Fransa Cumhurbaşkanı

Fransa Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı (French: Président de la Republique française, Fransızca telaffuz: [pʁezidɑ də la ʁepyblik fʁɑsɛz]), Beşinci Fransız Cumhuriyetinin devlet başkanlığını yürüten kişidir. Önceki cumhurbaşkanlığı makamlarının yetkileri, görevleri ile birinci bakan ve kabinelerle olan ilişkileri, çeşitli zamanlardaki Fransız anayasalarına göre farklılık göstermiştir.

Fransa Cumhurbaşkanı ayrıca, Andorra Eş-Prensi, Légion d'honneur Büyük Üstadı ve Ordre national du Mérite ve Roma'daki St. John Lateran Bazilikası protokolünün onursal katılımcısıdır.

Önceki Cumhurbaşkanı François Hollande, 15 Mayıs 2012'de göreve başlamıştı. Hollande, 2017 Fransa Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Emmanuel Macrona koltuğunu bıraktı.

Fransa Cumhurbaşkanı nasıl seçilir?

1962'de yapılan bir referandumdan bu yana, Fransa Cumhurbaşkanı doğrudan vatandaşların oylarıyla seçilmektedir.Daha öncesinde bir seçim kurulunca seçiliyordu.

2000'de, Fransa Cumhurbaşkanı'nın yetkilerinin düşürülmesine dair yapılan Referandumdan sonra, Cumhurbaşkanlığı görev süresi yedi yıldan beş yıla indirildi; Bu yasayla olan ilk seçimler 2002'de yapıldı. Başkan Chirac ilk kez 1995'te seçilmişti ve yine 2002'de seçildi. O sırada, tekrar seçilmeyle alakalı bir sınır yoktu. Chirac yeniden seçilebilirdi ancak seçilmek istemedi. 16 Mayıs 2007'de Nicolas Sarkozy onun yerine geçmiştir.

Bir başka değişiklikten sonra, Cumhurbaşkanı, Beşinci Cumhuriyet'in Kurumlarının Modernizasyonu hakkında Anayasal Kanun çıkmıştır. Bu kanuna göre bir kişi, art arda iki dönemden fazla Cumhurbaşkanı seçilemeyecekti. François Mitterrand ve Jacques Chirac şu ana kadar iki kez art arda görev yapan tek Cumhurbaşkanlarıdır.

Potansiyel adayların, resmi bir aday olarak kabul edilmesi için, çoğunlukla belediye başkanları olmak üzere 500'den fazla seçilmiş yetkili görevlinin imzalarını (gayri resmi parlamentolar "sponsorlar" olarak anılacaktır) almalıdır. Bu yetkililerin en az 30'u departmanlardan veya yurt dışı kolektividen olması ve bunlardan % 10'undan fazlası aynı departman veya bütünlükten olmaması gerekmektedir. Dahası, her görevli sadece bir aday gösterebilir. 33.872 belediye başkanı da dahil olmak üzere tam 45.543 seçilmiş yetkili bulunmaktadır.

Kampanyaların ve siyasi partilerin harcamaları ve finansmanı oldukça yüksek şekilde düzenlenmiştir. Yaklaşık 20 milyon euro harcama konusunda bir sınırlama var ve adayların puanlarının % 5'ten fazla olması halinde kamu harcamalarının % 50'sini kamu finansmanı olarak kullanılmaktadır. Aday oyların % 5'inden azına sahip olursa, hükumet partiye 8 milyon avro kaynak ayırıyor (önceden ödenen 4 milyon avroydu). TV'de reklam yayınlanması yasaktır, ancak resmi zamanda adaylara kamuya açık televizyonda yer verilir. Bağımsız bir ajans, seçim ve parti finansmanını düzenler.

