmaktadır. BOEN, "şirketin işlerini etkilememeyi" taahhüt ettikleri takdirde İngiltere şirketlerine yatırım yapmak üzere hükümetler ve devlet başkanları için bir araçtır (Devlet Sekreterinin onayına tabi olur) ." BOEN artık şirket hukuku açıklama gerekliliklerinden muaftır. Her ne kadar uykuda bir şirket olsa da, uyuşukluk, bir şirketin aktif bir şekilde bir temsilci hissedar olarak faaliyet göstermesine engel değildir. BOEN'in iki hissedarı vardır: İngiltere Bankası ve İngiltere Bankası Sekreteri.

1981 yılında bankaların İngiltere Merkez Bankası'nda mevduatlarının asgari sabit oranını rezerv olarak tutma zorunluluğu kaldırıldı. Keynesyen ekonomiden Chicago ekonomisine çağdaş geçiş, Kaldor tarafından Monetarizmin Çöküşü'nde analiz edildi.

Bir İşçi Partisi hükümetini 1979'dan beri ilk kez iktidara getiren 1997 genel seçimlerinden sonra 6 Mayıs 1997'de Exchequer Şansölyesi Gordon Brown tarafından Banka'nın para politikasında operasyonel bağımsızlığa kavuşturulacağı açıklandı. 1998 yılı İngiltere Hukuku Kanunu (1 Haziran 1998'de yürürlüğe giren) uyarınca, Banka'nın Para Politikası Kurulu, Hükümetin Perakende Fiyat Endeksi (RPI) enflasyon hedefi olan %2,5'u karşılayacak faiz oranları belirleme sorumluluğunu üstlenmiştir. Tüketici Fiyatları Endeksinin (TÜFE), Hazinenin enflasyon endeksi olarak Perakende Fiyat Endeksinin yerini almasından dolayı hedef %2'ye değişti. Eğer enflasyon, hedefin %1'den fazlasını aşarsa veya hedefin %1 altına düşerse, Vali, Exchequer Şansölyesi'ne bunun nedenini ve bu durumu düzeltmek için nasıl bir çözüm getirdiğini açıklayan bir mektup yazmak zorundadır.

İngiltere'de enflasyon hedeflemesinin başarısı, Banka'nın şeffaflığa odaklanmasından kaynaklanmaktadır. İngiltere Merkez Bankası, diğer birçok merkez bankası tarafından taklit edilen Enflasyon Raporu aracılığıyla bilgiyi halka iletmek için yenilikçi yollar üretmekte liderdir.

Enflasyon hedefini benimseyen bağımsız merkez bankaları Friedmanite merkez bankaları olarak bilinir. Merkez bankasının bağımsızlığı ile birlikte enflasyon hedefleri, kamu sektöründe para eksikliği yaratan "canavarın aç bırakılması" stratejisi olarak nitelendirildi. İşçi politikasındaki bu değişim, Sidelsky tarafından Master Dönüşü'nde bir hata olarak ve Walters tarafından ilan edildiği gibi Rasyonel Beklentiler Varsayımının benimsenmesi olarak tanımlandı.

Para politikasının Bankaya verilmesi, 1992 genel seçimlerinden bu yana Liberal Demokratların ekonomi politikasının önemli bir maddesiydi. Muhafazakâr MP Nicholas Budgen de bunu 1996 yılında özel üyelerin tasarısı olarak önerdi. Ancak tasarı, ne hükümet ne de muhalefetin desteğini aldı ve başarısız oldu.

21'inci yüzyıl'da İngiltere Bankası

Mark Carney 1 Temmuz 2013'te İngiltere Bankası Valisi görevini üstlendi. Görevi, 30 Haziran 2003'te devralan Mervyn King'den devraldı. Kanadalı olan Carney, tipik sekiz yıllık dönem yerine beş yıllık bir dönem hizmet verecek ve İngiltere vatandaşlığı arayacaktır. O, buradaki ilk İngiliz vatandaşı olmayan İngiltere Bankası Valisi değildi. Ocak 2014 itibariyle, Banka'nın dört Vali Yardımcısı bulunmaktadır.

