G20
G20 nedir?
G20, 20 büyük ekonominin hükümetleri ve merkez bankası yöneticileri ile düzenlenen uluslararası bir forumdur. Uluslararası finansal istikrarın teşvik edilmesi ile ilgili üst düzey politika tartışmaların incelenmesi, gözden geçirilmesi ve teşvik edilmesi amacıyla 1999 yılında kurulmuştur. Herhangi bir organizasyonun sorumluluklarının ötesine geçen konuları ele almayı amaçlar. G20 hükümet başkanları veya devlet başkanları, 2008'deki ilk toplantılarından bu yana periyodik olarak zirvelere katılmışlardır. Grup ayrıca maliye bakanları ve merkez bankası yöneticileri için ayrı toplantılara ev sahipliği yapar.
Üyeler, Avrupa Birliği (AB) ile birlikte Arjantin, Avustralya, Brezilya, Kanada, Çin, Fransa, Almanya, Hindistan, Endonezya, İtalya, Japonya, Güney Kore, Meksika, Rusya, Suudi Arabistan, Güney Afrika, Türkiye, Birleşik Krallık ve Birleşik Devletler olmak üzere 19 ayrı ülkeyi kapsıyor. AB, Avrupa Komisyonu ve Avrupa Merkez Bankası tarafından temsil edilmektedir. Toplu olarak, G20 ekonomileri, dünya brüt gelirinin %85'ini, dünya ticaretinin %80'ini (veya AB içi ticaretin dışındaysa %75'ini) ve dünya nüfusunun üçte ikisini oluşturmaktadırlar.
G20 liderler zirvesinin 2008 yılındaki açılış toplantısından sonra aralıksız büyümesiyle birlikte, G20 liderleri, 25 Eylül 2009'da grubun, varlıklı ülkelerin başlıca ekonomik konseyi olarak G8'in yerini alacağını açıkladı. G20'nin üyelik politikaları, başlangıcından bu yana çok sayıda entelektüel tarafından eleştirildi ve G20 zirveleri, küreselcilik karşıtları, milliyetçiler ve başkaları tarafından yapılan büyük protesto gösterileri için bir odak noktası haline geldi.
G20 ülkelerinin başkanları, 2009-2010 yılları arasındaki G20 zirvelerinde altı ayda bir toplandılar. Kasım 2011'de düzenlenen Cannes zirvesinden bu yana, tüm G20 zirveleri yıllık olarak düzenleniyor.
G20 tarihçesi
G20, "Bretton Woods ikizleri", Uluslararası Para Fonu, Dünya Bankası ve Dünya Ticaret Örgütü gibi kurumları içeren ve ekonomik politikanın uluslararası koordinasyonunu amaçlayan bir dizi 2. Dünya Savaşı sonrası girişiminin en son uygulananıdır. G20, (daha önce G22'nin yerini almış olan) G33'ün yerini aldı. Haziran 1999'daki G7 Köln Zirvesinde öngörülmüştü ancak resmi olarak 26 Eylül 1999 tarihinde G7 Maliye Bakanları toplantısında kuruldu. Açılış toplantısı 15-16 Aralık 1999'da Berlin'de gerçekleşti. Kanada maliye bakanı Paul Martin ilk başkan seçildi ve Alman maliye bakanı Hans Eichel açılış toplantısına ev sahipliği yaptı.
Brookings Enstitüsündeki araştırmacılara göre grup, aynı zamanda G7'nin eş zamanlı olarak başkanlığını da yapan Eichel'in girişimi üzerine kuruldu. Bununla birlikte, bazı kaynaklar G20'yi Almanya ve Birleşik Devletler'in ortak bir ürünü olarak tanımlıyorlar. Toronto Üniversitesi'nden siyaset profesörü John Kirton'a göre, G20 üyeliği Eichel'in yardımcısı Caio Koch-Weser ve daha sonra ABD Hazine Sekreteri Larry Summers'ın yardımcısı Timothy Geithner tarafından kararlaştırıldı. Kirton, Küreselleşen Dünya için G20 Yönetimi adlı kitabında şöyle iddia ediyor:
"Geithner ve Koch-Weser; Kanada var, İspanya yok, Güney Afrika var, Nijerya ve Mısır yok ve daha bunun gibi diğerlerini de söyleyerek ülkeler listesini okudular; listelerini diğer G7 maliye bakanlıklarına gönderdiler ve ilk toplantı için davetiyeler gönderildi."
