Granit

Granit nedir?

Granit, felsik magmatik kayaçların, dokuda granüler ve faneritik olan tipidir. Granitler mineralojilerine bağlı olarak, baskın olarak beyaz, pembe veya gri renkte olabilirler. "Granit" sözcüğü, holokristalin kayacının kaba taneli yapısına atıfta bulunan Latince granum kelimesinden gelir. Tanım olarak granit, en az %20 kuvars ve %65'e kadar alkali feldspat içeren volkanik bir kayaçtır.

"Granitik" terimi, granit benzeri anlamındadır. Terim, graniti ve kompozisyon ve köken bakımından çok az değişikliğe sahip benzeri dokuları olan magmatik kayaç grubunu belirtmede kullanılır. Bu kayaçlar ağırlıklı olarak feldspat, kuvars, mika ve amfibol minerallerinden oluşur. Bunlar, daha koyu renkli biyotit mika ve daha hafif renkli amfibol (genellikle hornblend) minerallerini karıştırarak, feldspat ve kuvarsın birbirine eş merkezli bir matrisini oluştururlar. Bazen bazı bireysel kristaller(fenokristaller), dokudan daha büyük olabilir. Böyle dokulara porfiritik denir. Porfiritik bir dokuya sahip olan granitik bir kaya, granit porfir olarak bilinir. Granitoid, açık renkli, kaba taneli magmatik kayaçlar için tanımlayıcı bir alan terimidir. Belirli granitoid tiplerinin belirlenmesi için petrografik inceleme gereklidir.

Granit, içinde plajiyoklazer yerine en az %35 alkali feldspat bulundurması nedeniyle granodiyoritten farklıdır. Birçok granitin farklı pembe renklerinde olmasını sağlayan potasyum feldspattır. Granitin ekstrüzif magmatik kaya eşdeğeri riyolittir.

Granit neredeyse her zaman büyük kütleli (herhangi bir iç yapıdan yoksun), sert ve dayanıklıdır. Bu nedenle insanlık tarihi boyunca kullanıldı ve son zamanlarda ise inşaat taşı olarak yaygın bir şekilde kullanılmaya başlandı. Granitin ortalama yoğunluğu 2,65 ve 2,75 g/cm3 arasındadır, basınç dayanımı genellikle 200 MPa'nın üzerindedir ve STP'ye yakın viskozitesi 3-6 • 1019 Pa.s'dir.

Kuru granitin ortamsal basınçtaki erime sıcaklığı 1215-1260°C'dir (2219-2300°F). Suda bu rakam, birkaç kbar basınçta 650 °C'ye kadar düşer.

Granit, zayıf birincil geçirgenliğe, ancak güçlü ikincil geçirgenliğe sahiptir.

Mineraloji

Granit kaba taneli plutonik kayaçların QAPF diyagramına göre sınıflandırılır ve diyagramın A-Q-P yarısındaki kuvars, alkali feldspat (ortoklas, sanidin veya mikroklin) ve plajiyoklaz feldspat yüzdesine göre isimlendirilir. Modern petrolojiye göre, gerçek granit hem plajiyoklazları hemde alkali feldspatları içerir. Bir granitoidte, plajiyoklaz yoksa veya çok azsa kaya, alkali feldspat graniti olarak adlandırılır. Bir granitoid, %10'dan az ortoklaz içerdiğinde tonalite olarak isimlendirilir. Tonalitede, piroksen ve amfibol yaygındır. Hem muskovit hem de biyotit mikaları içeren bir granit, ikili veya iki mika graniti olarak isimlendirilir. İki mika granitleri, tipik olarak potasyum bakımından yüksek olup plajiyoklaz seviyesinde düşüktür ve genellikle S-tipi veya A-tipi granitlerdir.

Kimyasal bileşim

2485 analize dayanılarak ağırlık yüzdesine göre granitin kimyasal bileşiminin dünya çapında bir ortalaması:

SiO2	72.04% (silis)
Al2O3	14.42% (alümin)
K2O	4.12%
Na2O	3.69%
CaO	1.82%
FeO	1.68%
Fe2O3	1.22%
MgO	0.71%
TiO2	0.30%
P2O5	0.12%
MnO	0.05%

Granitin oluşması

Granit çıkıntıları, kayalık tepe ve yuvarlak masifleri oluşturur. Granitler bazen, metamorfik aureole veya hornfels (boynuz taşı) tarafından oluşturulan çeşitli tepelerle çevrili dairesel çöküntüler halinde oluşur. Granit genellikle, Dünya kabuğunun kıtasal levhalarında bulunur.