Fransa Cumhurbaşkanlığı seçimleri, seçilen Başkan'ın daima oy çoğunluğuna kavuşmasıyla sağlanan seçimle yapılır: ilk tur oylamada oy çoğunluğu görülen bir aday yoksa, en yüksek puanı alan iki aday ikili oylamaya kalır ve biri seçilir. Başkan seçildikten sonra, "passation des pouvoirs" ("güçlerin devri") adı verilen ciddi bir tören ile Başkanlığı devir almaktadır.

Fransa Cumhurbaşkanı'nın yetkileri ve gücü

Beşinci Fransa Cumhuriyeti, yarı-başkanlık sistemiyle yönetilir. Diğer birçok Avrupa başkanının aksine, Fransa Cumhurbaşkanı oldukça güçlüdür. Fransa Başbakanı ve parlamentosu, ulusun asıl günlük işlerini denetlemekle birlikte, özellikle ulusal güvenlik ve dış politika alanlarında önemli ölçüde etki ve yetkiye sahiptir. Başkan, ülkenin en üst düzey kurullarını elinde tutuyor ve diğer tüm politikacıları geride bırakıyor.

Başkanın en büyük gücü, başbakanı seçme kabiliyetidir. Bununla birlikte, Fransız Ulusal Meclisi Başbakan hükümetini görevden alma yetkisine sahip olduğu için, cumhurbaşkanı, çoğunluğun desteklenmesini sağlayacak bir başbakanı seçmek zorunda bırakıyor.

Meclis çoğunluğu cumhurbaşkanı ile zıt siyasi görüşlere sahip olduğunda, bu siyasi birliktelikle sonuçlanır. Bu durumda, fiili gücün çoğu destekleyici bir başbakana ve Ulusal Meclise dayandığından ve cumhurbaşkanının görevine doğrudan atfedilmediğinden, cumhurbaşkanının gücü azalır.

Meclis çoğunluğu onlarla birlikte olduğunda, Başkan daha aktif bir rol alabilir ve sonuç olarak hükümet politikasını yönlendirir. Başbakan o zaman Başkan'ın kişisel tercihi ve idare popüler olmadığı takdirde kolayca değiştirilebilir. Bu kural, son yıllarda François Mitterrand, Jacques Chirac ve François Hollande tarafından kullanılmıştır.

2002 yılından beri cumhurbaşkanı ve Meclisin görev süresi beş yıldır ve iki seçim birbirine yakın yapılır. Bu nedenle "birliktelik" olasılığı daha düşüktür. Hükumetin yetkileri arasında:

Başkan kanunları ilan eder.

Cumhurbaşkanı çok sınırlı bir veto hakkına sahiptir: Parlamento tarafından sunulan bir kanunu yalnızca bir kez geri gönderebilir.

Başkan, yasanın ilan edilmesinden önce tekrar gözden geçirilmesi için Anayasa Konseyine de başvurabilir.

Başkan, Fransa Ulusal Meclisini feshedebilir.

Başkanın, belli koşullar altında, Başbakan ya da parlamentonun mutabakatı dahilinde, anlaşmalara ya da belirli yasalara bazı halk referandumlarına yön verebilir.

Başkan, Fransız Silahlı Kuvvetleri'nin Başkomutanıdır.

Başkan, nükleer silah kullanımını emredebilir.

Başkan, Başbakanı tayin edebiliyor, ancak görevden alamıyor. Başbakan ise kendi onayı ile diğer bakanları atayabilir ve görevden alabilir.

Cumhurbaşkanı, çoğu yetkiliyi (kabine onayını almak suretiyle) atayabilmektedir.

Başkan, Anayasal Konseyin bazı üyelerini atayabilir.

Başkan yabancı elçileri kabul edebilir.

Cumhurbaşkanı, hüküm giymiş suçlular için af çıkarabilir (af kaldırmaz); Cumhurbaşkanı hapis cezalarını da hafifletebilir veya kaldırabilir. Fransa'da ölüm cezası uyguladığı zamanlar bu çok önemliydi: ölüm cezasına çarptırılan suçlular genel olarak cumhurbaşkanının cezasını ömür boyu hapis cezasına çevirmesini isteyebiliyordu.