G20'nin öncelikli odak noktası küresel ekonomik yönetim olmasına rağmen, zirvelerinin temaları yıldan yıla değişir. Örneğin, 2006 G20 bakanlar toplantısının teması "Refahı Tesis Etme ve Sürdürme" idi. Görüşülen konular, "sürekli büyümeyi" sağlamak için yapılan iç reformları, küresel enerji ve kaynak emtia piyasalarını, Dünya Bankası ve IMF'nin reformunu ve yaşlanan dünya nüfusunun etkisiyle demografik değişimlerin etkisini içeriyordu. Güney Afrika Maliye Bakanı Trevor A. Manuel, 2007'de Güney Afrika sekreterliğe ev sahipliği yaptığında G20'nin başkanlığını yaptı. Brezilya Maliye Bakanı Guido Mantega 2008'de G20 başkanlığını üstlendi. Brezilya, finansal piyasalardaki rekabette diyaloğu, temiz enerji ve ekonomik kalkınmayı, büyüme ve kalkınmanın mali unsurlarını masaya yatırdı. ABD Başkanı George W. Bush, G7 maliye bakanlarının 11 Ekim 2008'de düzenlediği bir toplantısı sonrasında yaptığı açıklamada, G20'nin bir sonraki toplantısının 2008 yılındaki ekonomik krizin çözümü için önemli olduğunu söyledi. Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'nin ve İngiltere Başbakanı Gordon Brown'un başlattığı bir girişim, 15 Kasım 2008'de, özel bir G20 toplantısı olan Mali Piyasalar ve Dünya Ekonomisi üzerine G20 Liderler Zirvesi'nin toplanmasına yol açtı. İspanya ve Hollanda, Fransa'nın daveti ile zirveye dahil edildiler.
G20 üyeliği, kuralların uygulanması için herhangi bir resmi yetkiye sahip olmamasına rağmen, küresel politikayla ilgili güçlü bir girdi verir. Bununla birlikte, G20'nin meşruiyeti üzerine yapılan tartışmalar ve organizasyonu ile beyanlarının etkinliği hakkındaki eleştiriler sürmektedir.
G20 zirveleri
Zirve, hem 2007-2010 mali krizine, hem de gelişmekte olan başlıca ülkelerin küresel ekonomik tartışmanın ve yönetimin temelinde yeterince yer almadıklarının kabul edilmesine bir cevap olarak meydana getirilmiştir. Liderler zirvesini hazırlamak ve kararlarını uygulamak için toplanmaya devam eden G20 Maliye Bakanları ve Merkez Bankası Toplantılarına ek olarak, devlet başkanları veya hükümet başkanlarının G20 Zirveleri de yapıldı. Washington D.C.'de 2008'de yapılan ilk zirveden sonra G20 liderleri, 2009 yılında Londra ve Pittsburgh'da; 2010'da Toronto ve Seul'de olmak üzere yılda iki kez bir araya geldiler.
Fransa'nın G20'ye başkanlık ettiği ve ev sahipliği yaptığı 2011 yılından bu yana, zirveler yılda sadece bir kez gerçekleştirilmiştir. Son dönemde yapılan zirveler, 2016'da Çin'de ve 2017 yılında da Almanya'da idi.
2010 yılından bu yana çeşitli bakanlıklar düzeyinde G20 toplantıları düzenlendi. Tarım bakanları toplantıları 2011 ve 2012'de gerçekleştirildi. 2012 ve 2013 yılları arasında dışişleri bakanları toplantıları yapıldı. Ticaret bakanları 2012 ve 2014'de bir araya gelirken, istihdam bakanları toplantıları 2010 yılından bu yana yıllık olarak gerçekleştirildi.