Günümüzde granitin sadece, kıtasal kabuğun önemli bir bölümünü oluşturduğu Dünya üzerinde var olduğu bilinmektedir. Granit genellikle nispeten küçük, 100 km²'den daha az olan kütlelerde (stoklar) ve orojenik dağ dizileriyle ilişkili olan batolitlerde görülür. Aplitler olarak adlandırılan granitik kompozisyonun küçük daykları genellikle, granit sokulumları marjlarıyla ilişkilidir. Bazı yerlerde, granit ile birlikte büyük taneli pegmatit kütleleri oluşur.

Granit, bunun birçoğu Prekambriyen dönemde olsa da, tüm jeolojik dönemlerde Dünya'nın kabuğundaki çatlaklara dolmuştur. Granitik kaya, kıtasal kabuğun her tarafında yaygın olarak bulunur ve kıtaların nispeten ince sedimanter kaplamasının altında kalan en bol temel kayadır.

Granitin temeli

Granit, felsik bir kompozisyona sahiptir ve Dünya'nın antik ultramafik magmatik tarihinin aksine jeolojik tarihte daha yaygındır. Felsik kayaçlar, mafik ve ultramafik kayaçlardan daha az yoğundur ve bu nedenle de bazaltik veya gabroik kayaçlar, kıtasal kratonların granitik kayaçlarının altındaki mantoya batma eğilimi gösterirken, felsik kayaçlar batma durumundan kaçma eğilimindedirler. Bu nedenle, granitik kayaçlar tüm kara kıtalarının temelini oluştururlar.

Granitin jeokimyasal kökenleri

Granitoidler, kabuğun her yerde bulunan bir bileşenidir ve bir ötektik noktada (veya bektik bir eğride minimum sıcaklıkta) veya yakınında olan magmalardan kristallenirler. Magmalar, magmatik diferansiyasyonu nedeniyle veya kısmi erime derecelerinin düşük olmasından ötürü ötektik olarak gelişir. Fraksiyonel kristalleştirme, demir, magnezyum, titanyum, kalsiyum ve sodyumdaki bir eriyiği azaltmaya ve azaltılan eriyiği potasyum ve silikon-alkali feldspat (potasyum bakımından zengin) ve kuvars (Si02) açısından zenginleştirmeye yarar. Son iki mineral, granitin tanımlayıcı iki bileşenidir.

Bu işlem, ana magmanın kökenine ve kimyasalına bakılmaksızın, granit üretir. Bununla birlikte, granit ile ayırt edilen magmanın bileşimi ve kökeni, granitin ana kayaçları hakkında bazı jeokimyasal ve mineral kanıtları bırakır. Bir granitin son mineralojisi, dokusu ve kimyasal bileşimi, kökeni açısından genellikle farklıdır. Örneğin, erimiş çökeltiden oluşan bir granit, daha fazla alkali feldspat içerebilirken, eritilmiş bazalttan oluşan bir granit, plajiyoklaz feldspat açısından daha zengin olabilir. Modern "alfabe" sınıflandırma şemaları bu temele göre hazırlanır. Granit, daha büyük kristaller oluşturan yavaş bir soğutma sürecine sahiptir.

Chappell & White sınıflandırma sistemi

Alfabe temelli Chappell & White sınıflandırma sistemi, granitleri başlangıçta, I-tipi graniti (veya magmatik protolit granit) ve S-tipi veya sedimanter protolit graniti ayırmak için önerildi. Bu granit türlerinin her ikisi de diğer granit türleri, gömülü sedimant veya mafik kayaçlar gibi yüksek dereceli metamorfik kayaçların eritilmesi ile oluşur.

M-tipi veya mantodan üretilen granit, genellikle mantodan gelen kristalleşmiş mafik magmalardan kaynaklı granitleri kapsayacak şekilde önerildi. Bu tür granitler nadirdir, çünkü bazaltın fraksiyonel kristalleştirme yoluyla granit haline getirilmesi zordur.

A-tipi veya anorojenik granitler, volkanik "sıcak nokta" aktivitesinin üzerinde oluşur ve kendine has bir mineraloji ve jeokimyaya sahiptir. Bu granitler, genellikle aşırı derecede kuru olan koşullar altında, alt kabuğun erimesiyle oluşurlar. A-tipi granitler, Antarktika'da bulunan Royal Society Range'deki Koettlitz Glacier Alkaline Alanı'nda görülür. Yellowstone Kalderası'nın riyolitleri, A-tipi granitin volkanik eşdeğerlerine örnektir.

