Dergi

Dergi nedir?

Dergi, süreli ve dönemsel bir şekilde, basılı veya elektronik olarak (bazen çevrimiçi bir dergi olarak anılacaktır) basılan bir yayın niteliğindedir. Dergiler genellikle düzenli bir programda yayınlanır ve çeşitli konular içerir. Dergiler genellikle reklam, bir satın alma fiyatı, ön ödemeli abonelikler veya üçünün birleşimi ile finanse edilir. "Dergi" kelimesi kökünde bir koleksiyon veya saklama yeri anlamına gelir. Yazılı yayımda, yazılı makalelerden oluşan bir derlemedir. Bu, dergilerin neden kelime kökü olarak barut deposu, topçu cephanesi, ateşli silah şarjörleri ve Fransızca'da perakende depoları (büyük depolar) gibi sözcükleri paylaştıklarını açıklıyor.

Dergilerin özellikleri

Tanımı gereği, bir dergi her sayısında üçüncü sayfadan başlayarak numaralandırılır ve standart boyutlandırması 8 3/8 × 10 7/8 inçtir. Bununla birlikte, teknik anlamda bir gazete ise her sayısında numaralandırma devamlılığına sahiptir. Böylece, her sayıyı yeni bir birinci sayfayla başlatan Business Week, bir dergi olmakla birlikte, her sayıyı kış sayısı ile başlatan ve sonraki yılda aynı sırada dizgilemeye devam eden İş Dünyası İletişimi yayını bir gazetedir. Mesleki ve ticari yayınlardan bazıları da hakemli yayınlardır, buna bir örnek Muhasebe Dergisi'dir. Hakemli olmayan akademik veya profesyonel yayınlar genellikle profesyonel dergilerdir. Kendisine dergi diyen bir yayın teknik anlamda bir dergi değildir; Wall Street Journal aslında bir gazetedir.

Dergilerin dağıtımı

Dergiler posta yoluyla, gazete bayileri, kitapçılar veya diğer satıcılar tarafından satış yoluyla veya seçilen serbest dağıtım yoluyla dağıtılabilir. Dağıtım için abonelik iş modelleri üç ana kategoriye ayrılır.

Ücretli dergiler

Bu modelde, dergi okuyuculara belli bir fiyatla satılır. Her sayı tek tek veya abonelik üzerinden yıllık veya aylık ücretin ödenmesi ile yayınlanan sayılar posta yoluyla okuyuculara gönderilir. Ücretli dolaşım, tanımlı okur istatistiklerini oluşturur.

Ücretsiz dergiler

Bu model, bir kapak fiyatının olmadığı ve dergilerin karşılıksız dağıtılması anlamına gelir. Örneğin sokak dağıtıcıları tarafından, havayolu şirketleri tarafından ya da diğer bazı ürünler veya yayınların yanında dağıtılmaktadır. Bu model, dergileri belirli olmayan bir kitleye bırakmayı içerdiğinden, istatistikler okur sayısı ile değil yalnızca dağıtılan basım sayısı ile belirlenir.

Sektör bazlı adrese gönderilen dergiler

Bu, sadece nitelikli okuyuculara dağıtılan birçok ticaret dergileri tarafından (endüstri tabanlı süreli yayınlar) kullanılan modeldir. Çoğunlukla ücretsizdir ve bazı anket formlarıyla belirlenir. Bu model, www'nin (İnternet) yükselişinden önce yaygın olarak kullanılmaktaydı ve halen bazı markalar tarafından kullanılmaktadır. Örneğin Birleşik Krallık'ta bilgisayar endüstrisi alanında Computer Weekly and Computing (Haftalık Bilgisayar ve Kullanımı) ve finans alanında Waters Magazine de dahil olmak üzere birtakım dergiler bu modeli kullanmaktadır. Küresel medya endüstrisi için de bir örnek Videoage international (Uluslararası video çağı) olacaktır.