Mart 2014'de, Avustralya Dışişleri Bakanı Julie Bishop, Brisbane'deki 2014 G20 zirvesine ev sahipliği yaparak, 2014 Kırım krizindeki rolüyle ilgili olarak Rusya'nın zirveye katılmasının yasaklanmasını önerdi. BRICS dışişleri bakanları daha sonra Bishop'a "tüm Üye Ülkeler eşit derecede G20'nin sorumluluğuna sahiptir ve hiçbir Üye Devlet tek taraflı olarak G20'nin niteliğini ve karakterini belirleyemez" şeklinde hatırlatma yapan bir tebliğ yayınladılar. Almanya, 2017 zirvesine ev sahipliği yaparken Arjantin 2018 yılında ev sahipliği yapacak.
Koltuk rotasyonu
Belli bir yılda hangi üye ülkenin G20 liderleri toplantısına başkanlık edeceğini kararlaştırmak için, 19 egemen ulusun tümü, beş farklı gruptan birine dahil edildi. Her grup en fazla dört milletten oluşur. Bu sistem, 5. Grup'da yer alan Güney Kore'nin G20 başkanlığını yaptığı 2010 yılından beri yürürlüktedir. Aşağıdaki tabloda, ulusların gruplandırmaları listelenmiştir:
| 1.Grup | 2. Grup | Grup 3 | 4. Grup | 5. Grup |
|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
G20 organizasyonu
G20, daimi sekreterlik veya personel olmadan çalışır. Grubun başkanlığı görevi her yıl üyeler arasında dönüşümlü olarak yapılır ve başkan farklı bir bölgesel ülke grubundan seçilir. Başkan, "Troika" olarak anılan; geçmiş, bugün ve gelecekteki başkanlıkların üç üyeli dönüşümlü yönetim grubunun bir parçasıdır. Görevdeki başkan, görev süresi içinde, grubun çalışmalarını koordine eden ve toplantılarını organize eden geçici bir sekreterlik oluşturur. Troika'nın rolü, ev sahipliği yıllarında G20'nin çalışma ve yönetimindeki sürekliliği sağlamaktır. 2015 G20 zirvesi sonrasında başkanlık Türkiye'ye devredildi. Türkiye, 2015 Antalya zirvesine ev sahipliği yaparken, Çin, Hangzhou'daki 2016 zirvesine ev sahipliği yapmıştır.
Önerilen daimi sekreterlik
2010 yılında Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy, Birleşmiş Milletler'e benzer kalıcı bir G20 sekreterliğinin kurulmasını önerdi. Seul ve Paris, karargahları için olası yerler olarak önerildi. Brezilya ve Çin bir sekretarya kurulmasına destek verirken, İtalya ve Japonya öneriye karşı olduklarını belirttiler. Güney Kore alternatif olarak bir "siber Sekreterlik" önerdi. G20'nin OECD'yi bir sekreterlik olarak kullanmakta olduğu tartışılmıştır.
G20 üyeleri listesi
Şu anda, grubun 20 üyesi bulunmaktadır. Bunlar, liderler zirvelerindeki 19 ülkeyi ve Avrupa Birliği liderlerini ve bakanlar düzeyinde yapılan toplantılardaki 19 ülkenin maliye bakanlarını ve merkez bankası yöneticilerini ve Avrupa Birliği temsilcilerini kapsar. Ayrıca her yıl, G20'nin konukları arasında; İspanya'dan ASEAN (Güneydoğu Asya Ulusları Birliği) Başkanı, iki Afrika ülkesi (Afrika Birliği Başkanı ve Afrika Kalkınma Yeni Ortaklığı'ndan bir temsilci) ve çoğunlukla kendi bölgesindeki devlet başkanlığı tarafından davet edilen bir ülke (bazen birden fazla) yer alır. Aşağıdaki tabloda, her üyenin nüfusu ve GSYİH rakamları gibi ilgili istatistikleri verilmektedir. Toplam GSYİH rakamları, milyon dolar olarak verilmektedir.
G20 ülkeleri
Bu 20 üyeye ek olarak, birkaç başka uluslararası forum ve kuruluşun icra sorumluları (CEO'ları) G20 toplantılarına katılırlar. Bunlara yönetim direktörü ve Uluslararası Para Fonu Başkanı, Dünya Bankası Başkanı, Uluslararası Para ve Mali Komite ve Kalkınma Yardım Komisyonu Başkanı dahildir.