Başkanın tüm kararları, Fransa Ulusal Meclisi'nin feshedilmesi, başbakan seçimi, 19. maddenin hükümleri haricinde başbakan tarafından imzalanmalıdır.

Ayrıntılı anayasal güçler

Başkanın anayasal nitelikleri Fransa Anayasasının "Başlık II" kısmında tanımlanmıştır.

Madde 5: Cumhurbaşkanı Anayasanın gözlemlendiğini görecektir. Tahkim yoluyla kamu otoritelerinin düzgün bir şekilde çalışmasını ve devletin sürekliliğini sağlamalıdır. Ulusal bağımsızlık, toprak bütünlüğü ve antlaşmalara uyma garantisi altında olacaktır.

Madde 8: Cumhurbaşkanı, bir Başbakan tayin eder. Gerektiğinde, Başbakan'ın görevine son verebilir. Başbakanın önerisi üzerine, Hükumet'in diğer üyelerinin atamasını yapar veya atamalarını iptal eder.

Madde 9: Cumhurbaşkanı, Bakanlar Kuruluna başkanlık eder.

Madde 10: Cumhurbaşkanı, Bir Yasanın kesin olarak kabulünden ve Hükumete ulaşmasından on beş gün içinde Parlamento Yasalarını ilan eder. Bu sürenin bitiminden önce Parlamento'dan Yasayı veya Yasanın bölümlerini yeniden gözden geçirilmesini isteyebilir. Yeniden gözden geçirilme, reddedilemez.

Cumhurbaşkanı, parlamentoda kabul edilen tüm kanunları onaylamakla yükümlüdür, bunu reddetme ve bir tür veto hakkı kullanma yetkisini kullanamaz; Bu konudaki tek gücü, yasanın parlamento tarafından tek tek gözden geçirilmesini istemektir ve bundan sonra Başbakan tarafından onaylanır.

Madde 11: Cumhurbaşkanı, kabinenin tavsiyesi ve rızası ile referandumla yasalar koyabilir.

Madde 12: Cumhurbaşkanı, Başbakana ve meclis başkanına danıştıktan sonra, meclisi tasfiye edebilir. Genel seçim, meclisin dağılma tarihinden sonra 20 ile 40 arasında olmalıdır. Millet Meclisi, seçimlerinden sonraki ikinci Perşembe günü itibarıyla toplanır. Olağan oturumda belirtilen sürenin dışında toplanırsa, oturum doğru periyotta on beş günlük bir süre içinde toplanır . Bu seçimin ardından bir yıl içinde herhangi bir dağılma gerçekleşemez.

Madde 13: Cumhurbaşkanı, Bakanlar Kurulunda görüşülen kararnameleri imzalayacaktır. Devletin sivil ve askeri görevlerine atama yapacaktır. 

Madde 14: Cumhurbaşkanı, yabancı kuvvetlerin olağanüstü durumlarda büyükelçilere ve elçilere yetki verir.

Madde 15: Cumhurbaşkanı, silahlı kuvvetlerin başkomutanlığına getirilir. Yüksek ulusal savunma konseyleri ve komitelerine başkanlık eder.

Madde 16: Cumhuriyetin kuruluşları, Milletlerin bağımsızlığı, topraklarının bütünlüğü veya uluslararası taahhütlerinin yerine getirilmesi cidden ve derhal tehdit altında olduğunda ve anayasal kamu otoritelerinin düzgün şekilde işleyişinin kesildiği durumlarda Cumhuriyetin Başkanı, Başbakana, Meclis Başkanına ve Anayasa Konseyine resmi olarak danıştıktan sonra, bu şartların gerektirdiği önlemleri alacaktır. Bu tedbirleri kamuoyuna bir mesajla bildirir. Tedbirler, anayasal kamu makamlarına mümkün olan en kısa sürede görevlerini yerine getirme olanağı verme arzusundan kaynaklanmalıdır. Bu tür tedbirler konusunda Anayasa Konseyine danışılır. Parlamentoya toplanma çağrısı yapılır. Ulusal Meclis, acil durum yetkilerinin uygulanması sırasında dağılmayacaktır.