İngiltere Bankası'nın fonksiyonları

Banka'nın bu işlevleri etkin bir şekilde yerine getirmesini sağlamak için ele alınan iki ana alan vardır:

Parasal istikrar

NOT: "parasal" ve "finansal" kelimelerinin eş anlamlı olduğunu unutmamak önemlidir.

Parasal istikrar için istikrarlı fiyatlar ve para birimine güven iki temel kriterdir. İstikrarlı fiyatlar, fiyat artışlarının Hükümetin enflasyon hedefini karşıladığından emin olmayı aramak suretiyle korunur. Banka, Para Politikası Kurulu tarafından kararlaştırılan baz faiz oranını ve getiri eğrilerini yayınlama gibi iletişim stratejileri ile bu hedefe ulaşmayı hedeflemektedir.

Finansal istikrarın sağlanması, tüm finansal sisteme yönelik tehditlere karşı koruma sağlamayı gerektirir. Tehditler Banka gözetim ve pazar istihbarat fonksiyonları tarafından tespit edilmektedir. Tehditler daha sonra hem yurtiçinde hem yurtdışında mali ve diğer operasyonlar yoluyla ele alınır. İstisnai durumlarda, Banka başka bir kurumun vereceği krediyi uzatarak son çare borç mercii olarak hareket edebilir.

Banka, parasal ve finansal istikrarın sağlanması için diğer kurumlarla birlikte çalışır. Bunlara aşağıdakiler dahildir:

Mali ve ekonomik politikadan sorumlu Hükümet Hazine Müsteşarlığı ve

Uluslararası finansal sistemi iyileştirmek amacında olan diğer merkezi bankalar ve uluslararası kuruluşlar. 

1997 Mutabakat Zaptı, Banka, Hazine ve FSA'nın artan finansal istikrarın ortak amacı doğrultusunda çalıştığı koşulları açıklamaktadır. 2010 yılında gelen Şansölye, FSA'yı Banka'ya tekrar dahil etme niyetini açıkladı. 2012 yılı itibariyle, finansal istikrar için mevcut direktör Andy Haldane'dir.

Banka, hükümetin bankeri olarak hareket eder ve hükümetin Konsolide Fonu hesabını tutar. Aynı zamanda ülkenin döviz ve altın rezervlerini de yönetir. Banka ayrıca bankerlerin bankası olarak hareket eder. Özellikle son çare olarak borç verme yetkisine sahiptir.

Banka'nın İngiltere ve Galler'deki banknotların çıkarılması konusunda bir tekeli bulunmaktadır. İskoç ve Kuzey İrlanda bankaları kendi banknotlarını çıkarma hakkını ellerinde bulunduruyorlar. Ancak 1845'te dolaşımda bulundukları banknotların değerini temsil eden birkaç milyon pound hariç olmak üzere, çıkardıkları banknotların bankadaki mevduat ile birer birer örtüşmesi gerekiyor. Banka, Aralık 2010'da Close Brothers Corporate Finance Ltd.'in tavsiyesi altında banknot baskı operasyonlarını De La Rue'ye satma kararı verdi.

1998'den beri, Para Politikası Kurulu, resmi faiz oranını belirleme sorumluluğunu üstlenmiştir. Bununla birlikte, Banka'nın operasyonel bağımsızlığını verme kararı ile devlet için borç yönetiminin sorumluluğu 1998 yılında, 2000 yılında hükümet nakit yönetimini de devralan yeni Borç Yönetim Ofisi'ne devredildi. Computershare, Birleşik Krallık devlet tahvilleri (yaldız kenarlı menkul kıymetler veya menkul kıymetler) için teminat olarak 2004 yılı sonunda Banka'dan devraldı.

Banka, bankacılık ve sigorta sektörlerinin düzenlenmesi ve denetiminden sorumludur. Bu sorumluluk Haziran 1998'de Finansal Hizmetler Otoritesi'ne devredildi. Ancak 2008'deki finansal krizlerden sonra yeni bankacılık mevzuatı, bankacılık ve sigorta endüstrisinin düzenlenmesi ve denetim sorumluluğunu Banka'ya geri aktardı.