G20 üyeliği, belirli bir yılda, dünyanın 19 büyük ulusal ekonomisini tam olarak yansıtmamaktadır. Organizasyon bunu şöyle ifade eder:
G20 gibi bir forumda, faaliyetlerin etkinliğini ve sürekliliğini sağlamak için ilgili ülke sayısının kısıtlanması ve sabitlenmesi çok önemlidir. G20 üyeliği için resmi bir ölçüt bulunmamaktadır ve grubun oluşumu kurulduğu günden beri değişmeden kalmıştır. G20'nin hedefleri doğrultusunda, uluslararası finansal sistem için sistematik öneme sahip ülkelerin ve bölgelerin dahil edilmesi önem taşımaktadır. Coğrafi denge ve nüfusun temsil edilmesi gibi yönler de önemli bir rol oynamıştır.
2014 yılı için Uluslararası Para Fonu (IMF) tarafından yayınlanan bir listede, 19 üye ülkenin tamamı, nominal fiyatlarla GSYİH cinsinden ölçülen ilk 33 ekonomi arasında yer almaktadır. Bu listede bazı G20 üyesi devletlerden daha yüksek bir sırada yer almalarına rağmen G20'ye üyeliği olmayanlar; İsviçre (IMF tarafından 20. sırada listelenmiştir), Nijerya (21), Tayvan (26), Norveç (27), Birleşik Arap Emirlikleri (29), İran (30), Kolombiya (31) ve Tayland (32)'dır. Hollanda (17), İsveç (22), Polonya (23), Belçika (25) ve Avusturya (28) bağımsız olarak değil, yalnızca AB'nin bir parçası olarak dahil edilmişlerdir. İspanya (14), daimi misafir üyedir.
IMF'ye göre, ülkelerin GSYH'sı satın alma gücü paritesi (PPP) oranlarında ölçülürse, 19 üyenin tamamı, 2014 yılı için dünyanın ilk 29 ülkesi arasındadır. İran (18), Tayvan (20), Nijerya (21), Tayland (22), Mısır (25), Pakistan (26) ve Malezya (28) G20 üyesi değildirler. İspanya (16), Polonya (23) ve Hollanda (27) sadece AB üyesi oldukları için dahil edilmişlerdir. Bununla birlikte, grubun oluşturulmasından (1999-2008) sonra hem nominal hem de PPP oranlarında hesaplanan ortalama GSYİH listesinde yalnızca İspanya, Hollanda, Nijerya, Polonya, Tayvan, İran ve Tayland aynı anda her iki listede de herhangi bir G20 üyesinden yukarıda yer almaktadır.
İspanya, dünyanın 14. büyük ekonomisidir ve Avrupa Birliği'nde nominal GSYİH açısından 5. sırada yer almasına rağmen, İspanya hükümetinin resmi üyelik talep etmeme politikası yüzünden G20'nin daimi misafir üyesidir. Bu şekilde, G20'nin başlangıcından bu yana her G20 devlet başkanları zirvesine bir İspanyol delegelik davet edilmiştir ve bir delege zirveye katılmıştır.
Asya ülkelerinin rolü
Asya Kalkınma Bankası (ADB) tarafından yayımlanan 2011 raporunda, Çin ve Hindistan gibi büyük Asya ekonomilerinin gelecekte küresel ekonomik yönetimde daha önemli bir rol oynayacağı öngörülüyor. Raporda, gelişmekte olan piyasa ekonomilerinin yükselişinin, G20'nin küresel ekonomik yönetim komitesine dönüşeceği yeni bir dünya düzeninin habercisi olduğu iddia edildi. ADB ayrıca, 2000'li yılların sonundaki durgunluğun ardından Asya ülkelerinin küresel toparlanmaya öncülük ettiğini belirtti. Bölge içi ticaretin güçlendirilmesi ve iç talebin canlandırılması sayesinde, G20'nin dengeli ve sürdürülebilir büyüme gündemini şekillendirerek bölgenin küresel alanda daha büyük bir konuma sahip olacağını öngörüyordu.