Başkanın, istisnai bir durumda sınırlı bir süre, kararname ile yönetimine izin veren Madde 16, Charles De Gaulle tarafından Cezayir Savaşı sırasında 23 Nisan - 29 Eylül 1961 tarihleri ​​arasında yalnızca bir kez kullanılmıştır.

Madde 17: Cumhuriyetin Başkanı, bağışlama hakkına sahiptir.

Madde 18: Cumhurbaşkanı, okunmasına neden olacak ve tartışmalara yol açmayacak mesajlar vasıtasıyla iki Meclis komisyonuyla iletişime geçebilir. Versailles'de Fransa Kongresi önünde de bir konuşma yapabilir. Oturumların haricinde, özellikle bu amaçla parlamento toplanır.

1875'ten 2008'e kadar, Başkan'ın Parlamento üyelerinin evlerine girmesi yasaklanmıştı.

Madde 19: Cumhurbaşkanının, 8 (Birinci Fıkra), 11, 12, 16, 18, 54, 56 ve 61 maddelerinde öngörülenler haricinde, Başbakan tarafından onaylamak için imzalanır.

Madde 49: Paragraf 3, cumhurbaşkanının yetki alanıyla ilgili bir yasa kabul etmesini sağlar. Bu amaçla, başbakan alt ve üst makamlara giderek  ve "yönetim yukarıda bahsedilen sorumluluğu üstlenir" yazısını milletvekillerine okuyarak bitirir. Gaulleist parti desteğinden, 1974-1981 yıllarını kapsayan yedi yıllık dönemden mahrum kaldı. Valéry Giscard d'Estaing, Paris Belediye Başkanı Jacques Chirac'ın Gaulle kontrolü altına alma girişimi için bu hükme büyük önem verdi.

Cumhurbaşkanı af yetkisi

Yanlış bir şey olan "başkanlık afları" adı verilen bir gelenek vardır: Bir cumhurbaşkanı ve aynı partideki bir Ulusal Meclisin seçiminden sonra, parlamento geleneksel olarak bazı küçük suçlar için af ilan eden bir kanunu oylar. Bu uygulama, özellikle insanların seçimden önceki aylarda trafik suçları işlemek için teşvik edildiğine inanılmakta olduğundan, giderek daha fazla eleştirilmektedir. Böyle bir af yasası, belirli koşullar sağlandığı takdirde, af talep edilecek bazı suç kategorilerini işleyen bireyleri cumhurbaşkanına atama yetkisi de verebilir. Bu tür bireysel önlemler, izin verdikleri siyasi himaye için eleştirildi. Yine de, bu af yasalarının hapishanelerdeki nüfusun azaltılmasına yardımcı olduğu savunuldu. 2002 yılında af yasası geçti; Ocak 2008 itibariyle henüz yasa bir daha geçmedi.

Bir af ve cumhurbaşkanı affı arasındaki fark, suçun işlenmemiş gibi cezanın tüm müteakip etkilerini ortadan kaldırması ve hükümlü kişinin cezanın geri kalan kısmından veya tamamından kurtulmasıdır.

Cezai sorumluluk ve suçlamalar

67. ve 68. maddeler, Cumhurbaşkanının cezai sorumluluk rejimini düzenlemektedir. Daha önce hukuki tartışmalara neden olan bir durumu açıklığa kavuşturmak için, 2007'de bir anayasal düzenleme ile reform yapılmıştır.

Cumhurbaşkanı, görev süresince dokunulmazlığa sahiptir: Herhangi bir yargı önünde tanıklık talep edilemez, kovuşturulamaz, vb. Ancak, sınırlama tüzüğü süresi boyunca dokunulmazlığı askıya alınır ve görevinden ayrıldıktan en geç bir ay sonra soruşturma ve kovuşturma yapılabilir.