2011 yılında Finansal Politika Komitesi (Financial Policy Committee - FPC), Bankanın finansal istikrar konusundaki yeni görevine başkanlık etmek için MPC'ye ayna komitesi olarak kuruldu. FPC, tüm İngiliz bankalarının ve sigorta şirketlerinin makul ihtiyati düzenlemelerinden sorumludur.

Ekonomik istikrarın sağlanmasına yardımcı olmak için Banka hem üst düzey Banka figürleri tarafından düzenli konuşmalar ve yayınlar hem de altı aylık Finansal İstikrar Raporu ve genel halkı hedefleyen daha geniş bir eğitim stratejisi aracılığıyla rolünün anlamını genişletmeye çalışmaktadır. Ücretsiz bir müzesi vardır ve A seviyesinde öğrenciler için Hedef İki Nokta Sıfır yarışmasını yürütür.

Varlık satın alma tesisi

Banka, Ocak 2009'dan bu yana "Hazine bonosu ihracı ve DMO nakit yönetimi işlemleri ile finanse edilen yüksek kaliteli varlıkları" satın almak ve böylece kredi piyasalarında likiditeyi artırmak için bir Varlık Satın Alma Tesisi'ni (APF) işletmektedir. Mart 2009'dan bu yana, Banka, niceliksel kolaylaştırma politikasının gerçekleştirilmesi vasıtasıyla, MPC'nin himayesinde işleyişi sağladı. APF, niceliksel kolaylaştırma fonlarının 200 milyar sterlinini yönetmenin yanı sıra, kurumsal tesislerini de yürütmeye devam ediyor. Her ikisi de İngiltere Merkez Bankası'nın bir yan kuruluşu olan, İngiltere Merkez Bankası Varlık Satın Alma Tesisi Fonu Limited (BEAPFF) tarafından gerçekleştiriliyor.

Banknot ihracı

Banka, 1694'ten bu yana banknotlar ihraç etmektedir. Banknotlar aslen elle yazılmıştır. 1725'den itibaren kısmen matbaada basılmış olsalar da, veznedarların yine de her banknotu imzalamaları ve onları birine ödenecek hale getirmeleri gerekmekteydi. Banknotlar 1855'den itibaren tamamen matbaada basıldı. 1928 yılına kadar tüm banknotlar, siyah ve arkası yazısız basılmış "Beyaz Banknotlar" idi. 18. ve 19. yüzyıllarda Beyaz Banknotlar 1 £ ve 2 £ olarak çıkarıldı. 20. yüzyıl boyunca Beyaz Banknotlar 5 £ ila 1000 £ arasındaki değerlerde yayınlandı.

19. yüzyılın ortalarına kadar ticari bankaların kendi banknotlarını çıkarmalarına izin verildi ve il bankacılığı şirketleri tarafından yayınlanan banknotlar dolaşıma girdi. 1844 tarihli Bankalar Şartı Yasası, Banka'nın banknot yayınlamasını kısıtlama sürecine başladı. Yeni bankaların kendi banknotlarını çıkarmaları yasaklandı ve mevcut banknot çıkaran bankaların banknot basımlarını genişletmelerine izin verilmedi. İl bankacılığı şirketleri daha büyük bankalar oluşturmak için birleştiklerinde banknot çıkarma haklarını kaybettiler ve sonuçta İngiliz özel banknotu, İngiltere ve Galler'de Banka'ya banknot çıkarma tekelini bırakarak gözden kayboldu. 1921'de İngiltere ve Galler'de kendi banknotlarını çıkaracak son özel banka Fox, Fowler ve Company idi. Ancak, 1844 Yasası'nın sınırlamaları yalnızca İngiltere ve Galler'deki bankaları etkiledi. Bugün İskoçya'da üç ticari banka ve Kuzey İrlanda'da dört banka, İngiltere Bankası tarafından düzenlenen kendi banknotlarını yayınlamaya devam etmektedir.

Birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcında, 1914 tarihli Para ve Banknot Yasası kabul edildi ve banknotları 1 £ ve 10/- (on şilin) ​​değerlerinde banknotlar çıkarması için Hazine Müsteşarlığı'na geçici yetkiler verdi. Hazine banknotlarının tam yasal ihale statüsü vardı ve Banka aracılığıyla altına çevrilebilir değildi. Sterlin üzerinde bir çalışmayı önlemek ve silah üretimi için hammadde alımlarını mümkün kılmak için dolaşımdaki altın paranın yerini almışlardı. Bu banknotlarda Kral V. George'a ait bir resim bulunuyordu (İngiltere Bankası banknotlarında 1960 yılına kadar hükümdarın bir resmini basmaya başlamadı). Her banknottaki ifade:

BÜYÜK BRİTANYA BİRLEŞİK KRALLIĞI VE İRLANDA - Banknotlar, Meclis Yasası uyarınca Majesteleri Hazinesinin Lordlar Komisyon üyeleri tarafından çıkarılan herhangi bir bedeli ödemek için Yasal İhale'dir.

Hazine banknotları, 1928 Para ve Banknot Kanununun bankalara banknot çıkarma yetkisini geri verdiği 1928 yılına kadar çıkarıldı. İngiltere Bankası, 22 Kasım 1928'de ilk kez on şilin ve bir poundluk notlar verdi.

İkinci Dünya Savaşı sırasında Alman İşletmesi Bernhard, 5 £  ila 50 £ arasındaki değerlerde sahte banknot basma girişiminde bulundu ve 1943'de her ay 500.000 banknot bastı. Orijinal plan İngiliz ekonomisinin istikrarını bozmak amacıyla İngiltere içine sahte para sokmaktı. Ancak, Avrupa çapında faaliyet gösteren Alman ajanlara para ödemek için banknotları kullanmak daha kullanışlı bulundu. Savaşın sonunda çoğu müttefiklerin eline geçmiş olmasına rağmen, sahtecilik, yıllar sonra sık sık ortaya çıkmış ve bu da 5 sterlin üzerindeki banknot türlerinin dolaşımdan çıkarılmasına yol açmıştır.

2006'da, Banka'ya ait 53 milyon poundun üzerindeki bir değerde olan banknotlar Kent Tonbridge'deki bir depodan çalındı.

Modern banknotlar, Essex Loughton'daki De La Rue Para Birimi sözleşmesi ile basılır.

Vault

Banka, Birleşik Krallık ve diğer birçok ülkenin resmi altın rezervlerinden sorumludur. Londra Şehri'nin altındaki kasa dairesi, Şehir'deki en yüksek üçüncü binadan (42 numaralı kule) daha büyük bir alanı kaplar ve açılması için 90 cm uzunluğunda olan anahtarlara ihtiyaç vardır. 2011 yılı civarında olduğu gibi Banka 4600 ton altın tutmuştur. Bu altın mevduatlarının Şubat 2012'de 156.000.000.000 £ mevcut piyasa değerine sahip olduğu hesaplanmıştır.

İngiltere Bankası yönetimi

Yöneticiler

Aşağıda, 20. yüzyılın başından bu yana görev yapan  İngiltere Merkez Bankası yöneticilerinin bir listesi bulunmaktadır:

Başkanın İsmi	Başkanlık Dönemi
Samuel Gladstone	1899–1901
Augustus Prevost	1901–03
Samuel Morley	1903–05
Alexander Wallace	1905–07
William Campbell	1907–09
Reginald Johnston	1909–11
Alfred Cole	1911–13
Walter Cunliffe	1913–18
Brien Cokayne	1918–20
Montagu Norman	1920–44
Thomas Catto	1944–49
Cameron Cobbold	1949–61
Rowland Baring	1961–66
Leslie O'Brien	1966–73
Gordon Richardson	1973–83
Robert Leigh-Pemberton	1983–93
Edward George	1993–2003
Mervyn King	2003–13
Mark Carney	2013–