H-tipi veya melez granitler, farklı kaynakların, örneğin M-tipi ve S-tipi gibi iki granitik magmanın karıştırılması sonucu oluşur.

Granitleşme

Eski ve büyük oranda kullanımdan çıkmış bir teori olan granitleştirme, metamorfik kayacın granite çevrilmesi için kalsiyum gibi mineralleri kaldıran ve potasyum gibi diğer mineralleri bir araya getiren sıvıların aşırı metasomatizmaya maruz kalması gerektiğini belirtir. Bunun, hareketli bir yüzeyde gerçekleşmesi gerekiyordu. Metamorfik ısı ile granit üretimi zordur, ancak bazı amfibolit ve granülit alanlarda meydana geldiği görülür. Leucosome ve melanosome dokularının bulunduğu migmatitlerde, yerinde granitleşmenin veya metamorfizma eriyiğinin anlaşılması zordur. Bir metamorfik kaya eridiğinde, artık metamorfik bir kaya olmaktan çıkıp bir magma olduğu için, bu kayaçlar ikisi arasında bir ara geçiş olarak görülürler. Ancak aslında diğer kayaçlara girmediği için teknik olarak granit sayılmazlar. Her durumda katı kayanın eritilmesi, yüksek sıcaklık ve ayrıca kayanın katı sıcaklığını düşürerek bir katalizör görevi gören su veya diğer uçucuları da gerektirir.

Yükseliş ve yerleşme

Üst kıtasal kabuğun içindeki granit hacminin yükselmesi ve yerleşmesi konusu, jeologlar arasında tartışılmaktadır. Önerilen herhangi bir mekanizma için alan delili bulunmamaktadır, bu nedenle hipotezler çoğunlukla deneysel verilere dayanmaktadır. Magmanın kabuktan yükselişi için iki temel hipotez vardır:

• Stokes diyapir
  
• Çatlak yayılımı
  

Bu iki mekanizmadan Stokes diyapiri, makul bir alternatifin olmadığı durumlarda uzun yıllar tercih edildi. Temel fikir, magmanın batmazlık ilkesinden dolayı tek bir kütle halinde kabuğa çıkmasıdır. Magma yükseldikçe duvar kütlelerini ısıtır ve onları bir sıvı olarak hareket ettirir ve böylece hızla ve büyük ısı kaybı olmadan geçebilmek için plutonun etrafından akar. Kayaçların kolayca deforme olduğu sıcak ve yumuşak alçak kabukta bu tamamen mümkündür, ancak üst kabuk daha soğuk ve daha kırılgan olduğu için problemlere neden olur. Kayalar o kadar kolay deforme olmazlar. Magmanın pluto olarak yükselmesi için duvar kütlelerini ısıtması gerekir. Bu da çok fazla enerji harcar ve böylece magma, kabuk içinde daha yüksek seviyelere ulaşmadan soğuyup katılaşır.

Çatlak yayılımı, büyük kütleli bir magmanın soğuk kırılgan kabuğa geçmesinin ana problemlerini büyük oranda ortadan kaldırmasından dolayı, pek çok jeolog tarafından tercih edilen mekanizmadır. Bunun yerine magma, yeni veya önceden var olan çatlak veya fay sistemleri ve aktif kırılma ağları boyunca kendi kendini yayan küçük dayk kanallarından yükselir. Bu dar kanallar açıldıkça içeri giren magmalar katılaşır ve daha sonraki magmalar için bir izolasyon sağlar.

Granitik magma, kendine yer açmalı ya da bir çöküntü oluşturmak için diğer kayaçlara karışmalıdır. Büyük batolitlerin nasıl yerleştiğini açıklayan birkaç mekanizma önerilmektedir:

• Granit, duvar kayalarını çatlatan yerde durur ve üstteki kabuğun bloklarını kaldırması için yukarı doğru iter.
  
• Granitin kabuğa kadar eridiği ve üst üste binen malzemeyi bu şekilde uzaklaştırdığı asimilasyonu. 
  
• Enflasyon, burada granit, gövde basıncı altında şişirilir ve konuma enjekte edilir. 
  