Başkan, (Fransa ICC üyesidir ve Başkan, AİHM'nin kurallarını izleyen başka bir Fransız vatandaşıdır) Uluslararası Ağır Ceza Mahkemesinde suçlandığı veya itirazının kendisine karşı yapıldığı durumlar haricinde, resmi kapasitesindeki eylemlerinden şahsen sorumlu tutulmaz. Temyiz, kendisine yöneltilmiştir.Cumhurbaşkanının görevini yerine getirmemesi durumunda, görevden alma yetkisi, Cumhuriyet Yüksek Mahkemesi, her iki Meclisin önerisiyle ilgili her iki meclis tarafından toplanan özel bir mahkemeye verilmiştir.

Yerine geçme ve yetersizlik

Senato Başkanı, başkanın ölümünden, görevden alınmasından ya da istifası sonrasında, cumhurbaşkanlığını devralmaktadır. Alain Poher bu geçici görevde iki kere hizmet eden tek kişidir: Charles de Gaulle'nin istifasından sonra 1969'da ilk kez ve Georges Pompidou'nun ölümünün ardından 1974'te ikinci kez olmuştur. Bu durumda, Senato Başkanı cumhurbaşkanının vekili olur; O seçilmiş olarak Cumhuriyetin yeni Başkanı olmaz ve bu nedenle Senatonun Başkanı olarak görevinden istifa etmek zorunda değildir. Poher Cumhurbaşkanı Vekilliği görevine rağmen, Fransa'da eski bir Başkan olarak görülüyor ve resmi cumhurbaşkanlığı web sitesinde cumhurbaşkanlarının galerisinde yer alıyor. Bu, Üçüncü Cumhuriyet'ten başkan vekilliklerin aksine yaşanan bir durum olarak göze çarpmaktadır.

Yeni cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ilk turu, cumhurbaşkanlığının boşalmasını takiben yirmi ila otuz beş gün içinde organize edilmelidir. Bir cumhurbaşkanlığı seçiminin birinci ve ikinci turları on beş gün ayrı tutabileceğinden, Senato Başkanı cumhurbaşkanlığını en fazla elli gün boyunca yapabilir. Bu geçici dönemde millet meclisinin görevden alınmasına izin verilmiyor, referandum çağrısı yapmaya ya da herhangi bir anayasa değişikliği yapılmasına da izin verilmiyor.

Senatonun herhangi bir başkan vekili yoksa, cumhurbaşkanının yetkileri Bakanlar anlamına gelen "Yönetim" tarafından uygulanır. Bu, bazı anayasal akademisyenler tarafından, önce Başbakan, ve kendisi de harekete geçemiyorsa, onları seçen kararname listesinin sırasına göre kabinenin üyeleri olarak tanımlanabilir. Aslında gerçekleşmesi pek mümkün değildir, çünkü Senato başkanı harekete geçemezse, Senato normal olarak Cumhuriyetin Başkanı olarak hareket edecek yeni bir Senato başkanını belirleyecektir.

Üçüncü Fransa Cumhuriyeti döneminde, Bakanlar Kurulunun Başkanı, görev yeri boşaldığında Başkan olmaktaydı. Anayasa'nın 7. maddesine göre cumhurbaşkanlığı herhangi bir sebepten dolayı boşalırsa veya cumhurbaşkanı yetkisiz hale gelirse, Anayasa Konseyi çoğunluk oyu ile cumhurbaşkanlığını geçici olarak üstlenileceğine karar verebilir. Senato Başkanı tarafından Konsey, iş göremezliğinin kalıcı olduğuna karar verirse, yukarıda açıklandığı gibi istifa ile aynı prosedür uygulanır.

Başkan, Bakanlar Kurulunun toplantıları da dahil olmak üzere toplantılara katılamazsa, Başbakan'a onun yerine katılmasını isteyebilir (Anayasa, madde 21). Bu madde yurt dışında seyahat eden, hasta olan ya da ameliyat olan başkanlar tarafından uygulanmıştır.