G20'ye davet edilen ülkeler
Tipik olarak, G20'nin daimi üyesi olmayan birkaç katılımcının zirvelere katılmaları için davetiyeler gönderilir. Her yıl, Güneydoğu Asya Ülkeleri Birliği Başkanı, Afrika Birliği Başkanı ve Afrika Kalkınma Yeni Ortaklığı'nın bir temsilcisi, organizasyonlarının liderleri ve kendi devletlerinin hükümet başkanları sıfatıyla zirvelere davet edilirler. Buna ek olarak, Finansal İstikrar Kurulu, Uluslararası Çalışma Örgütü, Uluslararası Para Fonu, Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı, Birleşmiş Milletler, Dünya Bankası Grubu ve Dünya Ticaret Örgütü liderleri, kendi organizasyonlarının politikası çerçevesinde zirve öncesi planlamasına davet edilirler ve buna katılırlar. İspanya, üye olmayan bir daimi davetlidir.
Diğer davetliler ev sahibi ülke tarafından seçilirler ve bu ülkeler genellikle ev sahibi ülkenin kendi bölgesindeki bir veya iki ülkedir. Örneğin, Güney Kore Singapur'u davet etti. Geçmişte davet edilen uluslararası örgütler, Asya Pasifik Ekonomik İşbirliği (APEC), Basel Bankacılık Denetim Komitesi (BCBS), Bağımsız Devletler Topluluğu (CIS), Avrasya Ekonomik Topluluğu (EAEC), Avrupa Merkez Bankası (ECB), Gıda ve Tarım Örgütü (FAO), Küresel Yönetişim Grubu (3G) ve Körfez İşbirliği Konseyi (GCC)'dir. Eskiden, Hollanda, İspanya ile benzer bir statüye sahipken, kendi devletinin lideri olarak değil, Avrupa Birliği Konseyi dönem başkanlığı yapması için davet alıyordu (2009 zirveleri sırasındaki Çek başkanları Mirek Topolánek ve Jan Fischer gibi).
2017 yılı itibariyle, G20 zirvelerine davet edilen ülkeler; Azerbaycan, Benin, Brunei, Kamboçya, Çad, Şili, Kolombiya, Mısır, Ekvator Ginesi, Etiyopya, Gine, Kazakistan, Laos, Malavi, Malezya, Moritanya, Singapur, Hollanda, Yeni Zelanda, Nijerya, Norveç, Filipinler, Senegal, Singapur, İspanya, İsviçre, Tayland, Birleşik Arap Emirlikleri, Vietnam ve Zimbabwe'dir.
G20'ye eleştiriler
Üyelik tartışmaları
G20, grubun "ekonomik ağırlığının ve geniş üyeliğinin, ona küresel ekonominin ve finansal sistemin yönetimi üzerinde yüksek derecede meşruiyet ve etki sağladığını" belirtir; ancak meşruiyeti konusu tartışılmaktadır. Üyelik meselesiyle ilgili olarak ABD Başkanı Barack Obama, herkesi memnun etmenin zorluğunu şöyle dile getirdi: "Herkes, kendisi için mümkün olan en küçük grupta yer almak istemektedir. Dolayısıyla, dünyanın en büyük 21.ulusu olan bir ülke, G21'i ister. Zirveye dahil edilmemelerinin çok büyük bir haksızlık olduğunu düşünüyorum" dedi. Danimarka Uluslararası Çalışmalar Enstitüsü için "G-20 ve Ötesi: Etkili Küresel Ekonomik Yönetime Doğru" başlıklı bir rapor, özellikle Afrika kıtasının yetersiz temsil edilmesinin altını çizerek, G20'nin münhasırlığını eleştirdi. Ayrıca, rapor, G20'nin üye olmayan devletlerden gözlemci çağırma uygulamasının sadece "marjlardaki bir imtiyaz" olduğunu ve örgüte temsilci meşruiyeti vermediğini belirtti. Bununla birlikte, 2011 yılında Global Policy, G20'nin münhasırlığının aşılmaz bir sorun olmadığını belirtti ve daha kapsayıcı olabileceği mekanizmalar önerdi.