Günümüzde birçok jeolog, bu fenomenlerden oluşan bir kombinasyonun granit intrüzyonlarını açıklamak için kullanılabileceğini ve tüm granitlerin tamamen tek bir mekanizmayla açıklanamayacağını kabul etmektedir.

Granitin aşınması

Fiziksel bozunma, büyük miktarda eksfoliyasyon eklemleri şeklinde oluşur. Bu eklemler, granitlerin genişlemesi ve basınç azalmasıyla üstte olan malzemelerin, erozyon veya diğer işlemlerle uzaklaştırılması sonucunda oluşur.

Granitin kimyasal olarak aşınması, seyreltik karbonik asit ve diğer asitlerin, yağmur ve kaynak sularında bulunmasıyla gerçekleşir. Asitler, feldspatı hidroliz olarak adlandırılan bir işlemde kolaylıkla değiştirir. Aşağıdaki reaksiyonda gösterildiği gibi, potasyum feldspatın kaolinit oluşturmasına neden olur; potasyum iyonları, bikarbonat ve silika çözeltide yan ürünler olarak bulunur. Granitin bozunmaya uğramış bir son ürünü, genellikle parçalanmış granit parçalarından oluşan grustur.

2 KAlSi3O8 + 2H2O3 + 9H2O => Al2Si205 (OH) 4 + 4H4SiO4 + 2K + + 2HCO3-

İklimsel değişiklikler de granit bozulmalarını etkiler. Yaklaşık iki bin yıldır, Cleopatra's Needle (Kleopatra'nın İğnesi) dikilitaşı üzerindeki kabartma gravürleri, Londra'ya taşınmasından önce çorak koşullarda bozulmadan sağlam kaldı. Londra'da iki yüz yıl içinde kırmızı granit, nemli ve kirli havada büyük ölçüde bozuldu.

Granit ve radyasyon

Granit, çoğu doğal taş gibi doğal bir radyasyon kaynağıdır. Bununla birlikte, bazı granitlerin yüksek radyoaktiviteye sahip oldukları ortaya çıkmaktadır, bu nedenle tehlikeleri hakkında endişeler artmaktadır.

Potasyum-40, zayıf emisyonun radyoaktif izotopu ve alkali feldspatın bir bileşeni olup, alkali feldspat graniti ve siyenitlerde daha zengin olan granitik kayaçların ortak bir bileşenidir. Doğal olarak, bir geiger sayacı bu düşük efekti kaydetmelidir.

Bazı granitler, bir milyonda (ppm) 10-20 parça uranyum içeriyor. Buna karşılık Tonalit, gabro ve dorit gibi daha mafik kayaçlarda, 1-5 ppm arası uranyum bulunur ve kalker ve tortul kayaçların miktarı genellikle eşit oranda düşüktür. Birçok büyük granit plutosu, palaeochannel (eski kanal) veya rulo uranyum cevheri yatakları için temel kaynaktır. Bu yerlerde uranyum, granit yükselmelerinden tortul kayaçlarına karışır ve çoğunlukla radyoaktif olan pegmatitlerle birleşir. Granitin üzerindeki toprağa gömülmüş olan boşluklar, uranyumun bozulmasıyla oluşan radon gazı için bir oda haline gelebilir. Radon gazı, önemli sağlık sorunları oluşturur ve ABD'de sigaradan sonra akciğer kanserinin ikinci nedenidir.

Toryum da tüm granitlerde bulunur. Conway granitinin yüksek toryum konsantrasyonun, 56±6 ppm olduğu belirtilmektedir.

İnşaat malzemesi olarak satılan granit materyallerinin, sağlığa zararlı olabileceği konusunda bazı endişeler bulunur. Johns Üniversitesi'nden Dan Steck, onbinlerce granit döşeme çeşidinin yalnızca küçük bir yüzdesinin test edildiğini belirterek, tüm granitlerin yaklaşık %5'inin tehlike arz edebileceğini belirtti. Ulusal jeolojik araştırma kuruluşlarından sağlanan çeşitli kaynaklar, granitteki risk faktörlerini değerlendirmesinde ve özellikle kapalı alanlardaki radon gazı birikiminin önlenmesinde yardımcı olmak amacıyla çevrimiçi olarak erişilebilir durumdadır.