Fransa Cumhurbaşkanı maaşı ve resmi konutu

Cumhurbaşkanı, Fransız Sivil Hizmetinin en kıdemli çalışanlarının ücret puanlarına kıyasla tanımlanan bir ücret sınıfına göre maaş alır. Maaşa ek olarak maaşın % 3'ü kadar ikamet ücreti olarak ve % 25'lik bir özel hizmet ücreti ödenmektedir. Bu brüt maaş ve tazminatlar Başbakan ile aynıdır ve hükumetin diğer üyelerine ödenen en yüksek tutardan % 50 daha yüksektir.Bu da kendisini en yüksek ortalamanın iki katı olarak tanımlar (ücretli G derecesi) ve "Ölçek dışı" ödeme notlarında en düşük (A1 notu ödeme) maaşları. 2008 yılı "ölçek dışı" ödeme notlarını kullanan bu değerler, aylık 20.963 € tutarındaki bir ödemeyle elde edilir ve bu tutar 2008 yılının başında 19.000 € 'ya yakındır. 1 Temmuz 2009'dan başlayarak ödeme notlarını kullanarak brüt aylık ücret 21.131 € 'dan yukarı çıkmıştır.

Maaş ve ikamet masrafları gelir vergisi için vergilendirilir.

Cumhurbaşkanının resmi ikametgah ve görev yeri Paris'teki Élysée Sarayı'dır. Diğer başkanlık konutları şunlardır:

Hôtel de Marigny: Élysée Sarayı'nın yanında duran, yabancı resmi misafir evi.

Château de Rambouillet: Nadiren yapılan resmi toplantılar dışında ziyaretçilere açıktır.

Domaine National de Marly da, (nadiren yapılan) resmi toplantılarda kullanılmadığı zaman normalde ziyaretçilere açıktır.

 Fort de Brégançon: Fransa'nın güneydoğusunda bulunur. 2013 yılına kadar resmi cumhurbaşkanlığı ve tatil rezidansı, ulusal bir anıt haline geldi ve 2014 yılında halka açıldı. Cumhurbaşkanının özel konutları hala (nadir) kullanım için mevcuttur. La Lanterne, o dönemde resmi başkanlık için tatil rezidansı olmuştu.

2017 Fransa Cumhurbaşkanlığı seçimleri

Aday		Parti		Birinci tur		2. tur
				oy	%	oy	%
	Emmanuel Macron	Marche!	EM	8656346	24.01	20743128	66.10
	Deniz Le Pen	Ulusal Cephe	FN	7678491	21,30	10638475	33,90
	François Fillon	Cumhuriyetçiler	LR	7212995	20.01
	Jean-Luc Mélenchon	Boyun Eğmeyen Fransa	FI	7059951	19.58
	Benoît Hamon	Sosyalist Parti	PS	2291288	6.36
	Nicolas Dupont-Aignan	La France debout	DLF	1695000	4.70
	Jean Lassalle	Résistons!		435301	1.21
	Philippe Poutou	Yeni Antikapitalist Parti	NPA	394505	1.09
	François Asselineau	Popüler Cumhuriyetçi Birliği	UPR	332547	0.92
	Nathalie Arthaud	Lutte Ouvrière	LO	232384	0.64
	Jacques Cheminade	Dayanışma ve İlerleme	S & P	65586	0.18
Genel Toplam				36054394	100.00	31381603	100.00
Geçerli oy sayısı				36054394	97,43	31381603	88,48
Boş oy pusulaları				659997	1,78	3021499	8.52
Boş oy pusulaları				289337	0,78	1064225	3.00
Boşaltmak				37003728	77,77	35467327	74,56
Çekimser				10578455	22.23	12101366	25.44
Kayıtlı seçmenler				47582183		47568693

Yaşayan eski başkanlar

Günümüzde hayatta olan üç eski Fransa başkanı vardır

Valéry Giscard d'Estaing, Jacques Chirac, Nicolas Sarkozy ve François Hollande 2017 itibariyle hayatta olan eski Fransız Cumhurbaşkanlarıdır. Fransız kanunlarına göre, Eski Başkanlara diplomatik bir pasaport verilir ve Fransız Anayasası (Madde 56) gereğince hayatları boyunca bir emeklilik maaşına bağlanırlar.