Dergilerin tarihçesi

Dergilerin en eski örneği Erbauliche Monaths Unterredungen, 1663'de Almanya'da başlatılan edebiyat ve felsefe dergisidir. İlk kez 1731'de Londra'da yayınlanan The Gentleman's Magazine (Beyefendilerin Dergisi), ilk genel ilgi dergisidir. The Gentleman's Magazine'i "Sylvanus Urban" takma adı altında düzenleyen Edward Cave, askeri bir terim olan "magazine"i (Şarjör, cephanelik) benzetim üzerine "magazine" (dergi) terimini ilk kullanan kişi oldu. Herbert Ingram tarafından 1842'de kurulan The Illustrated London News (Resimli Londra Haberleri), ilk görsel dergi oldu.

İngiltere'de dergi

En eski tüketici dergisi halen basılan ve 1739'da ilk kez yayınlanan The Scots Dergisidir. Ancak sahipliğindeki birden fazla değişiklik ve basımındaki toplam 90 yıllık boşluklar bu iddiayı zayıflatmaktadır. Lloyd's List (Lloyd'un Listesi), Edward Lloyd tarafından bir İngiltere kahve dükkanında 1734 yılında kurulmuştur ve günlük iş gazetesi olarak hala yayınlanmaktadır. İncil'den çıkarımlar, girişimler yapan ilk kitlesel medya organları arasında yer almakla birlikte, süreli yayınlar hala Avrupalı ​​ve Amerikalı toplumlar tarafından vatandaşlık ve cinsiyet sınıfları sisteminde kök salmışlardır.

İlk dergilerin imalatı, basım için büyük el oyması ahşap bloklar kullanılarak ilkel bir yöntemle gerçekleştiriliyordu. Dergilerin üretimi arttıkça, tüm üretim hatları bu ahşap blokları imal etmek için oluşturuldu.

Fransa'da dergi

Eski rejim altında öne çıkan dergiler, 1665 yılında bilim adamları için kurulan Mercure de France, Journal des sçavans, 1631'de kurulan Gazette de France idi. Jean Loret, Fransa'nın ilk gazetecilerinden biriydi. 1650'den 1665'e kadar geçen haftalık müzik, dans ve Paris toplumu haberlerini, üç ciltlik La Muse tarihçesinde (1650, 1660, 1665) toplayarak yayınladı. Fransız basını İngilizler'in arkasında bir nesli geride bıraktı, çünkü yeni İngiliz meslektaşları orta ve işçi sınıflarına yönelmişken onlar aristokrasinin ihtiyaçlarını karşılamıştı.

Süreli yayınlar Paris'teki merkezi hükümet tarafından sansürlendi. Politik olarak tamamen suskun değillerdi, çoğu kez kilise suistimallerini ve bürokratik beceriksizliği eleştirdiler. Monarşiyi desteklediler ve devrimi teşvik etmek için küçük bir rol oynadılar. Devrim sırasında yeni dönemsel yayınlar, çeşitli ayrılıklar için propaganda organları olarak merkezi rol oynadılar. Jean-Paul Marat (1743-1793) en tanınmış editör idi. L'Ami du peuple, Marat'ın nefret ettiği halk düşmanlarına karşı alt sınıfların haklarını şiddetle savundu, Marat'ın suikaste uğramasıyla dergi kapandı. 1800'den sonra Napolyon sıkı sansüre yeniden başvurdu.