Norveç ve G20
2010 yılında Der Spiegel ile yaptığı bir röportajda Norveç Dışişleri Bakanı Jonas Gahr Støre, G20'yi "İkinci Dünya Savaşı'ndan bu yana yaşanan en büyük sıkıntılardan biri" olarak nitelendirdi. Norveç büyük bir gelişmiş ekonomi olmasına ve BM uluslararası kalkınma programlarına katkı yapan yedinci büyük ülke olmasına rağmen, AB üyesi değildir ve bu yüzden G20'de dolaylı olarak bile temsil edilmemektedir. Norveç'in, G-20'de yer almayan diğer 173 ulus gibi, grup içinde çok az söz hakkı vardır veya hiç yoktur. Støre, G20'nin, II. Dünya Savaşı sonrasında kurulan IMF, Dünya Bankası ve Birleşmiş Milletler gibi uluslararası örgütlerin meşruiyetini baltaladığını savunarak onu, "kendinden menkul bir grup" olarak nitelendirdi:
"G20 kendinden menkul bir gruptur. Kompozisyonu büyük ülkeler ve güçler tarafından belirlenir. Yalnızca en zengin ülkelerin temsil edildiği G7 veya G8'den daha fazla temsilci olabilir ancak yine de keyfidir. Artık büyük güçlerin bir araya geldiği ve dünyanın haritasını yeniden çizdiği 19. yüzyılda yaşıyoruz. Kimsenin yeni bir Viyana Kongresine ihtiyacı yok."
İspanya'nın G20'deki pozisyonu
Daha önce belirtildiği gibi, İspanyol hükümetinin politikası resmi üyelik talep etmemektir. Bu pozisyon, ülkenin büyük ekonomisi nedeniyle tartışmalıdır. İspanya, 2008 yılındaki ekonomik krizden oldukça etkilenmesine rağmen halen nominal GSYİH'ya göre (Avrupa Birliği'nde beşinci) dünyanın on dördüncü büyük ekonomisidir ve enerji paritesi satın almasıyla dünyanın en büyük on altıncı ekonomisidir ve bu yönüyle Arjantin veya Güney Afrika gibi G20'nin birkaç mevcut üye sayısını açıkça aşmaktadır. Buna ek olarak, 1990'lı yıllardan beri pek çok İspanyol şirketi çok uluslu bir statüye sahip olmuşlardır ve faaliyetlerini genellikle kültürel açıdan kendilerine yakın olan Latin Amerika'da sürdürmektedirler. İspanya, Latin Amerika'da Amerika Birleşik Devletleri'nden sonra ikinci büyük yabancı yatırımcıdır ve önemli bir etkiye sahiptir. Bu gerçekler, İspanya'nın G20'nin daimi üyeliğini istemesi gerektiği fikrini güçlendirdi.
Polonya'nın G20'ye katılma isteği
İspanya'nın aksine, Polonya hükümeti defalarca G20'ye katılmak istedi. 2010 yılında yabancı diplomatlarla yaptığı görüşmede eski Polonya cumhurbaşkanı Lech Kaczyński şunları söyledi:
"Verilerimize göre Polonya ekonomisi, 18. dünya ekonomisidir. Ülkemin yeri, G20 üyeleri arasındadır. Bu çok basit bir önermedir: Birincisi; bu, Polonya ekonomisinin büyüklüğünden kaynaklanır. İkincisi; Polonya'nın bölgedeki en büyük ülke olmasından ve belli bir hikayesi olan en büyük ülke olmasından kaynaklanmaktadır. Bu hikaye, siyasi ve ekonomik bir dönüşümdür.