Granit pazarı üzerine yapılan bir inceleme (Marble Institute of America tarafından başlatıldı ve finanse edildi), Kasım 2008'de ABD Ulusal Sağlık ve Mühendislik A.Ş. tarafından yapıldı. Bu incelemede, çalışma için ölçülen 39 tam boyutlu granit levhanın tümü, Avrupa Birliği güvenlik standartlarına (Ulusal Sağlık ve Mühendislik araştırmasının 4.1.1.1. Bölümü) göre oldukça düşük radyasyon düzeyleri ve ABD'deki dış ortam radon konsantrasyonlarının ortalamasının çok altında radon emisyon seviyeleri gösterdi.

Granit sanayi

Granit ve ilgili mermer endüstrileri, Dünya'nın en eski endüstrilerinden biri olarak görülür. Bu endüstrilerin tarihi, Eski Mısır'a kadar dayandırılmaktadır.

Granitin başlıca modern ihracatçıları Çin, Hindistan, İtalya, Brezilya, Kanada, Almanya, İsveç ve İspanya'dır.

Hint granit ocakları, çocuk işçiliği ve köleliği konusunda tartışmalara neden oldu.

Granit kullanım alanları

Antik Çağ'da granit kullanımı

Kireç taşı yüzeylerindeki açık kırmızı tonundan dolayı öyle isimlendirilen Kırmızı Piramit (MÖ 26. yüzyıl), Mısır piramitleri arasında en büyük üçüncü piramittir. Büyük olasılıkla aynı döneme ait olan Mikerinos Piramidi, kalker ve granit bloklardan yapılmıştır.  Büyük Gize Piramidinde (MÖ 2580), Kırmızı Asvan Granitinden oluşan büyük bir granit lahit bulunur. Çoğu bölümü yıkılmış olan III. Amenemhat döneminden kalma Siyah Piramit'te, günümüzde Kahire'deki Mısır Müzesi'nin ana salonunda sergilenen parlak bir granit piramidion veya kapak taşı vardı. Antik Mısır'daki diğer kullanım alanları arasında sütunlar, kapı üstleri, eşikler, pervazlar ve duvar ve taban kaplamaları sayılabilir. Mısırlıların, katı graniti nasıl işledikleri hala tartışma konusudur. Dr. Patrick Hunt Mısırlıların, Mohs ölçeğine göre daha fazla sertlik gösteren zımparalar kullandıklarını ileri sürdü.

Güney Hindistan'daki Chola Hanedanlığının I. Rajaraja Chola'sı, MS 11. yüzyılda Hindistan'ın Thanjavur şehrinde, dünyanın ilk tamamiyle granitten oluşan tapınağını yaptı. Tanrı Şiva'ya adanmış olan Brihadeeswarar Tapınağı, 1010 yılında inşa edildi. Devasa Gopuram'ın (tapınağın süslü, üst bölümü), yaklaşık 81 tonluk bir kütleye sahip olduğuna inanılıyor. Yapı, Güney Hindistan'daki en yüksek tapınaktı.

Modern Çağ'da granit kullanımı

Granit heykeller

Bazı alanlarda granit mezar taşları ve anıtlar için kullanılır. Granit sert bir taştır ve elle oyma kabiliyeti gerektirir. 18. yüzyılın başlarına kadar, Batı dünyasında, granit sadece el aletleri ile oyuldu. Bundan dolayı, genel olarak az sayıda eser çıktı.

Eski Mısır granit oymalarından esinlenen Aberdeen'li Alexander MacDonald tarafından buharla çalışan kesme ve süsleme aletlerinin icat edilmesi, bu konuda önemli bir atılımdı. 1832'de İngiliz mezarlığına dikilen ilk Aberdeen süslü mezar taşı graniti, Kensal Green Mezarlığına yerleştirildi. Bu olay, Londra anıt ticaretinde bir sansasyon oluşturdu ve sipariş edilen tüm cilalı granitler, MacDonalds tarafından hazırlandı. Heykeltıraş William Leslie ve daha sonra Sidney Field ile birlikte hazırlanan granit anıtlar, Viktorya dönemi Britanya'sında önemli bir statü sembolü haline geldi. Frogmore'daki kraliyet lahiti, muhtemelen bu eser türünün doruk noktasıydı ve 30 tonluk yapısıyla en büyüklerinden biriydi. 1880'lerden sonra yapılan rakip makine ve eserler, MacDonald'ın eserleriyle rekabet etmeye başladı.