Dergiler Napolyon 1815'te ayrıldıktan sonra gelişti. Çoğu Paris'teydi ve en çok edebiyat, şiir ve öykülere önem verdiler. Dini, kültürel ve politik topluluklara hizmet ettiler. Siyasi kriz dönemlerinde, okuyucularının görüşlerini ifade ettiler ve şekillendirmeye yardım ettiler ve böylece değişmekte olan siyasi kültürde önemli unsur oldular. Örneğin, 1830'da Paris'te sekiz tane Katolik süreli yayın vardı. Hiçbiri resmi olarak kilise tarafından sahip olunan ya da kilisenin sponsorluğunda değildi ve eğitilmiş Katolikler arasında Bourbon monarşisini deviren 1830 Temmuz Devrimi gibi güncel meselelerle ilgili çeşitli görüşleri yansıtıyorlardı. Bazıları Bourbon krallarının güçlü destekçileriydi, ancak bu sekizinin tamamı yeni hükümeti desteklemeye çağırarak isteklerini sivil düzenin varlığının korunması yönünde ortaya koydular. Sıklıkla kilise ve devlet arasındaki ilişkiyi tartıştılar. Genellikle papazları ruhsal konularda yoğunlaşmaya ve politikayla iç içe olmamaya çağırdılar. Tarihçi M. Patricia Dougherty, bu sürecin, kilise, yeni hükümdar ve etkin Katoliklerin arasında bir mesafe oluşturduğunu ve bununda  kilise-devlet ilişkileri ve siyasi otoritenin kaynağı hakkında yeni bir anlayış geliştirilmesine imkan verdiğini söyler.

Amerika Birleşik Devletleri'nde dergi

19. yüzyılın sonları

1800'lü yılların ortalarında aylık dergiler popülerlik kazandı. Bazı haberler, vinyetler, şiirler, tarih, siyasi olaylar ve sosyal tartışma içeren genel bir ilgi vardı. Gazetelerin aksine dergiler, eğlenceli hikayeleri, şiirleri ve resimleri ile birlikte güncel olayların aylık kayıtlarından fazlasıydı. Haberden ayrılan ilk dönemsel yayınlar, Harper's ve The Atlantic, sanatın geliştirilmesi üzerine yoğunlaştı. Hem Harper's hem de The Atlantic, Harper's'ın kültür dergisi olması ve The Atlantic'in ağırlıklı olarak dünya olaylarına odaklanmasıyla bu güne kadar devam etmişlerdir. Harper's'ın ilk yayınları, Moby Dick'in ilk yayınları ya da dünyanın ilk transatlantik telgraf kablosunun döşenmesi gibi ünlü olaylara bile yer verdi; bununla birlikte, ilk içeriklerin çoğunluğu İngiliz olaylarından arındırıldı.

Dergilerin gelişimi, edebiyat eleştirisi ve siyasi tartışmalarda bir artışa neden oldu ve nesnel gazetelerden daha fazla fikir alanına yöneldi. Basım süreleri arasındaki artan zaman miktarı ve yazmak için daha geniş alan miktarı, bilim adamları ve eleştirmenler tarafından toplumsal tartışmalar için bir platform sağladı.

Dergilerin ilk dönemsel öncülleri, 1800'lü yılların sonlarında modern tanıma doğru dönüşmeye başladı. Çalışmalar yavaş yavaş daha uzmanlaştı ve genel tartışma ya da kültürel süreli yayınlar, konuların ve olayların daha fazla yerelleştirilmesi için arzulanan bir tüketici pazarına uyum sağlamaya zorlandılar.

Gelişen Dönem: 1890'lar-1920'ler

Kitlesel dolaşıma sahip dergiler 1900'den sonra çok daha yaygın hale geldi, bazıları yüz binlerce aboneye ulaştı. Bazıları 1920'lerde milyonları geçti. Bu, kitle iletişim araçlarının çağıydı. Ulusal reklamcılığın hızla genişlemesi sayesinde, kapak fiyatı yaklaşık 10 cent'e kadar hızlıca düştü. Bunun bir nedeni, özellikle Muckrakers tarafından siyasette, yerel yönetimlerde ve büyük işletmelerdeki yolsuzluğun yayınlanmasıydı. Onlar, toplumsal ve siyasi günahları ve eksiklikleri ortaya çıkarmak için popüler dergilerde yazan gazetecilerdi. Kendi araştırmacı gazetecilik raporlarına dayanıyorlardı; Muckrakers genellikle toplumsal hastalıkları ve kurumsal ve siyasi yolsuzlukları ortaya çıkarmak için çalıştı. Muckraking dergileri -özellikle de McClure's- kurumsal tekeller ve çarpık siyasi örgütleri konu alırken, kronik kentsel yoksulluk, güvensiz çalışma koşulları ve çocuk işçiliği gibi toplumsal konularda halkın farkındalığını artırdı.