Londra'daki G20 zirvesinden önce Polonya hükümeti, İspanya ve Hollanda'yla birlikte katılma konusundaki ilgisini ifade etti ve birkaç Avrupalı liderin Avrupa Komisyonu'na ait olan meşru yetkiye sahip olmadan tüm AB adına konuştuğu "örgütsel karışıklığı" kınadı. 2012'de Tim Fergusson, Forbes'de Arjantin'in Polonya'yla takas edilmesinin aktif olarak düşünülmesi gerektiğini yazdı. Yazısında, Polonya ekonomisinin Avrupa'da liderlik rolüne yöneldiğini ve bunun sonucunda üyeliğinin daha meşru olacağını iddia etti. Benzer görüşler Amerikan Dergisi Foreign Policy, Wall Street Journal ve Dünya Bankası'ndan Mamta Murthi tarafından da dile getirildi. 2014 yılında, danışmanlık şirketi Ernst & Young, G20 için en uygun üyelerle ilgili raporunu yayınladı. Ticari, kurumsal ve yatırım bağlantılarını analiz ettikten sonra, Polonya en uygun üyelerden biri olarak dahil edildi. G20 üyeliği, aynı zamanda iktidardaki Hukuk ve Adalet Partisi ve Başkan Andrzej Duda'nın siyasi programının bir parçasıdır.
İstekler bu şekilde ifade edilmiş olmasına rağmen, 2018 yılında Güney Amerika'da yapılacak ilk G20 zirvesini toplayacak olan üye olarak Arjantin onaylandı.
Küresel Yönetim Grubu
Haziran 2010'da Singapur'un Birleşmiş Milletler temsilcisi, G20'nin kararlarının "büyük ve küçük tüm ülkeleri" etkileyeceğini ve G20 üyesi olmayan önemli ülkelerin, mali reform tartışmalarına dahil edilmesi gerektiğini söyledi. Daha sonra, Singapur, görüşlerini daha etkin bir şekilde topluca G20 sürecine sokmak amacıyla G20 dışı 28 ülkenin (birkaç mikro devlet ve birçok Üçüncü Dünya ülkesi dahil olmak üzere) gayri resmi bir gruplaşması olan Küresel Yönetişim Grubu (3G) organizasyonunda öncü bir rol üstlendi. Singapur'un 3G başkanlığı, Singapur'un Güney Kore'deki Kasım 2010 G20 zirvesine ve 2011, 2013, 2014, 2015 ve 2016 zirvelerine davet edilmesinin gerekçesi olarak gösterildi.
Dış Politika eleştirileri
Amerikan Dış Politika Dergisi, sözde münhasır G8'e alternatif olarak başlıca fonksiyonu açısından G20'yi kınayan makaleler yayınladı. Bu yazılar G20 üyelerinden bazılarının eylemlerini sorgular ve bazı ulusların ilk etapta üye olmaması gerektiği görüşünü ileri sürer. Örneğin, Arjantin'in yerini Polonya ya da İspanya'nın alması önerildi. Ayrıca, Büyük Durgunluk döneminin halen devam etmekte olan etkileri ile dergi, G20'nin, dünyanın finansal kurumlarının reformlarını uygulama çabalarını eleştirdi ve başarısız olduğu için böyle gayretleri lekelediğini belirtti.
G20 hakkında endişeler
G20'nin şeffaflığı ve hesap verebilirliği ve en önemli G20 toplantılarının kapalı kapılar arkasında olması gerçeği, resmi bir tüzüğün bulunmadığına dikkat çeken eleştirmenler tarafından sorgulanmıştır. 2001'de ekonomist Frances Stewart, G20'ye bir alternatif olarak Birleşmiş Milletler içinde yer alacak bir Ekonomik Güvenlik Konseyi'ni önerdi. Böyle bir konseyde üyeler, dünya ekonomisindeki önemlerine ve dünyanın ekonomik kalkınmasını sağlanmaya yönelik katkılarına dayanılarak Genel Kurul tarafından seçilecekti.
Zirve ile ilgili güvenliğin maliyeti ve kapsamı çoğu zaman ev sahibi ülkede tartışmalı bir konudur ve G20 zirveleri, bilgi aktivistleri, milliyetçiler, kesirli rezerv bankacılığı ve kronik kapitalizmin muhalifleri dahil olmak üzere çeşitli sosyal çevrelerden protestocuyu kendisine çekmiştir. Toronto G20 zirvesi, 2010 yılında, Kanada tarihinin en büyük kitlesel tutuklanmasına yol açan kitlesel protesto ve isyanlara neden olmuştur.