Ayrıca, personel, daire ve / veya ofis ve diğer kolaylıklar getiriliyor, ancak bunların hukuki dayanağı yoktur. Başbakan, 2008 yılında Millet Meclisi üyesi René Dosière'nin sorusuna  yanıt olarak; güvenlik önlemleri, şoförlü bir araba, birinci sınıf tren biletleri ve bir ofis veya konut alanı oluşturuyordu. Bu alana iki kişi hizmet ediyor. Buna ek olarak, Devlet 7 sürekli çalışanı finanse etmektedir.

Başkan Hollande 2016'da sistemin reformunu ilan etti. Eski Başkanlar artık şoförlü bir araba alamamaktadır ve yaşam alanlarındaki personeller kesilmektedir. İşbirliği yapanların sayısı azaltılır ancak eski Devlet Başkanları için bir ev ya da daire olanağı hala vardır. Seyahat hakkı, eğer eski Başkan, görevini hakkıyla yapmışsa, tren biletlerini de kullanılabilir. Eski Başkanlar, çevresindeki güvenlik personeli ile hala korunmaktadır.

Cumhurbaşkanı olmayan eski Devlet Başkanları

Geçici Hükumet Başkanı ve fiilen devlet başkanı Jacques Charles Dupont de l'Eure: 1848'de üç aydan az bir süre görev yapmıştır.

Yönetim Komisyonu: 1848'de beş eş-cumhurbaşkanı bulunan yönetim biçimi vardı: iki aydan daha kısa süre hizmet etti. François Arago en göze çarpan üyesiydi.

Louis-Eugène Cavaignac, hükumet başkanı ve fiilen 1848'de devlet başkanı olarak yaklaşık altı ay görev yapmıştır.

Ulusal Savunma Hükumeti Başkanı ve fiilen devlet başkanı olan Louis Jules Trochu (Eylül 1870 - Ocak 1871 arasında) 4 ay hizmet verdi.

Senato Başkanı olarak Alain Poher Nisan-Haziran 1969 ve Nisan-Mayıs 1974'te Fransa'nın geçici başkanlığına getirildi.

Philippe Pétain, Vichy Fransa Devlet Başkanı: dört yıl görev yaptı (ondan sonra iktidara gelen hükümetler tarafından yasadışı bir gaspcı olarak görülüyor)

Charles De Gaulle, 1944-46 Geçici Hükumet'in Birinci Başkanı: Bir buçuk yıl hizmet etmiştir.

Félix Gouin, Geçici Hükumetin İkinci Başkanı, beş ay görev yapmıştır.

Geçici Hükumet'in Üçüncü Başkanı Georges Bidault, beş ay görev yapmıştır.

Geçici Hükumet Dördüncü Başkanı Léon Blum ise bir ay görev yapmıştır.

Fransa Cumhurbaşkanlığı tarihçesi

Parlamento sistemleri olan Üçüncü ve Dördüncü Cumhuriyet döneminde, Cumhurbaşkanı'nın görevi büyük oranda seremoniseldi ve başkan güçsüzdü.

Beşinci Cumhuriyetin kuruluşu Başkan'ın yetkilerini büyük ölçüde artırdı. 1962'de yapılan referandum ile anayasada değişiklik yapılarak cumhurbaşkanının Parlamento tarafından değil doğrudan oyla seçilmesini sağladı.

2000'de referandum ile, cumhurbaşkanlığı süresi yedi yıldan beş yıla indirildi.

2008 yılı anayasa reformundan sonra en fazla iki ardıl şartı getirildi.