İsraf, yolsuzluk ve devlette, yerel düzeyde skandalları ortaya çıkarma konusunda uzmanlaşmış Ray Stannard Baker, George Creel ve Brand Whitlock gibi gazeteciler faaliyet gösteriyorlardı. Diğerleri, Lincoln Steffens gibi, birçok büyük şehirde siyasi yolsuzlukları açığa çıkarmışlardır; Ida Tarbell, John D. Rockefeller'ın Standard Petrol Şirketinin peşine düştü. 1905 yılında Samuel Hopkins Adams, birçok patentli ilaçta dolandırıcılık yapıldığını gösterdi. Upton Sinclair'in 1906 tarihli romanı The Jungle, etin nasıl paketlendiğini korkunç bir şekilde resmetti ve ayrıca 1906'da David Graham Phillips, ABD Senatosunun suçlarını ortaya çıkardı. 

21. yüzyıl

2011 yılında 152 dergi operasyonlarını durdurdu ve 2012'de 82 dergi kapatıldı. 2008 ile 2015 yılları arasında "Oxbridge iletişimleri", 2012 yılında Kuzey Amerika'da 227 derginin açıldığını ve 82 derginin kapandığını açıkladı. Ayrıca, "MediaFinder.com"a göre, 2014 yılının ilk altı ayında 93 yeni dergi açıldı ve sadece 30 dergi kapatıldı. "Bölgesel ilgi" kategorisinde, "12th & Broad" ve "Craft Beer & Brewing" de dahil olmak üzere altı yeni dergi açıldı. Bununla birlikte, iki dergi baskı zaman çizelgelerini değiştirmek zorunda kaldı. "Johnson Publishing's Jet", dijital formata geçişi sağlayan düzenlemeleri yaparak yayınların basımını durdurdu, ancak yine de yılda bir basım yapmaktadır. "Ladies Home Journal", aylık takvimini durdurdu ve eve gönderilen aboneliklerini üç ayda bir olacak şekilde özel ilgi yayını haline getirdi.

2013 yılının sonundaki istatistiklere göre, 2012 ile 2013 yılları arasında en iyi 25 dergiden 22'sinin abone seviyeleri düşerken, sadece "Time", "Glamour" ve "ESPN The Magazine" dergileri artış gösterdi.

Kadın dergileri

Moda dergileri

Filmler ve dergilerde ölümsüzleştirilen 1920'lerin genç kadın modaları, katı Viktorya dönemi yaşam biçiminden kopuş olan bir eğilim ve sosyal bir tarz hazırladı. Göz kamaştırıcı yaşam tarzlarının sunulduğu baş sayfalarda ve reklamlarda, en çok rağbet gören tarzları hazırlayan markalar tanınmaya başlandı. Yaşlı nesiller tarafından "tüyler ürpertici" olarak adlandırılan bu genç, isyankar, orta sınıf kadınlar korseden uzaklaşmışlar ve bacakları ile kollarını açıkta bırakan daracık diz boyu elbiseler giymişlerdi. On yılın saç biçimi, çeşitli şekilleri olan çene boyunda bir saç kesimiydi. 1920'lere kadar tipik Amerikan toplumunda fahişelikle ilişkisi nedeniyle kabul edilmemiş olan Kozmetik, ilk kez son derece popüler hale geldi.

1920'lerde yeni dergiler, genç Alman kadınlarına erotik hisler uyandıran bir imaj ve satın almak isteyecekleri uygun kıyafetler ve aksesuarlar için reklamlar sundu. Die Dame ve Das Blatt der Hausfrau'nun parlak sayfalarında, Amerikalıların "dağınık saçlı genç kız" dediği "Neue Frauen", "Yeni Kız" gösterildi. Bu kız, genç ve modaya uygun, finansal açıdan bağımsızdı ve son modaların istekli bir tüketicisiydi. Dergiler onu modadan, sanattan, spordan, otomobiller ve telefonlar gibi modern teknolojilerden haberdar ederdi.