Modern oyma yöntemleri arasında, bilgisayar kontrollü döner uçların kullanılması ve kauçuk şablon üzerinde kumlama yapılması sayılabilir. Taş üzerinde bulunan harfleri, sayıları ve amblemleri yapan blaster, neredeyse her türlü resmi veya el kitabını oluşturabilir.

"Siyah granit" olarak bilinen kaya, genellikle gabro kayasıdır ve tamamen farklı bir kimyasal bileşime sahiptir.

Granit binalar

Granit, halka açık ve ticari binalarda ve anıtlarda, sütun ve döşeme fayansları olarak yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. Esasen yerel granitten inşa edilen İskoçya'daki Aberdeen, "Granit Şehri" olarak bilinir. Granit, bolluğu nedeniyle yaygın olarak New England'daki (Yeni İngiltere) evlerin temellerinin inşasında kullanıldı. Amerika'nın ilk demir yolu olan Granit Demir Yolu, 1820'lerde Massachusetts eylatinde Quincy'deki ocaklardan Neponset Nehri'ne granit taşımak için inşa edildi. Dünya'da asit yağmuru arttıkça granit, daha dayanıklı olduğu için anıtsal eser malzemesi olarak mermerin yerini almaya başladı. Parlak granit, yüksek dayanıklılığı ve estetiği nedeniyle mutfak tezgahı yapımında popüler bir seçimdir. Binada ve tezgahlarda "granit" terimi, özellikle granitik bileşime sahip olan kayaçlar için kullanılmaz. Genelde büyük kristallere sahip tüm magmatik kayaçlar için kullanılır.

Mühendislikte granit

Mühendisler, nispeten geçirimsiz ve esnek olmayan bir referans düzlemi oluşturmak için geleneksel olarak parlatılmış granit yüzey plakalarını kullanırlar. Ağır agrega içeriğine sahip kumlanmış beton, kaba granit benzeri bir görünüme sahiptir ve gerçek granit kullanımı mümkün olmadığında, genellikle bir yedek olarak kullanılır. Granitin en alışılmadık kullanımı, 1820'de Haytor Granit Tramvay (Devon, İngiltere) raylarının yapımında kullanılmasıydı. Granit blok genellikle döşeme işlerine tabi tutulduktan sonra kesme merkezi tarafından kesilebilir ve şekillendirilebilir. Granit tablolar, granitin sertliği, yüksek boyutsal sağlamlığı ve mükemmel titreşim özellikleri nedeniyle optik aletler için bir temel olarak yaygın şekilde kullanılmaktadır. Finlandiya askeri mühendisleri 1940 kış savaşında, Rus tankları tarafından işgallerini engellemek için Mannerheim Hattı boyunca granit kayalar dikti.

Granitin diğer kullanımları

Curling taşları geleneksel olarak Ailsa Craig granitinden şekillendirilir. Asıl kaynağı İskoçya'daki Ailsa Craig'ten olan ilk taşlar, 1750 yıllarında yapıldı. Granitin nadir olması nedeniyle en iyi taşlar, 1.500 ABD dolarına mal olabilir. Günümüzde ada bir vahşi yaşam rezervi olmasına ve Kays of Mauchline şirketinin Ailsa graniti ruhsatı altında taş ocağı olarak kullanılmasına rağmen, günümüzde kullanılan taşların %60 ile 70'i Ailsa Craig granitinden üretilmektedir.

Granit tırmanışı

Granit, eğimi, sağlamlığı, çatlak sistemleri ve sürtünmesi açısından dağcılar tarafından kabul edilen en değerli kayalardan biridir. Granit tırmanışı açısından bilinen mekanlar arasında Yosemite, Bugaboos, Mont Blanc Masifi (ve Aiguille du Dru, Morne Dağları, Adamello-Presanella Alpleri, Aiguille du Midi ve Grandes Jorasses gibi tepeler), Bregaglia, Korsika, Karakurum'un (özellikle Trango Kuleleri) bir bölümü, Fitzroy Masifi, Patagonya, Baffin Adası, Ogawayama, Cornish kıyısı, Cairngorms, Brezilya'nın Rio de Janeiro kentinde bulunan Sugarloaf (Kesmeşeker) Dağı ve Kanada'nın Britanya Kolumbiyası'nda bulunan Stawamus Chief Dağı bulunur.

Granit kaya tırmanışı o kadar popülerdir ki spor salonlarında ve tema parklarında bulunan yapay kaya tırmanışı duvarlarının birçoğu granit gibi görünmesi ve granit hissi vermesi için yapılır.